Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.326.2017.1.KU
z 16 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2017 r. (data wpływu za pomocą platformy ePUAP 22 września 2017 r., identyfikator poświadczenia ePUAP – …) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na zakup wyposażenia do kosztów uzyskania przychodów (pytanie Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2017 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 10 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przy ulicy …. Mieszkanie nabyto w celu najmu. Wnioskodawczyni wraz z mężem rozlicza się z najmu na zasadach ogólnych. Nieruchomość stanowi prawo wspólne, a pomiędzy małżonkami istnieje wspólnota majątkowa. Wnioskodawczyni posiada łącznie z nowo nabytym mieszkaniem przy ulicy … pięć mieszkań pod wynajem. Przed wynajmem każdego z mieszkań Izba Skarbowa wydała osobną interpretację indywidualną, która traktowała o zasadności zaliczenia kosztów remontu do wartości początkowej, kosztów wyposażenia w koszty bieżące i ewentualnie o zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Dnia 20 stycznia 2016 r. w siedzibie Pierwszego Urzędu Skarbowego … złożono oświadczenie o wyborze opodatkowania całości przychodów/dochodów z najmu przez jednego z małżonków, tj. …. Jako, że oświadczenie ma moc prawną do odwołania, a takiego odwołania nie złożono, całość przychodów/dochodów z najmu rozlicza …. Wnioskodawczyni i Jej mąż są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Głównym źródłem utrzymania jest praca etatowa Wnioskodawczyni i Jej męża, najem mieszkań nie jest, ani podstawowym, ani jedynym źródłem utrzymania.

Ww. mieszkanie znajduje się w bloku z wielkiej płyty z końcówki lat 70-tych, w dniu nabycia wymagało gruntownego, kapitalnego remontu, gdyż przez wiele lat było zaniedbywane, ponieważ zamieszkiwane było przez osoby starsze. W celu znalezienia najemców i otrzymania planowanych przychodów z tytułu najmu Wnioskodawczyni planuje przeprowadzić generalny remont składający się z następujących koniecznych prac: wymiany stolarki okiennej, wymiany instalacji elektrycznej, w tym gniazdek, wyłączników, wymiany instalacji wodno-kanalizacyjnej, sanitarnej, położenia glazury i terakoty w kuchni i łazience, wymiany sanitariatów (WC, umywalka, kabina prysznicowa, zlew), szpachlowania, gipsowania, malowania ścian, wymiany podłóg w pokoju, przedpokoju, wymiany drzwi wewnętrznych, zewnętrznych. Koszty ww. prac remontowych zostaną zaliczone przez Wnioskodawczynię do wartości początkowej wynajmowanej nieruchomości. Lokal mieszkalny zostanie przed rozpoczęciem najmu przekwalifikowany na pełną własność z udziałem w gruncie, za zgodą spółdzielni mieszkaniowej. Wnioskodawczyni planuje zastosować wówczas indywidualną stawkę podatkową w wysokości 7% rocznie. Naliczanie amortyzacji zostanie rozpoczęte od miesiąca otrzymania pierwszego wpływu z tytułu najmu (tj. w miesiącu oddania nieruchomości do używania). Miesięczne odpisy amortyzacyjne stanowić będą dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu.

Ponadto, mieszkanie zostanie wyposażone w konieczne sprzęty i meble, tj.: piekarnik elektryczny, płytę indukcyjną, lodówkę, szafy, meble kuchenne, rolety okienne, stół z krzesłami, szafki, celem maksymalizacji ceny najmu i zmniejszenia okresów pustostanu mieszkania. Wartość jednostkowa żadnego składnika wyposażenia nie przekroczy kwoty 3 500 zł. Koszty zakupu ww. wyposażenia wynajmowanego mieszkania zaliczone zostaną do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych z najmu bezpośrednio w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania (tj. w miesiącu pierwszego wpływu z tytułu najmu). Stan mieszkania, w tym poszczególnych jego elementów (podłóg, ścian, sufitów, okien, drzwi, sprzętów, mebli), zostanie w sposób dokładny opisany w protokole zdawczo-odbiorczym, stanowiącym integralną część do umowy najmu podpisanej z najemcą. W protokole znajdować się będzie lista wszystkich składowych elementów wynajętego mieszkania wraz z opisem ich stanu początkowego. Protokół zostanie odczytany w dniu podpisania umowy najmu oraz podpisany przez obie strony (właścicieli i najemców). Protokół stanowić będzie tym samym potwierdzenie wynajęcia mieszkania wraz ze wszystkimi jego elementami. Wszystkie poniesione nakłady udokumentowane będą imiennymi fakturami.

Wartość początkowa przedmiotowej nieruchomości zostanie ustalona jako suma:

1. ceny nabycia, zgodnie z aktem notarialnym zakupu nieruchomości (na cenę nabycia składać się będzie: cena zakupu, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata sądowa, taksa notarialna, podatek od towarów i usług);
2. ceny przekształcenia spółdzielczego prawa do lokalu w pełną własność, zgodnie z aktem notarialnym przekształcenia (podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata sądowa, taksa notarialna).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni prawidłowo postępuje zaliczając koszty remontu do wartości początkowej wynajmowanej nieruchomości?
2. Czy Wnioskodawczyni prawidłowo postępuje zaliczając koszty wyposażenia do bieżących kosztów uzyskania przychodów?
3. Czy zasadne jest zastosowanie przez Wnioskodawczynię indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 7% rocznie?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 2. Natomiast, w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 1 i Nr 3, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty związane z zakupem wyposażenia mieszkania (piekarnik elektryczny, płyta indukcyjna, lodówka, szafy, meble kuchenne, rolety okienne, inne meble) Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych z najmu bezpośrednio w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania. Żaden z elementów wyposażenia nie przekroczy kwoty 3 500 zł i nie zostanie zaliczony do odrębnych środków trwałych.

Ponadto, Wnioskodawczyni powołuje się na ścisły związek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków z osiągniętymi przychodami z tytułu najmu (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Koszty te nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ww. ustawy).

Poniesione wydatki mają podstawowy wpływ na powstanie przychodu oraz na zabezpieczenie jego źródła. Mieszkanie nie będzie wykorzystywane dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest najem można przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzonym najmem, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym, co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonym najmie, decyduje podmiot wynajmujący, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z tytułu najmu, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów;
  

• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
  

–zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Ustawodawca dopuszcza również – w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3 500 zł – możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wyposażenie wynajmowanego mieszkania, którego wartość nie przekracza 3 500 zł – o ile nie zostało zaliczone do środków trwałych – można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 10 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Mieszkanie nabyto w celu najmu. Ww. mieszkanie znajduje się w bloku z wielkiej płyty z końcówki lat 70-tych, w dniu nabycia wymagało gruntownego, kapitalnego remontu, gdyż przez wiele lat było zaniedbywane. W celu znalezienia najemców i otrzymania planowanych przychodów z tytułu najmu, Wnioskodawczyni planuje przeprowadzić generalny remont. Ponadto, mieszkanie zostanie wyposażone w konieczne sprzęty i meble, tj.: piekarnik elektryczny, płytę indukcyjną, lodówkę, szafy, meble kuchenne, rolety okienne, stół z krzesłami, szafki, celem maksymalizacji ceny najmu i zmniejszenia okresów pustostanu mieszkania. Wartość jednostkowa żadnego składnika wyposażenia nie przekroczy kwoty 3 500 zł. Koszty zakupu ww. wyposażenia wynajmowanego mieszkania zaliczone zostaną do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych z najmu bezpośrednio, w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania (tj. w miesiącu pierwszego wpływu z tytułu najmu). Wszystkie poniesione nakłady udokumentowane będą imiennymi fakturami.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na wyposażenie wynajmowanego mieszkania (piekarnik elektryczny, płytę indukcyjną, lodówkę, szafy, meble kuchenne, rolety okienne, stół z krzesłami, szafki) – jeżeli wartość jednostkowa wyposażenia nie przekracza 3 500 zł i wyposażenie nie zostanie zaliczone do środków trwałych – Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych z najmu bezpośrednio, w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.