Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.222.2017.1.KS
z 13 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako podatnik zamierza zmienić model prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług pośrednictwa w zakupie jednostkowych towarów między klientem, a dostawcą, który znajduje się na terytorium kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej – w najczęstszym przypadku z Chin). W przewidzianym przez Zainteresowanego do wdrożenia modelu sprzedaży będzie on prezentować produkty producentów lub dystrybutorów na internetowej platformie sprzedażowej (serwis internetowy A), a następnie pośredniczyć pomiędzy producentem lub dystrybutorem, a klientem finalnym dokonującym zakupu (klientami będą osoby fizyczne). Poza złożeniem zamówienia Wnioskodawca będzie przyjmować również zlecenia od klienta finalnego na pośrednictwo w zakupie towaru oraz działanie na jego rzecz. Faktyczny przychód firmy Wnioskodawcy stanowić będzie zatem prowizja obliczana jako różnica między kwotą zapłaconą producentowi lub dystrybutorowi, a ceną zaprezentowaną przez Zainteresowanego klientowi na platformie internetowej. Towar, który zakupi klient będzie wysyłany bezpośrednio przez producenta lub dystrybutora. W trakcie całego procesu Wnioskodawca nie będzie wchodził w jego posiadanie jak właściciel na żadnym etapie transakcji. W przesyłce wraz z towarem klient finalny otrzyma dowód zakupu wystawiony przez sprzedawcę z Chin i zawierający jego dane. Wnioskodawca jako pośrednik, na żadnym etapie transakcji nie stanie się właścicielem towaru. Wartość prezentowanych przez niego i zamawianych przez klientów towarów nie przekroczy kwoty 150 euro. Zainteresowany nie będzie zatem występował również z tego tytułu w roli importera, ze względu na fakt, że towar nie będzie sprowadzany na własny rachunek, ani w niczyim imieniu, zaś cały udział w transakcji ograniczy się jedynie do pośrednictwa w płatnościach, zamówieniach i postępowaniu reklamacyjnym. Zobowiązanym z tytułu należności celnych i podatku VAT z tytułu importu towaru będzie klient, przy czym ze względu na wartość towaru nieprzekraczającą 150 euro należności celne przy obecnie obowiązującym limicie nie wystąpią (zgodnie z Rozporządzeniem Rady (WE) NR 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych). O tych zobowiązaniach odbiorca finalny będzie poinformowany w regulaminie. Osoba dokonująca zakupu przeleje środki pieniężne na konto firmowe Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca – działając jako pośrednik – dokona przelewu zagranicznemu dostawcy kwotę należną za wysłany do odbiorcy towar.

W obecnym stanie faktycznym dokumenty zakupu towarów wystawione przez dostawcę z Chin są wystawiane na dane działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W obecnym modelu przychód stanowi kwota otrzymana od klienta, a za koszty uzyskania przychodu uznaje się wartość sprzedanego towaru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zmiany modelu rozliczeń prawidłowe będzie uznanie jako przychodu z wykonania usługi pośrednictwa handlowego w zakupie towaru, prowizji realizowanej na poszczególnych transakcjach, a tym samym podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie kwota prowizji oraz czy prawidłowe będzie jej obliczanie jako różnicy pomiędzy kwotą wpłacaną przez klienta finalnego, a ceną po której nabywany będzie przez pośrednika na rzecz klienta towar?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie prowizja należna z tytułu wykonanej usługi pośrednictwa handlowego, tj. różnica pomiędzy kwotą wpływu środków pieniężnych w postaci przelewu na rachunek barkowy otrzymaną od klienta finalnego, a kwotą wysłaną (przelaną) na rachunek bankowy dostawcy – producenta lub dystrybutora. Stosownie do brzmienia art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Charakter działalności Wnioskodawcy wskazuje, iż będzie on świadczyć de facto usługi pośrednictwa. Powyższe wynika z faktu, że nigdy nie stanie się on właścicielem towaru, nie będzie również importerem, ponieważ towar nie będzie sprowadzany na własny rachunek. Rola Wnioskodawcy ograniczona będzie jedynie do pośredniczenia w płatnościach i zamówieniach, a później w ewentualnych reklamacjach. Płatności od klientów finalnych w części stanowić będą należności za sprzedany przez zagraniczną firmę towar, a w części będą należnościami z tytułu usług pośrednictwa w płatności i obsługi zamówienia świadczonych przeze mnie. Przychodem firmy w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwanym ze świadczenia usług pośrednictwa handlowego, będzie zatem prowizja z tego tytułu.

Ponadto, w zakresie definicji pojęcia „pośrednictwo”, należy odwołać się również do wykładni językowej. Jedna z definicji zawartych w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) określa „pośrednictwo” jako „kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwienie kontaktu uczestnikom rynku pracy”. Należy zatem stwierdzić, że opisane w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wykonywane przez Wnioskodawcę wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych, można uznać za pośrednictwo. Zgodnie z tak skonstruowaną definicją „pośrednictwa”, można przyjąć, że działania wykonywane przez Wnioskodawcę w pełni odpowiadają znaczeniu tego pojęcia, stąd też błędnym byłoby uznanie, że sprzedaż odbywać się będzie na rachunek firmy. Kupującym od początku do końca będzie klient finalny, składający ofertę kupna za pośrednictwem platformy internetowej. W sposób dorozumiany Zainteresowany stanie się pełnomocnikiem klienta, zamawiając na jego rzecz towar oraz dokonując płatności. Podjęte przez Wnioskodawcę działania odbywać się będą w imieniu i na rzecz osoby zamawiającej towar w Internecie i w żadnym momencie Wnioskodawca nie dokona zakupu towaru we własnym imieniu.

Stanowisko Zainteresowanego w opisanej sprawie potwierdzają interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 grudnia 2015 r. znak:IPPB1/4511-1329/15-2/ES, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 maja 2016 r. znak: IPPB1/4511-413/16-2/ES, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 lutego 2017 r. znak: 3063-ILPB1-1.4511.295.2016.1.KS, Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 maja 2017 r. znak: 0113- KDIPT2-1.4011.28.2017.2.MMA, Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 lipa 2017 r. znak: 0111-KDIB1-1.4011.84.2017.1.BS. W powyższych interpretacjach organy podatkowe wskazują, że dla rozstrzygnięcia, zgodnie z którym przychód pośrednika stanowi jedynie prowizja, istotne jest to, by przedsiębiorca wyłącznie pośredniczył w sprzedaży towarów i nie stał się ich właścicielem, nie uzyskiwał faktury potwierdzającej ich nabycie, nie był importerem towarów czy też nie sprowadzał ich we własnym imieniu i na własny rachunek. Przedstawione powyżej tezy znajdują potwierdzenie w opisanym wcześniej zdarzeniu przyszłym. Jako podmiot Wnioskodawca nie będzie nabywał we własnym imieniu towarów, nie będzie ich importerem, w żadnym momencie transakcji nie nabędzie prawa do ich władaniem jak właściciel, jak również nie uzyska faktury ani innego dokumentu potwierdzającego nabycie. Zadaniem Wnioskodawcy będzie zbieranie i przesyłanie zamówień do dostawcy oraz inkasowanie wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy lub płatności za pomocą systemu płatniczego.

Zakupiony towar nigdy nie trafi do Zainteresowanego jako pośrednika, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy trafna jest teza, że uzyskiwany przez niego przychód stanowić będzie prowizja, którą otrzyma za wykonane przez siebie usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c cyt. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zmienić model prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług pośrednictwa w zakupie jednostkowych towarów między klientem, a dostawcą, który znajduje się na terytorium kraju trzeciego. Faktyczny przychód firmy Wnioskodawcy stanowić będzie prowizja obliczana jako różnica między kwotą zapłaconą producentowi lub dystrybutorowi, a ceną zaprezentowaną przez Zainteresowanego klientowi na platformie internetowej. Wnioskodawca nie będzie wchodził w posiadanie towaru jak właściciel na żadnym etapie transakcji. W przesyłce wraz z towarem klient finalny otrzyma dowód zakupu wystawiony przez producenta lub dystrybutora i zawierający jego dane. Wartość prezentowanych przez Wnioskodawcę i zamawianych przez klientów towarów nie przekroczy kwoty 150 euro.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie jedynie pośredniczył w sprzedaży, jak również w odsprzedaży towarów handlowych (nie będzie dokonywać sprzedaży/odsprzedaży we własnym imieniu oraz nie będzie ich właścicielem), to przychodem podatkowym uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji, którą stanowić będzie różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta, a kwotą przekazaną przez niego do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.