2017.10.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.381.2017.1.AK
z 27 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (data wpływu 1 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni w przypadku rozliczeń Wnioskodawcy z kontrahentami w formie potrąceń – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni w przypadku rozliczeń Wnioskodawcy z kontrahentami w formie potrąceń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną do podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności spółki jest działalność leasingowa.

W związku z realizacją umów leasingu Spółka dokonuje zakupów różnego rodzaju maszyn, urządzeń, środków transportu itp., które następnie są oddawane korzystającym na podstawie umów leasingowych. Spółka w comiesięcznych rozliczeniach podatku VAT deklaruje dużą wartość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. W tej sytuacji Spółka występuje o zwrot bezpośredni nadwyżki podatku na rachunek bankowy w celu utrzymania bieżącej płynności finansowej i możliwości dalszego rozwoju.

Spółka rozlicza się również bezgotówkowo w przypadku napraw samochodów lub innych składników majątku spółki, objętych ubezpieczeniem. Spółka ubezpiecza posiadany majątek na wypadek szkód i uszkodzeń. W momencie wystąpienia wypadku objętego ubezpieczeniem, majątek Spółki (np. samochody, urządzenia, maszyny) jest naprawiany przez wyspecjalizowane podmioty, które wystawiają faktury na rzecz Spółki za wykonane usługi. Spółka wypłaca na rzecz podmiotu świadczącego usługi naprawcze wartość VAT wykazaną na fakturze, natomiast kwota netto jest wypłacana w imieniu Spółki przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na podstawie zlecenia przelewu.

W celu poprawy płynności finansowej Spółka chce skorzystać z 25-dniowego terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Spółka podjęła wątpliwość, czy w opisanym powyżej stanie faktycznym może skorzystać ze skróconego, 25-dniowego terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uregulowania zobowiązania wobec dostawcy poprzez potrącenie z należnościami Spółki, Wnioskodawca spełni wymogi dotyczące skróconego terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, a w szczególności warunku o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt la, a tym samym będzie uprawniony do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku VAT w skróconym terminie, 25-dniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na tak postawione pytanie, może być jedynie twierdząca.

Zasadniczą kwestią, która budzi wątpliwości jest uznanie faktur uregulowanych poprzez potrącenie jako zapłaconych w myśl art. 87 ust. 6 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Treść przepisu brzmi:

„6. Na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, z wyłączeniem kwoty podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanej w deklaracji, wynikają z:
1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo- kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach”.

W omawianej regulacji, ustawodawca stawia warunki zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w skróconym, 25-dniowym terminie. Jednym z warunków jest, aby faktury dokumentujące należności, ujęte w deklaracji podatkowej zostały w całości zapłacone.

W przypadku gdy Spółka posiada wyłącznie zobowiązania wobec kontrahentów należy uznać, że jedyną przewidzianą w niniejszej regulacji możliwością uregulowania zobowiązania jest zapłata za pośrednictwem rachunku bankowego. Odmienny przypadek stanowi sytuacja, gdy Spółka, wobec innego podatnika, jest zarówno wierzycielem jak i dłużnikiem. Wynika to z sytuacji, gdy Spółka i inny podatnik, świadczą wzajemnie dla siebie usługi bądź sprzedają towary.

W tym przypadku, należy odnieść się do art. 498 i art. 499 Kodeksu Cywilnego, które stanowią:

„ Art. 498 § 1. Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

§ 2. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Art. 499. Potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe”.

Ze wspomnianych regulacji wynika, że w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez potrącenie, zobowiązanie wobec kontrahenta należy uznać za uregulowane. W związku z powyższym, uregulowanie zobowiązania poprzez potrącenie należy traktować jako formę zmniejszenia wartości zobowiązania lub całkowitego jego wygaśnięcia. W takim przypadku, konieczność spełnienia warunku z art. 87 ust. 6 pkt la ustawy o podatku od towarów usług, dotyczącego zapłacenia należności wynikających z faktur za pomocą rachunku bankowego, może mieć znaczenie jedynie w odniesieniu do pozostałej części wierzytelności (nieskompensowanej) o ile należność wynikająca z faktury nie została w całości potrącona.

Biorąc pod uwagę wykładnię celowościową art. 87 ust. 6 pkt la ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż zamiarem ustawodawcy było stworzenie regulacji, która uprawni podatnika do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym we wcześniejszym terminie, w przypadku gdy uregulował on kwotę należności, a tym samym podatku VAT, na rzecz swojego dostawcy. W tym konkretnym przypadku należy zatem uznać, że ustawodawca zawierając stwierdzenie kwoty należności, które zostały w całości zapłacone miał na myśli także inne formy uregulowania zobowiązania wobec kontrahenta danego podatnika. Świadczą o tym także wspominane zapisy kodeksu cywilnego, które zrównują uregulowanie należności poprzez potrącenie z zapłatą przelewem bankowym.

W podobnym tonie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 2 czerwca 2011 r. sygn. akt I FSK 1075/10 oraz w wyroku z dnia 5 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1731/11.

Ustawodawca, biorąc pod uwagę interes Budżetu Państwa, a jednocześnie umożliwienie podatnikowi otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wprowadził możliwość weryfikacji rozliczeń podatnika przed dokonaniem zwrotu, przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w toku czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, postępowania podatkowego. Niewątpliwie powyższa regulacja ma na celu ograniczenie nadużyć i oszustw podatkowych, niemniej jednak dla uczciwych podmiotów nie powinna wprowadzać dodatkowych ograniczeń, mających wpływ na ich płynność finansową i bieżącą działalność przedsiębiorstwa. Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Urzędu Skarbowego w trakcie weryfikacji rozliczeń podatnika, powinien dokonywać swoich czynności w taki sposób, aby oszustwa podatkowe zostały ujawnione, jednocześnie biorąc pod uwagę interes uczciwych podatników, w rozliczeniach których nie da się dopatrzeć znamion nieuczciwego postępowania.

W związku z powyższym, organ podatkowy dokonując weryfikacji spełnienia przez podatnika warunku określonego w art. 87 ust. 6 pkt 1 a) winien sprawdzić, czy faktury z których wynika podatek naliczony, zostały przez podatnika faktycznie uregulowane. Powyższe czynności są możliwe, dzięki sprawdzeniu dokumentów potwierdzających dokonanie przelewu na rachunek bankowy kontrahenta podatnika jak również wszelkich innych dowodów, potwierdzających wygaśnięcie zobowiązania, tj. potrąceń. W wymienionych przypadkach organ podatkowy może szybko i łatwo zweryfikować, czy faktury zostały faktycznie uregulowane. Potwierdzenie przelewu jest dla organów podatkowych niewątpliwie czytelnym dowodem. Na tym samym poziomie niewątpliwie stoi złożenie oświadczenia o potrąceniu.

Organ podatkowy może bardzo łatwo sprawdzić, czy potrącenie jest możliwe, np. poprzez jednoczesną weryfikację rozliczeń kontrahenta podatnika. Ustawodawca kierował się podobnym tokiem myślenia, zawierając w art. 87 ust. 2b ustawy o podatku od towarów i usług możliwość weryfikacji rozliczeń kontrahenta podatnika. Niewątpliwie wyżej wymieniony przepis, został stworzony także z myślą weryfikacji rozliczeń podmiotów, między którymi występują wzajemne transakcje.

Jeszcze inną możliwą formą weryfikacji rozliczeń wspólnych między podatnikami, jest Jednolity Plik Kontrolny (dalej: JPK), który dzięki narzędziom analitycznym porównującym transakcje między podmiotami, automatycznie generuje ewentualne rozbieżności w rozliczeniach między podatnikami. Dzięki JPK Naczelnik Urzędu Skarbowego bardzo szybko uzyskuje informacje odnośnie rozliczeń podatnika, tj. wykazywania jednakowych podstaw opodatkowania pomiędzy stronami transakcji, identycznych momentów powstania obowiązku podatkowego, czy też przypadki odliczania podatku VAT od faktur wystawionych przez podatników, którzy nie są czynnymi podatnikami VAT. Dzięki temu organ skarbowy, niejako przed samą czynnością weryfikacji zasadności zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym jest w posiadaniu informacji o wspólnych rozliczeniach między podatnikami, a w szczególności o ewentualnych rozbieżnościach wynikających z tych rozliczeń, które mogą budzić wątpliwości w kwestiach uczciwości podatników, wymagających dodatkowej weryfikacji. Wynika z tego, iż organ jest w posiadaniu informacji o wzajemnych transakcjach między podmiotami i możliwościach wzajemnych rozliczeń dużo szybciej, niż jest wstanie zweryfikować płatności za poszczególne faktury w formie przelewów, co zasadniczo przyspiesza proces weryfikacji deklaracji podatnika, który występuje o zwrot bezpośredni nadwyżki podatku VAT.

Powyższy wywód, w sposób jednoznaczny udowadnia, iż forma zapłaty za pośrednictwem potrąceń jest bardzo czytelna do ewentualnej weryfikacji rozliczeń podatnika przez organ skarbowy. W związku z powyższym, wspomniana forma rozliczeń nie powinna w jakikolwiek sposób ograniczać podatnikowi możliwości odzyskania nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie dłuższym niż 25-dniowy. Spółka stosuje wymienione formy rozliczeń w celu uniknięcia kosztownego, dwukrotnego wzajemnego świadczenia należności. Dzięki temu, Spółka ogranicza ryzyko gospodarcze, a także w sposób rozsądny dysponuje posiadanymi środkami finansowymi w celu utrzymania bieżącej płynności finansowej.

Kontynuując wcześniejszą argumentację należy ponownie pochylić się nad sensem weryfikacji rozliczeń podatnika przez organy skarbowe. Niewątpliwie, jak wcześniej wspominano, weryfikacja dokonywana jest w celu ograniczenia nadużyć i oszustw podatkowych, w związku z czym nie powinna negatywnie oddziaływać na uczciwe podmioty, np. poprzez odmowę prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25-dniowym.

W przypadku rozliczeń poprzez potrącenia, możliwość nadużyć podatkowych jest praktycznie niemożliwa, z uwagi na to, że obie strony transakcji wykazują zarówno podatek naliczony jak i należny. W związku z tym, rozliczenia transakcji wzajemnych, w kwotach w jakich są ze sobą potrącane w żaden sposób nie wpływają na wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (ponieważ wykazywany podatek naliczony równoważy się z podatkiem należnym). Na wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wpływać może jedynie różnica w kwotach wzajemnych transakcji, która jednocześnie nie podlega potrąceniu, a zatem może być uregulowana jedynie w formie zapłaty, np. w formie przelewu. W związku z tym, organ podatkowy łatwo może skontrolować prawidłowość rozliczeń podatkowych, biorąc pod uwagę wzajemne transakcje, dokonane potrącenia, a także dowody na uregulowanie pozostałej części zobowiązania/należności np. w formie przelewu bankowego. Organy podatkowe nie potrzebują w tym przypadku stosować dodatkowych form weryfikacji, które obciążą formalnie podatnika, a jednocześnie mogą negatywnie wpłynąć na możliwość uzyskania przez podatnika zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w dłuższym terminie, niż 25-dniowy.

W związku z powyższym, Spółka popiera swoje stanowisko przedstawione na wstępie, iż przy dokonaniu rozliczeń w formie potrąceń, Spółka wypełnia warunki wymienione w art. 87 ust. 6 pkt la) ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym jest uprawiona do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w skróconym terminie, 25-dniowym.

Potwierdzenie stanowiska Spółki można odnaleźć w orzecznictwie sądowym, np.:

NSA z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 1075/10,
NSA z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1731/11,
WSA z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 3052/15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Stosownie do art. 87 ust. 6 ustawy, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, z wyłączeniem kwoty podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanej w deklaracji, wynikają z:
1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach,
2. faktur, innych niż wymienione w lit. a, dokumentujących należności, jeżeli łączna kwota tych należności nie przekracza 15 000 zł,
3. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
4. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji,
kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3000 zł,
podatnik złoży w urzędzie skarbowym dokumenty potwierdzające zapłatę podatku za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, o których mowa w ust. 2,
podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni:
1. był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
2. składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1-3
- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2017 r. stosowanie zwrotu różnicy podatku w przyspieszonym 25 dniowym terminie ma miejsce w sytuacji, gdy:

należności wynikające z faktur dokumentujących nabyte towary i usługi zostaną zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym i podatnik przedstawi dokumenty potwierdzające taką zapłatę,
łączna kwota należności wynikających z pozostałych faktur (innych niż uregulowane za pośrednictwem rachunku bankowego lub rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej) nie przekroczy 15 000 zł,
podatnik przez rok (kolejne dwanaście miesięcy) poprzedzający okres, w rozliczeniu za który występuje o zwrot w przyspieszonym terminie, był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz składał deklaracje podatkowe,
jeżeli kwota podatku z przeniesienia z poprzedniej deklaracji przekroczyła kwotę 3.000 zł.

Z analizy powołanego wyżej przepisu art. 87 ust. 6 ustawy wynika, że na wniosek podatnika i przy spełnieniu łącznie określonych warunków podstawowy termin zwrotu może być skrócony do 25 dniowego. Niedopełnienie któregokolwiek z powyższych warunków nie pozwala na zwrot różnicy podatku w przyspieszonym 25 dniowym terminie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną do podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności spółki jest działalność leasingowa.

Spółka dokonuje rozliczeń z kontrahentami w formie bezgotówkowej lub w formie potrąceń. Rozliczenia w formie potrąceń polegają m.in. na obniżeniu wartości zobowiązania wobec dostawcy przedmiotu leasingu o wartość wpłaconej przez Leasingobiorcę do tego dostawcy zaliczki na poczet dostawy przedmiotu leasingu. Przyszły klient Spółki (Leasingobiorca), wpłaca na rzecz dostawcy przedmiotu leasingu zaliczkę, w celu zapewnienia dostawcy, że transakcja dojdzie do skutku. Następnie Leasingobiorca, Spółka i Dostawca podpisują trójstronną umowę, na podstawie której Leasingobiorca przekazuje prawa do wpłaconej dostawcy zaliczki na rzecz Spółki. Tym samym, Spółka dysponując prawem do wpłaconej przez Leasingobiorcę zaliczki pomniejsza płatność do dostawcy przedmiotu leasingu o wartość tej zaliczki, a jednocześnie pomniejsza Leasingobiorcy zobowiązania z tytułu opłaty wstępnej lub innych zobowiązań wynikających z umowy leasingu o kwotę wpłaty do dostawcy, która jest przedmiotem cesji na rzecz Spółki. Spółka rozlicza się również bezgotówkowo w przypadku napraw samochodów lub innych składników majątku spółki, objętych ubezpieczeniem. Spółka ubezpiecza posiadany majątek na wypadek szkód i uszkodzeń. W momencie wystąpienia wypadku objętego ubezpieczeniem, majątek Spółki (np. samochody, urządzenia, maszyny) jest naprawiany przez wyspecjalizowane podmioty, które wystawiają faktury na rzecz Spółki za wykonane usługi. Spółka wypłaca na rzecz podmiotu świadczącego usługi naprawcze wartość VAT wykazaną na fakturze, natomiast kwota netto jest wypłacana w imieniu Spółki przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na podstawie zlecenia przelewu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w przypadku uregulowania zobowiązania wobec dostawcy poprzez potrącenie z należnościami Spółki, Wnioskodawca spełni wymogi dotyczące skróconego terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, a w szczególności warunku, o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1a, a tym samym będzie uprawniony do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku VAT w skróconym terminie, 25-dniowym.

Tak więc powołany przepis art. 87 ust. 6 ustawy, w sytuacji, gdy podatnik chce skorzystać z uprawnienia w nim wskazanego, nakazuje bezwzględnie dokonać w całości zapłaty za dokonane zakupy za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym i przedstawić dokumenty potwierdzające taką zapłatę.

Należy podkreślić, że wszystkie wskazane w art. 87 ust. 6 ustawy warunki muszą być spełnione jednocześnie. Sam fakt posiadania faktur z wykazaną całą wartością sprzedaży nie spełnia wymaganego warunku. Elementem obowiązkowym jest całkowita zapłata należności wynikającej z faktury w sposób określony w art. 87 ust. 6 pkt 1 lit. a ustawy. W sytuacji, gdy płatność nie jest dokonywana w całości i/lub w inny sposób, nie przysługuje prawo do wystąpienia o zwrot w terminie 25 dni.

W rozpatrywanej sprawie wskazać należy na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt I FSK 1292/14, w którym Sąd wyraźnie wskazał, że: „(...) podstawowe znaczenie ma podkreślenie, że polska regulacja zwrotu bezpośredniego VAT-u nie pozostawia wątpliwości co do tego, że to termin 60 dniowy należy traktować jako podstawowy termin takiego zwrotu. Wskazuje na to jednoznacznie treść art. 87 ust. 2 u.p.t.u. ab initio, zgodnie z którym „Zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia (…)”. Z powyższego należy wywodzić, że uregulowany w art. 87 ust. 6 u.p.t.u. 25 dniowy termin zwrotu jest wyjątkiem od zasady, a jako taki wyjątek regulacja ta nie może być interpretowana w sposób rozszerzający, umożliwiając jej zastosowanie do sytuacji podobnych lub zbliżonych do tych wskazanych wprost w art. 87 ust. 6 u.p.t.u. Nie można też zapominać o zakazie wykładni synonimicznej, tj. o tym, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Oznacza to zatem, że nie można utożsamiać wskazanych w art. 87 ust. 6 pkt 1 „kwot należności, które zostały w całości zapłacone” z „kwotami należności, które zostały w całości uregulowane” (por. np. art. 86 ust. 16 pkt 1, czy art. 86 ust. 18 pkt 1 u.p.t.u., gdzie mowa o uregulowaniu całej należności wynikającej z otrzymanej od kontrahenta faktury,), czy też uznawać, że istocie w art. 87 ust. 6 pkt 1 u.p.t.u. chodzi o spełnienie świadczenia należnego sprzedawcy w dowolny sposób, niekoniecznie przez „zapłatę” (rozumianą jako przekazanie środków pieniężnych gotówką/przelewem,). Posłużenie się przez ustawodawcę w art. 87 ust. 6 pkt 1 u.p.t.u. określeniem „kwoty należności, które zostały w całości zapłacone” należy więc uznać za zamierzoną eliminację możliwości uzyskania zwrotu bezpośredniego VAT-u w terminie 25 dni w przypadku innych sposobów wygaśnięcia zobowiązania pieniężnego, w tym przez potrącenie”.

Zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy, warunkiem bezwzględnym, jaki Wnioskodawca będzie musiał spełnić w celu wystąpienia o zwrot w terminie 25 dni, stosownie do treści art. 87 ust. 6 pkt 1 lit. a ustawy, jest zapłata w całości należności wynikających z faktur za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał prawa do ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, jeżeli dokonuje rozliczeń z kontrahentami w formie potraceń, a tym samym nie dokona zapłaty całości należności wynikających z faktur w sposób określony w art. 87 ust. 6 pkt 1 lit. a ustawy.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., w przypadku uregulowania zobowiązania wobec dostawcy poprzez potrącenie z należnościami Spółki, Wnioskodawca nie spełni wymogu dotyczącego skróconego terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, o którym mowa w art. 87 ust. 6 pkt l lit. a ustawy, a tym samym nie będzie uprawniony do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku VAT w skróconym 25-dniowym terminie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie, tutejszy organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin