INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19.08.2011r. (data wpływu 23.08.2011r.) uzupełnione w dniu 03.11.2011r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 20.10.2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce oraz zwrotu podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.08.2011r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 03.11.2011r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 20.10.2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce oraz zwrotu podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest niemieckim importerem, który nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozpoczął procedurę przywozu (importu) na terytorium Unii Europejskiej towarów z kraju trzeciego poprzez polski port morski w Gdyni. Wnioskodawca korzysta przy tym z pomocy profesjonalnej agencji celnej.

Niezwłocznie po dokonaniu odprawy celnej Wnioskodawca zamierza sprzedać dopuszczone do obrotu i znajdujące się jeszcze w porcie towary polskiej spółce - czynnemu podatnikowi VAT. W momencie sprzedaży towary nie będą ani transportowane ani wysyłane.

Po sprzedaży Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych dalszych czynności. W szczególności Wnioskodawca nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej na terytorium Polski (Wnioskodawca nie zamierza wykonywać żadnych innych czynności).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedmiotowym stanie faktycznym zagraniczny importer, który dokonuje jedynie dopuszczenia do obrotu na terytorium UE towarów oraz ich odsprzedaży, bez zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce zobligowany jest do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla potrzeb podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 96 ustawy...
2. Jeżeli zagraniczny importer nie ma obowiązku rejestracji dla potrzeb VAT, czy podatek należny importowy może zostać odzyskany w trybie wnioskowym w oparciu o Dyrektywę Rady z dnia 12 lutego 2008 r. (2008/9/WE) a podatek VAT należny przy odsprzedaży może zostać rozliczany przez nabywcę, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

W ocenie Wnioskodawcy należy odróżnić „podatnika”, a więc osobę co do zasady zobowiązanej do zapłaty podatku VAT w Polsce od podatnika, który dodatkowo - przez wzgląd na rodzaj wykonywanych czynności - zobligowany jest do rejestracji dla potrzeb VAT. Ustawodawca wyraźnie bowiem odróżnia obie grupy.

Podatnicy zobowiązani do zapłaty podatku i rejestracji na VAT (art. 96 ustawy)

Obowiązek rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług reguluje art. 96 ustawy. Zgodnie z tym przepisem podmioty wymienione w art. 15 ustawy zobowiązane są przed dniem wykonania pierwszej czynności opodatkowanej, określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne. Obowiązek rejestracji dla potrzeb VAT dotyczy więc podmiotów wymienionych w art. 15, czyli zgodnie z ustawą, osób prawnych, jednostek niemającej osobowości prawnej oraz osób fizycznych wykonujących samodzielnie działalność gospodarczą, co należy rozumieć m.in. jako działalność producentów, handlowców lub usługodawców wykonywaną w sposób częstotliwy (z tym zastrzeżeniem, że dotyczy to także czynności wykonanej jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar świadczenia częstotliwego). Oznacza to więc, że podmioty wymienione w art. 15 ustawy (m.in. osoby prawne) samodzielnie wykonujące działalność gospodarczą, czyli świadczące w sposób częstotliwy (lub z takim zamiarem) czynności (służące m.in. wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych), zobligowane są do rejestracji na VAT w Polsce przed dokonaniem pierwszej odpłatnej dostawy towarów lub usług na terytorium kraju, pierwszego eksportu lub importu towarów lub wewnątrzwspólnotowej dostawy lub nabycia. Innymi słowy każdy podmiot - krajowy lub zagraniczny, który zamierza rozpocząć stałą działalność gospodarczą w Polsce zobowiązany jest do uprzedniej rejestracji na VAT.

Podatnicy zobowiązani do zapłaty podatku bez obowiązku rejestracji na VAT (art. 17 ustawy)

Ustawodawca w art. 17 ustawy postanawia, iż podatnikami są także podmioty na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, nawet w wtedy, gdy importowany towar jest od cła zwolniony lub cło jest zawieszone w części lub całości, a także gdy zastosowano preferencyjne, w tym zerowe stawki celne. Do grupy tej zaliczono także m.in. korzystających z procedur uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną, dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia, etc.

Ta grupa podatników zobowiązana jest do zapłaty podatku w Polsce z tytułu czynności opodatkowanych VAT (określonych w art. 5 ustawy) lecz dla potrzeb rozliczenia tego podatku nie ma obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego. Postanawia o tym wyraźnie art. 96 ustawy, który wymaga rejestracji jedynie od podatników wymienionych w art. 15 ustawy. Nie dotyczy to podmiotów określonych w art. 17 ustawy o VAT.

Ad. 2

Skoro jak wykazano powyżej Wnioskodawca nie ma obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ustawy, z tego względu podatek importowy należny może zostać odzyskany przez Wnioskodawcę w trybie wnioskowym w oparciu o Dyrektywę Rady z dnia 12 lutego 2008.r (2008/9/WE).

Dodatkowo zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 przy dostawie, której dokonuje podmiot nie posiadający siedziby ani miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w tym przypadku Wnioskodawca, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca towarów. Oznacza, to że w przedmiotowym stanie faktycznym przy odsprzedaży zaimportowanych towarów w porcie morskim Wnioskodawca może wystawić nabywcy fakturę bez naliczania podatku a należny VAT rozliczony zostanie przez nabywcę - polską spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, iż przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć – art. 2 pkt 5 ustawy – terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej. Natomiast przez terytorium kraju, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy, należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Ponadto, stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Z literalnego brzmienia przepisu wynika, że podatnikiem w szczególnym przypadku, jakim jest dostawa towarów realizowana przez podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsce prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, staje się nabywca.

W związku z powyższym, należy uznać, iż w każdym przypadku, gdy dana transakcja spełnia przesłanki art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, tj. jeśli:

1. dostawy towarów dokonuje podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, oraz
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT (podatnikiem VAT) z tytułu takiej transakcji będzie nabywca.
   
   

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Obowiązek w zakresie rejestracji w Polsce dla potrzeb VAT został określony w art. 96 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, obowiązek w zakresie rejestracji na potrzeby VAT obejmuje podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy. Podmioty te przed wykonaniem pierwszej czynności podlegającej ustawie są obowiązane złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne. Obowiązkowi w tym zakresie podlegają osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Warto w tym miejscu podkreślić, że obowiązek w zakresie rejestracji (określony w art. 96 ustawy) nie odnosi się do podatników określonych w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. do osób prawnych, jednostek organizacyjnych mniemających osobowości prawnej oraz osób fizycznych, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła (również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną), jak również do podatników dokonujących dostawy w zakresie których obowiązek rozliczenia VAT został przeniesiony na nabywcę, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Przy czym teza ta znajduje zastosowanie o ile podatnik taki nie wykonuje innych czynności opodatkowanych w Polsce, ani nie podlega obowiązkowi rejestracji na podstawie przepisów ustawy o VAT. Pamiętać też należy o zapisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. z 2004r. Nr 58, poz. 558) wydanego na podstawie delegacji art. 98 ust.1 pkt 1 ustawy. Określa ono inny rodzaj podatników niż zwolnieni podmiotowo od podatku albo wykonujący wyłącznie czynności zwolnione, którzy nie mają obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego.

W przypadku Wnioskodawcy – niemieckiego importera nieposiadającego w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, dokonującego na terytorium kraju importu towarów za pomocą agencji celnej, oraz realizującego dostawę, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, brak jest obowiązku rejestracji na potrzeby VAT w Polsce. Jednocześnie należy wskazać, że z tytułu dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy znajdujących się na terytorium kraju towarów, podatnikiem będzie polski podatnik VAT.

Odnosząc się do prawa zwrotu zapłaconego przez Spółkę podatku od importu towarów, wskazać należy na przepis art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy zgodnie, z którym w odniesieniu do podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.

Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju (art. 89 ust. 1a ustawy).

Z kolei w ustępie 1b tego artykułu stwierdza się, że w przypadku gdy towary lub usługi, od których podatnik podatku od wartości dodanej lub innego podatku o podobnym charakterze ubiega się o zwrot podatku, były wykorzystywane tylko częściowo do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozlicza on podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju - podatnikowi przysługuje zwrot podatku w proporcji, w jakiej towary lub usługi związane są z wykonywaniem czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatnik ubiegający się o zwrot podatku jest obowiązany w składanym wniosku przy określaniu wnioskowanej kwoty zwrotu podatku uwzględnić proporcję obliczoną zgodnie ze zdaniem pierwszym.

Ustęp 1d art. 89 określa, iż podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, składają wnioski o dokonanie zwrotu podatku:

1. za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w przypadku gdy podmioty te posiadają siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. na piśmie, zgodnie ze wzorem określonym w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5, w przypadku gdy podmioty te nie posiadają siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Stosownie do delegacji ustawowej wynikającej z art. 89 ust. 5 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydał rozporządzenie z dnia 29 czerwca 2011r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz.U. Nr 136 poz. 797).

Należy w tym miejscu wskazać, że regulacje zawarte ww. rozporządzeniu z dnia 29 czerwca 2011r. oparte są na przepisach Dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w Dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz.U.UE.L.08.44.23), na które powołuje się Wnioskodawca.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011r. zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiotowi uprawnionemu z państwa trzeciego, w przypadku gdy podmiot ten:

1. jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy, w państwie członkowskim siedziby lub podatnikiem podatku od wartości dodanej albo podatku o podobnym charakterze w kraju siedziby;
2. nie wykonuje na terytorium kraju, w okresie, za który występuje o zwrot podatku, sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy, z wyjątkiem m.in. wskazanej w pkt. l) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ustawy podatnikiem jest ich nabywca.
   
   

Przy czym zgodnie z § 2 pkt 2 tego rozporządzenia, przez podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, która w okresie, za który występuje o zwrot podatku, nie posiadała siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, ubiegającą się o zwrot podatku - posiadającą siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W § 5 ust. 1 rozporządzenia stwierdza się, że podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiot uprawniony z państwa trzeciego może wystąpić o zwrot podatku za okres nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż rok podatkowy lub za okres krótszy niż ostatnie 3 miesiące tego roku - w odniesieniu do podatku od nabytych towarów lub usług lub importowanych towarów w okresie, za który podmiot uprawniony występuje o zwrot podatku, z zastrzeżeniem ust. 2. Z kolei w ustępie 2 pkt 1 rozporządzenia zawarte jest sformułowanie, że kwota wnioskowanego zwrotu podatku nie może być niższa niż kwota stanowiąca równowartość w złotych 400 euro - w przypadku gdy wniosek dotyczy okresu krótszego niż rok podatkowy, ale nie krótszego niż 3 miesiące, 50 euro - w przypadku gdy wniosek dotyczy całego roku podatkowego lub okresu krótszego niż ostatnie 3 miesiące tego roku.

Zwrot podatku zawartego w cenach nabytych towarów i usług lub zapłaconego z tytułu importu towarów w okresie, o którym mowa w ust. 1, przez podmioty uprawnione z państw członkowskich Unii Europejskiej lub podmioty uprawnione z państw trzecich, obejmuje kwotę podatku określoną w fakturze, a w przypadku importu towarów - w dokumencie celnym, z zastrzeżeniem ust. 4 (§ 5 ust. 3 rozporządzenia).

Zwrot podatku podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje na wniosek tego podmiotu przekazany przez administrację podatkową państwa członkowskiego siedziby za pomocą środków komunikacji elektronicznej, co wynika z zapisu § 6 ust. 1 rozporządzenia. Podmiot uprawniony, o którym mowa w ust. 1, składa, za pośrednictwem administracji podatkowej państwa członkowskiego siedziby, wniosek, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, do naczelnika urzędu skarbowego (ust. 2 § 6 rozporządzenia). Z kolei w ustępie 3 stwierdza się, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w języku polskim, za pośrednictwem administracji podatkowej państwa członkowskiego siedziby, nie później niż do dnia 30 września roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy.

Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, podmiot uprawniony wskazany w ust. 1 przekazuje, za pośrednictwem administracji podatkowej państwa członkowskiego siedziby, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, kopię faktury lub dokumentu celnego, w przypadku gdy:

1. podstawa opodatkowania podana w fakturze lub dokumencie celnym jest równa lub większa niż równowartość w złotych kwoty 1.000 euro;
2. podstawa opodatkowania podana w fakturze stwierdzającej nabycie paliwa jest równa lub większa niż równowartość w złotych kwoty 250 euro (ust. 5 § 6 rozporządzenia). Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do faktur oraz dokumentów celnych udostępnianych lub przekazywanych w formie elektronicznej (ust. 5 § 6 rozporządzenia).
   
   

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku wynika, że Wnioskodawca jako podmiot zagraniczny nieposiadający w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, dokonał na terytorium kraju importu towarów, oraz dostawę towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikiem jest ich nabywca. Zatem Wnioskodawca wypełnia przesłanki wynikające z przepisu regulującego zwrot podatku, przysługujący podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, określone w § 3 ust. 1 pkt 1-2 rozporządzenia. Wskazać również należy, że zwrot może być dokonany przy zachowaniu warunków określonych niniejszym rozporządzeniu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.