Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.292.2017.2.JR
z 1 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 24 października 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.292.2017.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 24 października 2017 r. (data doręczenia 24 października 2017 r.). W dniu 31 października 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 26 października 2017 r. (data nadania 30 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca jest zobowiązany do obliczania i poboru w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy m.in. od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń i innych przychodów ze stosunku pracy. Przy obliczaniu zaliczek na podatek, płatnik tj. Wnioskodawca, stosuje zasady określone w przepisach art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), który reguluje kwestię pomniejszania zaliczek na podatek oraz zasady poboru zaliczek w przypadku pracowników, którzy oświadczyli, że zamierzają dokonać wspólnego opodatkowania dochodów z małżonkiem. W miesiącu lipcu i sierpniu do płatnika wpłynęły oświadczenia od 3 pracowników, którzy złożyli je w celu zastosowania przez Wnioskodawcę ulgowego sposobu obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy według art. 32 ust. 1a. Płatnik jest jednocześnie w posiadaniu prawidłowo złożonych oświadczeń tych pracowników wynikających z art. 32 ust. 3 (PIT-2, oświadczenie pracownika dla celów obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych). W miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym dochód pracownika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali 18%, Wnioskodawca (płatnik) obliczając zaliczki na podatek dochodowy pomniejszył zaliczkę o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek zgodnie ze złożonym obowiązującym oświadczeniem PIT-2. U pracownika, którego dochód w miesiącu lipcu przekroczył kwotę 85 528 zł program płacowy służący do obliczania wynagrodzeń pracowników, zgodnie z interpretacją posiadaną przez twórców programu, nie pomniejszył w tym samym miesiącu zaliczki na podatek o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek. W związku z czym, w miesiącu lipcu pracownikowi naliczono zaliczkę na podatek 18% bez pomniejszenia jej o kwotę zmniejszającą, tj. 46 zł 33 gr. W miesiącu sierpniu podobnie pozostałym dwóm pracownikom, których dochód przekroczył górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej również naliczono zaliczkę na podatek 18% bez pomniejszenia jej o kwotę zmniejszającą, tj. 46 zł 33 gr. W trakcie obliczeń wynagrodzeń za miesiąc wrzesień 2017 r. program płacowy u tych 3 pracowników, mimo że ich dochód przekroczył górną granicę pierwszego przedziału skali w miesiącach wcześniejszych, odpowiednio w lipcu i sierpniu, w obliczeniach zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc wrzesień 2017 r. uwzględnił kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek. Zatem, 3 pracownikom, którzy złożyli oświadczenie w celu zastosowania przez płatnika ulgowego sposobu obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy według art. 32 ust. 1a w miesiącu wrześniu bieżącego roku, mimo przekroczenia kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali – 18%, płatnik naliczył zaliczkę na podatek 18% z pomniejszeniem jej o kwotę zmniejszającą, tj. 46 zł 33 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca tj. płatnik, od dnia 1 stycznia 2017 r., powinien stosować kwotę zmniejszającą zaliczkę na podatek za miesiąc, w którym dochód pracownika przekroczył kwotę 85 528 zł oraz za miesiące następujące po miesiącu przekroczenia kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, w związku z tym, że pracownik złożył płatnikowi oświadczenie o zamiarze wspólnego opodatkowania dochodów, o którym mowa w art. 32 ust. 1a ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, stosowanie do treści art. 32 ust. 1a ustawy o PIT, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem bądź na zasadach określonych w art. 6 ust. 4, a za rok podatkowy przewidywane dochody podatnika, określone w oświadczeniu przekroczą górną granicę pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej lub dochody małżonka mieszczą się w niższym przedziale skali, zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu. Zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczkę obliczoną w sposób określony w art. 32 ust. 1 pkt 1, ust. 1a i 2 pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie wg ustalonego wzoru, wówczas płatnik od zaliczki na podatek odejmuje 1/12 kwoty zmniejszającej podatek. Przy czym art. 27 ust. 1b stanowi, że przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy w przypadku podatników, których dochody przekroczą kwotę stanowiącą górna granicę pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 – zaliczki nie pomniejsza się o kwotę zmniejszająca podatek, o której mowa w pkt 1. Zatem, złożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 32 ust. 1a pozostaje bez wpływu na obowiązek pomniejszania zaliczki na podatek o kwotę zmniejszającą podatek. W związku z tym od dnia 1 stycznia 2017 r., płatnik stosuje tę kwotę do miesiąca, w którym dochód pracownika nie przekroczy kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej. W sytuacji gdy, dochód przekroczy kwotę 85 528 zł płatnik, tj. Wnioskodawca w miesiącu przekroczenia i miesiącach następnych powinien zaprzestać stosowania kwoty zmniejszającej zaliczkę na podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Stosownie do treści art. 32 ust. 1a ww. ustawy – w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1926) i obowiązującym począwszy od 1 stycznia 2017 r. – jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem bądź na zasadach określonych w art. 6 ust. 4, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu:

1. dochody podatnika nie przekroczą górnej granicy pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej – zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1;
2. dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej lub dochody małżonka mieszczą się w niższym przedziale skali, zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Płatnicy, którym podatnik złożył oświadczenie wymienione w ust. 1a, pobierają zaliczki według zasad określonych w ust. 1a pkt 1 i 2 począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie (art. 32 ust. 1b cyt. ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 pkt 1, ust. 1a i 2 pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;
2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;
4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
5. ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.
   
   

Przy czym art. 27 ust. 1b ww. ustawy stanowi, że przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy:

1. w przypadku podatników, których dochody nie przekroczą kwoty stanowiącej górnej granicy pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 – kwota zmniejszająca podatek, o której mowa w ust. 1, wynosi 556 zł 2 gr rocznie;
2. w przypadku podatników, których dochody przekroczą kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 – zaliczki nie pomniejsza się o kwotę zmniejszającą podatek, o której mowa w pkt 1.
   
   

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w miesiącu lipcu i sierpniu do płatnika wpłynęły oświadczenia od 3 pracowników, którzy złożyli je w celu zastosowania przez Wnioskodawcę ulgowego sposobu obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy według art. 32 ust. 1a. Płatnik jest jednocześnie w posiadaniu prawidłowo złożonych oświadczeń tych pracowników wynikających z art. 32 ust. 3 (PIT-2).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zacytowane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że w sprawie stosowania 1/12 kwoty zmniejszającej podatek unormowanie zawarte w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujące obowiązki płatnika (zakładu pracy), należy traktować jako rozwiązania szczególne w stosunku do określonych w art. 27 tej ustawy.

Art. 32 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy obliguje płatnika, którego podatnik poinformował o zamiarze opodatkowania rocznych dochodów, które przekroczą próg 85 528 zł łącznie z małżonkiem bądź w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci – do pobierania zaliczek na podatek według stawki 18%.

Natomiast kwestię stosowania przez płatnia 1/12 kwoty zmniejszającej podatek reguluje art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nakłada na płatnika obowiązek zmniejszenia zaliczki obliczonej m.in. w sposób określony w ust. 1a o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, pod warunkiem złożenia przez podatnika oświadczenia PIT-2.

Zatem, od dnia 1 stycznia 2017 r. – w przypadku podatnika, który złożył płatnikowi oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT-2) oraz oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (o wyborze sposobu opodatkowania dochodów łącznie z małżonkiem bądź w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko), Wnioskodawca, jako płatnik, powinien pomniejszać zaliczki na podatek (z tytułu złożonego oświadczenia PIT-2) o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek nawet w sytuacji, gdy dochód podatnika przekroczy kwotę 85 528 zł.

Reasumując, Wnioskodawca jako płatnik, obliczając zaliczkę na podatek dochodowy zarówno za miesiąc, w którym dochód pracownika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, jak i w miesiącach następnych winien pomniejszać zaliczkę o kwotę zmniejszającą podatek.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.