Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.281.2017.1.HD
z 6 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Po zmarłej w dniu 5 sierpnia 2016 r. ciotce Wnioskodawca odziedziczył w spadku udziały w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego i działce rolnej.

Współspadkobiercami zostali: brat zmarłej ciotki i siostra Wnioskodawcy.

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 20 marca 2017 r. nastąpiło nabycie praw do spadku po ciotce. Na podstawie postanowienia Sądu prawo do spadku nabył: brat zmarłej w wysokości 1/2 części z dobrodziejstwem inwentarza oraz zstępni drugiego brata – Wnioskodawca i jego siostra w równych częściach po 1/4.

W konsekwencji tej decyzji w ustawowym terminie Wnioskodawca zapłacił podatek od spadków i darowizn w wysokości 8.145 zł. Wartość udziałów Wnioskodawcy na podstawie złożonej deklaracji wyniosła 60.000 zł (udział w mieszkaniu) i 22.000 zł (udział w działce).

Po uzgodnieniu z pozostałymi spadkobiercami zawarto w dniu 14 sierpnia 2017 r. notarialną umowę odpłatnego zniesienia współwłasności.

W międzyczasie jeden ze spadkobierców przekazał aktem darowizny swoje udziały nabyte w spadku swojemu synowi, który nabył na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wraz z wkładem budowlanym ze spłatą na rzecz pozostałych spadkobierców, tj. na rzecz Wnioskodawcy i jego siostry.

Wartość mieszkania ustalona została na kwotę 240.000 zł i zgodnie z wcześniejszym ustaleniem Sądu o nabyciu spadku Wnioskodawca i jego siostra otrzymali po 60.000 zł. Spłata nastąpiła w kwocie ekwiwalentnej do posiadanych udziałów.

W urzędzie skarbowym poinformowano Wnioskodawcę o obowiązku uiszczenia podatku dochodowego w wysokości 19% otrzymanej kwoty pomniejszonej o zapłacony podatek od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty dwóch podatków od uzyskanego spadku?

Zdaniem Wnioskodawcy, obciążenie otrzymanego przez Wnioskodawcę spadku podatkiem od spadków i darowizn oraz podatkiem dochodowym jest opodatkowaniem podwójnym, co sprzeczne jest z Konstytucja RP.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 czerwca 2017 r. nr 0111-KDIB2-2.4011.79.2017.1.KK, w której wskazano, że otrzymanie w wyniku działu spadku spłaty ekwiwalentnej do posiadanego udziału w spadku (nieruchomości) nie powoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia, jeżeli spłata taka w wyniku działu spadku nie przekroczy wartości przysługującego spadkobiercy udziału spadkowego, zaś sama umowa zostanie zawarta wyłącznie między spadkobiercami.

Tożsame stanowisko zawarte jest w interpretacji: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 sierpnia 2016 r. nr ITPB4/4511-494/16/MK i z dnia 26 sierpnia 2013 r. nr ITPB2/415-523/13/DSZ; Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 lutego 2015 r. nr IBPBII/2/415-1015/14/MZM; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 stycznia 2014 r. nr IPTB2/415-704/13-4/JR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że po zmarłej w dniu 5 sierpnia 2016 r. ciotce Wnioskodawca odziedziczył w spadku udziały w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego i działce rolnej. Współspadkobiercami zostali: brat zmarłej ciotki i siostra Wnioskodawcy. Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 20 marca 2017 r. nastąpiło nabycie praw do spadku po ciotce. Na podstawie postanowienia Sądu prawo do spadku nabył: brat zmarłej w wysokości 1/2 części z dobrodziejstwem inwentarza oraz zstępni drugiego brata – Wnioskodawca i jego siostra w równych częściach po 1/4. W konsekwencji tej decyzji w ustawowym terminie Wnioskodawca zapłacił podatek od spadków i darowizn w wysokości 8.145 zł. Wartość udziałów Wnioskodawcy na podstawie złożonej deklaracji wyniosła 60.000 zł (udział w mieszkaniu) i 22.000 zł (udział w działce). Po uzgodnieniu z pozostałymi spadkobiercami zawarto w dniu 14 sierpnia 2017 r. notarialną umowę odpłatnego zniesienia współwłasności. W międzyczasie jeden ze spadkobierców przekazał aktem darowizny swoje udziały nabyte w spadku swojemu synowi, który nabył na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wraz z wkładem budowlanym ze spłatą na rzecz pozostałych spadkobierców, tj. na rzecz Wnioskodawcy i jego siostry. Wartość mieszkania ustalona została na kwotę 240.000 zł i zgodnie z wcześniejszym ustaleniem Sądu o nabyciu spadku Wnioskodawca i jego siostra otrzymali po 60.000 zł. Spłata nastąpiła w kwocie ekwiwalentnej do posiadanych udziałów.

Przystępując do oceny skutków podatkowych zniesienia współwłasności w pierwszej kolejności wskazać należy na treść art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), zgodnie z którym prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Stosownie do art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. W myśl art. 925 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, co następuje z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 924 Kodeksu cywilnego). Natomiast art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że prawomocne postanowienie Sądu o nabyciu spadku czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. W świetle art. 195 ww. Kodeksu współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Z kolei w myśl art. 211 i 212 ww. Kodeksu zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cech wspólności.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy zwrócić uwagę na różnicę między czynnością odpłatnego zniesienia współwłasności dokonaną przez współwłaścicieli, a czynnością działu spadku dokonaną wyłącznie między spadkobiercami.

W przypadku przeprowadzenia działu spadku bezsprzeczne jest, że udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) stanowią dla niego nabycie. Tym samym w sytuacji, kiedy w związku z dokonaną czynnością działu spadku podatnik nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej nieruchomości lub w której spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez podatnika udziału w spadku – brak jest w takim przypadku podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

W przedmiotowej sprawie nie ma jednak miejsca dział spadku między Wnioskodawcą a synem jednego ze spadkobiorców. Dział spadku obejmuje rozporządzenie przez wszystkich spadkobierców prawami majątkowymi wchodzącymi w skład spadku, dziedziczącymi po tym samym spadkodawcy, a nie jak w przypadku zniesienia współwłasności – rozporządzenie udziałami w nieruchomości przez współwłaścicieli. Uprawnienie do zawarcia umowy o dział spadku wynika z dziedziczenia, a nie z nabycia udziałów w nieruchomości w drodze innych zdarzeń prawnych.

Wnioskodawca uzyskał spłatę w zamian za zbycie udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego otrzymanego w spadku po zmarłej ciotce, a spłaty dokonał syn jednego ze spadkobiorców – nie będący spadkobiercą po zmarłej ciotce Wnioskodawcy. Zatem jeszcze raz podkreślić należy, że dział spadku jest czynnością dokonywaną wyłącznie między samymi spadkobiercami dziedziczącymi po tym samym spadkodawcy (jak wynika z przedstawionego opisu sprawy syn jednego ze spadkobiorców zmarłej ciotki Wnioskodawcy nie dziedziczył po ciotce, a jedynie uzyskał prawo do ww. udziału w drodze darowizny od swojego ojca). Dział spadku jest czynnością wtórną wynikającą z podziału majątku spadkowego, a zatem nie jest tą samą czynnością co zniesienie współwłasności nieruchomości.

W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest natomiast przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli. Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w rzeczy po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującego mu udziału w rzeczy otrzyma spłatę pieniężną. W takiej sytuacji mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem (nabyciem) udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że użyte w wyżej powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres czynności. Określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do rzeczy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności polegające na przyznaniu nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli w zamian za spłatę pieniężną na rzecz drugiego z nich, o ile zdarzenie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego udziału, stanowi formę odpłatnego zbycia, wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoba, która otrzymuję spłatę zbywa bowiem odpłatnie przysługujący jej udział. Spłata jest w takim przypadku wyrażoną w pieniądzu równowartością zbytego udziału we wspólnym prawie co oznacza, że pomiędzy współwłaścicielami dochodzi do wymiany dóbr majątkowych, tj. udziału w nieruchomości w zamian za środki pieniężne.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, zasady ustalania których uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 6c tej ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle art. 30 ust. 4 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są natomiast dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Z kolei art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w terminie określonym powyżej podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Zgodnie z art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy w terminie określonym w art. 45 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy prawa w kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że dokonanie w dniu 14 sierpnia 2017 r. zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego polegającego na przyznaniu tego prawa na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli (synowi jednego ze spadkobierców, który nabył ww. udział w drodze darowizny od swojego ojca) z jednoczesnym zobowiązaniem się przez tę osobę do spłaty na rzecz Wnioskodawcy – stanowi formę odpłatnego zbycia udziału w tym prawie, bowiem spłata ta stanowi wyrażoną w pieniądzu równowartość udziału we wspólnym prawie.

W związku z powyższym, zbycie przez Wnioskodawcę udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego przed upływem pięciu lat od daty nabycia (tj. śmierci ciotki Wnioskodawcy) stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany z tego tytułu dochód – stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym według zasad określonych w art. 30e ww. ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca zobowiązany będzie do złożenia zeznania podatkowego (PIT-39) w terminie do 30 kwietnia 2018 r. i rozliczenia w nim uzyskanego z tytułu zniesienia współwłasności dochodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w swoim stanowisku interpretacji indywidualnych tutejszy organ zauważa, że dotyczą one odmiennego stanu faktycznego, tj. podziału spadku i zniesienia współwłasności pomiędzy spadkobiercami. Natomiast przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny dotyczy zniesienia współwłasności pomiędzy Wnioskodawcą, jako spadkobiercą, a drugim współwłaścicielem nie będącym spadkobiercą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.