2017.10.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.202.2017.4.KM
z 18 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismami z dnia 21 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.) oraz z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), a także z dnia 22 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu części maszyny – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu części maszyny. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 21 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) o stosowne pełnomocnictwo, a także z dnia 22 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) o dalsze doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową utworzoną zgodnie z prawem polskim oraz polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych, działalność związaną z rekultywacją oraz pozostałą działalność usługową związaną z gospodarką odpadami. W styczniu 2016 r. nabył on od amerykańskiego kontrahenta części maszyny, których transport odbywał się ze Stanów Zjednoczonych Ameryki do Polski. Porozumienie zawarte pomiędzy Stronami przewidywało dokonanie dostawy na warunkach INCOTERMS 2000 DDP, zgodnie z którymi wskazane koszty, wśród których znajduje się cło oraz podatek VAT, są ponoszone przez sprzedającego.

Amerykański kontrahent Wnioskodawcy przetransportował towary (części maszyny) do Polski za pośrednictwem firmy spedycyjnej.

W kwietniu 2016 r., tj. po dokonaniu powyżej wskazanej dostawy Wnioskodawca zamienił firmę. Status importera przysługuje Wnioskodawcy, co wynika z dokumentu celnego SAD, gdzie w pozycji nr 8 „Odbiorca” wskazany jest Wnioskodawca (firma sprzed zmiany). W związku z tym, że towar został odprawiony przez agencję celną, działającą w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy, w pozycji nr 14 „Zgłaszający/Przedstawiciel”, w procedurze importowej (symbol: 4000).

Pomimo tego, iż Wnioskodawca nie uiścił należności celnych w takim rozumieniu, iż nie poniósł jego ekonomicznego ciężaru, widnieje na nich jako importer. Należności publicznoprawne zostały uiszczone na rzecz organu podatkowego przez agencję celną, która dokonywała odprawy towarów. Skutkiem porozumienia Stron w zakresie stosowania warunków INCOTERMS 2000 DDP, jest zobowiązanie się eksportera do uiszczenia należności publicznoprawnych związanych z dokonywaną dostawą, w związku z czym Wnioskodawca nie uiścił należności z tytułu cła i podatku VAT. Agencja celna otrzymała zwrot kwoty stanowiącej równowartość zapłaconego cła oraz podatku VAT od amerykańskiej firmy spedycyjnej, za pośrednictwem której amerykański kontrahent dostarczył Wnioskodawcy towar.

Po otrzymaniu dokumentów celnych Wnioskodawca nie uwzględnił w ewidencji „VAT naliczony” kwoty podatku naliczonego z tytułu importu towarów w kwocie stanowiącej równowartość podatku VAT wynikającego z otrzymanego dokumentu celnego.

Zaimportowane towary są wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wobec powyżej opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy przysługuje mu prawo odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu części do maszyny.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 lipca 2017 r., Wnioskodawca wskazał:

Wnioskodawca należy do międzynarodowego koncernu, który podjął decyzję o rebrandingu. W związku z tym firma Wnioskodawcy została zmieniona z widniejącej m.in. na poświadczonych zgłoszeniach celnych jako odbiorca na nazwę, którą Wnioskodawca posługuje się obecnie. Natomiast jest to cały czas ten sam podmiot.
Zgodnie z umową zawartą z kontrahentem oraz opisem na zgłoszeniu celnym, warunki dostawy zostały określone jako DDP, czyli sprzedający ponosił koszty cła, oraz podatku VAT. Natomiast ponieważ w tym przypadku Wnioskodawca miał przedstawicielstwo pośrednie w imporcie, agencja celna wypełniła druk zgłoszenia celnego na rzecz Wnioskodawcy, wpisując go w pole „Odbiorca”. W zgłoszeniu celnym nie występują inne podmioty. W tej sytuacji należy stwierdzić, że do zapłaty cła byli zobowiązani zarówno Wnioskodawca, jak i jego kontrahent, a zatem oba te podmioty należy uznać jako podatników w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Zgodnie z danymi pochodzącymi ze strony przesyłka została zarejestrowana w Warszawie w dniu 13 stycznia 2016 r. o godz. 9:00, a opuściła cło jako odprawiona 19 stycznia 2016 r. o godz. 15:58. Zgłoszenie celne pochodzi też z tego dnia. Towar dotarł do Wnioskodawcy dnia 21 stycznia 2016 r. i został przyjęty na magazyn dnia 28 stycznia 2016 r. po weryfikacji.
Dokumenty celne zostały przesłane mailem w dniu odprawy, tj. dnia 19 stycznia 2016 r.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 22 września 2017 r. Wnioskodawca wskazał jednoznacznie podmiot zobowiązany do zapłaty cła z tytułu importu towaru.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawa o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów na terytorium kraju, a na podstawie art. 2 pkt 7 ustawy o VAT przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Zważywszy, że w myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę, to w przedmiotowej sprawie należy wskazać, że podmiotem zobowiązanym do zapłaty cła jest kontrahent Wnioskodawcy.

Zgodnie z umową zawartą z kontrahentem oraz opisem na zgłoszeniu celnym, warunki dostawy zostały określone jako DDP, czyli sprzedający ponosił koszty cła oraz podatku VAT. Mimo tego, że agencja celna wypełniła druk zgłoszenia celnego na rzecz Wnioskodawcy, wpisując go w pole „Odbiorca”, to należy stwierdzić, że jedynie kontrahenta Wnioskodawcy można uznać za podatnika w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu części maszyny w przedstawionym stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu części maszyny w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), dalej „u.p.t.u.”, opodatkowaniem podatkiem od towarów usług podlega m.in. import towarów.

Import towarów w rozumieniu u.p.t.u. zdefiniowany jest w art. 2 pkt 7, gdzie czytamy, iż przez pojęcie to rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Status podatnika podatku VAT jest uregulowany w art. 15 ust. 1 u.p.t.u., zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w ust. 2 powyższego artykułu. Na gruncie u.p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalnej oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Co więcej, art. 17 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W czasie dokonania dostawy towarów obowiązywało rozporządzenie Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny, który w art. 201 ust. 1 stanowił, iż dług celny w przywozie powstaje w wyniku:

dopuszczenia do wolnego obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym lub,
umieszczenia takiego towaru pod procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności przywozowych.

Natomiast zgodnie z pozostałymi ustępami: dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego, dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne.

W nawiązaniu do powyższego przepisu, art. 33 ust. 1 u.p.t.u. ustanawia w odniesieniu do podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, obowiązek obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT przewidziane jest w art. 86 u.p.t.u. Zgodnie z ust. 1 powyższego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Do wysokości kwoty podatku naliczonego w przypadku importu odnosi się ust. 1 pkt 2 powyższego przepisu, zgodnie z którym kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów – kwota podatku:

wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33b,
wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku o którym mowa w art. 33b.

Przekładając powyższe na przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zdaniem Wnioskodawcy należy dojść do konkluzji, iż przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z dokonanym importem towarów.

Po pierwsze, importowane towary są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych, ponieważ dzięki sprawnie pracującej maszynie jest w stanie segregować i odzyskiwać złom wsadowy wykorzystywany do produkcji stali.

Po drugie, z dokonanej powyżej analizy wynika, iż na Wnioskodawcy co do zasady ciążył obowiązek podatkowy z tytułu cła oraz podatku VAT. Okoliczność, iż ekonomiczny ciężar należności publicznoprawnych poniesiony został przez amerykańską firmę spedycyjną nie wpływa w żaden sposób na status podatnika, określony w przepisach podatkowych. Status podatnika przysługuje Wnioskodawcy bez względu na to, czy poniósł on ekonomiczny ciężar należności publicznoprawnych takich jak cło i podatek VAT.

Po trzecie, należy podkreślić, iż w odniesieniu do importu towarów dokumentem uprawniającym podatnika do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego jest dokument celny, tzw. dokument SAD. W przedmiotowym stanie faktycznym dokument SAD wskazuje Wnioskodawcę – jako odbiorcę importowanych towarów.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przysługuje mu prawo odliczenia naliczonego podatku VAT w związku z importem towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie powołano przepisy w brzmieniu obowiązującym w momencie zakupu części maszyny będącego przedmiotem pytania, tj. w styczniu 2016 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W świetle art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową utworzoną zgodnie z prawem polskim oraz polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych, działalność związaną z rekultywacją oraz pozostałą działalność usługową związaną z gospodarką odpadami. W styczniu 2016 r. nabył on od amerykańskiego kontrahenta części maszyny, których transport odbywał się ze Stanów Zjednoczonych do Polski. Porozumienie zawarte pomiędzy Stronami przewidywało dokonanie dostawy na warunkach INCOTERMS 2000 DDP, zgodnie z którymi wskazane koszty, wśród których znajduje się cło oraz podatek VAT, są ponoszone przez sprzedającego. Amerykański kontrahent Wnioskodawcy przetransportował towary (części maszyny) do Polski za pośrednictwem firmy spedycyjnej. W dokumencie celnym SAD w pozycji nr 8 „Odbiorca” wskazany jest Wnioskodawca. Natomiast towar został odprawiony przez agencję celną, działającą w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie uiścił należności celnych i nie poniósł jego ekonomicznego ciężaru. Należności publicznoprawne zostały uiszczone na rzecz organu podatkowego przez agencję celną, która dokonywała odprawy towarów. Skutkiem porozumienia Stron w zakresie stosowania warunków INCOTERMS 2000 DDP, jest zobowiązanie się eksportera do uiszczenia należności publicznoprawnych związanych z dokonywaną dostawą, w związku z czym Wnioskodawca nie uiścił należności z tytułu cła i podatku VAT. Agencja celna otrzymała zwrot kwoty stanowiącej równowartość zapłaconego cła oraz podatku VAT od amerykańskiej firmy spedycyjnej, za pośrednictwem której amerykański kontrahent dostarczył Wnioskodawcy towar.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy przysługuje mu prawo odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu części do maszyny.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Na podstawie art. 33 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Jak jednoznacznie wskazał Wnioskodawca, podmiotem zobowiązanym do zapłaty cła był kontrahent Wnioskodawcy.

W przypadku importu towarów, który nie odbywa się w ramach procedur specjalnych, podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Status podatnika jest tutaj niezależny od faktu wykonywania działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że podatnikiem z tytułu importu towaru (części maszyny) – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – był amerykański kontrahent Wnioskodawcy, gdyż to na nim ciążył obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu części maszyny do Polski.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie został spełniony warunek dotyczący statusu podatkowego Wnioskodawcy, ponieważ nie był on podatnikiem z tytułu importu towaru – części maszyny.

Odnośnie natomiast kwestii związanej z prawem do odliczenia podatku naliczonego uregulowana jest ona w przepisie art. 86 ustawy. W art. 86 ust. 1 ustawy sformułowano ogólną zasadę, zgodnie z którą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi – w myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy – kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Jak wskazano powyżej – Wnioskodawca nie był podatnikiem z tytułu zakupu części maszyny. W konsekwencji nie powstał u niego podatek naliczony z tytułu tego zakupu, stanowiący kwotę podatku wynikającego z otrzymanego dokumentu celnego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z dokumentu celnego, ponieważ nie dokonał importu części maszyny (importerem był kontrahent amerykański).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin