Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.322.2017.2.MT
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 9 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 października 2017 r. (doręczone Stronie 13 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania otrzymanej dotacji na zorganizowanie koloni dla grupy dzieci i młodzieży, dla której kolonie są nieodpłatne - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej dotacji. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego organu z dnia 12 października 2017 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.322.2017.1.MT (skutecznie doręczone w dniu 13 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie jest podmiotem zarejestrowanym, posiadającym status organizacji pożytku publicznego, prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach oraz ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Organizacja nie prowadzi działalności gospodarczej, w związku z tym nie jest przedsiębiorcą wpisanym do rejestru przedsiębiorców. Nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Stowarzyszenie korzysta ze zwolnienia podmiotowego od VAT.

Celem statutowym Stowarzyszenia jest realizacja zadań publicznych, m.in. w zakresie:

1. pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
   
2. działalności na rzecz dzieci i młodzieży, w tym wypoczynku dzieci i młodzieży.
   
   

W czasie wakacji Stowarzyszenie organizuje wypoczynek dla dzieci i młodzieży, tj. kolonię z programem profilaktycznym, zgodnie z przepisami oświatowymi, regulującymi organizację wypoczynku dzieci i młodzieży. Stowarzyszenie nie jest wpisane do rejestru organizatorów turystyki Urzędu Marszałkowskiego prowadzących działalność gospodarczą w tym obszarze, gdyż czynności wykonuje w formie odpłatnej działalności pożytku publicznego.

Zgodnie z zasadami odpłatnej działalności pożytku publicznego - grupa zrekrutowanych przez Stowarzyszenie dzieci wnosi opłatę na pokrycie kosztów realizacji zadania. W kolonii uczestniczy też grupa dzieci skierowanych na wypoczynek przez Ośrodek Pomocy Społecznej z terenu gminy - te dzieci nie wnoszą opłaty za udział w kolonii (nieodpłatna działalność pożytku publicznego), gdyż koszty udziału tej grupy w wypoczynku pokrywają w całości samorządy lokalne (gmina i powiat), w trybie o którym mowa w art. 14 ust. 1 o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Otrzymane przez Stowarzyszenie dotacje nie mają wpływu na cenę, lecz stanowią całkowite sfinansowanie kosztów realizowanego zadania dla ściśle określonej grupy uczestników, w ramach zawartych umów z samorządami na realizację zadania publicznego. W umowach brak zapisów o wpływie dotacji na cenę.

Otrzymane dotacje są dotacjami kosztowymi. Przy organizowaniu kolonii Stowarzyszenie kalkulując koszty nie nalicza jakiejkolwiek marży, a cena wypoczynku jest ustalona w taki sposób, by pokryła wyłącznie ponoszone koszty. Na koszty realizacji zadania publicznego (kolonii) składają się:

1. Koszty merytoryczne: m.in. koszty transportu, noclegu, wyżywienia, ubezpieczenia, wynagrodzenia wychowawców, programu rekreacyjno-turystycznego, opieki medycznej.
   
2. Koszty obsługi (administracyjne): m.in. koordynator projektu, obsługa księgowa, materiały biurowe.
   
   

Kolonia obejmuje program turystyczno-krajoznawczy oraz zajęcia profilaktyczne i wychowawcze.

Stowarzyszenie organizując kolonię działa na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek, nabywa m.in. usługi transportu, wyżywienia, noclegu od innych podatników. Stowarzyszenie w czasie kolonii zapewnia własną kadrę kierowniczą i wychowawczą.

W piśmie uzupełniającym z dnia 16 października 2017 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Otrzymana dotacja nie wpływa na wysokość opłaty uczestników rekrutowanych przez Stowarzyszenie. Otrzymana dotacja nie powoduje obowiązku uiszczenia opłaty przez ww. grupę.

Otrzymana dotacja nie powoduje obowiązku uiszczenia opłaty przez grupę dla której ww. kolonie są nieodpłatne. Grupa ta w przypadku otrzymania dotacji przez Wnioskodawcę nie pojechałaby na kolonię, bowiem jest to dotacja/opłata za tę grupę, którą wnosi samorząd lokalny za skierowane dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dotacje, które otrzymuje Stowarzyszenie od samorządów lokalnych na sfinansowanie realizacji zadania publicznego, tj. zorganizowanie wypoczynku z programem profilaktycznym dla określonej w umowach z JST grupy dzieci, wpływają na podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, które to wlicza się do limitu powodującego utratę zwolnienia podmiotowego od VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że kwota otrzymanych dotacji na zorganizowanie kolonii nie ma wpływu na jej cenę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym nie wlicza się do limitu powodującego utratę zwolnienia podmiotowego od VAT. Stanowi jedynie sfinansowanie kosztów realizowanego zadania publicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy o VAT jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

Z kolei, w wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki. Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Kwestię zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług reguluje art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zgodnie z którym, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o VAT jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym, posiadającym status organizacji pożytku publicznego, prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. prawo o stowarzyszeniach oraz ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Celem statutowym Stowarzyszenia jest realizacja zadań publicznych, m.in. w zakresie: pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób oraz działalności na rzecz dzieci i młodzieży, w tym wypoczynku dzieci i młodzieży. Wnioskodawca organizuje wypoczynek dla dzieci i młodzieży, tj. kolonię z programem profilaktycznym, zgodnie z przepisami oświatowymi, regulującymi organizację wypoczynku dzieci i młodzieży. Zgodnie z zasadami odpłatnej działalności pożytku publicznego - grupa zrekrutowanych przez Wnioskodawcę dzieci wnosi opłatę na pokrycie kosztów realizacji zadania. W kolonii uczestniczy też grupa dzieci skierowanych na wypoczynek przez Ośrodek Pomocy Społecznej z terenu gminy - te dzieci nie wnoszą opłaty za udział w kolonii (nieodpłatna działalność pożytku publicznego), gdyż koszty udziału tej grupy w wypoczynku pokrywają w całości samorządy lokalne (gmina i powiat), w trybie o którym mowa w art. 14 ust. 1 o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Wnioskodawca organizując kolonię działa na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek, nabywa m.in. usługi transportu, wyżywienia, noclegu od innych podatników oraz Wnioskodawca w czasie kolonii zapewnia własną kadrę kierowniczą i wychowawczą. W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że otrzymana dotacja nie wpływa na wysokość opłaty uczestników rekrutowanych przez Stowarzyszenie. Grupa ta w przypadku otrzymania dotacji przez Wnioskodawcę nie pojechałaby na kolonię, bowiem jest to dotacja/opłata za tę grupę, którą wnosi samorząd lokalny za skierowane dzieci.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy dotacje, które otrzymuje Stowarzyszenie od samorządów lokalnych na sfinansowanie realizacji zadania publicznego, tj. zorganizowanie wypoczynku z programem profilaktycznym dla określonej w umowach z JST grupy dzieci, wpływają na podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, które to wlicza się do limitu powodującego utratę zwolnienia podmiotowego od VAT.

Odnosząc się do sposobu opodatkowania otrzymanej dotacji przeznaczonej na zorganizowanie kolonii dla uczestników nie wnoszących opłat, należy stwierdzić, że ww. dotacja pozwala Wnioskodawcy na organizacje kolonii dla tej grupy osób bez odpłatności. Wnioskodawca wskazał, że w przypadku braku otrzymania dotacji przez Wnioskodawcę grupa ta nie pojechałaby na kolonię. Zatem, otrzymana dotacja stanowi dopłatę, która ma bezpośredni wpływ na cenę organizowanych kolonii dla grupy dzieci nie wnoszących opłaty.

Odnośnie obowiązku wliczania przez Stowarzyszenie dotacji do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT należy wskazać, że czynności, których nie wlicza się do wskazanego w tym przepisie limitu zostały wymienione w cyt. wyżej art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Usługa wykonywana przez Stowarzyszenie nie jest wymieniona w tym przepisie.

Zatem w odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy należy stwierdzić, ze kwota otrzymanych dotacji na zorganizowanie kolonii, jako mająca wpływ na cenę świadczonych usług, powinna być wliczana do limitu powodującego utratę zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym kwota otrzymanych dotacji na zorganizowanie kolonii nie ma wpływu na jej cenę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT i kwoty tej zdaniem Wnioskodawcy nie powinno wliczać się do limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.