Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPP1/443-676/14-2/BK
z 8 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2017 r. sygn. akt I FSK …..(data wpływu 15 września 2017 r.) oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu prawomocnego orzeczenia 16 października 2017 r.) sygn. akt I …..stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2014 r. (data wpływu 17 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy w obiektach budownictwa mieszkaniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 23 września 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: znak ITPP1/443-676/14/BK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania obniżoną stawką podatku czynności montażu trwałej zabudowy meblowej.

Wnioskodawca na wydaną interpretację przepisów prawa podatkowego pismem z 10 października 2014 r. (data wpływu 14 października 2014 r.) złożył wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 13 listopada 2014 r. znak: ITPP1/443W-92/14/JP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca złożył skargę w dniu 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.) na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 23 września 2014 r. znak ITPP1/443-676/14/BK. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2015 r. sygn. akt ….uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Sąd rozstrzygając przedmiotowy spór stwierdził, że należy odwołać się do uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13. W sentencji tej uchwały Sąd stwierdził, że w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowalnego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

NSA wskazał w uchwale, że w takim przypadku mamy do czynienia z usługą kompleksową, w której elementem dominującym jest ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), zaś wydanie towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi.

Zdaniem Sądu, należy uznać, że czynności, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym montażu takich komponentów w obiekcie budowlanym lub jego części, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części. W przypadku zaś gdy modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to ww. czynności są objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Zatem podsumowując Sąd uznał, że do takich czynności ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 8 kwietnia 2015 r. sygn. akt …., Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy złożył skargę kasacyjną z dnia 28 maja 2015 r. znak ITPP1/4440-28/14/BK/85/15 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 10 maja 2017 r. sygn. akt …..Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

NSA rozpatrując powyższą skargę kasacyjną na wstępie stwierdził, że stanowisko zaprezentowane w uzasadnieniu sądu pierwszej instancji należy uznać za prawidłowe. Znajduje ono oparcie w uchwale z dnia Naczelnego Sądu Administracyjnego 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13. Sąd stwierdził, że jeżeli o użytkowych walorach wykonywanej zabudowy meblowej decyduje trwałe połączenie wykonanych na zlecenie części zabudowy z elementami konstrukcyjnymi budynku (ściany, podłoga, sufit) w sposób uniemożliwiający jej przesunięcie w inne miejsce (trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową), a same te części, bez trwałego ich przymocowania do elementów konstrukcyjnych budynku, nie spełniają pod względem użytkowym przymiotu mebla – nie ma podstaw do twierdzenia, że przedmiotem powyższych czynności jest dostawa wyposażenia (mebla). Reasumując, zdaniem Sądu dla zastosowania obniżonej stawki podatku VAT konieczne jest trwałe połączenie komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (lokalu) i to w taki sposób, który stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie trwałej zabudowy w obiektach budownictwa mieszkaniowego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą mebli, w tym zabudowy meblowe np.: kuchenne, wnękowe, łazienkowe przygotowane pod konkretny wymiar, które po dopasowaniu oraz montażu komponentów wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części tworzą trwałą zabudowę meblową. Wykonanie zabudowy składa się z projektu mebli oraz wytycznych związanych z dostosowaniem/przeniesieniem przyłączy elektrycznych i/lub hydraulicznych i/lub/ gazowych (przyłącza przenosi klient we własnym zakresie i na swój koszt). Zabudowy wykonywane są na indywidualne zamówienie według niepowtarzalnego projektu dopasowanego do konkretnego wnętrza. Na podstawie indywidualnego projektu powstają elementy meblowe montowane w całości w miejscu przeznaczenia. Połączenie zabudów (a są to: zabudowy kuchenne, wnękowe, łazienkowe, garderobiane, spiżarnie, wyspy kuchenne, drewniane okładziny ścienne, półki ścienne, itp.) z elementami konstrukcyjnymi budynku/mieszkania wykonywane jest za pomocą haków, kołków rozporowych, wkrętów, kleju, silikonu. Niejednokrotnie meble są łączone na trwałe również z podłogą (np. wyspa kuchenna do której specjalnie doprowadza się wodę, gaz, prąd, wyciąg oparów w suficie). Zabudowy meblowe wykorzystywane są niejednokrotnie do wykończenia wnętrz, a samo drewno może również stanowić podstawę domu. Do wytworzenia mebli nie jest używany beton, który nie jest niezbędny do wybudowania domu, więc niezasadne jest określanie go jako elementu decydującego czy coś jest trwałą zabudową, czy nie. Sposób zamontowania mebli umożliwia późniejszy ich demontaż. Meble nie stanowią elementów konstrukcyjnych budynku. Prawo budowlane obowiązujące w Polsce nie pozwala na konstruowanie budynków opartych na meblach. Zastępowanie elementów konstrukcyjnych meblami jest niedozwolone. Łączenie elementów meblowych z elementami konstrukcji budynku w taki sposób, by po ich usunięciu budynek uległ zniszczeniu jest niedozwolone. Zdarza się, iż w ścianach lub sufitach budynku instalowana jest przez firmy budowlane specjalna konstrukcja umożliwiająca zamontowanie nietypowych części zabudów meblowych. Demontaż zabudów meblowych wykonywanych pod konkretny wymiar będzie skutkować uszkodzeniem elementów meblowych oraz uszkodzeniem ścian, sufitów i podłóg pomieszczenia. Typy uszkodzeń meblowych: połamanie przyklejonych elementów, obicia, otarcia, odpryski lakieru, dziur po śrubach. Po demontażu w ścianach znajdować się będą otwory po kołkach, hakach. Meble są niejednokrotnie przyklejane do ścian i mogą powstać ubytki tynku. W niektórych przypadkach w podłogach i sufitach pozostaną również dziury. Przeniesienie zabudowy do innego pomieszczenia będzie zlepkiem przypadkowych, uszkodzonych elementów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie uchwały z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn.. akt I FPS 2/13 podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny Wnioskodawca może sprzedawać w obniżonej stawce podatku 8% dla klientów z własnym montażem?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż zabudowy meblowej wraz z montażem na podstawie uchwały z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn.. akty I FPS 2/13 podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny podlega obniżonej stawce 8% dla klientów indywidualnych. Z ww. orzeczenia wynika, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2017 r. sygn. akt I …..oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 kwietnia 2015 r. sygn. akt…….

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.