Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.402.2017.2.ZD
z 9 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki w związku z realizacją zadania pn.: „Projekt partnerski: Rozwój niskoemisyjnego transportu” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki w związku z realizacją zadania pn.: „Projekt partnerski: Rozwój niskoemisyjnego transportu”. Wniosek uzupełniono w dniu 20 października 2017 r. o adres elektroniczny w systemie ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) – dalej: „Ordynacja podatkowa”, Gmina (dalej: „Podatnik”, „Wnioskodawca” lub „Gmina” wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (dalej: „interpretacja indywidualna”, a w szczególności przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) – dalej: „ustawa o VAT”, w zakresie stosowania art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z treści przepisu zawartego w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, Podatnik poniżej przedstawia zdarzenie przyszłe i własne stanowisko w sprawie oraz wnosi o potwierdzenie jego prawidłowości i zasadności.

Jednocześnie Podatnik oświadcza zgodnie z jego wiedzą, pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy zdarzenia przyszłego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, deklarująca podatek należny m.in. z tytułu świadczenia wynajmu, dzierżawy, sprzedaży wody i oczyszczania ścieków.

Gmina jest obecnie na etapie podpisywania umowy o dofinansowanie projektu pt: „Projekt partnerski: Rozwój niskoemisyjnego transportu” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej (dalej: „Inwestycja” lub „Projekt”). Zgłoszony do dofinansowania Projekt obejmuje inwestycje kilku sąsiadujących ze sobą gmin, zrzeszonych w Stowarzyszeniu. Wnioskodawca, występujący jako Partner w ww. projekcie, realizuje zadanie polegające na budowie drogi do miejscowości H., zlokalizowanej na obszarze Gminy. Inwestycja realizowana przez Gminę obejmuje odcinek drogi gminnej oraz odcinek drogi powiatowej.

W ramach zadań Gminy w przedmiotowym Projekcie zaplanowano roboty drogowe w zakresie budowy drogi w miejscowości H. wraz z pętlą autobusową. Inwestycja przewiduje również wybudowanie zatok i pętli autobusowych oraz przystanków i wiat autobusowych. Gmina poniesie koszty związane z:

• robotami drogowymi (branża drogowa i budowa pętli autobusowej),
• kanalizacją deszczową,
• przebudową istniejących kanałów teletechnicznych,
• wyposażeniem parkingów,
• nadzorem inwestorskim.
  
  

Prace związane z kanałami teletechnicznymi polegają wyłącznie na przebudowie istniejącej infrastruktury telekomunikacyjnej kolidującej z planowaną Inwestycją przebudowy (…).

Ponadto, w zakresie realizowanej przez Gminę Inwestycji znajdzie się również odcinek drogi powiatowej, który na mocy porozumienia z Zarządem Powiatu z dnia 8 listopada 2016 r. został przekazany do zarządzania Wnioskodawcy. Na podstawie art. 19 ust 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440) – dalej: „ustawa o drogach publicznych”, art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814, z późn. zm.), art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.) – dalej: „UOSG” oraz Uchwały Rady Powiatu z dnia 3 listopada 2016 r. w sprawie powierzenia Gminie zarządzania drogą publiczną powiatową, Uchwały Rady Miejskiej w sprawie przejęcia przez Gminę zadań w zakresie zarządzania drogą powiatową, Gmina i Powiat zawarły porozumienie obowiązujące do 31 grudnia 2019 r., na mocy którego Gmina:

• przejęła funkcję inwestora zadania budowy drogi powiatowej wraz z budową zjazdów i kanalizacji deszczowej – w celu przygotowania i realizacji zadania z dofinansowaniem środków UE w ramach projektu pod nazwą: „Projekt partnerski: Rozwój niskoemisyjnego transportu”,
• uzyskała od Powiatu dokumentację techniczną planowanego zadania inwestycyjnego,
• zleci w trybie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2164) – dalej: „PZP”), wykonanie zadania inwestycyjnego wraz z nadzorem inwestorskim; inwestorem zadania, a tym samym podmiotem zobowiązanym do wypłaty należnych wynagrodzeń wykonawcy wybranemu w ramach ustawy PZP, będzie Gmina – faktury wykonawcy robót budowlanych i nadzoru inwestorskiego, będą wystawiane na Gminę.
  
  

Powiat ustalił wraz z Gminą, że zadanie finansowanie będzie z następujących źródeł:

• 85% kosztów kwalifikowalnych zadania stanowić będą środki UE,
• 15% kosztów kwalifikowalnych oraz wszelkie występujące koszty niekwalifikowalne niezbędne do prawidłowego wykonania zadania ponoszone będą przez Gminę i Powiat w równych częściach – po połowie. Powiat zobowiązał się do przekazania w roku budżetowym 2017 na rzecz Gminy środków finansowych w formie dotacji celowej w wysokości ustalonej według przyjętych w porozumieniu zasad, po wyłonieniu przez Gminę wykonawcy zadania i wykonawcy nadzoru inwestorskiego, tj. po ustaleniu rzeczywistych kosztów przedsięwzięcia.
  
  

Po zakończeniu Projektu i upływie okresu obowiązywania zawartego pomiędzy Gminą i Powiatem porozumienia, Gmina przekaże Zarządowi Powiatu komplet dokumentacji powykonawczej.

Droga publiczna, powstała w wyniku zrealizowania Projektu, będzie obiektem ogólnodostępnym. Gmina nie będzie wykorzystywała w przyszłości powstałej Inwestycji do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W trakcie realizacji Inwestycji faktury za wykonanie robót budowlanych (dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizowanym Projektem) wystawiane będą na Gminę.

Towary i usługi nabyte na potrzeby realizacji przedmiotowego Projektu nie będą miały w żadnym zakresie związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, gdyż budowa i utrzymanie dróg gminnych stanowi realizację zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 UOSG. Zgodnie z wydanymi przez Ministerstwo Rozwoju Wytycznymi w zakresie kwalikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014-2020, zapłacony VAT może być uznany za wydatek kwalifikowany tylko wówczas, gdy beneficjent nie ma prawnych możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym dotyczącym zadania pod nazwą: „Projekt partnerski: Rozwój niskoemisyjnego transportu”, Gmina będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących ponoszone wydatki na realizację przedmiotowej Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanym zakresie Gmina nie jest uprawniona do odliczenia kwoty podatku należnego w ogóle.

Uzasadnienie

Według art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje co do zasady prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podołku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających, z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest ustalenie, czy podmiot posiada status podatnika, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, oraz czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 tej ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane. z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na zakres prawa do odliczenia w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2.

Natomiast, w zakresie realizacji zadań własnych (działalności publicznoprawnej), Gmina nie jest uznawana za podatnika, tym samym nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2.

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga kwestia przeniesienia kompetencji zarządczych nad odcinkiem drogi powiatowej objętej przedmiotową Inwestycją.

O publicznym charakterze drogi przesądza zaliczenie jej do kategorii dróg publicznych zgodnie z art. 1 ustawy o drogach publicznych. Według tego przepisu drogą publiczną jest droga zaliczona według tej ustawy do jednej z kategorii dróg. Może z niej korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 6, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Kratowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Przepis wyrażony w art. 19 ust. 4 omawianej ustawy umożliwia przekazywanie zarządu nad drogami publicznymi między zarządcami w trybie porozumienia regulującego w szczególności wzajemne rozliczenia finansowe, Zarządcy dróg mogą zawierać także porozumienia w sprawie finansowania albo dofinansowania zadań z zakresu zarządzania drogami z budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Budowa drogi wraz z wymaganą infrastrukturą towarzyszącą mieści się w zakresie zadań własnych Gminy, wynikających z UOSG. Budowa odcinka drogi powiatowej realizowana jest w porozumieniu i na partnerskiej zasadzie z Powiatem, natomiast dotacja celowa przekazana przez Powiat pokryje jedynie w części koszty realizacji Inwestycji. Podstawą działania Gminy w niniejszej sprawie jest zatem art. 7 ust. 1 pkt 2 UOSG w zw. z art. 19 ust. 4 ustawy o drogach publicznych, jak również zawarte między tymi jednostkami porozumienie z dnia 8 listopada 2016 r. W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości, że przedmiotowa Inwestycja związana jest w całości z realizacją zadań o charakterze publicznoprawnym, w konsekwencji czego Gmina w zakresie przedmiotowego zadania nie może być uznana za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją Inwestycji, ponieważ nabywane towary i usługi nie będą miały związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak wskazano powyżej, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie w sytuacji, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiając opis sprawy jednoznacznie wskazano, że związek taki nie wystąpi.

Zatem ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczania podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Gminie nie będzie przysługiwało wyrażone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją Projektu.

Z uwagi na powyższe, Gmina wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym – ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

W art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wskazano, że ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym – zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na podstawie porozumienia z organami tej administracji.

Gmina może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu oraz zadania z zakresu właściwości województwa na podstawie porozumień z tymi jednostkami samorządu terytorialnego (art. 8 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – organami gminy są:

1. rada gminy,
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

W art. 18 ust. 2 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym wskazano, że do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawie przyjęcia zadań, o których mowa w art. 8 ust. 2 i 2a.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m. in. transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440, z późn. zm.) – drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o drogach publicznych – drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.
   
   

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).

Przepis art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych – organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak wynika z art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych – zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zgodnie z art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy w szczególności pełnienie funkcji inwestora (pkt 3), utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4), wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Gmina) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany jest obecnie na etapie podpisywania umowy o dofinansowanie projektu pt: „Projekt partnerski: Rozwój niskoemisyjnego transportu”. Zgłoszony do dofinansowania projekt obejmuje inwestycje kilku sąsiadujących ze sobą gmin, zrzeszonych w Stowarzyszeniu. Wnioskodawca, występujący jako partner w ww. projekcie, realizuje zadanie polegające na budowie drogi zlokalizowanej na obszarze Gminy. Inwestycja realizowana przez Gminę obejmuje odcinek drogi gminnej oraz odcinek drogi powiatowej. W ramach zadań Gminy w przedmiotowym projekcie zaplanowano roboty drogowe w zakresie budowy drogi wraz z pętlą autobusową. Inwestycja przewiduje również wybudowanie zatok i pętli autobusowych oraz przystanków i wiat autobusowych. Gmina poniesie koszty związane z:

• robotami drogowymi (branża drogowa i budowa pętli autobusowej),
• kanalizacją deszczową,
• przebudową istniejących kanałów teletechnicznych,
• wyposażeniem parkingów,
• nadzorem inwestorskim.
  
  

Prace związane z kanałami teletechnicznymi polegają wyłącznie na przebudowie istniejącej infrastruktury telekomunikacyjnej kolidującej z planowaną inwestycją. Ponadto, w zakresie realizowanej przez Gminę inwestycji znajdzie się również odcinek drogi powiatowej, który na mocy porozumienia z Zarządem Powiatu został przekazany do zarządzania Wnioskodawcy. Gmina i Powiat zawarły porozumienie, na mocy którego Gmina:

• przejęła funkcję inwestora zadania budowy drogi powiatowej wraz z budową zjazdów i kanalizacji deszczowej – w celu przygotowania i realizacji zadania;
• uzyskała od Powiatu dokumentację techniczną planowanego zadania inwestycyjnego,
• zleci w trybie ustawy Prawo zamówień publicznych wykonanie zadania inwestycyjnego wraz z nadzorem inwestorskim; inwestorem zadania, a tym samym podmiotem zobowiązanym do wypłaty należnych wynagrodzeń wykonawcy będzie Gmina – faktury wykonawcy robót budowlanych i nadzoru inwestorskiego, będą wystawiane na Gminę.
  
  

Po zakończeniu projektu i upływie okresu obowiązywania zawartego pomiędzy Gminą i Powiatem porozumienia, Gmina przekaże Zarządowi Powiatu komplet dokumentacji powykonawczej. Droga publiczna, powstała w wyniku zrealizowania projektu, będzie obiektem ogólnodostępnym. Gmina nie będzie wykorzystywała w przyszłości powstałej inwestycji do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W trakcie realizacji inwestycji faktury za wykonanie robót budowlanych (dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizowanym projektem) wystawiane będą na Gminę. Towary i usługi nabyte na potrzeby realizacji przedmiotowego projektu nie będą miały w żadnym zakresie związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, gdyż budowa i utrzymanie dróg gminnych stanowi realizację zadań własnych Gminy.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki ponoszone w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Gmina będzie wykonywać zadania publiczne z zakresu zadań własnych obejmujących sprawy gminnych dróg oraz na podstawie zawartego z Powiatem porozumienia zadanie publiczne polegające na przebudowie drogi powiatowej. Oznacza to, że w odniesieniu do tych czynności Gmina będzie występować jako organ władzy publicznej i nie będzie uznawana za podatnika stosownie do powołanego wyżej art. 15 ust. 6 ustawy.

Zatem warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisane zadanie, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi nabyte na potrzeby realizacji przedmiotowego projektu nie będą miały w żadnym zakresie związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem Zainteresowany nie będzie mieć prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowego zadania pn.: „Projekt partnerski: Rozwój niskoemisyjnego transportu”. Powyższe wynika z faktu, że nie będą spełnione, wskazane w art. 86 ust. 1, przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działać jako podatnik VAT, i wydatki związane z realizacją ww. zadania nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.