Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.552.2017.2.RM
z 26 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.), uzupełnionym w dniu 11 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 października 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości nr 2 (pytanie 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 11 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 2 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z dnia 11 października 2017 r.:

Bank będący zarejestrowanym podatnikiem VAT jest właścicielem następujących nieruchomości:

1. Zabudowanej nieruchomości gruntowej, której prawo własności zostało przydzielone postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 4 lipca 2012 r., (dalej: Nieruchomość nr 1). Przysądzenie odbyło się w trybie przejęcia na własność nieruchomości dłużników Banku w związku z nieskuteczną I oraz II licytacją w stosunku do tej nieruchomości.
   
   

Stosownie do treści postanowienia, cena przejęcia nieruchomości została uiszczona przez Bank w całości poprzez zaliczenie jego wierzytelności na poczet ceny przejęcia.

Dłużnikami Banku, do których należała ww. nieruchomość były osoby fizyczne nieposiadające statusu podatników podatku od towarów i usług.

W związku z tym komornik sądowy prowadzący postępowanie egzekucyjne nie wystąpił w roli płatnika na zasadach określonych w art. 18 ustawy, gdyż przeniesienie własności działek na podstawie ww. postanowienia nie stanowiło czynności podlegającej podatkowi od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest domem mieszkalnym w stanie surowym otwartym (pokrytym dachem, bez okien), przy czym pozwolenie na budowę ww. budynku wygasło.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta położona jest w terenach dróg publicznych klasy lokalnej i w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług. Natomiast w rejestrze gruntów oznaczona jest jako grunt orny.

Bank nigdy nie wykorzystywał Nieruchomości nr 1 do prowadzenia przez Bank działalności, nie jest ona również wynajmowana innym podmiotom gospodarczym ani osobom fizycznym. Bank nie poniósł żadnych nakładów związanych z ulepszeniem przejętego majątku dłużnika, za wyjątkiem obowiązkowych opłat z tytułu podatku od nieruchomości oraz kosztów ubezpieczenia majątku.

Nieruchomość nr 1 została zbyta na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej niebędącej podatnikiem VAT.

2. Niezabudowanej nieruchomości gruntowej nabytej w zamian za częściowe zwolnienie z zobowiązań dłużników wobec Banku (dalej: „Nieruchomość nr 2”).
   
   

Przedmiotowa nieruchomość zgodnie z wypisem z rejestru gruntów stanowi tereny zurbanizowane niezabudowane, zgodnie zaś z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka ta posiada status terenu zabudowy mieszkaniowej niskiej jednorodzinnej.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2016 r., poz. 1988 t.j.), Bank zobowiązany jest do sprzedaży przejętej za długi nieruchomości w okresie nie dłuższym niż 5 lat od daty nabycia, w związku z czym planowane jest zbycie przedmiotowej Nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do Nieruchomości nr 1, Wnioskodawca wskazał, że dom mieszkalny stanowi budynek w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm.) oraz że Dłużnicy Banku po wybudowaniu domu mieszkalnego nie wykorzystywali go w żaden sposób.

Z kolei w odniesieniu do Nieruchomości nr 2 Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość nr 2 nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele jakiejkolwiek działalności (ani zwolnionej, ani opodatkowanej). Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - Nieruchomość nr 2 została nabyta od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług. W związku z tym Dłużnicy nie wystawili z tytułu przedmiotowej dostawy faktury VAT.

Nieruchomość nr 2 stanowiła zabezpieczenie dwóch kredytów - kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przez Dłużników oraz kredytu obrotowego zaciągniętego przez dłużników, przy czym jeden z dłużników w związku z transakcją kredytu obrotowego działał jako komplementariusz spółki komandytowej, zaś drugi z dłużników działał jako poręczyciel.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. (oznaczone we wniosku nr 2) Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zbycie Nieruchomości nr 2 będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa Nieruchomości nr 2 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania dostawy Nieruchomości nr 2, przytoczyć należy treść przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy na tle przywołanych przepisów prawa jednoznacznie wskazuje, że sprzedaż Nieruchomości nr 2, będzie opodatkowana według stawki 23%. Nieruchomość ta stanowi bowiem towar handlowy w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, z tytułu której jest czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż nie będzie przy tym korzystała ze zwolnienia od podatku (niezależnie od statusu nabywcy), z uwagi na to, że przedmiotowa nieruchomość jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową niską jednorodzinną, a jedynie grunty inne niż budowlane mogą być zwolnione od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym, przez teren budowlany, stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy, rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tak więc ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a w przypadku jego braku w oparciu o wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej (Nieruchomość nr 2), nabytej w zamian za częściowe zwolnienie z zobowiązań dłużników wobec Banku. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa działka posiada status terenu zabudowy mieszkaniowej niskiej jednorodzinnej. Nieruchomość nr 2 nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele jakiejkolwiek działalności (ani zwolnionej, ani opodatkowanej). Przy nabyciu Nieruchomości nr 2 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Bank zobowiązany jest do sprzedaży nieruchomości przejętej za długi w okresie nie dłuższym niż 5 lat od daty nabycia, w związku z czym planowane jest zbycie przedmiotowej Nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania transakcji zbycia Nieruchomości nr 2.

Przekładając powołane przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dostawa niezabudowanej nieruchomości gruntowej (Nieruchomości nr 2), która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego stanowi teren zabudowy mieszkaniowej niskiej jednorodzinnej nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia z podatku, o którym mowa w powołanym art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Nieruchomość nr 2 jest przeznaczona pod zabudowę, w konsekwencji więc stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że dostawa Nieruchomości nr 2 nie będzie korzystać ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie określone w ww. przepisie dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość nr 2 nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele jakiejkolwiek działalności (ani zwolnionej, ani opodatkowanej). W konsekwencji więc, w odniesieniu do Nieruchomości nr 2 nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak bowiem wynika z powyższych wyjaśnień niespełnienie jednego z warunków wymienionych w powyższym przepisie stanowi podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w odniesieniu do Nieruchomości 2 stanowiącej teren zabudowy mieszkaniowej niskiej jednorodzinnej, nie znajdzie zastosowania zarówno zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jak również zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym, dostawa ww. Nieruchomości 2 podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług, tj. 23% na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż Nieruchomości 2 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie opodatkowania transakcji zbycia Nieruchomości nr 2 (pytanie 2). Natomiast w kwestii pytania nr 1 dotyczącego opodatkowania Nieruchomości nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.