2017.11.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.206.2017.1.AZ
z 28 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy limit transakcji lub zdarzeń jednego rodzaju, którego przekroczenie powoduje powstanie obowiązku dokumentacyjnego należy odnosić do wszystkich transakcji jednego rodzaju lub innych zdarzeń jednego rodzaju, mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika zawartych z danym konkretnym podmiotem powiązanym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji z podmiotem powiązanym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej jako: Wnioskodawca), jest polskim rezydentem posiadającym siedzibę i zarząd na terytorium Polski i podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, która działa w wielu krajach w Europie i na świecie.

W skład grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca wchodzi wiele innych spółek, które są w stosunku do Wnioskodawcy podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej jako: u.p.d.o.p.).

W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą dokonuje on różnorodnych transakcji z podmiotami powiązanymi, w których otrzymuje lub wypłaca wynagrodzenie. Wnioskodawca zakłada, że w 2017 r. oraz latach kolejnych będzie nadal dokonywał różnych transakcji z podmiotami powiązanymi. Przykładowo, mogą to być usługi najmu powierzchni biurowej, pożyczki czy umowy o udzielenie licencji na różne znaki towarowe. Część z transakcji zawieranych przez Wnioskodawcę będzie mieć istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) Wnioskodawcy w rozumieniu art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p., natomiast część transakcji nie przekroczy progów określonych w tym przepisie i nie będzie stanowiła transakcji mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zakłada, że zarówno w 2017 r., jak i w kolejnych latach jego przychody w rozumieniu ustawy o rachunkowości przekroczą 2 000 000 euro, zatem, co do zasady, będzie podlegał obowiązkowi sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych do transakcji zawieranych z podmiotami powiązanymi zgodnie z art. 9a u.p.d.o.p.

Wnioskodawca wskazuje, że w związku z nowelizacją art. 9a u.p.d.o.p. obowiązującą od 1 stycznia 2017 r. powstały wątpliwości interpretacyjne odnośnie stosowania znowelizowanych przepisów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy określony w art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., zwrot „jednego rodzaju” odnosi się zarówno do „transakcji” jak i „innych zdarzeń”, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.?
Czy określony w art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., limit transakcji lub innych zdarzeń, którego przekroczenie powoduje powstanie obowiązku dokumentacyjnego należy odnosić wyłącznie do tych wszystkich transakcji jednego rodzaju lub innych zdarzeń jednego rodzaju, mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika zawartych z danym konkretnym podmiotem powiązanym?
W jaki sposób w rozumieniu art. 9a ust. 1d, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., należy określić, czy dane transakcje są „jednego rodzaju”?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Natomiast wniosek w zakresie pytań nr 1 i 3 zostanie rozpatrzony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy próg określający istotność transakcji lub innych zdarzeń określony w art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p. należy odnieść do wszystkich transakcji jednego rodzaju lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika z jednym konkretnym podmiotem powiązanym.

W ocenie Wnioskodawcy obowiązkowi dokumentacyjnemu podlegać będą wszystkie transakcje jednego rodzaju lub inne zdarzenia jednego rodzaju mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika zawarte z konkretnym podmiotem powiązanym. Jednocześnie, jeśli Wnioskodawca zawierałby z danym podmiotem powiązanym również transakcje jednego rodzaju, które nie przekraczają progu istotności dla transakcji określonego w art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p., wówczas te transakcje nie będą podlegały obowiązkowi sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p. podatnicy dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń.

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p. transakcją lub innym zdarzeniem mającym istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika jest transakcja jednego rodzaju lub inne zdarzenie jednego rodzaju, których wartość przekracza ustalony indywidualnie próg uzależniony od wielkości przychodów konkretnego podatnika.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych dotyczy wyłącznie transakcji mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) zawartej z konkretnym podmiotem powiązanym.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wskazany w art. 9a ust. 1d pkt 3 u.p.d.o.p. limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym, znajduje również oparcie w poglądach organów podatkowych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 3 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. 3063-ILPB2.4510.207.2016.1.ŁM) potwierdził bowiem, że: „Tym samym dla ustalenia obowiązku dokumentacyjnego wartość każdej transakcji należy porównać odrębnie z ustawowym limitem. W konsekwencji, w sytuacji, gdy Spółka dokona transakcji, dla której konieczne będzie sporządzenie dokumentacji cen transferowych, a następnie dokona innej transakcji z tym samym podmiotem, jednakże o wartości poniżej ustawowego limitu, nie będzie miała ona obowiązku sporządzenia dokumentacji dla tej transakcji”.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 14 czerwca 2017 r. (nr 0114-KDIP2-2.4010.67.2017.1.AZ), w której za prawidłową uznał wykładnię zaprezentowaną przez wnioskodawcę, zgodnie z którą „Reasumując, jeżeli Wnioskodawca będzie realizować z danym podmiotem powiązanym istotne transakcje, których jednostkowa wartość będzie przekraczać limit wskazany w art. 9a ust. 1d pkt 3 ustawy CIT i jednocześnie Wnioskodawca będzie realizował z tym samym Podmiotem Powiązanym nieistotne transakcje, których wartość nie będzie przekraczała tego limitu, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla tych transakcji, które nie przekroczą limitów. Wskazany w art. 9a ust. 1d pkt 3 ustawy CIT limit należy bowiem odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym”.

Obowiązkowi dokumentacyjnemu podlegać będą zatem wyłącznie transakcje jednego rodzaju oraz inne zdarzenia jednego rodzaju, zawarte z danym konkretnym podmiotem powiązanym, których wartość przekracza próg istotności określony indywidualnie dla każdego podatnika w art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p.

Aby ustalić, czy powstał obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych należy zatem zsumować transakcje jednego rodzaju zawarte z danym podmiotem powiązanym i ocenić czy ich wartość przekracza indywidualnie ustalony próg dokumentacyjny, a w konsekwencji czy podlegają one obowiązkowi dokumentacyjnemu. Podobnie w przypadku innych zdarzeń jednego rodzaju z danym podmiotem powiązanym, również należy je zsumować i ocenić, czy przekraczają próg istotności określony w art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p. i czy w konsekwencji powstaje obowiązek sporządzenia dla nich dokumentacji podatkowej cen transferowych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy obowiązkowi sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych podlegać będą wyłącznie transakcje tego samego rodzaju lub inne zdarzenia tego samego rodzaju zawarte z danym, konkretnym podmiotem powiązanym, które przekraczają próg istotności określony na podstawie art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „updop”), podatnicy:

których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

- lub

dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro

- są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

W myśl art. 9a ust. 1a tej ustawy, podatnicy, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Stosownie do art. 9a ust. 1d powołanej ustawy, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym Ze w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.

Zgodnie zaś art. 9a ust. 4a ustawy, organ podatkowy może wystąpić do podatnika z żądaniem sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w ust. 1d lub 1e, w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Żądanie powinno wskazywać okoliczności świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji lub innych zdarzeń. Podatnik jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, która działa w wielu krajach w Europie i na świecie. W skład grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca wchodzi wiele innych spółek, które są w stosunku do Wnioskodawcy podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 updop. W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą dokonuje on różnorodnych transakcji z podmiotami powiązanymi, w których otrzymuje lub wypłaca wynagrodzenie. Wnioskodawca zakłada, że w 2017 r. oraz latach kolejnych będzie nadal dokonywał różnych transakcji z podmiotami powiązanymi. Zarówno w 2017 r., jak i w kolejnych latach przychody Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o rachunkowości przekroczą 2 000 000 euro, zatem, co do zasady, Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych do transakcji zawieranych z podmiotami powiązanymi zgodnie z art. 9a u.p.d.o.p.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy wskazany w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT limit transakcji lub innych zdarzeń, którego przekroczenie powoduje powstanie obowiązku dokumentacyjnego należy odnosić wyłącznie do tych wszystkich transakcji jednego rodzaju lub innych zdarzeń jednego rodzaju, mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika zawartych z danym konkretnym podmiotem powiązanym.

W ocenie Wnioskodawcy próg określający istotność transakcji lub innych zdarzeń określony w art. 9a ust. 1d updop należy odnieść do wszystkich transakcji jednego rodzaju lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika z jednym konkretnym podmiotem powiązanym.

Po dokonaniu analizy treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, że organ podziela stanowiska Wnioskodawcy. Zdaniem tut. organu oceniając treść powołanych przepisów prawnych, należy odnieść się do literalnego brzmienia art. 9a. ust. 1d updop.

We frazie „transakcje lub inne zdarzenie jednego rodzaju” użytej w powyższym przepisie, stwierdzenie „jednego rodzaju” odnosi się zarówno do „innych zdarzeń” jak i do „transakcji”.

Oznacza to, że jeżeli Spółka realizuje z podmiotem powiązanym transakcje jednego rodzaju, których wartość w sumie przekracza limit wskazany w art. 9a ust. 1d updop zobowiązujący do sporządzania dokumentacji (ustalany indywidualnie w zależności od wysokości uzyskanych przez Spółkę w poprzednim roku podatkowym przychodów) i jednocześnie inne transakcje jednego rodzaju, których wartość nie przekracza ww. limitu, to Spółka ma obowiązek sporządzania dokumentacji tylko dla tych transakcji jednego rodzaju, które przekroczą limit. Nie ma znaczenia tutaj fakt czy są to transakcje istotne, o dużej wartości, będące wynikiem podstawowej działalności Spółki, czy też transakcje mniej istotne, o niewielkich kwotach. Ważny jest tutaj rodzaj transakcji podlegających zsumowaniu, bowiem na limit transakcji składa się suma poszczególnych zdarzeń tego samego rodzaju.

Podsumowując, dla oceny powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych w danym roku podatkowym z danym podmiotem powiązanym należy na podstawie art. 9a ust. 1d updop – zgrupować transakcje jednego rodzaju i odnieść w ten sposób uzyskaną wartość transakcji względem progów określonych w tym przepisie. Przyjęcie założenia, że wartością graniczną stanowiącą przesłankę powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 9a updop, jest wartość tylko określonej, jednostkowej transakcji, poniekąd wyabstrahowanej z całokształtu relacji pomiędzy podmiotami powiązanymi, mogłoby prowadzić do sytuacji obchodzenia przedmiotowego obowiązku i w konsekwencji braku podatkowej transparentności stosunków pomiędzy podmiotami powiązanymi. W ramach kilku transakcji podmioty powiązane mogłyby dzielić transakcje i określać jednostkowe ceny na poziomie każdorazowo niższym od wartości obowiązujących progów wyłącznie w celu uniknięcia obowiązku dokumentacyjnego. Jednocześnie, przyjęcie takiej interpretacji omawianych przepisów, że sumowaniu podlegałyby wszelkie transakcje (a nie tylko jednego rodzaju) byłoby zasadniczo sprzeczne z celem i uzasadnieniem wprowadzanych zmian. Warto zaznaczyć, że zgodnie z pkt 6 lit. a ww. Rezolucji Rady UE państwa członkowskie nie powinny nakładać nieuzasadnionych kosztów zachowania zgodności lub obciążeń administracyjnych na przedsiębiorstwa, wymagając sporządzania lub dostarczania dokumentacji. Należy również wskazać, że podobny pogląd został wyrażony w Wytycznych OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych. Zgodnie z pkt. D.3 rozdziału V Wytycznych OECD, podkreślono, że nie wszystkie transakcje zawarte pomiędzy podmiotami powiązanymi są wystarczająco istotne, aby podlegały obowiązkowi dokumentacyjnemu, wskazując jednocześnie jako dobrą praktykę wprowadzenie progów istotności uwzględniających wielkość prowadzonej działalności, rynku. Grupowanie wszelkich rodzajów transakcji (a nie tylko transakcji jednego rodzaju) bezsprzecznie by do takiej sytuacji doprowadziło.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że aby ustalić, czy powstał obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych należy zsumować transakcje jednego rodzaju zawarte z danym podmiotem powiązanym i ocenić czy ich wartość przekracza indywidualnie ustalony próg dokumentacyjny, a w konsekwencji czy podlegają one obowiązkowi dokumentacyjnemu należy uznać za prawidłowe. Podobnie w przypadku innych zdarzeń jednego rodzaju z danym podmiotem powiązanym, również należy je zsumować i ocenić, czy przekraczają próg istotności określony w art. 9a ust. 1d u.p.d.o.p. i czy w konsekwencji powstaje obowiązek sporządzenia dla nich dokumentacji podatkowej cen transferowych.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 uznaje się za prawidłowe

Odnośnie natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych i co istotne odmiennych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. organu. Podkreślić należy, że odmienne rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ponadto, wskazać należy na generalną zasadę, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 848/07). Podobnie stwierdził WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 18 listopada 2008 r., (sygn. akt I SA/Łd 907/08).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie., ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin