Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.358.2017.2.PR
z 17 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 20 września 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do transakcji dostawy lokalu oraz odliczenia podatku naliczonego dotyczącego wydatków mieszanych w oparciu o proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 września 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do transakcji dostawy lokalu oraz odliczenia podatku naliczonego dotyczącego wydatków mieszanych w oparciu o proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą. Zamierza, albo w ramach swojej dotychczasowej działalności gospodarczej – pracowni architektonicznej – albo w ramach nowej, niezależnej od dotychczasowej działalności gospodarczej, innej jednostki gospodarczej realizować zamierzone działania.

Wnioskodawca zamierza bowiem dokonywać podziału dużych, używanych mieszkań, na mniejsze samodzielne mieszkania.

Planowana aktywność ma polegać na zakupie z rynku wtórnego dużych mieszkań/apartamentów znajdujących się w kamienicach lub w innych budynkach wielorodzinnych. Następnie po przeprowadzeniu wszelkich czynności prawnych i formalnych związanych między innymi z przepisami dotyczącymi prawa budowlanego, samodzielności lokali mieszkalnych, pozwoleń formalno-prawnych, prawa własności i innych, Wnioskodawca zamierza dokonywać przebudowy konkretnego dużego używanego mieszkania/apartamentu, na kilka mniejszych samodzielnych lokali mieszkalnych/mieszkań.

Zakup danego konkretnego lokalu odbywać się będzie, albo od osób fizycznych, albo od Gminy. Wnioskodawca zakłada, że nabywać będzie lokale w złym stanie technicznym, a co najmniej mocno wyeksploatowane. Będą to lokale zamieszkiwane przez wiele lat, czy wręcz dziesięcioleci. Z uwagi na fakt, że będą to mieszkania z rynku wtórnego, przy sprzedaży zastosowanie będzie miało zwolnienie z podatku od towarów i usług zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem lokale te nie spełnią warunku dot. pierwszego zasiedlenia, jak i okresu przed pierwszym zasiedleniem krótszego niż okres dwuletni.

Po zakupie danego konkretnego lokalu zostanie przeprowadzona inwentaryzacja budowlana, która pozwoli ocenić jaką ilość mniejszych mieszkań uda się wydzielić z dużej powierzchni pierwotnej. Dla celów niniejszego wniosku. Wnioskodawca przyjmuje, iż z przykładowego lokalu, uda się wydzielić cztery lokale mieszkalne.

Każde z wydzielonych trzech mniejszych mieszkań, jak i mieszkanie dotychczasowe, pozostałe, każde będzie mniejsze niż 150 m2.

Wydzielone lokale, jak i dotychczasowe, acz pomniejszone lokale uzyskają pełną samodzielność i wszystkie zostaną sprzedane.

Trzy przykładowe lokale zostaną objęte 8% podatkiem VAT z uwagi na zapis art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, a czwarty będący „częścią starego” mieszkania, skorzysta przy sprzedaży ze zwolnienia z podatku VAT w myśl art. 43 ust. 10 tej ustawy. Wnioskodawca w ramach swojej specjalistycznej wiedzy dokona rozrysowania i zaprojektowania lokali w taki sposób, aby wykazać i wydzielić część „starą” nie zmienioną, acz ograniczoną metrażowo np. poprzez odłączenie pokoi, od nowo powstałych, mniejszych samodzielnych mieszkań. Mieszkania będą miały różną zabudowę i różną powierzchnię, co wynikać będzie z powierzchni odłączanych pokoi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca skonkretyzował stan faktyczny poprzez wskazanie, że zamierza, jako podatnik VAT czynny zakupić na rynku wtórnym duże, używane mieszkanie znajdujące się w budynku wielorodzinnym. Mieszkanie będzie zamieszkiwane przez wiele lat przed zakupem. Mieszkanie będzie w złym stanie technicznym i będzie wymagało wykonania prac – remontu lub ulepszenia.

Następnie po przeprowadzeniu wszelkich czynności prawnych i formalnych, Wnioskodawca zamierza dokonać przebudowy lokalu na kilka mniejszych, samodzielnych lokali mieszkalnych. Zostaną wyodrębnione lokale i zamiast jednego powstanie kilka lokali mieszkalnych.

Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawca nie ma możliwości określenia, ile lokali mieszkalnych powstanie po podziale, z uwagi na fakt, iż nie wie w jakiej wielkości zakupi mieszkanie na rynku wtórnym. Metraż każdego nowo powstałego lokalu mieszkalnego będzie wynosił poniżej 150 m kw. We wniosku, Wnioskodawca podał przykładowo, że z lokalu wydzielone mogą zostać 4 lokale mieszkalne. Wszystkie wydzielone lokale mieszkalne jak i dotychczasowe zostaną sprzedane.

Lokale mieszkalne będą stanowiły dla Wnioskodawcy towary handlowe, ponieważ służą wyłącznie do odsprzedaży i nie będą służyć do celów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przy nabyciu mieszkania nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nakłady poniesione przez Wnioskodawcę nie będą stanowić ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będą niższe niż 30% wartości początkowej. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z wydzieleniem dodatkowych, trzech nowych mieszkań z dotychczasowego „starego” mieszkania, sprzedaż pozostałej „starej” części lokalu - czyli lokalu pierwotnego – będzie korzystać ze zwolnienia w zakresie podatku VAT?
2. Czy w związku z faktem, iż wydzielone zostaną trzy zupełnie nowe, wcześniej nieistniejące lokale mieszkalne, Wnioskodawca będzie musiał zastosować podział wydatków o czym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, w ramach proporcji, jak też dokonać rocznej korekty VAT, z uwagi na sprzedaż mieszaną, zarówno opodatkowaną, jak i zwolnioną?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1. Sprzedaż „części starego” mieszkania/lokalu czyli wg opisu mieszkania/lokalu zakupionego bez prawa do odliczenia podatku VAT z uwagi na fakt, że jest to mieszkanie stare, od długiego czasu zasiedlone, nie objęte ulepszeniami (nakłady zbywającego nie przekraczają 30% wartości początkowej), a jedynie pomniejszone co do powierzchni i kubatury np. poprzez odłączenie kilku pokoi, będzie przy sprzedaży korzystało ze zwolnienia, o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą, budowli lub ich części upłynął czas krótszy niż 2 lata.

Wyżej wymienione wyjątki nie dotyczą Wnioskodawcy ponieważ nie zachodzi fakt pierwszego zasiedlenia dla „części starego” lokalu, bowiem okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą tego lokalu jest dłuższy niż 2 lata.

Zakupiony lokal zostanie de facto pomniejszony, okrojony z metrażu poprzez ograniczenie wielopokojowego mieszkania/apartamentu do np. „starej” kuchni, jednego „starego” pokoju, części „starego” korytarza wewnętrznego (nie chodzi o klatki schodowe i ciągi ogólnodostępne) i „starej” łazienki lub WC. W części „starej” nie wystąpią istotne zmiany np. w zakresie pionów wod-kan. czy instalacji gazowych, a nawet w przypadku koniecznej przebudowy pomieszczenia nie zmienią swojej funkcjonalności.

Innymi słowy sprzedaż „starego” lokalu korzystać będzie ze zwolnienia o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a – o ile ewentualne nakłady na ulepszenie „starej” części nie przekroczą 30% (art. 2 pkt 14 lit. „b” ustawy o VAT) wartości początkowej wyliczonej proporcjonalnie do powierzchni ogółem. Oczywiście na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek wykazania tego w razie czynności sprawdzających lub kontrolnych.

Ad. 2. Z uwagi na to, iż nowe, jeszcze nie zasiedlone lokale będą opodatkowane, co znajduje potwierdzenie np. w interpretacji nr 0115-KDIT1-1.4012.53.2017.BS wystąpi sprzedaż opodatkowana wg stawki 8% (vide: art. 2 pkt 14 ustawy o VAT) dla pierwotnego metrażu, czyli przykładowych trzech nowych mieszkań.

Skoro zaś do sprzedaży „części starego” mieszkania zostanie zastosowane zwolnienie o jakim mowa w art. 43 ust. 10a ustawy o VAT, to w konsekwencji wystąpi sprzedaż mieszana. W tej sytuacji Wnioskodawca – o ile nie będzie umiał przypisać konkretnych zakupów i wydatków do konkretnego mieszkania, będzie musiał zastosować zapis art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. Wydatki, które będzie w stanie przypisać/przyporządkować do nowych lokali będzie mógł odliczyć w całości, a tym samym wydatki dot. „starej” części mieszkania nie będą podlegały odliczeniu.

W takiej sytuacji przy założeniu, iż Wnioskodawca przypisze wydatki do konkretnego zarówno „nowego” jak i „starego” lokalu nie będzie zachodzić konieczność określania wskaźnika, jak też sporządzania korekty w tym rocznej dotyczącej podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm., zwana dalej „ustawą”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%;

(…).

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Treść ust. 12a tego artykułu wskazuje, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Treść art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. 
   lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (ust. 12c cytowanego artykułu).

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie będą stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z poźń. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r, poz. 1892).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 tej ustawy, właściciel nieruchomości może ustanawiać odrębną własność lokali dla siebie, na mocy jednostronnej czynności prawnej. W takim wypadku stosuje się odpowiednio przepisy o ustanowieniu odrębnej własności w drodze umowy.

Przewidziany w art. 10 ustawy o własności lokali sposób ustanowienia odrębnej własności lokali powoduje, że dotychczasowy właściciel całej nieruchomości, po jednostronnym ustanowieniu dla siebie odrębnej własności lokali w posiadanym przez siebie budynku, staje się właścicielem kilku nieruchomości lokalowych, z których każda posiada odrębną księgę wieczystą.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Jak wynika z powyższego ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust 2 cyt. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji, gdy nastąpi planowana dostawa pozostałej „starej” części lokalu – czyli lokalu pierwotnego – czynność tę uznać należy – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże czynność ta – z uwagi na fakt, iż przy nabyciu mieszkania Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz poniesione nakłady nie będą stanowić ulepszenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – o ile od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Ponadto tut. organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku gdy będzie w stanie przyporządkować ponoszone wydatki do konkretnych lokali, tj. odrębnie do „nowych” jak i odrębnie do „starego” lokalu – nie będzie wówczas konieczności zastosowania wskaźnika oraz korekty, o których mowa w art. 90 i 91 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do zakupów dotyczących przedmiotowych lokali wykorzystywanych zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (o ile w istocie sprzedaż nowych lokali będzie opodatkowana stawką 8 % VAT, co nie jest przedmiotem interpretacji) jak i zwolnionych od podatku, Wnioskodawca ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.