Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.459.2017.1.JO
z 2 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług przekazu pieniężnego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej oraz obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług przekazu pieniężnego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej oraz obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu biura usług płatniczych, o którym mowa w art. 2 pkt 2a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, świadczącego wyłącznie usługi przekazu pieniężnego, o których mowa w art. 3 ust. 3 tej ustawy. Świadczone w ramach biura usług płatniczych usługi będą odbywały się na terytorium Polski. (Przed rozpoczęciem działalności biura usług płatniczych Wnioskodawca dopełni zarówno formalności związanej z rejestracją działalności gospodarczej, jak i z wykonywaniem działalności regulowanej, uzyskując wpis do rejestru biur usług płatniczych, o którym mowa w art. 119 cyt. ustawy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy usługi przekazu pieniężnego, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, świadczone w ramach biura usług płatniczych, o którym mowa w art. 2 ust. 2a tej ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawca, którego przedmiotem pozarolniczej działalności gospodarczej, są wyłącznie usługi, o których mowa w pytaniu pierwszym, podlega obowiązkowi złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednakże na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Nadto, na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Zgodnie z ust. 3 art. 96 ustawy o VAT, podmioty wymienione w art. 15 ustawy, wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

„Biurem usług płatniczych”, zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 2 ust. 2a ustawy o usługach płatniczych, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, wpisana do rejestru biur usług płatniczych, prowadząca działalność w zakresie świadczenia usługi płatniczej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.

Z kolei usługa płatnicza, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o usługach płatniczych, to świadczenie usługi przekazu pieniężnego, która zgodnie z art. 3 ust. 3 cyt. ustawy, oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Biorąc pod uwagę powyższy stan prawny, w ocenie Wnioskodawcy:

1. Usługi przekazu pieniężnego, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, świadczone przez Wnioskodawcę w ramach biura usług płatniczych, o którym mowa w art. 2 ust. 2a tej ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.
2. Wnioskodawca, którego przedmiotem pozarolniczej działalności gospodarczej, będą wyłącznie usługi przekazu pieniężnego w ramach biura usług płatniczych, o którym mowa w art. 2 ust. 2a ustawy o usługach płatniczych, nie podlega obowiązkowi złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, może natomiast, po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96 ust. 3 tej ustawy, uzyskać rejestrację jako „podatnik VAT zwolniony”.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu biura usług płatniczych, o którym mowa w art. 2 pkt 2a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, świadczącego wyłącznie usługi przekazu pieniężnego, o których mowa w art. 3 ust. 3 tej ustawy. Świadczone w ramach biura usług płatniczych usługi będą odbywały się na terytorium Polski. (Przed rozpoczęciem działalności biura usług płatniczych Wnioskodawca dopełni zarówno formalności związanej z rejestracją działalności gospodarczej, jak i z wykonywaniem działalności regulowanej, uzyskując wpis do rejestru biur usług płatniczych, o którym mowa w art. 119 cyt. ustawy).

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii zwolnienia od podatku świadczonych przez niego usług przekazu pieniężnego.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Z art. 43 ust. 15 ustawy wynika, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1572, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o usługach płatniczych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych, przez usługi płatnicze rozumie się działalność polegającą na:

1. przyjmowaniu wpłat gotówki i dokonywaniu wypłat gotówki z rachunku płatniczego oraz wszelkie działania niezbędne do prowadzenia rachunku;
2. wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy, użytkownika lub u innego dostawcy:
   1. przez wykonywanie usług polecenia zapłaty, w tym jednorazowych poleceń zapłaty,
   2. przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego,
   3. przez wykonywanie usług polecenia przelewu, w tym stałych zleceń;
3. wykonywaniu transakcji płatniczych wymienionych w pkt 2, w ciężar środków pieniężnych udostępnionych użytkownikowi z tytułu kredytu, a w przypadku instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego – kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 lub art. 132j ust. 3;
4. wydawaniu instrumentów płatniczych;
5. umożliwianiu wykonania transakcji płatniczych, zainicjowanych przez akceptanta lub za jego pośrednictwem, instrumentem płatniczym płatnika, w szczególności na obsłudze autoryzacji, przesyłaniu do wydawcy karty płatniczej lub systemów płatności zleceń płatniczych płatnika lub akceptanta, mających na celu przekazanie akceptantowi należnych mu środków, z wyłączeniem czynności polegających na jej rozliczaniu i rozrachunku w ramach systemu płatności w rozumieniu ustawy o ostateczności rozrachunku (acquiring);
6. świadczeniu usługi przekazu pieniężnego;
7. wykonywaniu transakcji płatniczych, w przypadku których zgoda płatnika na wykonanie transakcji udzielana jest przy użyciu urządzenia telekomunikacyjnego, cyfrowego lub informatycznego, a płatność przekazywana jest dostawcy usług telekomunikacyjnych, cyfrowych lub informatycznych, działającemu jedynie jako pośrednik pomiędzy użytkownikiem zlecającym transakcję płatniczą a odbiorcą.
   
   

W świetle art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, usługa przekazu pieniężnego oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Z kolei, działalność w zakresie świadczenia usług płatniczych może być wykonywana wyłącznie przez dostawców usług płatniczych, zwanych dalej „dostawcami” (art. 4 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych).

Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy o usługach płatniczych, dostawcą może być wyłącznie:

1. bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo bankowe;
2. oddział banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy – Prawo bankowe;
3. instytucja kredytowa w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy – Prawo bankowe i odpowiednio oddział instytucji kredytowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy – Prawo bankowe;
4. instytucja pieniądza elektronicznego;
5. oddział podmiotu świadczącego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, zgodnie z prawem tego państwa, pocztowe usługi płatnicze, uprawnionego zgodnie z prawem tego państwa do świadczenia usług płatniczych oraz Poczta Polska Spółka Akcyjna w zakresie, w jakim odrębne przepisy upoważniają ją do świadczenia usług płatniczych;
6. instytucja płatnicza;
7. Europejski Bank Centralny, Narodowy Bank Polski, zwany dalej „NBP”, oraz bank centralny innego państwa członkowskiego – gdy nie działają w charakterze władz monetarnych lub organów administracji publicznej;
8. organ administracji publicznej;
9. spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa w rozumieniu ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1450, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych” – w zakresie, w jakim odrębne przepisy uprawniają je do świadczenia usług płatniczych, zwane dalej „kasą oszczędnościowo-kredytową”;
10. biuro usług płatniczych.
    
    

Z powyższych przepisów wynika, że świadczenie usługi przekazu pieniężnego należy do usług płatniczych wymienionych w art. 3 ustawy o usługach płatniczych, natomiast świadczenie takich usług może być wykonywane wyłącznie przez dostawców usług płatniczych, wśród których wymienione jest biuro usług płatniczych – które zamierza prowadzić Wnioskodawca (art. 4 ust. 2 pkt 10 ustawy).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – będzie on świadczył w ramach biura usług płatniczych usługi przekazu pieniężnego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, to usługi te będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Ponadto, z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca nie będzie świadczył usług wymienionych w art. 43 ust. 15 ustawy, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – będzie on świadczył tylko i wyłącznie usługi przekazu pieniężnego. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki uniemożliwiające korzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Reasumując, usługi przekazu pieniężnego, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, świadczone w ramach biura usług płatniczych, o którym mowa w art. 2 ust. 2a tej ustawy, będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto, w analizowanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą również wskazania, czy – w związku ze świadczeniem usług przekazu pieniężnego, które jak udowodniono powyżej korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy – będzie miał obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy.

Kwestie związane z rejestracją podatników zostały uregulowane w art. 96 ustawy.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.
   
   

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza prowadzić biuro usług płatniczych, w którym będzie tylko i wyłącznie świadczył usługi przekazu pieniężnego, które będą odbywać się na terytorium Polski.

Jak już udowodniono powyżej, świadczone przez Wnioskodawcę w ramach biura usług płatniczych usługi przekazu pieniężnego korzystać będą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca, którego przedmiotem pozarolniczej działalności gospodarczej, będą wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, nie będzie podlegał obowiązkowi złożenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca będzie mógł natomiast złożyć zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 3 ustawy i w związku z art. 96 ust. 4 ustawy uzyskać rejestrację jako „podatnik VAT zwolniony”.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie wniosku – dotyczącym obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług w ramach spółki komandytowej – zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.