INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2010r. (data wpływu 6 października 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 28 grudnia 2010r. (data wpływu 28 grudnia 2010r.) oraz z dnia 5 stycznia 2011r. (data wpływu 5 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych oraz zakupionego paliwa do motocykla – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2010r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 28 grudnia 2010r. (data wpływu 28 grudnia 2010r.) oraz z dnia 5 stycznia 2011r. (data wpływu 5 stycznia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych oraz zakupionego paliwa do motocykla.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pozostałych mebli. Prowadzona działalność w całości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT w sierpniu 2010r. zawarł umowę o charakterze leasingu operacyjnego, gdzie przedmiotem leasingu jest motocykl.

Motocykl jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności, w celu usprawnienia obsługi klienta (np. skrócenie czasu dotarcia do klienta). Wnioskodawca świadczy usługi (pomiar, projektowanie, montaż mebli, itp.) w siedzibie klienta lub w miejscach wskazanych przez klienta, z czym wiąże się konieczność szybkiego dotarcia do klienta. Najlepszym rozwiązaniem zapewniającym szybką mobilność w dzisiejszych czasach, gdzie występują duże problemy komunikacyjne stało się korzystanie z motocykla.

Wnioskodawca korzysta z możliwości odliczenia podatku VAT od opłaty wstępnej i rat leasingowych wynikających z umowy leasingu operacyjnego w ograniczonej wysokości (w myśl art. 86 ust 7 ustawy o VAT – 60 % kwoty podatku naliczonego, nie więcej jednak niż 6.000,00 zł w całym okresie użytkowania). Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT od paliwa zakupionego do tankowania motocykla.

W piśmie z dnia 5 stycznia 2011r. Wnioskodawca stwierdził, iż oczekuje interpretacji w zakresie prawa do pełnego odliczenia VAT od opłaty wstępnej i rat leasingowych umowy leasingu operacyjnego dotyczącego motocykla jak i od zakupu paliwa do niego. Natomiast Wnioskodawca nie oczekuje interpretacji w zakresie zakupu samego motocykla po okresie obowiązywania umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od opłaty wstępnej i rat leasingowych wynikających z umowy leasingu operacyjnego dotyczącej motocykla oraz od zakupu paliwa służącego do jego napędu na podstawie art. 86 ust 1, art. 86 ust. 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. podatnik ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego...

W piśmie z dnia 28 grudnia 2010r. Wnioskodawca przedstawił zmodyfikowane stanowisko o następującej treści:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, motocykl wykorzystywany jest w działalności gospodarczej i wnioskodawca jest uprawniony do pełnego odliczenia VAT wynikającego z faktur za korzystanie z motocykla zgodnie z umową leasingu operacyjnego oraz z faktur zakupu paliwa do motocykla.

Art. 86 ust. 3, art. 86 ust. 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, zawierają pojęcia samochodu osobowego oraz inne pojazdy samochodowe. Sama ww. ustawa nie definiuje tych pojęć. Jednakże w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Będąc konsekwentnym i analizując ustawę z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), istnieją w niej odrębne definicje określające samochód osobowy, inny pojazd samochodowy i motocykl. Fakt ten pozwala stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym pojazdem samochodowym. Dlatego też -zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do motocykli nie mogą mieć zastosowania regulacje powołanych przepisów art. 86 ust. 3, art. 86 ust 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, które dotyczą, wyłącznie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych.

Ponadto zgodnie z art. 176 obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/1127WE z dnia 28 listopada 2006r. (a wcześniej art. 17(6) VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r.) co potwierdza wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 22 grudnia 2008r. (sygn. C-414/07), Polska w momencie wejścia do Unii Europejskiej nie mogła wprowadzić bardziej rygorystycznych zasad odliczania VAT niż te, które obowiązywały 30 kwietnia 2004r., nie mogła ich następnie zmienić i wprowadzić ostrzejszych zasad.

W ustawie o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym z dnia 8 stycznia 1993r. (Dz. U. nr 11. poz. 50 ze zm.) obowiązującej do 30 kwietnia 2004r. przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a mówił, iż podatnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabywanych paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500kg, oraz zgodnie z ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadały homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku oraz zwrotu podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Na podstawie tych przepisów Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT od zakupu motocykla i paliwa do niego, ponieważ obowiązujące wtedy przepisy posługiwały się pojęciem samochodu, a nie - jak po zmianach od 1 maja 2004r. -pojęciem inny pojazd samochodowy. "Inny pojazd samochodowy" jest pojęciem szerszym od "samochodu", a tym samym po przystąpieniu do UE Polska nie miała prawa wprowadzić takich ograniczeń.

Z powyższej analizy wynika iż, gdyby przepisy obowiązujące na mocy art. 86 ust. 3, art. 86 ust.7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004r. swoim zasięgiem miałyby obejmować motocykle to stanowiłoby to naruszenie przepisu art. 176 obowiązującej Dyrektywy.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT od opłaty wstępnej i rat leasingowych jak i od paliwa do motocykla.

Na potwierdzenie prawidłowości stanowiska wnioskodawcy można przytoczyć: wyrok NSA z 27 sierpnia 2008r. sygn. akt I FSK 983/07

interpretację indywidualną. Izby Skarbowej w Warszawie z 30.07. 2009r nr IPPP1-443-590/09-02/MP,

interpretację Indywidualną Izby Skarbowej w Katowicach z 01.07.2010r. nr IBPP2/443-361/10/ICZ,

Interpretację indywidualną Izby Skarbowej w Warszawie z 16.07.2010r. nr IPPP2/443-388/10-2/AO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), przepisy ograniczające prawo do odliczenia w związku z nabyciem samochodów osobowych oraz innych samochodów, a także paliwa do nich brzmiały następująco:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

• samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 25 ust. 1 pkt 2),
• paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (art. 25 ust. 1 pkt 3a).
  
  

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochodu osobowego czy pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, ustawodawca m.in. określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Innym samochodem, wymienionym w art. 2 pkt 42 ww. ustawy, jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą.

Natomiast motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy.

Występują zatem różne definicje samochodu osobowego, innego samochodu (np. samochodu ciężarowego) i motocykla, które pozwalają stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. Nr 347, poz. 1, ze zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. U. UE. L. Nr 145, poz. 1 ze zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę „stand still” (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie Szóstej Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście utrata mocy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. Nr 347, poz. 1 ze zm.) z regulacją Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów jak również paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykorzystuje motocykl w prowadzeniu działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż wykonuje wyłącznie opodatkowaną działalność gospodarczą, a motocykl służy wyłącznie tej działalności. Wnioskodawca korzysta z możliwości odliczenia podatku VAT od opłaty wstępnej i rat leasingowych wynikających z umowy leasingu operacyjnego w ograniczonej wysokości (w myśl art. 86 ust 7 ustawy o VAT – 60 % kwoty podatku naliczonego, nie więcej jednak niż 6.000,00 zł w całym okresie użytkowania). Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT od paliwa zakupionego do tankowania motocykla.

Wobec powyższego, o ile użytkowany motocykl, wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do wykonywania tylko czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, wówczas przysługiwać mu będzie, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia całej kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od opłaty wstępnej, rat leasingowych oraz paliwa do napędu tego motocykla.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010r.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego a także zmiany stanu prawnego.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W myśl art. 6 ust. 1 cyt. ustawy przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

Stosownie do art. 6 ust. 2 ww. ustawy przepis ust. 1 ma zastosowanie:

1. w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie niniejszej ustawy, oraz
2. pod warunkiem że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r.
   
   

Wobec powyższego do usługobiorców użytkujących pojazdy samochodowe, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze- zawartej przed dniem 1 stycznia 2011r. – w stosunku do których na dzień 31 grudnia 2010r. przysługiwało im prawo do odliczenia – nie stosuje się ograniczenia w odliczeniu podatku w wysokości 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł).

Podatnikowi przysługiwać będzie odliczenie podatku w pełnej wysokości od rat (czynszu) lub innych płatności wynikających z takiej umowy, jeżeli:

• w tej umowie zawartej przed dniem 1 stycznia 2011r. nie dokonano zmian po dniu 31 grudnia 2010r. oraz
• umowa ta została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011r.
  
  

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Odnośnie natomiast wskazanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te i wyroki nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa. Zatem tut. organ przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma obowiązku kierować się stanowiskiem sądów i innych organów podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.