Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.319.2017.2.ISZ
z 15 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% do dostawy łodzi ratunkowej oraz dostawy przyczepy służącej do przewozu łodzi sprzedawanej wraz z łodzią ratunkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% do dostawy łodzi ratunkowej oraz dostawy przyczepy służącej do przewozu łodzi sprzedawanej wraz z łodzią ratunkową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). W ramach prowadzonej działalności wnioskodawca dokonał dostawy produktów: łodzi ratunkowej (PKWiU 30.11.33.0 Pogłębiarki, latarniowce, dźwigi pływające i pozostałe jednostki pływające) oraz przyczepy do jej przewozu (PKWiU 29.20.23.0 Pozostałe przyczepy i naczepy). Dostawa została dokonana na terytorium kraju w bieżącym roku (tj. 2017 r.) na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę na terytorium kraju.

Łódź stanowiąca przedmiot dostawy spełnia definicję statku morskiego z art. 2 § 1 Ustawy z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski (Dz.U. 2001 Nr 138 poz.1545 z późn. zm.), gdzie wskazano, że statkiem morskim jest każde urządzenie pływające przeznaczone lub używane do żeglugi morskiej. Z informacji uzyskanych od kontrahenta wynika jednak, że łódź ta będzie wykorzystywana na Wiśle przy budowie mostu w Warszawie, tzn. na wodach śródlądowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dostawa łodzi opisana w stanie faktycznym powinna być opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%?
2. Czy dostawa przyczepy służącej do przewozu łodzi sprzedawanej łącznie z nią powinna być opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy VAT z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. 2004 Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) (dalej: „Ustawa VAT”) stawka podatku wynosi 22% (obecnie stosowana stawka 23%), z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z brzmieniem art. 83 ust. 1 pkt b) Ustawy VAT, stawkę podatku 0% stosuje się do dostawy używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych.

Stosując zatem wykładnię językową tego przepisu określenie zakresu pojęcia „używany na morzu” jest decydujące dla określenia stawki VAT dla dostawy łodzi ratunkowej.

Według Słownika Języka Polskiego (dostęp: https://sjp.pl/u%C5%BCywanie [06.08.2017]) „używać” oznacza „posługiwać się czymś, użytkować”. Pojęcie to nie jest tożsame z pojęciem „przeznaczyć”, które według Słownika Języka Polskiego (dostęp: https://sjp.pwn.pl/sjp/przeznaczyc;2511688.html [06.08.2017]) oznacza „określić z góry cel, któremu coś ma służyć”.

Jak opisano w stanie faktycznym łódź stanowiąca przedmiot dostawy jest łodzią ratunkową przeznaczoną do żeglugi na pełnym morzu, ale jej nabywca będzie ją wykorzystywał do żeglugi na wodach śródlądowych. Czyli pomimo tego, że łódź ta służy do pływania na wodach morskich to będzie użytkowana na wodach śródlądowych. Zgodnie zatem z literalnym brzmieniem przepisów dostawa łodzi ratunkowej używanej na wodach śródlądowych nie spełnia warunków do zastosowania stawki VAT 0%, nawet pomimo tego, że w przyszłości miejsce jej używania może ulec zmianie. Opisana dostawa łodzi ratunkowej powinna być zatem opodatkowana stawką podstawową tj. 23%.

Sprzedaż przyczepy powinna być opodatkowana podstawową stawką VAT tj. 23%, niezależnie od stawki VAT zastosowanej do łodzi. Pomimo łącznej sprzedaży obu produktów przyczepa nie stanowi integralnej części łodzi, czyli nie mają zastosowania do niej przepisy Ustawy VAT dot. sprzedaży jednostek pływających. Dostawa przyczepy nie podlega także pod inne przepisy umożliwiające zastosowanie innej stawki VAT niż stawka podstawowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676) stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r. Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia PKWiU, zaliczenie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do dokonania takiej kwalifikacji, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawki podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw:

1. jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:
   • pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich statków wycieczkowych i tym podobnych jednostek pływających do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
     
   • pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),
     
   • pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
     
   • pozostałych statków pełnomorskich do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),
     
   • pełnomorskich statków rybackich,
   • pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
     
   • pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0),
     
   • pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU ex 30.11.33.0),
2. używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych (PKWiU ex 30.11.33.0),
   
3. jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (PKWiU ex 30.11.31.0).
   

Z powyższego przepisu wynika, że stawkę w wysokości 0% stosuje się m.in. do używanych na morzu łodzi ratunkowych, pod warunkiem, że właściwym dla nich grupowaniem statystycznym jest PKWiU 30.11.33.0.

Stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) pod numerem 30.11.33.0 wykazano: „Pogłębiarki; latarniowce, dźwigi pływające i pozostałe jednostki pływające”.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonał dostawy produktów: łodzi ratunkowej (PKWiU 30.11.33.0 Pogłębiarki, latarniowce, dźwigi pływające i pozostałe jednostki pływające) oraz przyczepy do jej przewozu (PKWiU 29.20.23.0 Pozostałe przyczepy i naczepy). Dostawa została dokonana na terytorium kraju w bieżącym roku (tj. 2017 r.) na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę na terytorium kraju. Łódź stanowiąca przedmiot dostawy spełnia definicję statku morskiego z art. 2 § 1 Ustawy Kodeks morski.

Wnioskodawca uzyskał od kontrahenta informację, z której wynika, że łódź ta będzie wykorzystywana na Wiśle przy budowie mostu w Warszawie, tzn. na wodach śródlądowych. Przy czym, w przyszłości miejsce jej używania może ulec zmianie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy dostawa łodzi, w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym, powinna być opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23% oraz czy dostawa przyczepy służącej do przewozu łodzi sprzedawanej wraz z łodzią powinna być opodatkowana również stawką VAT w wysokości 23%.

Wnioskodawca wskazał, że łódź stanowiąca przedmiot dostawy spełnia definicję statku morskiego, w myśl art. 2 § 1 ustawy Kodeks morski. Zgodnie z art. 2 § 1 ustawy z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski (Dz. U. z 2016 r., poz. 66 z późn. zm.), statkiem morskim jest każde urządzenie pływające przeznaczone lub używane do żeglugi morskiej. Jednakże z informacji uzyskanych od kontrahenta (nabywcy) wynika, że łódź ta będzie wykorzystywana na Wiśle przy budowie mostu w Warszawie, tzn. na wodach śródlądowych a nie na morzu.

Art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT stanowi, że stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych (PKWiU ex 30.11.33.0)

Zatem bez względu czy będzie to statek ratowniczy morski czy łódź ratunkowa dla zastosowania stawki 0% przy jego dostawie ważne jest aby był on używany na morzu (niekoniecznie na pełnym morzu).

Analizując pojęcie „używany na morzu” należy wskazać, że jak wynika ze Słownika Języka Polskiego „używać” to między innymi posługiwać się czymś; użytkować (https://sjp.pl).

W związku z tym, dla zastosowania stawki 0% przy dostawie łodzi ratunkowej kluczowe jest ustalenie czy będzie ona używana (czy nabywca będzie się nią posługiwał) na morzu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że sprzedana przez Wnioskodawcę łódź ratunkowa, która spełnia również definicję statku ratowniczego morskiego, nie będzie użytkowana na morzu lecz na wodach śródlądowych.

Wobec tego, pomimo że łódź ratunkowa będąca przedmiotem dostawy jest sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU pod symbolem 30.11.33.0, i spełnia definicję statku morskiego w rozumieniu art. 2 § 1 ustawy Kodeks morski (tj. jest statkiem morskim przeznaczonym lub używanym do żeglugi morskiej) to dostawa tej łodzi ze względu na jej wykorzystywanie przez nabywcę na wodach śródlądowych a nie na morzu nie może być opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy, co oznacza, że zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 23%. W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma okoliczność, że łódź ratunkowa będzie przez nabywcę wykorzystywana na Wiśle przy budowie mostu w Warszawie, tzn. na wodach śródlądowych a nie na morzu.

Zatem dostawa łodzi ratunkowej, opisana w stanie faktycznym, powinna być opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca we wniosku wskazał ponadto, że wraz z dostawą łodzi ratunkowej dokonał On również dostawy przyczepy do przewozu tej łodzi. Przyczepa jest sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU - 29.20.23.0 - Pozostałe przyczepy i naczepy. Przy czym, przyczepa nie stanowi integralnej części sprzedawanej łodzi.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie przewidują zastosowania obniżonej stawki podatku VAT lub zwolnienia od podatku dla dostawy przyczepy do przewozu łodzi ratunkowych sklasyfikowanej pod ww. symbolem PKWiU.

Wobec tego, sprzedaż przyczepy powinna być opodatkowana przez Wnioskodawcę podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.