Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.204.2017.2.HS
z 30 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2017 r. (data wpływu 23 lipca 2017 r.), uzupełnionym 14 września 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z:

• najmu lokali mieszkalnych, odpłatnego udostępniania adresu strony internetowej i dzierżawy wyposażenia – jest prawidłowe,
• dzierżawy znaku towarowego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z najmu lokali mieszkalnych, odpłatnego udostępniania adresu strony internetowej, dzierżawy wyposażenia i znaku towarowego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 6 września 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.204.2017.1.HS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 14 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem trzech lokali mieszkalnych. Dwa z nich stanowią majątek wspólny w ramach wspólnoty majątkowej Wnioskodawcy i jego żony, a trzecie jest wyłączną własnością Wnioskodawcy (stał się jego właścicielem z tytułu darowizny od ojca).

Aktualnie wszystkie powyższe lokale mieszkalne są przeznaczone do wynajmu. Umowy najmu są podpisywane tylko na okresy przynajmniej 10-miesięczne na cele mieszkaniowe, Wnioskodawca wyklucza podpisywanie umów krótkoterminowych (krótszych niż półroczne).

W przyszłości Wnioskodawca planuje, aby jeden z tych lokali stał się własnością jego młodszego brata, po osiągnięciu przez niego samodzielności. Ponadto nie wyklucza, że pozostałe dwa mieszkania przekaże wspólnie z żoną w przyszłości na cele mieszkaniowe synów, po osiągnięciu przez nich pełnoletności.

Ponadto Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami adresu strony internetowej, zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP znaku firmowego oraz wyposażenia. Te składniki majątku małżonkowie dzierżawią spółce z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącej działalność w zakresie gry w laserowy paintball. Małżonkowie posiadają udziały w tej spółce. W przyszłości małżonkowie planują zakup jeszcze jednego mieszkania z przeznaczeniem na wynajem, na warunkach opisanych powyżej.

Aktualnie ani Wnioskodawca, ani jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej.

Od osiąganych przez małżonków przychodów z tytułu najmu i dzierżawy małżonkowie płacą podatek w wysokości 8,5% od osiąganych przychodów ewidencjonowanych. Również w przyszłości, po zakupie kolejnego mieszkania małżonkowie planują płacić z tytułu osiąganych przychodów z najmu podatek w stawce 8,5% od przychodów ewidencjonowanych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że pod pojęciem „wyposażenie” rozumie składniki majątkowe będące własnością jego i jego żony (na zasadach ustawowej wspólnoty majątkowej). W szczególności są to:

• wyposażenie do gry w laserowy paintball: 20 kamizelek wraz z akumulatorami i ładowarkami, 3 urządzenia typu „mina” i „baza”, wyposażenie areny do laserowego paintballa, które nie jest trwale związane z podłożem, komputer sterujący grą wraz z 3 monitorami, 3 wzmacniacze, 18 głośników na arenie, pełne okablowanie areny oraz 3 ławki w salce szkoleniowej,
• wyposażenie do gry w laser maze: 16 laserów wraz z lustrami, okablowanie pomieszczenia, przyciski wyboru poziomu gry, 2 monitory, komputer stacjonarny, 4 głośniki,
• wyposażenie części kawiarnianej: 2 monitory, 13 stołów, 2 ławy, 50 krzeseł, 5 foteli, 4 głośniki, rzutnik szerokokątny, konsola do gry,
• wyposażenie zaplecza: ekspres do kawy, ekspozytor nachosów, 6 regałów stalowych, komputer stacjonarny wraz z monitorem.
  
  

Powyższe wyposażenie było wcześniej wykorzystywane przez żonę Wnioskodawcy w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Działalność ta została przez nią zlikwidowana w ubiegłym roku, a co za tym idzie powyższe wyposażenie stało się własnością małżonków niezwiązaną z prowadzoną działalnością gospodarczą. Umowa dzierżawy wyposażenia została zawarta po zlikwidowaniu przez żonę Wnioskodawcy działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy aktualnie wybrana forma opodatkowania jest prawidłowa?
2. Czy sugerowany przez Wnioskodawcę sposób opodatkowania przychodów osiąganych w przyszłości z tytułu najmu mieszkania, które małżonkowie planują kupić jest prawidłowy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko jest prawidłowe. Aktualnie ani Wnioskodawca, ani jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej, a posiadane lokale mieszkalne są wynajmowane na podstawie umów długoterminowych, dodatkowo w przyszłości małżonkowie planują darowanie ich na rzecz brata Wnioskodawcy oraz dzieci. W związku z powyższym faktem wynajmowanie tych lokali mieszkalnych nie spełnia przesłanek definicji działalności gospodarczej i przychody z tego tytułu można zakwalifikować jako najem prywatny.

W zakresie wynajmowanych składników majątku prywatnego (adres strony internetowej, znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP oraz wyposażenie), z ich charakterystyki i przydatności wynika, że będą one przez małżonków dzierżawione tylko dla jednej firmy, małżonkowie nie planują w przyszłości zmiany kontrahenta. Ze względu na bardzo indywidualny charakter tych składników majątku, tj. adres i nazwa strony internetowej, wygląd znaku towarowego oraz wyposażenie dostosowane do typu działalności i dodatkowo indywidualnego lokalu nie byłyby one przydatne podmiotom prowadzącym inny rodzaj działalności, niż działalność prowadzona przez kontrahenta w jego indywidualnym lokalu, tj. gra w laserowy paintball. W związku z powyższymi faktami, najem tych składników majątku nie spełnia w opinii Wnioskodawcy definicji działalności gospodarczej i może zostać zakwalifikowany jako najem prywatny oraz opodatkowany stawką podatkową 8,5% od osiąganych przychodów.

Po ewentualnym zakupie w przyszłości jeszcze jednego mieszkania, byłoby ono przeznaczone na wynajem długoterminowy, prawdopodobnie w szczególności dla studentów na okresy przynajmniej 10-12 miesięczne. W opinii Wnioskodawcy najem ten również nie będzie spełniał przesłanek działalności gospodarczej i może być opodatkowany jako najem prywatny stawką 8,5% od osiąganych przychodów.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołuje następujące interpretacje indywidulne: Znak: IBPBII/1/415-121/10/ASz, IBPBI/1/415-584/10/AP, ILPB1/415-713/10-2/KŁ, IPPB1/415-891/10-5/KS, IPPB1/415-57/12-2/IF, IPTPB1/415-150/12-2/ASZ, IPTPB1/415-666/12-4/MAP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie ze złożonym wnioskiem ORD-IN niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. W myśl bowiem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem małżonka Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Stosownie do art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl natomiast art. 693 § 1 ww. Kodeksu cywilnego – przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Zgodnie natomiast z art. 709 Kodeksu cywilnego, przepisy o dzierżawie rzeczy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3, 6 i 7 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
  
  

Z kolei pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy). Przepis ten koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która prowadzona jest:

1. w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć, jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
3. w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem trzech lokali mieszkalnych, z czego dwa stanowią majątek wspólny w ramach wspólnoty majątkowej Wnioskodawcy i jego żony, a trzeci jest wyłączną własnością Wnioskodawcy (otrzymał go od ojca w darowiźnie). Aktualnie wszystkie powyższe lokale mieszkalne są przeznaczone do wynajmu. Umowy najmu są podpisywane tylko na okresy przynajmniej 10-miesięczne na cele mieszkaniowe, Wnioskodawca wyklucza podpisywanie umów krótkoterminowych (krótszych niż półroczne). W przyszłości Wnioskodawca i jego żona zamierzają zakupić jeszcze jeden lokal mieszkalny z przeznaczeniem na wynajem.

Aktualnie ani Wnioskodawca, ani jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej, a posiadane lokale mieszkalne są wynajmowane na podstawie umów długoterminowych, dodatkowo w przyszłości nie wykluczają darowania ich na rzecz brata Wnioskodawcy oraz dzieci.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. tego, czy będąc wspólnie z żoną właścicielem trzech lokali mieszkalnych i po nabyciu kolejnego lokalu mieszkalnego – wszystkie lokale mieszkalne Wnioskodawca będzie mógł wynajmować w ramach tzw. najmu prywatnego i opodatkowywać ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem (dzierżawa) stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem (dzierżawa), który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem. Jednak w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą – zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Ponadto, jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem lokali mieszkalnych również spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane lokale mieszkalne do majątku prywatnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa i przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że nie ma przeszkód, aby przychód z najmu lokali mieszkalnych zaliczyć do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ważne jest jedynie aby taki najem nie spełniał przesłanek pozwalających uznać go za działalność gospodarczą. W sytuacji Wnioskodawcy trzy z wynajmowanych długoterminowo lokali mieszkalnych mają zostać darowane dzieciom i jego bratu (celem zapewnienia im mieszkania), co sugeruje czasowy okres najmu. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Jeśli zatem najem lokali mieszkalnych nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły czyli będzie prowadzony w ramach najmu prywatnego, to uzyskiwane z tego tytułu przychody mogą być kwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również sposobu opodatkowania przychodów z tytułu dzierżawy adresu strony internetowej, wyposażenia, na które składają się: wyposażenie do gry w laserowy paintball, wyposażenie do gry w laser maze, wyposażenie części kawiarnianej oraz zaplecza – szczegółowo wymienione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Z wniosku wynika ponadto, co już zasygnalizowano powyżej, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

W tym miejscu Organ zauważa, że zgodnie z obowiązującymi regułami prawa cywilnego przedmiotem dzierżawy może być jedynie rzecz (przedmiot materialny) i prawo a przedmiotem najmu tylko rzecz. Adres strony internetowej nie jest ani rzeczą ani prawem. W konsekwencji nie może być przedmiotem dzierżawy, czy też najmu w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Niemniej jednak umowa ta traktowana jest jako umowa o charakterze podobnym do umowy najmu lub dzierżawy. Umowa, na podstawie której jeden podmiot udostępnia innemu podmiotowi możliwość korzystania z adresu strony internetowej, jest umową nienazwaną o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy. Wprawdzie przedmiotem takiej umowy nie jest ani najem rzeczy, ani dzierżawa rzeczy lub prawa, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest adres strony internetowej.

Przystępując zatem do oceny skutków podatkowych odpłatnego udostępniania opisanego we wniosku adresu strony internetowej oraz dzierżawy wymienionego przez Wnioskodawcę wyposażenia Organ wskazuje, że przychód z tytułu udostępniania adresu strony internetowej jak również przychód otrzymywany z tytułu dzierżawy wymienionego przez Wnioskodawcę wyposażenia (pod warunkiem, że nie jest to czynione w ramach działalności gospodarczej) także można zakwalifikować do źródła przychodów – najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją klasyfikacji ww. przychodów (tj. z najmu lokali mieszkalnych, udostępniania adresu strony internetowej oraz dzierżawy wymienionego przez Wnioskodawcę wyposażenia) do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest także możliwość ich opodatkowania w formie zryczałtowanej przewidzianej w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2180 ze zm.).

Stosownie bowiem do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1. prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą,
2. osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,
3. będące osobami duchownymi,
4. osiągające przychody ze sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.
   
   

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1a tej ustawy – osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – od przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Jednakże aby skorzystać ze zryczałtowanej formy opodatkowania, o której mowa w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, należy złożyć pisemne oświadczenie o jej wyborze.

O zasadach składania wspomnianego oświadczenia stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy – w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Podsumowując, skoro w istocie najem lokali mieszkalnych, jaki ma zamiar prowadzić Wnioskodawca nie będzie spełniał przesłanek pozwalających uznać go za pozarolniczą działalność gospodarczą, to przychód jaki Wnioskodawca osiągnie z tego najmu może być zaliczony do odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%.

Również jeżeli udostępnianie adresu strony internetowej oraz dzierżawa wymienionego przez Wnioskodawcę wyposażenia nie będą spełniały przesłanek pozwalających uznać je za pozarolniczą działalność gospodarczą, to przychód z tytułu udostępniania adresu strony internetowej jak również przychód otrzymywany z tytułu dzierżawy wymienionego przez Wnioskodawcę wyposażenia także można zakwalifikować do źródła przychodów jakim jest najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychody te mogą być opodatkowane na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w stawce 8,5%. W tej kwestii Organ uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych dzierżawy znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem Wnioskodawcy, może on opodatkowywać przychód z dzierżawy znaku towarowego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wskazują, że opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać przychody uzyskiwane przez podatników (niebędących osobami duchownymi) z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przy czym, kwalifikacji uzyskiwanych przez podatników przychodów (niezależnie od wybranej formy opodatkowania) należy dokonywać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji stwierdzić należy, że opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać, jedynie te przychody uzyskiwane przez podatnika, które w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zakwalifikowane do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub najem, podnajem, poddzierżawa (…), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.

Z kolei przychody z praw majątkowych, zaliczane do źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definiuje przepis art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W jego myśl – za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Powyższy przepis ma charakter otwarty. Wskazuje jednak wprost, że wszelkie przychody uzyskane w związku z posiadaniem, udostępnianiem i korzystaniem ze znaku towarowego zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodów z praw majątkowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 776) – ustawa normuje m.in. stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne (art. 6 ust. 1 ww. ustawy).

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy).

Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 121 ww. ustawy – na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z tytułu dzierżawy spółce z o.o. znaku towarowego stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak jest zatem podstaw prawnych do zakwalifikowania przychodu osiągniętego z ww. tytułu do przychodu z najmu (dzierżawy), tj. do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, a tym samym do opodatkowania tego przychodu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne według stawki 8,5%. Przychody te podlegają bowiem opodatkowaniu według skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu dzierżawy znaku towarowego stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ nie podziela zatem poglądu wyrażonego we własnym stanowisku przez Wnioskodawcę i w tej kwestii uznaje stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Stanowisko Organu potwierdzają również wyroki sądów administracyjnych, np.:

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1908/14, w którym wskazano, że „Brak jest zatem podstaw prawnych do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przychodów ze źródła przychodów, jakim są prawa majątkowe, w tym także przychodów uzyskiwanych z odpłatnego udostępniania znaku towarowego. Przychody te należy zakwalifikować jako przychód z praw majątkowych, podlegający opodatkowaniu według skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Minister Finansów prawidłowo przyjął w zaskarżonej interpretacji, że czynsz, które będzie otrzymywał wnioskodawca na podstawie umowy dzierżawy stanowi przychód z tytułu udzielenia prawa do używania znaku towarowego, tj. przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych.”
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 13 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 942/16, w którym wskazano, że „czynsz, który będzie otrzymywał wnioskodawca na podstawie umowy dzierżawy stanowi przychód z tytułu udzielenia prawa do używania znaku towarowego, tj. przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych.”
  
  

Stanowiska Wnioskodawcy nie można było zatem uznać w całości za prawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że interpretacje te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.