Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.394.2017.2.JP
z 9 listopada 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lipca 2017 r. (data wpływu 27 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 9 października 2017r. (data wpływu 11 października 2017r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT czynnego – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 lipca 2017 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT czynnego.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 października 2017r. (data wpływu 11 października 2017r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 27 września 2017r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.394.2017.1.JP.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie statusu podatnika VAT czynnego.
Wnioskodawca rozpoczął indywidualną działalność z dniem 19 sierpnia 2016 r. Od początku swojej działalności zamierzał być podatnikiem VAT czynnym i działał jako taki podatnik. Prowadzony przez Wnioskodawcę rodzaj działalności (70.22. Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania) wyklucza korzystanie ze zwolnienia VAT (art. 113 ust. 9 ustawy o VAT).
Działalność Wnioskodawcy jako czynnego płatnika VAT potwierdza fakt że Wnioskodawca dokonywał sprzedaży opodatkowanej tym podatkiem oraz składał stosowne deklaracje VAT-7 za okres od sierpnia 2016 r. do czerwca 2017 r. oraz odprowadzał stosowny, naliczony podatek VAT.
W czerwcu 2017 r okazało się że Wnioskodawca nie figuruje w rejestrze czynnych płatników VAT (nie składał deklaracji VAT-R). Wnioskodawca natychmiast to skorygował ale został zarejestrowany z dniem l lipca 2017r.
Pismem z 9 października 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek, wskazując że od pierwszego dnia działalności, w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług zawsze był wskazywany Wnioskodawca.
Od pierwszego dnia działalności Wnioskodawca dokumentował świadczenie swoich usług przez wystawianie faktur VAT.
Od pierwszego dnia działalności Wnioskodawca zachowuje się jak czynny podatnik VAT:
- składa deklaracje VAT,
- wykazuje podatek należny,
- odlicza podatek naliczony,
- wpłaca wykazany podatek na konto stosownego US.
W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie (sformułowane w piśmie z 9 października 2017 r.):
Czy można uznać Wnioskodawcę za podatnika VAT czynnego w okresie od sierpnia 2016 r. do czerwca 2017 r.?
Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane w piśmie z 9 października 2017 r.):
Podejmując działalność gospodarczą Wnioskodawca podpisał umowę z firmą dla której świadczyć miał i świadczy nadal usługi doradztwa, co do których zgodnie z art. 113 ust. 13B nie stosuje się zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9 i taki był zamiar Wnioskodawcy od pierwszego dnia działalności: być czynnym podatnikiem VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.
W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”,
a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.
Jak wynika z art. 96 ust. 5 pkt 1 ustawy jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1,
a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży.
A zatem, rejestracji należy dokonać przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, przy czym przepis nie określa, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Natomiast powinna ona nastąpić najpóźniej w dzień poprzedzający dokonanie pierwszej czynności opodatkowanej. Rejestracji należy dokonać w urzędzie skarbowym, którego właściwość określa art. 2 pkt 13 ustawy.
Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca rozpoczął indywidualną działalność z dniem 19 sierpnia 2016 r. Prowadzony przez Wnioskodawcę rodzaj działalności (70.22. Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania) wyklucza korzystanie ze zwolnienia VAT (art. 113 ust. 9 ustawy o VAT). Wnioskodawca dokonywał sprzedaży opodatkowanej tym podatkiem oraz składał stosowne deklaracje VAT-7 za okres od sierpnia 2016 r. do czerwca 2017 r. oraz odprowadzał stosowny, naliczony podatek VAT. Ponadto, kiedy w czerwcu 2017 r. okazało się że Wnioskodawca nie figuruje w rejestrze czynnych płatników VAT (nie składał deklaracji VAT-R), Wnioskodawca natychmiast to skorygował i został zarejestrowany z dniem l lipca 2017 r.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy można uznać go za podatnika VAT czynnego w okresie od sierpnia 2016 r. do czerwca 2017 r.
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, mając na uwadze zaprezentowany opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, w tym przede wszystkim treść art. 96 ust. 5 pkt 1, należy uznać, że w sytuacji Wnioskodawcy nie ma prawnej możliwości uzyskania statusu podatnika VAT czynnego z dniem wcześniejszym, niż dzień złożenia zgłoszenia rejestracyjnego. Skoro, jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nie dopełnił obowiązku rejestracyjnego, tj. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R a skorygował to dopiero później i został zarejestrowany z dniem 1 lipca 2017 r., to odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy należy wskazać, że nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika VAT czynnego w okresie od sierpnia 2016 r. do czerwca 2017 r.
Mając na uwadze powyższe, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że od początku swojej działalności działał jako podatnik VAT czynny.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Podkreślić należy, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie objętym pytaniem i stanowiskiem Wnioskodawcy. Nie są przedmiotem interpretacji kwestie inne niż ta do której odnosi się pytanie Wnioskodawcy. W szczególności interpretacja nie rozstrzyga czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.