Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB4/4511-1197/15/17-3/S/JK3
z 17 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 794/16 (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2015 r. (data wpływu 17 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do odpowiedniego źródła przychodu z tytułu zawarcia umowy o przeniesienie prawa do uzyskania patentu i możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do odpowiedniego źródła przychodu z tytułu zawarcia umowy o przeniesienie prawa do uzyskania patentu i możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 13 listopada 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację Nr IPPB4/4511-1197/15-2/JK3, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w części za nieprawidłowe, stwierdzając, że koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości przysługują tylko temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku i który prawo to przenosi na osobę bądź podmiot trzeci. W świetle powyższych wyjaśnień 50% koszty uzyskania przychodu przysługujące na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ww. ustawy nie mają zastosowania do otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia, pomimo że stanowi przychód z praw majątkowych.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawcy w dniu 18 listopada 2015 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawca, wniósł pismem z dnia 1 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 grudnia 2015 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 31 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1-126/15-2/JK3 (skutecznie doręczonym w dniu 7 stycznia 2016 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca, na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 13 listopada 2015 r. Nr IPPB4/4411-119715-2/JK3, złożył skargę z dnia 5 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 794/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 13 listopada 2015 r. Nr IPPB4/4511-1197/15-2/JK3. Od powyższego wyroku nie została złożona skarga kasacyjna.

W dniu 23 sierpnia 2017 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wraz z aktami.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą wynalazku, którego przedmiotem jest zamknięcie do butli lub innego pojemnika, zwłaszcza z tworzywa sztucznego, z przeznaczeniem głównie do transportu i przechowywania wody pitnej niegazowanej lub innych napojów, a także ogólnie płynów (dalej: „Wynalazek”). Wnioskodawca zawarł ze spółką prawa handlowego „Umowę o przeniesienie prawa - do uzyskania patentu” (dalej: „Umowa”).

W momencie zawierania Umowy Wnioskodawcy przysługiwały prawa do uzyskania patentu na Wynalazek w pełnym zakresie i nie były one w żaden sposób ograniczone ani obciążone oraz, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, były wolne od wad prawnych. Wnioskodawca był jedynym uprawnionym do rozporządzania tymi prawami.

Przed zawarciem Umowy Wnioskodawca rozpoczął, proces uzyskiwania patentu na Wynalazek. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia Wynalazku w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej, a Urząd Patentowy sporządził dla zgłoszenia Wynalazku podlegającego zgłoszeniu sprawozdanie o stanie techniki, obejmujące wykaz publikacji, które będą brane pod uwagę przy ocenie zgłoszonego Wynalazku i przekazał je Wnioskodawcy. Zgodnie ze sprawozdaniem, w stanie techniki na dzień zgłoszenia Wynalazku nie istniał dokument, który podważałby nowość lub poziom wynalazczy Wynalazku. Powyższe oznacza, że znalezione przez Urząd publikacje nie podważają patentowalności wynalazku, tj. nie podważają ani jego nowości ani poziomu wynalazczego. W tym miejscu należy podkreślić, że niniejsze sprawozdanie z badania stanu techniki może być przedstawiane jako wstępne potwierdzenie możliwości uzyskania patentu.

Na podstawie zawartej ze spółką prawa handlowego Umowy, Wnioskodawca przeniósł na rzecz spółki całość praw do uzyskania patentu na Wynalazek, zaś spółka nabyła prawo do uzyskania patentu na Wynalazek oraz przejęła wszystkie prawa wynikające ze zgłoszenia patentowego wraz z prawem do uzyskania patentu na Wynalazek. Dodatkowo, Wnioskodawca przeniósł na spółkę pierwszeństwo do uzyskania patentu na Wynalazek w innych państwach. Przeniesienie prawa do uzyskania patentu na Wynalazek nastąpiło za wynagrodzeniem.

Po zawarciu Umowy, doszło do zmiany zgłaszającego Wynalazek z Pana Władysława K. na spółkę prawa handlowego (dalej: „Spółka”). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami. Ponadto, Wnioskodawca posiada prawo ochronne na znak towarowy oraz patent na wynalazek. Wnioskodawca opodatkowuje dochód z działalności gospodarczej zgodnie z art. 30c ustawy PIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie należne Wnioskodawcy w związku z zawarciem Umowy stanowi przychód z praw majątkowych i czy w odniesieniu do tego wynagrodzenia Wnioskodawca ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z przeniesienia prawa do uzyskania patentu na Wynalazek będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód z praw majątkowych, do którego będzie on mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT.

Uzasadnienie

W myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w cytowanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania tych praw, jak również z ich odpłatnego zbycia (tj. sprzedaży lub zamiany).

Art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT przewiduje możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania w odniesieniu do przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, z zastrzeżeniem ust. 9a.

W tym miejscu należy jednak podkreślić, że w odniesieniu do praw przysługujących twórcy, ustawa PIT posługuje się innymi pojęciami niż, odnosząca się do kwestii związanych z wynalazkami, ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, dalej jako „p.w.p.”).

Prawo własności przemysłowej określa bowiem prawa twórcy w art. 8 ust. 1 p.w.p. i wymienia tam nie prawo własności wynalazku, ale prawo do uzyskania patentu. W języku prawnym brak jest zatem definicji legalnych pojęć użytych w ustawie podatkowej. Odwołać się więc należy do rozumienia tych pojęć przyjętych w języku prawniczym (por. A. Gomułowicz w: A. Gomułowicz, J. Małecki - Podatki i prawo podatkowe - Warszawa 2002, s. 153: „Przy stosowaniu wykładni językowej pierwszeństwo przyznać należy definicji legalnej, albowiem nie ma silniejszych reguł służących ustaleniu znaczenia zwrotów użytych w przepisach prawnych. W dalszej kolejności, a więc wówczas, gdy brak jest definicji legalnej, stosować należy reguły znaczeniowe języka prawniczego.”).

Zgodnie z poglądem doktryny wyrażanym na tle ustawy z dnia 19 października 1972 r. - Prawo wynalazcze (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 z późn. zm.), zawierającej podobne regulacje do obecnie obowiązującego p.w.p. (art. 20, art. 98 ustawy Prawo wynalazcze) wyrażono pogląd, że własność wynalazku to zespół skutecznych erga omnes uprawnień dających ich podmiotowi pełną możliwość korzystania z wynalazku, rozporządzenia nim oraz dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia tych uprawnień (A. Szewc - Własność wynalazku, opubl. w Monitorze Prawniczym z 1994 r., Nr 4, s. 97 n.). Przyjęte przez A. Szewca znaczenie pojęcia własności odpowiada znaczeniu tego pojęcia w języku prawnym, w stosunkach cywilnych, gdzie za własność uważa się prawo podmiotowe o charakterze bezwzględnym, najszersze prawo do rzeczy (art 140 Kodeksu cywilnego). Uprawnienia o takim zakresie w stosunku do wynalazków wynikają z art. 63 ust. 1 i art. 66 p.w.p. i przysługują osobie uprawnionej z patentu. Warto przy tym zwrócić uwagę szczególnie na treść pierwszego z powołanych powyżej artykułów, zgodnie z którym „przez uzyskanie patentu nabywa się prawo wyłącznego korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.” Patent i prawo do uzyskania patentu są prawami zbywalnymi (art. 67 ust. 1 i art. 12 ust. 1 p.w.p.). Prawo do uzyskania patentu przysługuje co do zasady twórcy (art. 11 ust. 1 p.w.p.).

Zgodnie z art. 24 p.w.p. patenty są udzielane - bez względu na dziedzinę techniki - na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

Z uwagi na fakt, że Wynalazek stanowi rozwiązanie nowe i nadaje się do przemysłowego wykorzystania oraz, że tego typu wynalazki były już przedmiotem zgłoszeń do Urzędu Patentowego, a także biorąc pod uwagę treść sprawozdania z badania stanu techniki, które może być przedstawiane jako wstępne potwierdzenie możliwości uzyskania patentu należy uznać, że stworzony przez Wnioskodawcę Wynalazek posiada zdolność patentową. W tym kontekście Spółka, na którą Wnioskodawca przekazał prawo do uzyskania patentu, jest podmiotem uprawnionym do uzyskania patentu.

Twórca, ale tylko uprawniony do uzyskania patentu, może odpłatnie bądź nieodpłatnie przenieść na przedsiębiorcę tak prawo do uzyskania patentu jak i prawo do korzystania z wynalazku (art. 20 p.w.p.). Z momentem przedstawienia wynalazku na piśmie i przyjęcia go przez przedsiębiorcę oraz zawiadomienia o tym twórcy, prawo do uzyskania patentu przechodzi na przedsiębiorcę (art. 21 p.w.p.). W takim przypadku dochodzi do zmiany osoby uprawnionej do uzyskania patentu w drodze umownej (czyli do przeniesienia własności wynalazku - prawa majątkowego w rozumieniu ustawy podatkowej). Nabycie przez przedsiębiorcę prawa do uzyskania patentu ma charakter pochodny.

Przedstawione wyżej przepisy p.w.p. pozwalają zatem na sformułowanie tezy, że koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT przysługują Wnioskodawcy jako temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku (prawo do uzyskania patentu bądź patent) i który prawo to przenosi na osobę trzecią.

Pogląd ten znajduje odzwierciedlenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2009 r. w sprawie II FSK 452/08, LEX Nr 524601. W tezie wyroku NSA stanął na stanowisku, iż koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT przysługują tylko temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku (prawo do uzyskania patentu bądź patent) i który prawo to przenosi na osobę trzecią.

Na uwagę zasługuje również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 października 2010 r. (I SA/Wr 991/10), w którym Sąd stwierdził, że: „Odnośnie zastosowania do powyższego wynagrodzenia dyspozycji art . 22 ust. 9 pkt 1 updof Sąd zauważa, że zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu. Zdaniem Sądu, przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 updof dotyczy obu przewidzianych w art . 98 u.o.w. przypadków, a więc zarówno sytuacji, gdy twórca wprost przenosi prawo do wynalazku (patentu) - za uzgodniona zapłatą - na rzecz przedsiębiorcy, jak i sytuacji, gdy twórca przekazuje to prawo (wynalazek) - za wynagrodzeniem – przedsiębiorcy do korzystania w okolicznościach skutkujących przejściem tego prawa na przedsiębiorcę”.

Mając na względzie powyższe uzasadnienie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód należny na podstawie Umowy z tytułu przeniesienia prawa do uzyskania patentu będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód z praw majątkowych, do którego będzie on mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT, przy czym koszty te nie będą mogły przekroczyć w roku podatkowym 42.764 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.