Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.311.2017.2.ASZ
z 9 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 24 września 2017 r. (data wpływu – 28 września 2017 r.), uzupełnionym 27 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia rachunku bankowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia rachunku bankowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 13 października 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.311.2017.1.ASZ, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 27 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Rodzice Wnioskodawczyni, będący w podeszłym wieku, zamierzają sprzedać dom. Rodzice nie mają otwartego w żadnym banku rachunku bankowego. Bank kupującego wymaga od nich przedstawienia rachunku bankowego, na jaki ma przelać pieniądze za sprzedany dom.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni chciałaby otworzyć dla rodziców osobny rachunek bankowy (nowy) w celu przelania pieniędzy za sprzedany dom przez bank. W tym celu podpisałaby z rodzicami umowę na przechowanie, na podstawie której powierzyli by jej kwotę ok. 140.000 zł, Wnioskodawczyni zaś zobowiązałaby się do zawarcia we własnym imieniu, umowy rachunku bankowego, na którym miałaby zdeponować ww. kwotę. Z umowy przechowania wynikać będzie, że środkami zdeponowanymi na tym rachunku bankowym nie mogłaby dysponować we własnym imieniu. Dodatkowo środki pieniężne zdeponowane na tymże rachunku zostałyby zwrócone w tej samej wysokości w terminie do 3 miesięcy w formie gotówki.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że uzyskane odsetki od środków pieniężnych zdeponowanych na rachunku bankowym Wnioskodawczyni w całości zostaną zwrócone rodzicom.

Wnioskodawczyni otwiera odrębny rachunek bankowy po to, aby środki przelane przez bank z tytułu sprzedaży mieszkania oraz odsetki uzyskane z tego tytułu w całości zwrócić rodzicom. Z wyodrębnionego rachunku bankowego jasno będzie wynikać, że Wnioskodawczyni nie korzystała z tych środków dla celów prywatnych. Bank naliczy odsetki tylko od środków pieniężnych rodziców (na rachunku nie będzie prywatnych środków Wnioskodawczyni).

Zdeponowanie środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawczyni nie spowoduje, że uzyska ona jakiekolwiek korzyści ekonomiczne. Wnioskodawczyni nie będzie dysponowała ww. środkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynność powierzenia środków pieniężnych rodziców do przechowania na odrębnym rachunku bankowym córki, które przechowywałaby bez wynagrodzenia, bez uzyskania korzyści ekonomicznych oraz bez możliwości dysponowania tą kwotą, będzie powodować konieczność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionej sytuacji nie wystąpiła czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i w konsekwencji córka, której rodzice powierzyli środki pieniężne do przechowania na odrębnym rachunku bankowym, nie jest obowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych ani złożenia deklaracji PCC-3.

Wnioskodawczyni wskazała, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności wymienione w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w tym umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy) oraz umowy depozytu nieprawidłowego (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) cyt. ustawy).

W opinii Wnioskodawczyni, w przedstawionej sytuacji żadna z tych umów nie została jednak zawarta. Należy bowiem zauważyć, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego). W przedstawionej sytuacji pieniądze nie zostały przeniesione na własność córki, lecz jedynie jej powierzone. A zatem nie można uznać, że w przedstawionej sytuacji zawarta została umowa pożyczki.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wyjaśniła, że umowa depozytu nieprawidłowego stanowi szczególną odmianę umowy przechowania, czyli umowy, w ramach której przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie nie pogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie (art. 835 Kodeksu cywilnego). Od umowy przechowania umowę depozytu nieprawidłowego odróżnia możliwość rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku (czego w przypadku zwykłej umowy przechowania przechowawcy czynić nie wolno). W przypadkach takich, zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego, stosuje się odpowiednio przepisy umowy o pożyczce. W przedstawionej sytuacji − jak wynika z treści pytania − córka nie jest uprawniona do dysponowania powierzoną kwotą. A zatem zawarta między córką a rodzicami umowa, nie jest umową depozytu nieprawidłowego.

W przedstawionej sytuacji nie została zatem zawarta ani umowa pożyczki, ani umowa depozytu nieprawidłowego. Zawarta umowa nie jest również żadną z pozostałych umów wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. A zatem w przedstawionej sytuacji nie wystąpiła czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnej i w konsekwencji córka, której rodzice powierzyli środki pieniężne do przechowania na odrębnym rachunku bankowym, nie jest obowiązana do zapłaty ww. podatku ani złożenia deklaracji PCC-3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy oraz depozytu nieprawidłowego.

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 845 ww. ustawy jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Z treści przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że rodzice Wnioskodawczyni zamierzają sprzedać dom. Rodzice nie mają otwartego w żadnym banku rachunku bankowego.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni chciałaby otworzyć dla rodziców osobny rachunek bankowy (nowy) w celu przelania pieniędzy z tytułu sprzedaży domu. W tym celu podpisałaby z rodzicami umowę na przechowanie, na podstawie której powierzyli by jej kwotę ok. 140.000 zł, Wnioskodawczyni zobowiązałaby się do zawarcia we własnym imieniu, umowy rachunku bankowego, na którym miałaby zdeponować ww. kwotę. Z umowy przechowania wynikać będzie, że środkami zdeponowanymi na tym rachunku bankowym nie mogłaby dysponować we własnym imieniu. Dodatkowo środki pieniężne zdeponowane na tym rachunku zostałyby zwrócone w tej samej wysokości w terminie do 3 miesięcy w formie gotówki. Uzyskane odsetki od środków pieniężnych zdeponowanych na rachunku bankowym Wnioskodawczyni w całości zostaną zwrócone rodzicom. Zdeponowanie środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawczyni nie spowoduje, że uzyska ona jakiekolwiek korzyści ekonomiczne.

Skoro zatem, jak wynika z treści wniosku, czynność przekazania pieniędzy na konto Wnioskodawczyni nie nastąpi w wykonaniu umowy depozytu nieprawidłowego (Wnioskodawczyni nie będzie mogła bowiem rozporządzać przelanymi na jej konto pieniędzmi) ani też umowy pożyczki, lecz na skutek udostępnienia przez Wnioskodawczynię – własnego rachunku bankowego celem przelewu ustalonej kwoty środków pieniężnych pochodzących ze sprzedaży nieruchomości, to należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, iż opisana we wniosku czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Nie mieści się ona bowiem w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek podatkowy z tego tytułu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.