Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.625.2017.1.JC
z 8 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2017 r. (data wpływu 14 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży towarów na terytorium Holandii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży towarów na terytorium Holandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej od dnia 10 czerwca 2016 r. Niniejsza działalność opodatkowana jest w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności są usługi budowlane i wykończeniowe wykonywane na nieruchomościach położonych na terytorium Holandii dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z faktem, iż niniejsze usługi wykonywane są na nieruchomościach położonych na terytorium Holandii materiały budowlane zakupywane są w sklepach znajdujących się na jej terytorium. Po wykonaniu usługi wystawiane są dwa oddzielne rachunki, a mianowicie jeden dotyczący sprzedaży materiałów wykorzystanych do wykonania usługi i drugi za wykonanie samej usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż na terytorium Holandii na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zakupionych na terytorium Holandii materiałów budowlanych wykorzystanych do świadczonych usług na nieruchomościach tam położonych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż na terytorium Holandii zakupionych na terytorium Holandii materiałów budowlanych wykorzystanych do usługi tam wykonanej na nieruchomości tam położonej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

W art. 2 pkt 22 ustawy o VAT ustawodawca zdefiniował sprzedaż jako:

• odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju,
• odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
• eksport towarów oraz
• wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Definicja sprzedaży nie obejmuje zatem swoim zakresem sprzedaży towarów na terytorium państwa członkowskiego. Wobec tego należałoby tu rozpatrywać WNT i WDT. Jednakże niezbędnym elementem wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów jest, aby w wyniku dostawy dochodziło do przemieszczenia towarów między państwami członkowskimi, wynieść to można z treści art. 20 oraz 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r., z późn. zm.), jak również z poglądu wyrażonego przez WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 12 grudnia 2016 r. sygn. III SA/GI 1023/16, w którym to sąd stwierdza ,, Jak zasadnie zauważył organ podatkowy II instancji na str. 4 uzasadnienia zaskarżonej decyzji”. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy następuje wówczas gdy podmiot z jednego państwa członkowskiego nabędzie prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, a po nabyciu towary zostaną przemieszczone na terytorium innego państwa członkowskiego (...). Inaczej mówiąc, niezbędnym elementem, dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, jest dokonanie nie tylko przemieszczenia towaru pomiędzy państwami członkowskimi, ale towarzyszyć temu musi także nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, które ma miejsce w innym kraju członkowskim (vide wyroki NSA w Warszawie z dnia 22 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 817/12 i z dnia 17 marca 2015 r. I FSK 2196/13). Sytuacja przemieszczania towaru nie miała miejsca w przypadku działalności wykonywanej na terytorium Holandii gdyż towary, które tam zostały sprzedane zakupione zostały na terytorium Holandii (czego dowodem są między innymi faktury zakupowe dotyczące nabycia tychże towarów). Z tych samych względów zakupy materiałów budowlanych, o których mowa, nie stanowią dla firmy wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Z treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) wynika, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust 2-8.

W świetle art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przepis ust 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym aby dostawa mogła zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. dokonanie czynności stanowiącej dostawę w świetle przepisu art. 7 ustawy o VAT (tj. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel)
2. wywóz towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego następujący w wykonaniu tej czynności.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 13 ust. 3 ustawy. Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. W tym miejscu wskazać należy, iż podatek od towarów i usług ma charakter terytorialny, bowiem opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia było/jest lub będzie terytorium kraju (tj. Rzeczypospolitej Polskiej).

Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Wnioskodawcy w sytuacji jaka zaistniała odnośnie nabywania na terytorium Holandii materiałów wykorzystanych do wykonania usług na położonych tam nieruchomościach a co za tym idzie sprzedaż ich „zleceniobiorcą” nie stanowi zarówno wewnątrzwspólnotowego nabycia tych towarów jak również wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i w związku z powyższym nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku stan faktyczny oraz przywołane regulacje prawne stwierdzić należy, że sprzedaż towarów (materiałów budowlanych) na terytorium Holandii na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (wcześniej nabytych przez Wnioskodawcę na terytorium Holandii) nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. W opisanym przypadku mamy bowiem do czynienia z dostawą, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy (tj. dostawą towarów niewysyłanych ani nietransportowanych), a więc miejscem dostawy (opodatkowania) towarów jest miejsce, w którym znajdują się one w momencie dostawy, czyli na terytorium Holandii. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany rozliczyć na terytorium kraju podatku od towarów i usług dotyczącego tych towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.