INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 979/10 z dnia 04.02.2011 r. (data wpływu 05.12.2011 r.) – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20.10.2009 r. (data wpływu 22.10.2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 07.01.2010 r. (data nadania 07.01.2010 r., data wpływu 11.01.2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-692/09-2/JK z dnia 23.12.2009 r. (data nadania 23.12.2009 r., data doręczenia 31.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23.12.2009 r. Nr IPPB4/415-692/09-2/JK (data nadania 23.12.2009 r., data doręczenia 31.12.2009 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Powyższe braki zostały uzupełnione pismem z dnia 07.01.2010 r. (data nadania 07.01.2010 r., data wpływu 11.01.2010 r.) w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 12 stycznia 2007 r. Wnioskodawca z żoną kupił nieruchomość położoną w B. na podstawie aktu notarialnego na zasadach wspólności ustawowej. W powyższej nieruchomości była zameldowana żona Wnioskodawcy z synem przez okres dłuższy niż 12 miesięcy przed datą zbycia na pobyt stały, tj. od dnia 12.02.2007 r. do dnia 02.10.2009 r. Wnioskodawca natomiast przez ww. okres mieszkał w tej nieruchomości, a zameldowany jest z drugim synem na stałe w innym lokalu. Wnioskodawca nadmienia, że prowadzili z żoną wspólne gospodarstwo domowe i taki jest stan do chwili obecnej. W dniu 24 września 2009 roku nieruchomość tę małżonkowie sprzedali na podstawie aktu notarialnego Repertorium A Nr x/2009 i A Nr x/2009. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że żona może skorzystać z ulgi meldunkowej, a Wnioskodawca pomimo, iż jest jej małżonkiem z ulgi tej skorzystać nie może...! Chociaż art. 21 ust. 22 ustawy, wskazuje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać oboje małżonkowie. Wnioskodawca przyznaje, że nie rozumie dlaczego tak jest!...

Wnioskodawca chciałby przedstawić stanowisko Sądu w powyższej sprawie: I tak: „Mimo spełnienia warunku zameldowania tylko przez jednego z małżonków, zwolnienie od podatku przychodów z odpłatnego zbycia ma zastosowanie również do małżonka, który tego warunku nie spełnia. Uznanie, iż zwolnienie takie przysługuje jedynie temu małżonkowi, który w nieruchomości był zameldowany, spowodowałoby bowiem, iż art. 21 ust. 22 ustawy jest zbędny”. Takie stanowisko wyraził: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 24 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 12/09 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Lu 622/08.

Wnioskodawca ma nadzieję, że takie samo stanowisko wyrazi również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Nie ma jednak żadnych wątpliwości, że prawo dotyczy wszystkich obywateli w naszym kraju a interpretacja prawa powinna być taka sama niezależnie w którym mieście Wnioskodawca mieszka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje ulga meldunkowa a tym samym zwolnienie z podatku dochodowego w oparciu o przepisy określające zwolnienie (art. 21 ust 22 ustawy), który wskazuje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje tzw. „ulga meldunkowa”. Żona Wnioskodawcy zameldowana była w nieruchomości od dnia 12.02.2007 r. do dnia 02.10.2009 r. do chwili sprzedaży (czyli dłużej niż 12 miesięcy) na pobyt stały. Natomiast Wnioskodawca był zameldowany w innym miejscu.

Po podpisaniu aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości, małżonkowie w terminie 14 dni złożyli niezbędne oświadczenie w urzędach skarbowych właściwych według miejsca zameldowania – zamieszkania Podatnika, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwanej dalej „u.p.d.o.f.”). W związku z powyższym Wnioskodawca złożył zapytanie czy aby zostać zwolnionym z podatku dochodowego od osób fizycznych należy być zameldowanym wraz z małżonkiem na pobyt stały przez 12 miesięcy, czy też obowiązek może dotyczyć jednego z małżonków.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy jasno precyzują, że warunkiem do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f. jest zameldowanie w sprzedawanej nieruchomości na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia oraz złożenie w urzędzie skarbowym w terminie 14 dni od daty odpłatnego zbycia stosownego oświadczenia. Zwolnienie to dotyczy łącznie obojga małżonków, co oznacza, że w przypadku sprzedaży prawa do nieruchomości przez małżonków, warunki zwolnienia muszą być w odniesieniu do nich rozpatrywane łącznie. Ustawa nie stwierdza, że przesłanki zwolnienia powinny zaistnieć dla każdego z małżonków z osobna, ewentualnie, że spełnienie warunków przez jednego z nich nie wyłącza konieczności spełnienia ich przez współmałżonka. Byłoby to zastrzeżenie dodatkowe pozaustawowe.

Jeszcze raz Wnioskodawca nadmienia, że nieruchomość tę małżonkowie nabyli w dniu 12.01.2007 r. a następnie sprzedali w dniu 24.09.2009 r. w ramach ustawowej wspólności majątkowej. Uzyskany przychód korzysta zatem ze zwolnienia podatkowego w ramach tzw. ulgi meldunkowej, ponieważ dla skorzystania z tej ulgi przez któregokolwiek z małżonka wystarczy bowiem, żeby jeden z nich był zameldowany na pobyt stały w zbywanej nieruchomości przez okres dłuższy niż 12 miesięcy. Ponadto z uzyskanego przychodu Wnioskodawcy spłacili kredyt bankowy, który udzielony był na zakup ww. nieruchomości, a za pozostałą kwotę małżonkowie kupili lokal mieszkalny na zasadach wspólności ustawowej w dniu 14.10.2009 r.. Małżonkowie posiadają jeden lokal, w którym mieszka rodzina Wnioskodawcy (żona oraz dwoje dzieci).

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że zostały spełnione wszystkie warunki do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 126 w zw. z art. 21 ust. 22 u.p.d.o.f. przez jednego z małżonków, co powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie, zwolnienie obejmuje całość przychodów ze zbycia nieruchomości (praw majątkowych) w przypadku spełnienia warunków do zwolnienia przez co najmniej jednego z małżonków.

Tylko wtedy zwolnienie podatkowe będzie miało zastosowanie łącznie do obojga małżonków. Krótko mówiąc, zdaniem małżonków są Oni zwolnieni w całości z podatku dochodowego w ramach tzw. „ulgi meldunkowej” zgodnie z przepisami prawa, jakie obowiązują w naszym kraju.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPPB4/415-692/09-4/JK z dnia 20 stycznia 2010 r., w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w ramach tzw. ulgi meldunkowej, ponieważ nie spełnił wymaganych warunków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym będzie podlegała część przychodu uzyskana ze zbycia przedmiotowego mieszkania, stanowiącego współwłasność obojga małżonków, odpowiadająca wysokości udziału Wnioskodawcy w wartości wspólnego mieszkania, ustalona na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy. Interpretacja została doręczona w dniu 25 stycznia 2010 r. W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca pismem z dnia 05 lutego 2010 r. (data wpływu 09 lutego 2010 r. ) wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z dnia 11 lutego 2010 r. Nr IPPB4/415-692/W/09-6/JK (skutecznie doręczonym w dniu 26 lutego 2010 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

W dniu 17 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) Pełnomocnik Pana Radosława Płotkowiak złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-692/09-4/JK z dnia 20 stycznia 2010 r.

Wyrokiem z dnia 04 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 979/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pana Radosława Płotkowiaka na interpretację Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 2010 r. Nr IPPB4/415-692/09-4/JK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną

W uzasadnieniu wyroku, po przytoczeniu treści przepisów art 21 ust. 1 pkt 126 i art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Sąd wskazał, iż przewidziany w powyższym przepisie warunek zameldowania kierowany jest do podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, którymi zgodnie z art. 1 u.p.d.o.f. są osoby fizyczne. W myśl art. 6 u.p.d.o.f., małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu osiąganych przez nich dochodów. Zatem każdy z małżonków jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego. Powyższa reguła jest niezależna od obowiązującego pomiędzy małżonkami ustroju majątkowego.

Sąd wskazał, iż powyższe zostało podkreślone w argumentacji Ministra Finansów. Ponadto, prezentowany przez Ministra Finansów pogląd, iż z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 126 wymogu 12 – miesięcznego zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu w związku z art. 1 i art. 6 u.p.d.o.f. statuującymi odrębność podatkową małżonków wynika, że każdy z nich chcąc skorzystać z ulgi meldunkowej musi spełniać przesłankę zameldowania w lokalu, czyni zapis ust. 21 w art. 22 zbędnym.

Przy braku regulacji zawartej w art. 21 ust. 22 u.p.d.o.f. nie budziłoby żadnych wątpliwości, że przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f. zwolnienie podatkowe, jako dotyczące podatnika, którym jest odrębnie każdy z małżonków, ma zastosowanie jedynie do tego z małżonków, który był zameldowany w lokalu mieszkalnym na okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed jego odpłatnym zbyciem. Wówczas możliwość skorzystania z przewidzianej w tym przepisie ulgi meldunkowej przez oboje z małżonków uzależniona byłaby od spełnienia przez każdego z nich przesłanki zameldowania w lokalu na wskazany wyżej okres. Jeżeli jednak art. 21 ust. 22 u.p.d.o.f. stanowi, że ulga meldunkowa ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków, to w ocenie Sądu, prawidłowe jest rozumowanie Skarżącego, zgodnie z którym, pomimo iż warunek zameldowania spełnia tylko jeden z małżonków, zwolnienie od podatku przychodów z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego ma zastosowanie również do małżonka, który tego warunku nie spełnia. Tylko wówczas bowiem zwolnienie podatkowe będzie miało zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Zdaniem Sądu, zaakceptowanie wykładni prezentowanej przez Ministra Finansów oznaczałoby, że brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla dodania przez ustawodawcę do ustawy przepisu art. 21 ust. 22 u.p.d.o.f., skoro nie zawierałby on żadnej nowej treści normatywnej. Kwestionowana słusznie przez Skarżącego interpretacja Ministra Finansów wskazuje, że istnienie art. 21 ust. 22 u.p.d.o.f. w żaden sposób nie wpływa na ustalenie treści normy prawnej, a w konsekwencji na treść praw i obowiązków podatników – małżonków. Taka zaś wykładnia przepisów prawa naruszałaby utrwalone zasady, w myśl których nie wolno dokonywać interpretacji „per non est”. Zdaniem Sądu niedopuszczalne jest takie ustalenie znaczenia normy, przy którym pewne jej zwroty traktowane są jako zbędne” (J. Wróblewski W. Lang, J. Wróblewski, S. Zawadzki, Teoria państwa prawa, Warszawa 1980, s. 401).

Analogiczny pogląd odnośnie wykładni powyższych przepisów dotyczących tzw. ulgi meldunkowej w przypadku, gdy tylko jeden z małżonków spełniał warunek zameldowania, został wyrażony przez Naczelny Sad Administracyjny w wyroku z dnia 14 października 2010 r. sygn. akt II FSK 949/09, a także w licznych wyrokach (wymienionych także w skardze) wojewódzkich sądów administracyjnych.

Mając na uwadze powyższe, za uzasadniony Sąd uznał podniesiony w skardze zarzut dotyczący naruszenia przez Ministra Finansów w zaskarżonej interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f. w związku z art. 21 ust. 22 tej ustawy, poprzez ich błędną wykładnię.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 04.02.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 979/10 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonujące zamiany.

Na mocy art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienionej, w art. 1, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Wobec tego do opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości, nabytej w 2007 r. – w związku z treścią powołanego uprzednio przepisu przejściowego – będą miały zastosowanie poniżej przytoczone przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Przepis art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. – stanowi, iż podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość łub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit a) - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania. Tym samym nie uzależnia zameldowania od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są natomiast stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy. Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 ustawy zmieniającej z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania. Oznacza to, że w odniesieniu do osób, które uzyskały w 2009 r. przychody z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw nabytych w okresie od dnia 01 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. termin do złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia został przedłużony do dnia 30 kwietnia 2010 r.

Wobec powyższego zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia.
  
  

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków co w konsekwencji oznacza, że spełnienie przez jednego z małżonków niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej warunku zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Przedmiotowe zwolnienie będzie miało zastosowanie również w stosunku do drugiego małżonka, który tego warunku nie spełnia.

Podsumowując powyższe ustalenia oraz biorąc pod uwagę stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 04.02.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 979/10, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca może skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt zameldowania przez żonę Wnioskodawcy w zbywanym lokalu przy jednoczesnym złożeniu oświadczenia o spełnieniu warunków do skorzystania ze zwolnienia powoduje, że przychód (dochód) z jego zbycia w całości korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy)

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.