Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.387.2017.1.MW
z 3 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (zwana dalej „Wnioskodawcą”) jest spółką osobową – jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, prowadzącą przedsiębiorstwo pod własną firmą, wpisaną do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, posiadającą numer identyfikacji podatkowej.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności m.in. w zakresie finansowej działalności usługowej z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.Z), działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (PKD 66.19.Z), a także działalności w zakresie pozostałego pośrednictwa pieniężnego (PKD 64.19.Z.). Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyć usługi pośrednictwa finansowego.

Usługa pośrednictwa finansowego ma stanowić usługę świadczoną na rzecz stron transakcji finansowej, za którą te podmioty będą wypłacać prowizję (% od wartości zawartej umowy). Celem usługi będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, których to przedmiotem będą instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jednolity Dz. U. 2016 r., poz. 1636, z późn. zm.) (zwanej dalej „Ustawą o Obrocie Instrumentami Finansowymi”). W szczególności, Wnioskodawca zamierza wykonywać czynności na podstawie umowy o współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a B (dalej jako „Towarzystwo”), polegające na poszukiwaniu i kontaktowaniu się z osobami i podmiotami potencjalnie zainteresowanymi objęciem instrumentów finansowych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zarządzane przez Towarzystwo. Celem tej usługi jest objaśnienie potencjalnemu klientowi modelu funkcjonowania funduszy inwestycyjnych. Zadaniem Wnioskodawcy będzie przekazywanie informacji o warunkach świadczenia usług przez Towarzystwo, a w konsekwencji kontaktowaniu potencjalnego klienta z pracownikiem towarzystwa uprawnionym do udzielania szczegółowych informacji o funduszu i certyfikatach inwestycyjnych. Zadaniem Wnioskodawcy jest również dokonywanie wstępnej analizy i kwalifikacji profilu inwestorskiego podmiotów i osób potencjalnie zainteresowanych ofertą Towarzystwa. Powyższe czynności Wnioskodawca będzie wykonywał za pośrednictwem swoich organów, pracowników i współpracowników, z których utworzy grupę sprzedażową, którą będzie nadzorował. W istocie więc Wnioskodawca za pośrednictwem swojej grupy sprzedażowej będzie wykonywał czynności prowadzące do zawarcia umowy pomiędzy klientem a Towarzystwem.

Wnioskodawca nie będzie uprawniony jednak do reprezentowania Towarzystwa w jakimkolwiek zakresie oraz nie ma prawa przekazywać potencjalnie zainteresowanym wzorów umów, regulaminów, pełnomocnictw, oświadczeń woli zgodnie z Ustawą z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. 2016 r., poz. 1896, z późn. zm.). W tym więc znaczeniu Wnioskodawca nie ma umocowania prawnego do przyjmowania zapisów na certyfikaty inwestycyjne. Ta kompetencja pozostaje przy Towarzystwie.

Wnioskodawca zaś będzie wykonywał faktycznie czynności opisane powyżej. Czynności te zmierzają do zawarcia umowy przez Klienta i Towarzystwo w zakresie objęcia certyfikatów inwestycyjnych.

Należy wskazać, iż świadczone przez Wnioskodawcę czynności nie będą stanowić usług doradztwa. Wnioskodawca, działając jako pośrednik przy oferowaniu instrumentów finansowych, nie stanowi żadnej ze stron umów zawieranych pomiędzy klientem a Towarzystwem. Celem pośrednictwa, do którego dąży Wnioskodawca jest uczynienie wszystkiego co możliwe aby strony (klient i Towarzystwo) zawarły umowę. Wnioskodawca nie ma także żadnego interesu w zakresie treści umowy. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa będzie stanowić element usługi finansowej.

Usługi pośrednictwa finansowego, które zamierza świadczyć Wnioskodawca, nie będą obejmowały samej czynności oferowania instrumentów finansowych w rozumieniu art. 69 Ustawy o Obrocie Instrumentami Finansowymi. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą obejmować ani przechowywania ani zarządzania ww. instrumentami finansowymi, a także nie będą dotyczyć praw i udziałów odzwierciedlających:

1. tytuł prawny do towarów,
2. tytuł własności nieruchomości,
3. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
4. udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części,
5. prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.
   
   

Pokreślenia wymaga, iż Wnioskodawca nie będzie stroną umowy. Wnioskodawca będzie wykonywać usługi pośrednictwa w świadczeniu usług sprzedaży instrumentów finansowych pomiędzy Towarzystwem a klientem. Celem wykonywanego przez Wnioskodawcę pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co możliwe (między innymi zgodnie z zakresem wskazanym w ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi) aby strony zawarły umowę. Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Jego wynagrodzenie uzależnione jest od tego czy strony (Towarzystwo i klient) podpiszą umowę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo zamierza korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usługi pośrednictwa finansowego polegającego na skutecznym pozyskiwaniu klientów nabywających instrumenty finansowe od Towarzystwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyżej zadane pytanie jest twierdząca. Czynności pośrednictwa opisane w przedmiotowym wniosku będą korzystały ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41) Ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Przepisy art. 43 ust. 1 pkt 7), 12) i 37)-41) oraz ust. 13 Ustawy o VAT wprowadzają zwolnienie z opodatkowania VAT dla szerokiej grupy usług, które można zbiorczo określić mianem usług finansowych. W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego szczególnie istotna jest treść art. 43 ust. 1 pkt 41) ustawy o VAT.

Art. 43 ust. 1 pkt 41) Ustawy o VAT zwalnia z opodatkowania VAT również usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, a także usługi pośrednictwa w tym zakresie. Jednocześnie ze zwolnienia uregulowanego w tym przepisie nie korzystają usługi przechowywania instrumentów finansowych oraz usługi zarządzania tymi instrumentami. W celu określenia zakresu stosowania art. 43 ust. 1 pkt 41) Ustawy o VAT, należy odwołać się do definicji instrumentów finansowych określonej w art. 2 ust. 1 Ustawy o Obrocie Instrumentami Finansowymi. Zgodnie ze wspomnianą definicją, pojęcie to obejmuje papiery wartościowe i instrumenty niebędące papierami wartościowymi. Wyjaśnienie sformułowania papiery wartościowe zawarte jest w art. 3 pkt 1 lit. a) i b) wymienionej ustawy. Przepisy te stanowią, że do papierów wartościowych zalicza się m.in. akcje, prawa poboru, prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, obligacje, certyfikaty inwestycyjne.

Jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7), 12) i 37)-41), nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy również wskazać, iż na podstawie art. 43 ust. 16 Ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

1. tytuł prawny do towarów;
2. tytuł własności nieruchomości;
3. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
4. udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;
5. prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.
   
   

W celu skorzystania ze zwolnienia dla usług pośrednictwa muszą być spełnione następujące warunki: usługa musi mieć charakter pośrednictwa, względnie musi być tak ściśle związana z usługą pośrednictwa by nie mogła zostać uznana za samodzielną całość, usługa pośrednictwa musi dotyczyć instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Analiza ustawy o obrocie instrumentami finansowymi prowadzi do wniosku, że ten warunek jest spełniony (zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy o Obrocie Instrumentami Finansowymi papiery wartościowe są instrumentami finansowymi, natomiast w myśl art. 3 pkt 1 lit. a papierami wartościowymi są m.in. akcje, prawa poboru w rozumieniu przepis ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

W tym miejscu należy zatem przejść do analizy pojęcia pośrednictwa. Pojęcie to było przedmiotem orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako ETS). W orzeczeniu w sprawie C-235/2000 CSC Financial Services Ltd ETS wskazał, iż nie trzeba rozważać dokładnego znaczenia słowa negocjacje (w polskiej ustawie użyto pojęcia pośrednictwo) by stwierdzić, że w kontekście art. 13B (d) (5), odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy, która jest przez nią wynagradzana, polegającą na jednoznacznie określonym akcie negocjacji. Mogą one polegać na między innymi, wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora (w wykonanie umowy w której zawarciu pośredniczył).

W sprawie C-453/2005 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w sprawie C-2/95 Trybunał wskazał, że zwolnienie przewidziane w pkt 3 i 5 art. 13B (d) nie jest ograniczone warunkiem, by usługa była świadczona przez instytucję, którą wiąże stosunek prawny z klientem końcowym. Fakt, że transakcja objęta tymi przepisami jest wykonywana przez osobę trzecią, lecz jawi się klientowi jako usługa świadczona przez bank, nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania tej transakcji. (...) aby można je było scharakteryzować jako transakcje zwolnione dla celów punktów 3 i 5 art. 13B (d), usługi świadczone przez centrum przetwarzania danych muszą, z całościowego punktu widzenia, stanowić odróżniającą się całość, spełniającą w rezultacie specyficzne, podstawowe funkcje usługi opisanej w tych dwóch punktach. Aby stanowić „transakcję dotyczącą przelewów”, świadczone usługi muszą zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia, takiego jak udostępnienie bankowi systemu przetwarzania danych”.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

• usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,
• celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),
• usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).
  
  

Z powyższego wynika, ze usługa pośrednictwa powinna być definiowana poprzez kluczową cechę, tj. cel działań, jakim jest doprowadzenie do zawarcia umowy. Podstawowym argumentem pozwalającym jednoznacznie stwierdzić, ze zachodzi pośrednictwo jest prowadzenie poprzez usługodawcę negocjacji.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyć usługi pośrednictwa finansowego. Usługa pośrednictwa finansowego ma stanowić usługę świadczoną na rzecz stron transakcji finansowej, za którą te podmioty będą wypłacać prowizję (% od wartości zawartej umowy). Celem usługi będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, których to przedmiotem będą instrumenty finansowe. Usługa ta nie ma wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (udostępnienie stronom informacji). Wnioskodawca w ramach tych czynności będzie wykonywał czynności faktyczne pośrednictwa polegające na pozyskiwaniu potencjalnych klientów Towarzystwa, kontaktowaniu klientów z Towarzystwem, dokonywaniu wstępnej analizy i kwalifikacji profilu inwestorskiego potencjalnego klienta, przekazywaniu zbiorczych zestawień danych kontaktowych osób i podmiotów potencjalnie zainteresowanych ofertą Towarzystwa w zakresie instrumentów finansowych funduszy inwestycyjnych.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą miały charakter pośrednictwa faktycznego w ścisłym tego słowa znaczeniu, i jak opisano powyżej różnią się od czynności marketingowych albowiem Wnioskodawca będzie podejmował czynności niezbędne do zawarcia umowy pomiędzy klientem a Towarzystwem.

Należy wskazać, iż świadczone przez Wnioskodawcę czynności nie będą stanowić usług doradztwa. Wnioskodawca, działając jako pośrednik przy oferowaniu instrumentów finansowych, nie stanowi żadnej ze stron umów zawieranych pomiędzy klientem a Towarzystwem. Celem pośrednictwa, do którego dąży Wnioskodawca jest uczynienie wszystkiego co niezbędne aby strony (klient i Towarzystwo) zawarły umowę. Wnioskodawca nie ma także żadnego interesu w zakresie treści umowy pomiędzy klientem a Towarzystwem. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa będzie stanowić element usługi finansowej.

Usługi pośrednictwa finansowego, które zamierza świadczyć Wnioskodawca nie będą obejmowały samej czynności oferowania instrumentów finansowych w rozumieniu art. 69 Ustawy o Obrocie Instrumentami Finansowymi. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą obejmować ani przechowywania ani zarządzania ww. instrumentami finansowymi, a także nie będą dotyczyć praw i udziałów odzwierciedlających:

1. tytuł prawny do towarów,
2. tytuł własności nieruchomości,
3. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
4. udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części,
5. prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.
   
   

Celem pośrednictwa wykonywanego przez Wnioskodawcę jest uczynienie wszystkiego, co jest niezbędne aby obie strony zawarły umowę. Wnioskodawca nie przyjmuje roli żadnej ze stron umowy zawieranej pomiędzy klientem a Towarzystwem.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, iż działalność, którą zamierza prowadzić Wnioskodawca spełnia powyższe warunki i tym samym może być uznana za pośrednictwo w obrocie instrumentami finansowymi. Usługa pośrednictwa finansowego ma stanowić usługę świadczoną na rzecz stron transakcji finansowej, za którą Wnioskodawca będzie otrzymywał prowizję od swoich kontrahentów, na rzecz których będzie pozyskiwał inwestorów. Ponadto, świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa będzie stanowić element usługi finansowej. Celem usługi będzie dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, a usługa ta nie ma wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (udostępnienie stronom informacji).

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, może on korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla usług pośrednictwa opisanych w przedmiotowym wniosku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41) Ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazuje, iż jego stanowisko znajduje odzwierciedlenie w dotychczas wydawanych interpretacjach indywidualnych. tj. w interpretacji wydanej dnia 26 października 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. 2461-IBPP2.4512.609.2016.2.IK) oraz w interpretacji wydanej dnia 17 października 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPP1/4512-581/16-1/MN).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tut. organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.