Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.324.2017.1.JO
z 12 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 18 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2017 r. (data wpływu 14 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 września 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od maja 2017 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca wytwarza a następnie sprzedaje noże survivalowe z przeznaczeniem dla harcerzy, żołnierzy.

Noże wykonane są ze stali węglowej lub niskostopowej (ok. 55% całego produktu). Rękojeść wykonana jest z micarty (włókna bawełnianego sprasowanego z żywicą fenolową) lub laminat szklano-epoksydowy, lub drewno w zależności od modelu, co stanowi ok. 25% całości produktu. Okładziny rękojeści przykręcone są na śruby (4%). Nóż jest w komplecie z pochwą wykonaną z materiału o nazwie codura (polamid) 10%, oraz tworzywa sztucznego PCV (6%) lub skóry.

Wnioskodawca chciałby korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Kod PKWiU noży to 25.71.11.0.

Do załącznika nr 12 do ustawy wykazano kod noży. Pozostałe wyroby ujęte w załączniku są wytwarzane z metali szlachetnych, mają cechy wyrobów jubilerskich.

Aktualnie Wnioskodawca sprzedaje noże nie naliczając podatku VAT. Noże nie są wykonane z materiałów wymienionych w załączniku. Wykaz towarów z załącznika nr 12 do ustawy w odczuciu Wnioskodawcy dotyczy wyrobów ekskluzywnych. Noże survivalowe według Wnioskodawcy do nich nie należą.

W piśmie z dnia 11 września 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Sprzedawane noże są nożami nie przeznaczonymi do klasycznego codziennego domowego użytku. Służą raczej do przetrwania w dzikiej przyrodzie, np. do rąbania drewna na ognisko, rozpalania ogniska, ciosanie, struganie kołków, filetowanie ryby, dzielenie mięsa.
2. Sprzedawane noże nie są sztućcami, nie są posrebrzane ani platerowane. W skład noży nie wchodzą żadne metale szlachetne.
3. Sprzedawane noże najpewniej mają kod PKWiU 25.71.11 – „Noże (z wyłączeniem noży do maszyn) i nożyczki oraz ostrza do nich”.
   
   

Wspomniany kod występuje w załączniku nr 12 do ustawy, toteż Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy, pkt 1a. Wnioskodawca wskazał, że sprzedawane noże nie są materiałem jubilerskim, nie mają charakteru reprezentacyjnego nie stanowią sztućców, nie są używane codziennie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy noże survivalowe (kod PKWiU 25.71.11.0) mogą korzystać ze zwolnienia w myśl art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, noże nie są wykonane z metali wykazanych w załączniku nr 12 do ustawy. Nie są towarem ekskluzywnym pomimo kodu PKWiU 25.71.11.0 wykazanym w załączniku nr 12 do ustawy; korzysta on ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Na fakturach sprzedażowych Wnioskodawca nie wykazuje VAT-u należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział w ustawie zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników ze względu na wysokość osiągniętej sprzedaży w roku podatkowym. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z art. 113 ust. 9 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy – art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy.

W załączniku nr 12 do ustawy, stanowiącym „Listę towarów, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, pod poz. 4 zostały wymienione towary o symbolu PKWiU ex 25.71.11.0 – „Noże (z wyłączeniem noży do maszyn) i nożyczki oraz ostrza do nich – wyłącznie: noże stołowe z ostrzami stałymi, srebrzone inaczej niż platerowane”.

Art. 5a ustawy stanowi, że towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Wyjaśnić również należy, że w myśl art. 2 pkt 30 ustawy, symbol PKWiU „ex” – oznacza zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania preferencji tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, od maja 2017 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca wytwarza a następnie sprzedaje noże survivalowe z przeznaczeniem dla harcerzy, żołnierzy.

Noże wykonane są ze stali węglowej lub niskostopowej (ok. 55% całego produktu). Rękojeść wykonana jest z micarty (włókna bawełniane sprasowane z żywicą fenolową) lub laminat szklano-epoksydowy, lub drewno w zależności od modelu, co stanowi ok. 25% całości produktu. Okładziny rękojeści przykręcone są na śruby (4%). Nóż jest w komplecie z pochwą wykonaną z materiału o nazwie codura (polamid) 10%, oraz tworzywa sztucznego PCV (6%) lub skóry. Kod PKWiU noży to 25.71.11.0. Noże nie sią wykazane z materiałów wymienionych w załączniku.

Sprzedawane noże są nożami nie przeznaczonymi do klasycznego codziennego domowego użytku. Służą raczej do przetrwania w dzikiej przyrodzie, np. do rąbania drewna na ognisko, rozpalania ogniska, ciosanie, struganie kołków, filetowanie ryby, dzielenie mięsa. Sprzedawane noże nie są sztućcami, nie są posrebrzane ani platerowane. W skład noży nie wchodzą żadne metale szlachetne.

Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy pkt 1a. Wnioskodawca wskazał, że sprzedawane noże nie są materiałem jubilerskim, nie mają charakteru reprezentacyjnego nie stanowią sztućców, nie są używane codziennie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii możliwości korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy przy sprzedaży noży survivalowych.

Jak wynika cytowanych przepisów prawa konkretny podmiot może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy pod warunkiem braku dokonywania dostaw towarów wymienionych w załączniku nr 12 (o czym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy). Ustawodawca w cyt. powyżej załączniku skonkretyzował rodzaje towarów, tj. „Wyroby (złom) z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali”, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Dokonując analizy punktu 4 ww. załącznika do ustawy należy stwierdzić, że wyłącznie w sytuacji dokonywania przez konkretny podmiot dostaw towarów – noży stołowych z ostrzami stałymi, srebrzonymi inaczej niż platerowane – podmiot ten nie mógłby korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

W przedmiotowej sprawie pomimo tego, że Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że noże survivalowe mieszą się w grupowaniu PKWiU, który został wskazany w cyt. wyżej załączniku nr 12 do ustawy (tj. PKWiU 25.71.11.0) to nie dokonuje on dostaw towarów w nim wymienionych, tj. noży stołowych z ostrzami stałymi, srebrzonymi inaczej niż platerowane, które to powodują, że nie może korzystać ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, Potwierdzeniem powyższego jest fakt, że przedmiotowe noże survivalowe nie są sztućcami, nie są przeznaczone do codziennego użytku oraz nie są posrebrzane ani platerowane.

W konsekwencji, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, przy sprzedaży noży survivalowych zaklasyfikowanych do PKWiU 25.71.11.0.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, jednak w oparciu o inne uzasadnienie niż przez niego przedstawione.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.