Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.326.2017.1.MS
z 7 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia w którym momencie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu wynikająca z Porozumienia, dodatkowa kwota, która została wpłacona na rachunek ZFŚŚ w związku ze zmniejszeniem odpisu podstawowego na ZFŚS, wynikającego ze starego ZUZP, do wysokości odpisu ustawowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia w którym momencie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu wynikająca z Porozumienia, dodatkowa kwota, która została wpłacona na rachunek ZFŚŚ w związku ze zmniejszeniem odpisu podstawowego na ZFŚS, wynikającego ze starego ZUZP, do wysokości odpisu ustawowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) jest członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej: „PGK”), na potrzeby której kalkuluje swoje przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodu rozliczane w roku kalendarzowym, będącym rokiem podatkowym PGK. W Spółce obowiązywał zakładowy układ zbiorowy pracy (dalej: „ZUZP”), który został wypowiedziany ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2016 r. Ze skutkiem na dzień 1 września 2016 r. Spółka odstąpiła również od Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego z dnia 13 maja 1993 r. (dalej: „PUZP”).

Na mocy postanowień ZUZP i PUZP pracownicy Wnioskodawcy byli uprawnieni m.in. do:

• korzystania z energii elektrycznej dla potrzeb własnego gospodarstwa,
• otrzymania nagrody jubileuszowej,
• otrzymania odprawy emerytalnej, w wysokości różnicy pomiędzy wysokością odprawy wyliczonej na podstawie ZUZP, a wysokością odprawy wynikającej z powszechnie obowiązujących przepisów prawa.
  
  

W związku z wypowiedzeniem ZUZP i odstąpieniem od PUZP Spółka dokonała likwidacji ww. świadczeń. Spółka zawarła z Organizacjami Związkowymi porozumienie dotyczące zasad wypłaty rekompensat z tytułu likwidacji ww. świadczeń (dalej: „Porozumienie”). Porozumienie to stało się załącznikiem nowego ZUZP, który został podpisany w dniu 9 czerwca 2017 r. i został zarejestrowany przez Państwową Inspekcję Pracy w dniu 5 lipca 2017 r.

Strony przyjęły następujące warunki wypłaty rekompensat:

• rekompensata z tytułu likwidacji ekwiwalentu energetycznego - poprzez wypłatę jednorazowej rekompensaty pieniężnej w wysokości stanowiącej równowartość czteroletniego uprawnienia (za okres 2017-2020);
  
• rekompensata z tytułu likwidacji nagrody jubileuszowej w stosunku do Pracowników, którzy nabyliby prawo do nagrody jubileuszowej w latach 2017-2021, poprzez zapłatę jednorazowej rekompensaty z tytułu likwidacji powyższego świadczenia, w wysokości 100% nagrody jubileuszowej, jaka przysługiwałaby danemu Pracownikowi w danym roku;
  
• rekompensata z tytułu likwidacji nagrody jubileuszowej w stosunku do Pracowników legitymujących się - na dzień 1 listopada 2017 r. - co najmniej 5-letnim stażem pracy w Spółce, poprzez zapłatę jednorazowej rekompensaty z tytułu likwidacji powyższego świadczenia, z przeznaczeniem na ten cel łącznej kwoty 15.515.305,00 zł;
  
• rekompensata z tytułu likwidacji odprawy emerytalnej - poprzez wypłatę jednorazowej rekompensaty w wysokości różnicy pomiędzy wysokością odprawy wyliczonej na podstawie zapisów starego ZUZP, a wysokością odprawy wynikającej z przepisów prawa pracy, tj. odpowiednio:
  
  • 100% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2017 i 2018 roku;
    
  • 90% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2019, 2020 i 2021 roku;
    
  • 80% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2022 roku;
    
  • 70% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2023 roku;
    
  • 60% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2024 roku;
    
  • 50% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2025 roku;
    
  • 40% tej różnicy, w przypadku Pracowników, którzy zgodnie z treścią Załącznika do starego ZUZP nabyliby prawo do emerytury w 2026 roku.
  
  

Zatem świadczenia wypłacane w formie rekompensat będą dotyczyły okresu 2017-2026.

Pracownik nabędzie prawo do rekompensat z dniem, z którym zaczną go obowiązywać nowe warunki zatrudnienia wynikające z nowego ZUZP, a więc z dniem następującym po dniu upływu okresu wypowiedzenia mu indywidualnych warunków zatrudnienia lub po zmianie tych warunków na podstawie porozumienia stron. Co do zasady będzie to dzień 1 listopada 2017 roku, o ile do tego dnia nastąpi zmiana indywidualnych warunków zatrudnienia pracownika, a w przypadku pracownika, któremu do tego dnia warunki zatrudnienia nie zostaną zmienione, będzie to termin późniejszy, pokrywający się z dniem, w którym zaczną go obowiązywać nowe warunki zatrudnienia wynikające z nowego ZUZP.

Wypłata rekompensat nastąpi, w zależności od wyboru pracownika, w następujący sposób i w następujących terminach:

• w całości do 28 grudnia 2017 roku; albo
• w całości w 2018 roku, do 31 stycznia 2018 roku; albo
• w dwóch ratach - 50% do 28 grudnia 2017 roku i 50% w 2018 roku, do 31 stycznia 2018 roku; albo
• w trzech ratach - 30% do 28 grudnia 2017 roku, 30% w 2018 roku, do 31 stycznia 2018 roku i 40% w 2019 roku, do 31 stycznia 2019 roku.
  
  

Ponadto, w związku z utratą przez emerytów i rencistów oraz osoby pobierające zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdowy i sieroty, które pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach i rencistach, prawa do ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną, Spółka zamierza przyznać ww. osobom uprawnionym do ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną na dzień 31 grudnia 2016 roku oraz takim, którzy - zgodnie ze starym ZUZP - nabyliby takie prawo w okresie od 1 stycznia 2017 roku do 31 października 2017 roku, jednorazowe świadczenie pieniężne odpowiadające równowartości rocznego ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną. Wypłata przedmiotowych rekompensat z tytułu utraty prawa do ekwiwalentu pieniężnego za energię elektryczną nastąpi w terminie do 31 grudnia 2017 roku. Oprócz tego, zgodnie z Porozumieniem, Spółka wpłaciła na rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: „ZFŚS”) dodatkową kwotę. Wpłata nastąpiła w terminie do 10 dni od dnia zarejestrowania nowego ZUZP (w dniu 6 lipca 2017 r.). Powyższa wpłata została dokonana w związku ze zmniejszeniem odpisu podstawowego na ZFŚS, wynikającego ze starego ZUZP, do wysokości odpisu ustawowego.

Mając na uwadze przedstawione powyżej zdarzenie przyszłe Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wypłacanych rekompensat oraz dodatkowej wpłaty na rachunek ZFŚŚ.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

W którym momencie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu wynikająca z Porozumienia, dodatkowa kwota, która została wpłacona na rachunek ZFŚŚ w związku ze zmniejszeniem odpisu podstawowego na ZFŚS, wynikającego ze starego ZUZP, do wysokości odpisu ustawowego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, wynikająca z Porozumienia, dodatkowa kwota będzie kosztem podatkowym w dacie przekazania jej na rachunek ZFŚS, po wejściu w życie nowego ZUZP.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Kosztem uzyskania przychodów są zatem odpisy i zwiększenia, obciążające zgodnie z przepisami o ZFŚS koszty działalności pracodawcy, pod warunkiem, że środki pieniężne stanowiące ich równowartość zostaną wpłacone na rachunek ZFŚS. Zasady dokonywania odpisów na ZFŚS reguluje ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 800 z późn. zm., dalej: „ustawa o ZFŚS”).

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3 tej ustawy, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 1c, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o ZFŚŚ, u pracodawców określonych w art. 3 ust. 1 i 1c tej ustawy, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać regulamin wynagradzania.

Dodatkowy odpis na ZFŚS będzie zatem kosztem uzyskania przychodu jeżeli, odpis ten zostanie:

• dokonany na podstawie stosownych wewnątrzzakładowych przepisów prawa pracy (układ zbiorowy, regulamin wynagradzania), przewidujących możliwość jego dokonania zgodnie z ustawą o ZFŚS, oraz
• przelany na rachunek ZFŚS.
  
  

Należy zaważyć, że Porozumienie, regulujące wysokość i termin wpłaty dodatkowej kwoty na rachunek ZFŚŚ, stanowi integralną część nowego ZUZP (jest załącznikiem nowego ZUZP). Porozumienie jest zatem wewnątrzzakładowym aktem prawa pracy.

Jednocześnie zgodnie z Porozumieniem, wpłata środków na rachunek ZFŚS nastąpiła w terminie do 10 dni od dnia zarejestrowania ZUZP (w dniu 6 lipca 2017 r.). Zgodnie natomiast z art. 241¹² § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tj. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 z późn. zm., dalej „Kodeks pracy”), układ wchodzi w życie w terminie w nim określonym, nie wcześniej jednak niż z dniem zarejestrowania.

Układ zbiorowy pracy co do zasady wchodzi zatem w życie z dniem zarejestrowania. W związku z tym, aby wynikająca z Porozumienia dodatkowa kwota mogła zostać uznany za koszt podatkowy, przekazanie środków na rachunek ZFŚS powinno nastąpić już po wejściu wżycie nowego ZUZP. W takim przypadku dodatkowa kwota będzie kosztem podatkowym w dacie przekazania jej na rachunek ZFŚS.

Nowy ZUZP został podpisany w dniu 9 czerwca 2017 roku i został zarejestrowany przez Państwową Inspekcję Pracy w dniu 5 lipca 2017 r. Natomiast przekazanie środków na rachunek ZFŚS nastąpiło 6 lipca 2017 r.

Mając zatem na uwadze fakt, że spełnione zostały oba ww. warunki konieczne do uznania wpłaty na ZFSŚ za koszt podatkowy, zdaniem Spółki, dodatkowa kwota wpłacona na rachunek ZFŚŚ będzie mogła stanowić koszt uzyskania przychodu w dacie jej przekazania na rachunek ZFŚS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań Nr 1 i 2 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.