Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.382.2017.2.NK
z 27 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2017 r. (data wpływu 18 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług – jest:

• prawidłowe – w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy,
• nieprawidłowe – w zakresie złożenia zgłoszenia VAT-Z.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy oraz złożenia zgłoszenia VAT-Z. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) o własne stanowisko Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od roku 1992. Czynnym podatnikiem VAT jest od czasu wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług. Od roku 1997 Zainteresowany wykonuje usługi doradztwa podatkowego. To powoduje, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia podatkowego opisanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług (podmiotowego). W dniu 31 grudnia br. Zainteresowany wybiera się na emeryturę, wyśle Krajowej Izbie Doradców Podatkowych informację o rezygnacji swojej osoby jako doradcy oraz prośbę o wykreślenie Wnioskodawcy z listy doradców podatkowych. Od 1 stycznia 2018 r. Zainteresowany ma zamiar dalej prowadzić działalność gospodarczą o całkiem innym profilu: korepetycje, nauczanie języków, tłumaczenia (Wnioskodawca zmieni wpis do ewidencji CEiDG – przeważająca działalność gospodarcza, wykonywana działalność gospodarcza, nazwa firmy). Przychód za rok 2017 nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji, gdy przedmiotowo Zainteresowany nie mógł skorzystać ze zwolnienia opisanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, w momencie, kiedy zaprzestanie wykonywać czynności doradcze, a będzie wykonywał inne usługi (które nie są wykluczone ze zwolnienia) może od razu, tj. od 1 stycznia 2018 r. skorzystać ze zwolnienia, o którym mówi art. 113 i złożyć w Urzędzie Skarbowym formularz VAT-Z? Czy może Wnioskodawca musi zlikwidować swoją działalność gospodarczą, odczekać 1 rok i ponownie zarejestrować działalność już z możliwością skorzystania ze zwolnienia?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 21 października 2017 r.), według Zainteresowanego rozumienia ustawy, punkt 11 art. 113 nie dotyczy Jego przypadku, gdyż nie zrezygnował ze zwolnienia, ani nie utracił do niego prawa, gdyż przedmiotowo nigdy takiego prawa nie miał (punkt 11 automatycznie wyklucza podatników wymienionych w punkcie 13 art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług). Zgodnie z punktem 13 art. 113 Wnioskodawca był wykluczony ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z tym w momencie, kiedy znika sytuacja opisana w punkcie 13, może skorzystać od razu ze zwolnienia, nie czekając 1 roku oraz złożyć we właściwym Urzędzie Skarbowym formularz VAT-Z (zaraz po zmianie profilu działalności gospodarczej, czyli zaprzestaniu usług doradztwa, tj. od 1 stycznia 2018 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy,
• nieprawidłowe – w zakresie złożenia zgłoszenia VAT-Z.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, albo świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w świetle ust. 2 powołanego wyżej artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż – jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, o czym stanowi art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

W świetle art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Z kolei w myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, że podmioty świadczące usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od roku 1992. Czynnym podatnikiem VAT jest od czasu wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług. Od roku 1997 Zainteresowany wykonuje usługi doradztwa podatkowego. To powoduje, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia podatkowego opisanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług (podmiotowego). W dniu 31 grudnia br. Zainteresowany wybiera się na emeryturę, wyśle Krajowej Izbie Doradców Podatkowych informację o rezygnacji swojej osoby jako doradcy oraz prośbę o wykreślenie Wnioskodawcy z listy doradców podatkowych. Od 1 stycznia 2018 r. Zainteresowany ma zamiar dalej prowadzić działalność gospodarczą o całkiem innym profilu: korepetycje, nauczanie języków, tłumaczenia (Wnioskodawca zmieni wpis do ewidencji CEiDG – przeważająca działalność gospodarcza, wykonywana działalność gospodarcza, nazwa firmy). Przychód za rok 2017 nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy w sytuacji, gdy przedmiotowo Zainteresowany nie mógł skorzystać ze zwolnienia opisanego w art. 113 ustawy, w momencie, kiedy zaprzestanie wykonywać czynności doradcze, a będzie wykonywał inne usługi (które nie są wykluczone ze zwolnienia) może od razu, tj. od 1 stycznia 2018 r. skorzystać ze zwolnienia, o którym mówi art. 113 i złożyć w Urzędzie Skarbowym formularz VAT-Z, czy może Wnioskodawca musi zlikwidować swoją działalność gospodarczą, odczekać 1 rok i ponownie zarejestrować działalność już z możliwością skorzystania ze zwolnienia.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy zauważyć, że ustawodawca co do zasady przewidział zastosowanie zwolnienia podmiotowego dla podatników, u których wielkość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie 200.000 zł. Dodatkowo ustawodawca ograniczył możliwość zastosowania tego zwolnienia w stosunku do czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Ponadto, należy zauważyć, że po decyzji o ewentualnej rezygnacji ze zwolnienia od VAT powrót do zwolnienia może nastąpić – w myśl art. 113 ust. 11 ustawy – nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia. Zatem podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od VAT z początkiem dowolnego miesiąca, następującego po wyznaczonym w art. 113 ust. 11 ustawy terminie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca, w momencie, kiedy zaprzestanie wykonywać czynności doradcze, będzie mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy od 1 stycznia 2018 r. dla prowadzonej działalności w zakresie korepetycji, nauczania języków, tłumaczeń, gdyż – jak wskazał Zainteresowany – przychód za rok 2017 nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotowo Zainteresowany nie mógł skorzystać ze zwolnienia opisanego w art. 113 ustawy, to w momencie, kiedy zaprzestanie wykonywać czynności doradcze, a będzie wykonywał inne usługi (które nie są wykluczone ze zwolnienia) będzie mógł od razu, tj. od 1 stycznia 2018 r. skorzystać ze zwolnienia, o którym mówi art. 113 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do kwestii dotyczącej złożenia zgłoszenia VAT-Z należy wskazać, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Zgłoszenia o zaprzestaniu działalności w wyniku śmierci podatnika dokonuje jego następca prawny (art. 96 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 96 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Mając powyższe przepisy na uwadze należy stwierdzić, że skutkiem złożenia zgłoszenia VAT-Z jest całkowite wykreślenie podatnika z rejestru podatników VAT. Złożenie zgłoszenia VAT-Z dokonuje się w przypadku, kiedy przyczyną zaprzestania wykonywania czynności jest m.in. likwidacja działalności. Wykreślenie następuje z dniem wskazanym w zgłoszeniu VAT-Z. Należy zauważyć, że z dniem określonym w zgłoszeniu VAT-Z podatnik nie jest już zarejestrowanym podatnikiem VAT, co jest równoznaczne z zaprzestaniem wykonywania przez podatnika działalności gospodarczej.

Jak wynika z wniosku, Zainteresowany ma zamiar dalej prowadzić działalność gospodarczą o całkiem innym profilu: korepetycje, nauczanie języków, tłumaczenia (Wnioskodawca zmieni wpis do ewidencji CEiDG – przeważająca działalność gospodarcza, wykonywana działalność gospodarcza, nazwa firmy).

Zatem Wnioskodawca świadcząc ww. usługi będzie nadal wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże jako podatnik zwolniony na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Tym samym nie można stwierdzić, że Zainteresowany dokona zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2016 r., poz. 476). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług (dokumentu VAT-R) określony został rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2301).

Zatem, aby móc skorzystać ze zwolnienia, Zainteresowany powinien złożyć formularz VAT-R. Należy w nim zakreślić kwadrat w poz. 30 oraz wypełnić poz. 38, w której podaje się datę, od której podatnik będzie korzystał ze zwolnienia. Druk ten składa się w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpił wybór zwolnienia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca, aby móc skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, powinien złożyć zgłoszenie VAT-R w trybie aktualizacji, i wskazać w nim w poz. 38 (dotyczącej m.in. daty, od której podatnik będzie korzystał (korzysta) ze zwolnienia) daty 1 stycznia 2018 r., w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpił wybór zwolnienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ma możliwość złożenia zgłoszenia VAT-Z, należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.