Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.142.2017.1.NL
z 20 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za usługę kształcenia w ramach studiów podyplomowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za usługę kształcenia w ramach studiów podyplomowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 14 marca 2014 r. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi na rzecz Spółki z o.o. w oparciu o umowę agencyjną.

Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest m.in.:

• 46.16.Z działalność agentów zajmujących się sprzedażą wyrobów tekstylnych, odzieży, wyrobów futrzarskich, obuwia i artykułów skórzanych,
• 70.22.Z pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.
  
  

W ramach umowy zawartej ze Spółką z o.o., Wnioskodawczyni jest zobowiązana do dokonywania czynności polegających na sprzedaży konsumentom towarów, stanowiących własność spółki. Wnioskodawczyni jest zobowiązana do prowadzenia działalności salonu sprzedaży w sposób zapewniający najlepszą obsługę klienta oraz w sposób zapewniający uzyskiwanie najlepszej efektywności i największej ilości sprzedawanych towarów. Wynagrodzenie, które otrzymuje za wyświadczone usługi jest uzależnione od wykonania planu sprzedażowego. Zgodnie z postanowieniami powyższej umowy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do samodzielnego (oraz na własny koszt) zatrudnienia personelu placówki handlowej. Ponadto Wnioskodawczyni świadczy usługi doradcze na rzecz innych podmiotów prowadzących jednoosobowo działalność gospodarczą, współpracujących z Spółką z o.o.

Wnioskodawczyni odbyła podyplomowe studia coachingu, które umożliwiły jej zdobycie odpowiedniej wiedzy niezbędnej do rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej i przyczyniają się do zwiększenia przychodów osiąganych w ramach tej działalności. Program studiów obejmował zajęcia na temat coachingu w biznesie (jak chociażby coaching przywódczy, coaching zmiany, coaching konfliktu czy coaching menedżerski).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opłata za usługę kształcenia w ramach studiów podyplomowych w zakresie coachingu będzie stanowiła koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z definicją kosztów, określoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. W art. 23 ww. ustawy, który enumeratywnie wymienia wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu, nie znajduje wyłączenia z kosztów wydatków na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, kształcenie osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Oznacza to, że zastosowanie w tym konkretnym przypadku ma definicja kosztów uzyskania przychodów określona w art. 22 ww. ustawy.

Aby stwierdzić, czy opłata za studia podyplomowe może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotne jest, czy wydatek ten związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek. Podnoszenie kwalifikacji, doskonalenie zawodowe niewątpliwie wpływa na zdolność do zwiększania przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Zdobycie wiedzy z zakresu coachingu pozwala na zdobycie umiejętności sprawnego kierowania zespołem, tak by realizować cel prowadzonej działalności gospodarczej. Odbycie studiów w zakresie coachingu skutkuje nabyciem wiedzy na temat technik sprzedaży, sposobów motywacji sprzedawców (pracowników) oraz umiejętności wprowadzenia coachingowego stylu zarządzania w firmie. Odbycie studiów podyplomowych w zakresie coachingu umożliwiło ukształtowanie takiego podejścia do pracowników, które wpłynęło na wzrost ich efektywności, kreatywności i wydajności. Ponadto wykorzystanie wiedzy nabytej podczas studiów spowodowało znaczną poprawę relacji z klientami oraz polepszenie wzajemnych stosunków między pracownikami. Te wszystkie działania łącznie dały efekt zwiększenia przychodów z uzyskiwanej działalności i nie mogłyby mieć miejsca, gdyby nie umiejętności zdobyte w trakcie kształcenia na studiach podyplomowych.

Posiadanie niezbędnych kwalifikacji (oraz ich ciągły rozwój) w zakresie organizacji działania firmy, prowadzenia polityki kadrowej są konieczne do prawidłowego funkcjonowania placówki handlowej i realizacji celów sprzedażowych określonych w umowie. Należy zatem uznać, iż poniesione wydatki na studia wykazują ścisły związek z przychodami z prowadzonej działalności. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że opłata za studia podyplomowe stanowi koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przez pojęcie „zachować” należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Opłata za usługę kształcenia w ramach studiów podyplomowych nie została wymieniona w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek może być ona zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki:

• wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów,
• nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów podyplomowych nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z podjęciem studiów podyplomowych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotne jest ustalenie, czy:

• wydatki związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
• wydatki służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.
  
  

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej, oraz zwiększyć możliwości pozyskiwania klientów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od 14 marca 2014 r. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi na rzecz Spółki z o.o. w oparciu o umowę agencyjną. Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest m.in. 46.16.Z działalność agentów zajmujących się sprzedażą wyrobów tekstylnych, odzieży, wyrobów futrzarskich, obuwia i artykułów skórzanych oraz 70.22.Z pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. W ramach umowy zawartej ze Spółką z o.o., Wnioskodawczyni jest zobowiązana do dokonywania czynności polegających na sprzedaży konsumentom towarów, stanowiących własność spółki. Wnioskodawczyni jest zobowiązana do prowadzenia działalności salonu sprzedaży w sposób zapewniający najlepszą obsługę klienta oraz w sposób zapewniający uzyskiwanie najlepszej efektywności i największej ilości sprzedawanych towarów. Wynagrodzenie, które otrzymuje za wyświadczone usługi jest uzależnione od wykonania planu sprzedażowego. Zgodnie z postanowieniami powyższej umowy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do samodzielnego (oraz na własny koszt) zatrudnienia personelu placówki handlowej. Ponadto Wnioskodawczyni świadczy usługi doradcze na rzecz innych podmiotów prowadzących jednoosobowo działalność gospodarczą, współpracujących z Spółką z o.o. Wnioskodawczyni odbyła podyplomowe studia coachingu, które umożliwiły jej zdobycie odpowiedniej wiedzy niezbędnej do rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej i przyczyniają się do zwiększenia przychodów osiąganych w ramach tej działalności. Program studiów obejmował zajęcia na temat coachingu w biznesie (jak chociażby coaching przywódczy, coaching zmiany, coaching konfliktu, czy coaching menedżerski).

Mając na uwadze powyższe, a w szczególności – zawartą w opisie stanu faktycznego – informację, że odbyte podyplomowe studia coachingu, umożliwiły Wnioskodawczyni zdobycie odpowiedniej wiedzy niezbędnej do rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej i przyczyniają się do zwiększenia przychodów osiąganych w ramach tej działalności – stwierdzić należy, że opisane wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile zostały poniesione w okresie prowadzenia przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec tego za spełnione należy uznać kryterium celowości, wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że opłata za usługę kształcenia w ramach studiów podyplomowych może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Przy czym podkreślić należy, że ciężar wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez Wnioskodawczynię, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznano z ww. zastrzeżeniem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 40, 20-400 Lublin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub przewlekłe prowadzenie postępowania (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.