2017.10.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.352.2017.1.SM
z 19 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji VAT-7 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji VAT-7.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką nieposiadającą siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny w Polsce.

Wnioskodawca dokonuje m.in. sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Po przekroczeniu limitu sprzedaży wysyłkowej dla sprzedaży z terytorium kraju do poszczególnych państw członkowskich (o którym mowa w art. 23 ust. 2) sprzedaż opodatkowana jest poza terytorium kraju, na terytorium państw członkowskich przeznaczenia wysyłanych przez Wnioskodawcę towarów.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy i nie posiada on działalności gospodarczej zarejestrowanej w krajach, do których dokonywana jest sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju (jest zarejestrowany w tych krajach tylko do VAT na potrzeby dokonywanej sprzedaży wysyłkowej - po przekroczeniu limitu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju powinna zostać wykazana w deklaracji VAT-7 w pozycji 11 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju powinna zostać wykazana w deklaracji VAT-7 w pozycji 11 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”.

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji VAT-7(17) i VAT-7K(11) wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 2273) w pozycji 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

W związku z tym, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu towarów przeznaczonych do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jak również biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej na terytorium krajów, do których dokonywana jest sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju (jest zarejestrowany w tych krajach tylko do VAT, na potrzeby dokonywanej sprzedaży wysyłkowej - po przekroczeniu limitu), to Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazywania w deklaracji VAT-7 w pozycji 11 wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, po przekroczeniu określonych limitów dla sprzedaży wysyłkowej do tych krajów.

W objaśnieniach do deklaracji do poz. 11 wyraźnie wskazano, że w pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju. Nie można zatem przyjąć, że w objaśnieniach chodzi o rejestrację do celów VAT, gdyż ustawodawca odnosząc się do rejestracji do celów VAT używa określeń - m.in. w art. 96 - rejestracja podmiotu jako podatnika VAT, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT.

Ponadto w art. 23 ust. 14 oraz 15 ustawy o VAT ustawodawca określa również warunki oraz dokumenty potrzebne do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

W art. 15a ustawodawca wprost wskazuje, że jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 14 i 15, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy. W tym przypadku podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy jako dostawę towarów na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy podatnik nie otrzymał dokumentów wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Z kolei w art. 23 ust. 15b ustawodawca określa, że otrzymanie dokumentów po terminie, o którym mowa w ust. 15a, wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał te dokumenty.

Podatnik ma zatem obowiązek wykazywać sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, również powyżej progu, w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, a ewidencja ta zgodnie z ww. artykułem zawierać ma dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, stąd oczywisty wniosek, że dane te mają zostać uwzględnione w deklaracji VAT.

Ponadto, jak wskazano w art. 23 ust. 15b, istnieją sytuacje, kiedy podatnik ma prawo do dokonywania korekty podatku należnego z tytułu sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, co jednoznacznie wskazuje na obowiązek ujmowania wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi zatem wówczas, gdy polski podatnik podatku od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego – będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz albo podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo na rzecz innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Natomiast art. 23 ust. 5 ustawy stanowi, że podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Opcja, o której mowa w ust. 5, obowiązuje co najmniej przez 2 lata od daty pierwszej dostawy dokonanej w trybie przewidzianym tą opcją (art. 23 ust. 8 ustawy).

Powyższe uregulowania mają swoje źródło w przepisach wspólnotowych.

Zgodnie bowiem z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.), w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy. (...)

Stosownie do art. 33 ust. 1 Dyrektywy, w drodze odstępstwa od art. 32, za miejsce dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz z państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów, uznaje się miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, w przypadku gdy zostaną spełnione następujące warunki:

dostawa towarów dokonywana jest na rzecz podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, w przypadku których wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów nie podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 3 ust. 1, lub na rzecz każdej innej osoby niebędącej podatnikiem;
dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami dostarczanymi po montażu lub instalacji, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dostawcę lub w jego imieniu.

Natomiast w myśl uregulowań art. 34 ust. 1-4 Dyrektywy:

Z zastrzeżeniem spełnienia poniższych warunków przepisy art. 33 nie mają zastosowania do dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego, w przypadku gdy to państwo członkowskie jest państwem członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu towarów:
1. dostarczane towary nie są wyrobami podlegającymi akcyzie;
2. całkowita wartość, z wyłączeniem VAT, takich dostaw dokonanych na warunkach przewidzianych w art. 33 w tym państwie członkowskim nie przekracza kwoty 100.000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej w danym roku kalendarzowym;
3. całkowita wartość, z wyłączeniem VAT, dostaw towarów innych niż wyroby podlegające akcyzie dokonanych na warunkach przewidzianych w art. 33 w tym państwie członkowskim nie przekroczyła kwoty 100.000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej w poprzednim roku kalendarzowym.
Państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu do nabywcy, może ograniczyć próg, o którym mowa w ust. 1, do kwoty 35.000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej, jeżeli to państwo członkowskie obawia się, że próg 100.000 EUR może prowadzić do poważnych zakłóceń konkurencji.
Państwa członkowskie, które korzystają z możliwości, o której mowa w akapicie pierwszym, podejmą niezbędne środki, aby poinformować o tym właściwe organy władzy publicznej w państwie członkowskim rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.
Komisja możliwie najszybciej składa Radzie sprawozdanie w sprawie funkcjonowania specjalnego progu wynoszącego 35.000 EUR, o którym mowa w ust. 2, wraz z odpowiednimi wnioskami, w stosownym przypadku.
Państwo członkowskie, na terytorium którego znajdują się towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu, przyznaje podatnikom dokonującym dostaw towarów, które mogą być objęte przepisami ust. 1, prawo wyboru, aby miejsce dostawy było określane zgodnie z art. 33.
Zainteresowane państwa członkowskie określają szczegółowe zasady korzystania z możliwości, o której mowa w akapicie pierwszym, która w każdym przypadku obejmuje okres dwóch lat kalendarzowych.

Stosownie natomiast do art. 213 ust. 1 Dyrektywy, każdy podatnik zgłasza rozpoczęcie, zmianę i zakończenie działalności jako podatnika.

Państwa członkowskie zezwalają na dokonanie tego zgłoszenia drogą elektroniczną na warunkach, które ustalą; mogą też wymagać stosowania takiej drogi.

Natomiast w myśl uregulowań art. 9 ust. 1 Dyrektywy, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest Spółką nieposiadającą siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wykazywania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji VAT-7 w poz. 11 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”.

Wzory deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług zostały określone w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2273). W rozporządzeniu tym w załączniku nr 3 zawarto również objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K). Zgodnie z punktem 3 tych objaśnień, Część C. Rozliczenie podatku należnego, w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Spółka wskazała, że nie posiada działalności gospodarczej zarejestrowanej w krajach, do których dokonywana jest sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju – jest ona zarejestrowana w tych krajach tylko do VAT na potrzeby dokonywanej sprzedaży wysyłkowej - po przekroczeniu określonych w tych krajach limitów.

Spółka wywodzi z tego faktu (nie posiadania działalności gospodarczej zarejestrowanej w krajach, do których dokonywana jest sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju), że będzie zobowiązana do wykazywania w deklaracji VAT-7 w pozycji 11 wartości sprzedaży z terytorium kraju, po przekroczeniu limitów dla sprzedaży wysyłkowej do tych krajów.

Z powyższym twierdzeniem nie sposób się zgodzić.

Nie można bowiem uznać za prawdziwe stwierdzenie, że ponieważ Spółka jest zarejestrowana w krajach, do których dokonywana jest sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju, tylko do VAT na potrzeby dokonywanej sprzedaży wysyłkowej – po przekroczeniu limitu, to nie posiada ona działalności gospodarczej zarejestrowanej w tych krajach.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika bowiem, że miejscem opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest państwo przeznaczenia towarów wówczas, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit lub też jeśli jest ona niższa, lecz podatnik dokonał wyboru opodatkowania poza krajem.

Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nie przekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu oświadczenie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczenia, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju, tj. w Polsce.

Sposób rozliczenia sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju uzależniony jest zatem od wysokości obrotów, jakie sprzedawca osiągnął w danym roku z tytułu zrealizowanych dostaw na rzecz odbiorców z konkretnego kraju. Poszczególne państwa mają obowiązek ustalenia limitów dla sprzedaży wysyłkowej, które nie mogą być niższe niż 35.000 euro i wyższe niż 100.000 euro.

Po przekroczeniu określonych przez państwo limitów podatnik zasadniczo powinien uznać dostawę towarów, jakby została ona dokonana na terytorium tego państwa członkowskiego.

Co istotne, każda sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju będzie wówczas podlegała przepisom obowiązującym w danym państwie konsumpcji. Oznacza to, że tego typu transakcje nie będą wykazywane w polskiej deklaracji VAT.

W deklaracji VAT-7 w pozycji 11 podatnicy są obowiązani wykazywać transakcje (dostawy towarów i świadczenie usług) poza terytorium kraju. Nie chodzi tu jednak o transakcje, które faktycznie zostały przeprowadzone poza terytorium kraju, lecz o takie transakcje, których miejsce świadczenia przy dostawie towarów, jak i miejsce świadczenia przy świadczeniu usług wyznaczane przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług znajduje się poza terytorium kraju. Chodzi więc nie o faktyczne wykonanie czynności poza terytorium kraju, lecz o przyjęcie fikcji prawnej, w wyniku której uznaje się, że określone czynności nie będą podlegały obowiązkowi podatkowemu na terytorium kraju, lecz poza tym terytorium.

Jak wynika z objaśnień do deklaracji stanowiących załącznik nr 3 do rozporządzenia w pozycji 11 nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju. Z powyższego wynika, że podatnik który posiada zarejestrowaną działalność nie tylko na terytorium kraju, lecz również poza terytorium kraju, wykonanych czynności poza Polską, które rozliczy w ramach prowadzonej działalności w tym drugim kraju (w UE) nie wykazuje w deklaracjach VAT-7 składanych w Polsce.

Fakt, że Wnioskodawca będzie zarejestrowany w krajach, do których dokonywana jest sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju, tylko do VAT na potrzeby dokonywanej sprzedaży wysyłkowej będzie jednoznaczny ze stwierdzeniem, że Wnioskodawca ma zarejestrowaną działalność w tych krajach.

Tym samym wyłączenie, o którym mowa w objaśnieniach do pozycji 11 deklaracji VAT-7 (w pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju), będzie mieć zastosowanie.

Zatem Spółka nie wykazuje w deklaracji VAT-7 w poz. 11 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju” sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego, tj. wykazania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w deklaracji VAT-7. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin