Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.344.2017.1.OA
z 9 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przedmiotów wytworzonych przez uczestników WTZ – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przedmiotów wytworzonych przez uczestników WTZ. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 28 września 2017 r. o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej ,,Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Na terenie Gminy funkcjonuje jednostka budżetowa, tj. Warsztat Terapii Zajęciowej (dalej: „WTZ”).

WTZ od dnia 1 stycznia 2017 r. jest objęta centralizacją rozliczeń w zakresie VAT.

WTZ wykonuje zadania określone m.in. w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2046 – dalej ,,URZiS”) oraz rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2007 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. nr 63, poz. 587 - dalej: „Rozporządzenie”).

Celem funkcjonowania WTZ, zgodnie z brzmieniem wskazanych powyżej aktów normatywnych, jest stworzenie osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwości rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia.

Do WTZ uczęszczają osoby niepełnosprawne, spełniające jednocześnie poniższe warunki:

• posiadające aktualne orzeczenia o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem do udziału w WTZ oraz
• zakwalifikowane do uczestnictwa w WTZ przez Radę Programową, działającą w WTZ na mocy art. 10a ust. 4 i 5 URZiS.

Dalej osoby te określane będą jako „Uczestnicy WTZ”.

Realizacja ww. celu funkcjonowania WTZ odbywa się przy zastosowaniu technik terapii zajęciowej realizowanych na podstawie indywidualnych programów rehabilitacji przygotowywanych przez Radę Programową WTZ na rzecz Uczestników WTZ (dalej: „terapia zajęciowa”).

W ramach terapii zajęciowej organizowane są zajęcia, prowadzone przy wsparciu terapeutów bądź instruktorów terapii zajęciowej m.in. w zakresie następujących pracowni tematycznych: techniczno-stolarskiej, plastycznej, edukacyjno-scrapbookingowej, tkacko-hafciarskiej, komputerowo-poligraficznej, zdobniczo-dekoratorskiej, artystycznej, ceramicznej, krawieckiej, stolarsko-meblarskiej, itp.

W trakcie zajęć prowadzonych w ramach terapii zajęciowej Uczestnicy WTZ wykonują przedmioty artystyczne i rękodzieło. Część z tych przedmiotów może mieć również charakter użytkowy. Przedmioty wytworzone przez Uczestników WTZ mogą być sprzedawane przez osoby niepełnosprawne przy wsparciu ich opiekunów na sporadycznie, nieregularnie organizowanych kiermaszach, aukcjach, itp. Realna wartość ekonomiczna sprzedawanych przedmiotów jest znikoma.

Sprzedawane przedmioty wyceniane są przy uwzględnieniu szacunkowej wartości materiałów zużytych do terapii, efektem której było wykonanie danego przedmiotu. Tym samym cena przedmiotu obejmuje, co do zasady, wyłącznie część lub całość oszacowanych kosztów materiałów zużytych do wytworzenia danego przedmiotu.

Zdarzają się sytuacje, w których osoby dokonujące zakupu ww. przedmiotów dobrowolnie dokonują wpłaty przewyższającej cenę danego przedmiotu.

Wnioskodawca podkreśla, iż działalność WTZ jest działalnością o charakterze niezarobkowym, a uzyskane w drodze zbycia ww. przedmiotów środki finansowe przeznaczane są wyłącznie na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną Uczestników WTZ (np. zakup biletów do kina, teatru, pokrycie kosztów wycieczki organizowanej na rzecz Uczestników WTZ, itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez Uczestników WTZ w ramach terapii zajęciowej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez Uczestników WTZ w ramach terapii zajęciowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie

Uwagi ogólne

W pierwszej kolejności Gmina zaznacza, iż z ogółu przepisów ustawy o VAT, w tym zwłaszcza z art. 5-8 (wskazujących, jakie czynności podlegają ustawie w sensie przedmiotowym) oraz art. 15-17 (definiujących pojęcie podatnika podatku VAT) wynika, że aby dana czynność, dokonywana w określonych okolicznościach faktycznych, mogła zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu – musi ona mieścić się zarówno w zakresie przedmiotowym, jak i podmiotowym ustawy o VAT.

Konieczne jest więc, aby obie wskazane przesłanki (wykonywanie działalności podlegającej opodatkowaniu VAT oraz posiadanie statusu podatnika VAT) były spełnione łącznie.

Zakres przedmiotowy

W celu ustalenia, czy czynności sprzedaży podczas kiermaszów, aukcji, itp. przedmiotów wytworzonych w trakcie terapii zajęciowej przez Uczestników WTZ mieszczą się w zakresie przedmiotowym ustawy o VAT należy, w ocenie Wnioskodawcy, odwołać się do definicji pojęcia odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W odniesieniu do powyższego, zgodnie z brzmieniem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przykładowo w wyroku TSUE w sprawie C-102/86 oraz w sprawie C-16/93) oraz w świetle utrwalonego stanowiska organów podatkowych należy uznać, iż warunkiem opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług podatkiem od towarów i usług jest istnienie bezpośredniego związku o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonaną dostawą towarów bądź świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem. Tym samym otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru lub świadczenia usługi. Wynagrodzenie winno być należne za dokonaną dostawę towarów bądź wykonanie usługi.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca w pierwszej kolejności pragnie zaznaczyć, iż przedmioty wytworzone przez Uczestników WTZ podlegające następnie sprzedaży, stanowią efekt prowadzonej terapii zajęciowej - proces ich wytworzenia nie jest ukierunkowany na osiąganie zysków z ich sprzedaży, a na osiągnięcie szeroko rozumianych celów terapeutycznych.

Ponadto, proces sprzedaży tych przedmiotów przez Uczestników WTZ (przy wsparciu ich opiekunów) stanowi dla nich rodzaj terapii, rehabilitacji oraz socjalizacji.

Wnioskodawca podkreśla również, iż sprzedawane przedmioty posiadają niską wartość ekonomiczną, i zasadniczo mogą być traktowane jako posiadające wartość sentymentalną, pamiątkową, formę okazania wdzięczności Uczestników WTZ za przekazane środki pieniężne.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy uzyskane środki w związku ze sprzedażą przedmiotów należy rozumieć nie jako wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów, lecz jako formę udzielanej pomocy, wsparcia finansowego dla działalności WTZ oraz Uczestników WTZ. Można przyjąć, iż w tym przypadku wynagrodzenie ma charakter darowizny, a nie ekwiwalentu za nabyte przedmioty.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie zostaje spełniony warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a otrzymanym wynagrodzeniem.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez Uczestników WTZ podczas kiermaszów, aukcji, itp. nie stanowi dostawy towarów za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż czynności te nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym ustawy o VAT.

Zakres podmiotowy ustawy o VAT

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na przepis art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z powyższym należy uznać, iż jeżeli towary lub wartości niematerialne i prawne wykorzystywane są:

• w sposób ciągły,
• dla celów zarobkowych,

– wówczas czynności te mieszczą się w zakresie definicji działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wskazuje, iż prowadzone czynności mające na celu sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez Uczestników WTZ mają charakter działań sporadycznych, okazjonalnych, nie są prowadzone regularnie.

Tym samym, zdaniem Wnioskowany, nie zostaje spełniony warunek wykorzystania towarów w sposób ciągły.

Natomiast w odniesieniu do warunku wykorzystania towarów dla celów zarobkowych, Wnioskodawca podkreśla, iż w świetle § 10 ust. 1 Rozporządzenia, działalność WTZ jest działalnością o charakterze niezarobkowym, natomiast uzyskane ze sprzedaży przedmiotów środki finansowe, w świetle przepisu § 10 ust. 2 Rozporządzenia, przeznaczane są wyłącznie na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną Uczestników WTZ (np. zakup biletów do kina, teatru, organizacja wycieczki dla uczestników WTZ, itp.).

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie zostaje również spełniony warunek wykorzystania towarów w celach zarobkowych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy działalność polegająca na sprzedaży przedmiotów wytworzonych przez Uczestników WTZ podczas kiermaszów, aukcji, itp. nie mieści się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Niezależnie od powyższego, Gmina wskazuje również na przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina podkreśla, iż prowadzenie terapii zajęciowej w ramach WTZ stanowi przejaw realizacji działań własnych Gminy, określonych ustawą o samorządzie gminnym, a w szczególności zadań wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 5 i 6 tej ustawy tj. ochrony zdrowia oraz pomocy społecznej. Działania takie nie podlegają przepisom ustawy o VAT, gdyż są wykonywane przez Gminę w ramach jej funkcji publicznych. Z tego też powodu, jeżeli zatem sprzedaż przedmiotów jest nieodłączną częścią prowadzonej terapii zajęciowej, to w ocenie Gminy, również sprzedaż takich przedmiotów nie powinna podlegać przepisom ustawy o VAT.

Tym samym należy uznać, iż ww. czynności nie mieszczą się również w zakresie podmiotowym ustawy o VAT.

W powyższym zakresie Wnioskodawca pragnie wskazać na stanowisko Ministra Finansów wyrażone w piśmie z dnia 21 kwietnia 2017 r. (sygn. PT1.812.16.2017.QHK.142.2) sporządzonym w odpowiedzi na pismo Wojewódzkiej Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych w Kielcach z dnia 25 stycznia 2017 r. w sprawie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotów wytwarzanych przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej (dalej: „pismo”).

W przedmiotowym piśmie Minister Finansów podkreślił m.in., że:

,,sprzedaż prac wytworzonych przez uczestników warsztatów w ramach realizowanego programu terapii - w zakresie w jakim prace te charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną - nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

(...) W ocenie Ministra Finansów, przy sprzedaży prac, o której mowa w Pana piśmie, warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów a odpłatnością nie jest spełniony.

Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficznym rodzajem udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych warsztatów. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, zakupiona na kiermaszu lub wylicytowana w drodze aukcji praca nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak „cegiełki” w zamian za darowizny). Istotne znaczenie ma fakt, że próby zbycia prac wykonanych w ramach terapii zajęciowej przez osoby niepełnosprawne, czy to na zorganizowanych kiermaszach, czy też na aukcjach, są jedną z form rehabilitacji uczestników.

Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a warsztat terapii zajęciowej i osoby niepełnosprawne jako podmiot obdarowany”. (s. 1 i 2 pisma)

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów w odpowiedzi z dnia 14 czerwca 2017 r. o sygn. PT1.054.25.2017.ALX.344) na interpelację poselską nr 12793 z 30 maja 2017 r. Pana Adama Abramowicza - Posła na Sejm RP - w sprawie obciążenia podatkiem od towarów i usług sprzedaży prac wykonanych przez osoby niepełnosprawne w ramach warsztatów terapii zajęciowej. Ponadto, w odpowiedzi tej wskazano, że:

,,(...) Odnosząc się natomiast do informacji o występowaniu rozbieżności w prezentowanym przez organy podatkowe stanowisku, zapewniam że podległe mi służby dokonają wnikliwej analizy wydanych interpretacji indywidualnych w tym temacie. W przypadki stwierdzenia, że były one nieprawidłowe, podjęte zostaną niezwłocznie działania mające na celu ich zmianę”. (s. 2 pisma)

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sprzedaż podczas kiermaszów, aukcji, itp. przedmiotów wytworzonych przez Uczestników WTZ w ramach terapii zajęciowej nie podlega opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy, który stanowi, iż przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach tych zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W dniu 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 tej ustawy jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 2016 r., przez jednostkę organizacyjną rozumie się:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
   
   

Zatem centralizacji rozliczeń VAT podlegają m.in. jednostki budżetowe utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego w celu wykonywania zadań publicznych przypisanych tej właśnie jednostce samorządu terytorialnego. Jeżeli jednak konieczność utworzenia danej jednostki budżetowej jednostki samorządu terytorialnego wynika z mocy prawa lub też jednostka samorządu terytorialnego utworzyła (powołała) inną jednostkę, która będzie w oparciu o inne przepisy posiadała osobowość prawną, takie jednostki nie będą podlegały centralizacji.

Szczegółowe zasady tworzenia, działania i dofinansowywania warsztatu terapii zajęciowej, uregulowane są w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587).

W świetle § 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym.

Dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników (§ 10 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Powołane wyżej przepisy art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy o VAT, zawierają podstawowe zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z przepisów tych wynika przede wszystkim, że opodatkowaniu podlegają dostawa towarów oraz świadczenie usług realizowane na terytorium kraju. Ponadto dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu jeżeli mają charakter odpłatny. Tylko pozytywne ustalenia w powyższych aspektach upoważniają do stwierdzenia, że miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia odpłatności. W języku potocznym odpłatność oznacza zapłatę, wynagrodzenie w zamian za rzecz (towar) lub zachowanie (usługę). Należy podkreślić, że pojęcie ,,odpłatna dostawa” powinno być rozumiane jako ekonomiczne korzyści dla sprzedającego.

W dorobku orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dochodzi do dostawy towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz sprzedawcy. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dostarczonym towarem a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru.

Zatem dostawa towarów jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT jeżeli następuje za wynagrodzeniem oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. O opodatkowaniu podatkiem VAT czynności dostawy towarów decyduje zatem jej odpłatność.

W ocenie tut. organu, przy sprzedaży prac, o której mowa we wniosku, warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a odpłatnością nie jest spełniony.

Zapłata dokonywana przez nabywcę, nie jest konsekwencją dostawy towaru, tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficzną formę udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, nabywany towar nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak ,,cegiełki” w zamian za darowizny).

Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a WTZ i osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany.

Podkreślić należy, iż przedstawione stanowisko odnosi się wyłącznie do przypadku sprzedaży prac wytworzonych przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej, które to prace charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną. Stanowisko to nie znajdzie zastosowania do wszelkiego rodzaju sprzedaży towarów o rzeczywistej wartości ekonomicznej. W tego typu sytuacjach mamy do czynienia ze zwykłą dostawą towarów za wynagrodzeniem, wchodzącą w zakres regulacji ustawy o VAT.

Reasumując, sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez Uczestników WTZ w ramach terapii zajęciowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.