Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.570.2017.2.MJ
z 14 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków związanych z samochodem osobowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków związanych z samochodem osobowym oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 października 2017 r. w zakresie doprecyzowania opisu spawy oraz brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - działalność prawniczą (PKD 69.10.Z) w formie kancelarii radcy prawnego, w związku z czym jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Przychody z tej działalności gospodarczej są opodatkowane w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Zakres i przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej powoduje konieczność licznych wyjazdów do siedzib organów administracji publicznej, organów podatkowych, ale przede wszystkim do sądów powszechnych i administracyjnych, znajdujących się na terenie całej Polski. W związku z czym należy uznać, że samochód osobowy stanowi niezbędne narzędzie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest właścicielem obecnie jednego samochodu osobowego wykorzystywanego do działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych. Wnioskodawca zamierza zakupić w drodze leasingu drugi samochód (dalej: Auto), który ma zamiar wykorzystywać w analogiczny sposób jak pierwszy - do celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych - oraz mógłby być zabezpieczeniem w działalności gospodarczej na wypadek niemożności skorzystania z pierwszego z posiadanych pojazdów.

W uzupełnieniu wskazano, że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług jest zdarzenie przyszłe. Ponadto wskazano, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza używać samochód osobowy objęty niniejszym wnioskiem na podstawie umowy leasingu operacyjnego z możliwością wykupu pojazdu po kresie leasingu.

Na pytanie Organu „Jakie wydatki, związane z użytkowaniem samochodu będącego przedmiotem wniosku, są objęte zakresem pytania?” Wnioskodawca odpowiedział „Wydatki w postaci rat leasingowych, wszelkich wydatków związanych z zawarciem umowy leasingu (opłata wstępna, wykup pojazdu po zakończeniu leasingu itd.) oraz wydatki związane z utrzymanym samochodu (paliwo, ubezpieczenie, naprawy itd.).

Na pytanie Organu „Na kogo będą wystawione faktury dokumentujące wydatki związane z samochodem osobowym objętym zakresem pytania?” Wnioskodawca odpowiedział, że „Na Wnioskodawcę”.

Na pytanie Organu „Należy wskazać rodzaj, typ pojazdu samochodowego, objętego zakresem pytania, zgodnie z dokumentami o ruchu drogowym” Wnioskodawca wskazał, że „Wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca nie posiada dokumentów o ruchu drogowym. Niezależnie od tego wskazać należy, że pojazd objęty wnioskiem stanowi samochód osobowy w rozumieniu art. 2 pkt 40 Prawo o ruchu drogowym.

Na pytanie „Czy przedmiotowy pojazd samochodowy, objęty zakresem pytania, jest pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221)? Jeżeli tak to należy wskazać, który konkretnie przepis dotyczy przedmiotowego pojazdu objętego wnioskiem?” Wnioskodawca wskazał, że „Samochód osobowy objęty niniejszym wnioskiem nie będzie pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 uVAT.”

Na pytanie Organu „Jeżeli pojazd samochodowy, o którym mowa we wniosku, w związku z którym Wnioskodawca ponosi wydatki objęte zakresem pytania, jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, to czy spełnienie wymagań określonych w tym przepisie zostało stwierdzone stosowną adnotacją w dowodzie rejestracyjnym o spełnieniu tych wymagań (dotyczy pojazdu wymienionego w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy o VAT) lub na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym (dotyczy pojazdu wymienionego w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy o VAT)?” Wnioskodawca wskazał, że „Nie odnosi się do niniejszej sprawy ze względu na odpowiedź z pkt 6 oraz fakt, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego - Wnioskodawca nie jest w posiadaniu dowodu rejestracyjnego lub innego dokumentu wydanego zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.”

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że samochód osobowy objęty niniejszym wnioskiem będzie wykorzystywany zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (tzw. cel prywatno-służbowy).

Na pytanie „Jeżeli Wnioskodawca będzie wykorzystywał samochód objęty zakresem pytania zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług bądź niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to należy wskazać czy Wnioskodawca ma obiektywną możliwość przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje?” Wnioskodawca wskazał, że „Wnioskodawca nie ma takiej możliwości.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym z tytułu wydatków na Auto, w tym z tytułu rat leasingowych, Wnioskodawca może odliczyć od obciążający go podatku należnego w podatku od towarów i usług, podatek naliczony w kwocie 50% kwoty podatku wynikającego z faktur otrzymywanych przez Wnioskodawcę? (we wniosku oznaczone jako pyt. nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy,

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przepisów uVAT prowadzi do wniosku że w przypadku samochodu osobowego, który będzie wykorzystywany zarówno do celów prywatnych jak i związanych z działalnością gospodarczą, będzie przysługiwało Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: uVAT), prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych i wydatków związanych z eksploatacją tego pojazdu. W szczególności uVAT nie przewiduje żadnych ograniczeń w ww. zakresie w odniesieniu do ilości nabywanych i posiadanych przez Wnioskodawcę pojazdów (por. interpretację indywidualną z dnia 20 lipca 2016 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, znak: ITPP2/4512-237/16/AJ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Należy wskazać, że przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 128, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano jednakże wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Według art. 86a ust. 4 ustawy – pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   
   

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy – podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność prawniczą w formie kancelarii radcy prawnego. Wnioskodawca jest właścicielem obecnie jednego samochodu osobowego wykorzystywanego do działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych. Wnioskodawca zamierza zakupić w drodze leasingu drugi samochód, który ma zamiar wykorzystywać w analogiczny sposób jak pierwszy - do celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza używać samochód osobowy objęty niniejszym wnioskiem na podstawie umowy leasingu operacyjnego z możliwością wykupu pojazdu po kresie leasingu. Wydatki, związane z użytkowaniem samochodu będącego przedmiotem wniosku to wydatki w postaci rat leasingowych, wszelkich wydatków związanych zawarciem umowy leasingu (opłata wstępna, wykup pojazdu po zakończeniu leasingu) oraz wydatki związane z utrzymanym samochodu (paliwo, ubezpieczenie, naprawy). Faktury dokumentujące wydatki związane z samochodem osobowym objętym zakresem pytania będą wystawiane na Wnioskodawcę.

Podkreślić należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, przysługuje podatnikowi w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W rozpatrywanej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy będą spełnione, ponieważ Zainteresowany jest podatnikiem podatku do towarów i usług a przedmiotowy samochód osobowy będzie wykorzystywany zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, z uwagi na związek ponoszonych wydatków dotyczących samochodu z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę, będzie miał on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie, przy uwzględnieniu ograniczeń wynikających z art. 88 i art. 86a ust. 1 ustawy.

Jak wskazano powyżej, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych nie tylko w działalności gospodarczej, ale również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Ograniczenie to – co do zasady – nie ma zastosowania w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być jednak rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy należy wskazać, że z uwagi na fakt, że przedmiotowy samochód, który Wnioskodawca zamierza wziąć w leasing operacyjny, będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, jak i do celów niezwiązanych z działalnością – do działalności „mieszanej”, Zainteresowanemu – zgodnie z art. 86a ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy – będzie przysługiwać ograniczone do wysokości 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących samochodu.

Mając na uwadze powołane przepisy w okolicznościach analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od wydatków dotyczących samochodu, które przez Wnioskodawcę – jak wynika z opisu sprawy – będzie wykorzystywany do celów mieszanych. Prawo to będzie przysługiwać z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Nadmienić należy, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacji, że oba samochody będące przedmiotem zapytania będą wykorzystywane do celów mieszanych, tj. zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT), jak i na cele prywatne Wnioskodawcy oraz będzie stanowić pojazd samochodowy w rozumieniu definicji zawartej w art. 2 pkt 34 ustawy. W świetle powyższego tutejszy organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zdarzenie przyszłe pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, niniejsza interpretacja straci zatem swoją aktualność.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków związanych z samochodem osobowym. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.