Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.272.2017.1.JS
z 6 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2017 r. (data wpływu 11 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup posiłków dla współpracowników i kontrahentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup posiłków dla współpracowników i kontrahentów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. związaną z oprogramowaniem oraz doradztwem w zakresie informatyki tworząc strony internetowe, internetowe kampanie reklamowe, aplikacje internetowe i mobilne. W tym zakresie współpracuje z innymi podmiotami będącymi zleceniobiorcami Wnioskodawcy, zlecając im wykonywanie poszczególnych modułów oprogramowania, stanowiących elementy projektów Wnioskodawcy. W celu koordynacji prac nad projektami kontrahenci Wnioskodawcy wykonujący ww. elementy regularnie spotykają się z przedstawicielami Wnioskodawcy w jego siedzibie kilka razy w tygodniu, gdzie pracują na bieżąco nad zleconymi im projektami współpracując z pracownikami Wnioskodawcy. Spotkania te mają charakter roboczy, organizacyjny i koordynacyjny. Ponieważ spotkania trwają wielokrotnie od godzin porannych do popołudniowych Wnioskodawca w celu poprawy efektywności organizowanych spotkań i zwiększenia wydajności pracy zleceniobiorców zamierza zamawiać ciepłe posiłki w firmie cateringowej z dowozem do siedziby Wnioskodawcy, z których oprócz pracowników Wnioskodawcy korzystaliby również jego kontrahenci obecni na spotkaniach. Dzięki zapewnieniu posiłków obecnym w siedzibie Wnioskodawcy zleceniobiorcom efektywność ich pracy nad zleconymi projektami podniosłaby się, nie byłoby konieczne organizowanie przerw na lunch w trakcie spotkań, zlecenia mogłyby być wykonywane skuteczniej i w krótszym okresie czasu.

Tym samym finansowanie przez Wnioskodawcę posiłki byłyby spożywane w jego siedzibie w trakcie spotkań o charakterze biznesowym, związanych stricte z bieżącymi projektami Wnioskodawcy, nie mając na celu poprawy wizerunku Wnioskodawcy, czy wykreowania pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup posiłków dostarczanych przez firmę cateringową do jego siedziby na regularnie organizowane spotkania ze współpracownikami i kontrahentami w celu koordynacji pracy nad projektami Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mógł On zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup posiłków dostarczanych przez firmę cateringową do jego siedziby na regularnie organizowane spotkania ze współpracownikami i kontrahentami w celu koordynacji pracy nad Jego projektami.

W celu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Równocześnie w niniejszej sprawie należałoby rozważyć, czy wydatki te nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy jako koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów.

Należy uznać, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym zachodzą przesłanki uznania wydatków Wnioskodawcy na posiłki dla kontrahentów za koszt uzyskania przychodu. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż wydatki te Wnioskodawca zamierza ponieść w związku z prowadzoną działalnością w celu osiągnięcia lub zachowania źródeł przychodów. Sfinansowanie posiłków dla zleceniobiorców i współpracowników obecnych na regularnych spotkaniach roboczych i koordynacyjnych w siedzibie Wnioskodawcy podniesie efektywność tych spotkań, zwiększając wydajność pracy ww. podmiotów i skracając czas wykonywania zleconych im prac. Przyczyni się również do poprawy jakości wykonywanych zleceń, pozwalając na lepszą koncentrację na zleconych zadaniach i przede wszystkim skróci czas potrzebny na wykonanie projektu pozwalając na wcześniejszą sprzedaż projektu i tym samym uzyskanie większego przychodu w krótszym czasie. Tym samym pomiędzy przedmiotowymi wydatkami a przychodem Wnioskodawcy zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy.

Równocześnie należy wskazać, iż wydatki na zakup ciepłych posiłków dowożonych do siedziby Wnioskodawcy przez firmę cateringową nie stanowią kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przede wszystkim z uwagi na fakt, iż ich celem nie będzie stworzenie czy poprawa wizerunku Wnioskodawcy, ani wykreowanie pozytywnych relacji ze zleceniobiorcami, lecz usprawnienie współpracy i poprawa efektywności wykonywanych przez nich zadań zleconych przez Wnioskodawcę.

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, „tylko wydatki na zakup tych usług gastronomicznych stanowiących koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy.” Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego kryterium zakwalifikowania określonych wydatków jako koszty reprezentacji nie mogą stanowić ani miejsce świadczenia usług gastronomicznych, ani też przypisana im cecha „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”, lecz cel ich poniesienia. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest „stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami” wówczas koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Podobnie wypowiedział się Minister Finansów w Interpretacji Ogólnej nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 z dnia 25 listopada 2013 r. stwierdzając, iż „nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.”

Ponieważ nadrzędnym celem ponoszenia wydatków na posiłki w czasie spotkań biznesowych z kontrahentami Wnioskodawcy będzie nie pozytywny wpływ na wizerunek firmy i relacje z kontrahentami, a realny wpływ na przebieg współpracy, czas i jakoś wykonywanych zleceń, należy uznać, iż wydatki te nie mają charakteru kosztów reprezentacji i w uwagi na związek z osiąganiem przez Wnioskodawcę przychodów będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),
• nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika – wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest – co do zasady – związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła w celu jego wyjaśnienia do innych przepisów prawa. Poszukując znaczenia tego pojęcia, należy zatem w pierwszej kolejności odnieść się do języka powszechnego, w którym „reprezentacja” oznacza:

• „grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo”;
• „reprezentowanie kogoś lub czegoś”;
• „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycja społeczną”

(por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007; http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.). Pomocną może być również etymologia tego słowa – „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

Zatem za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę na zakup posiłków, które dostarczane są przez firmę cateringową do siedziby Spółki na regularnie organizowane spotkania z współpracownikami i kontrahentami w celu koordynacji pracy nad projektami Wnioskodawcy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Z przedstawionego opisu wynika, że wydatki na zakup posiłków, które zamierza ponieść Wnioskodawca pozostają w związku z prowadzoną działalnością w celu osiągnięcia lub zachowania źródeł przychodów. Sfinansowanie posiłków dla zleceniobiorców i współpracowników obecnych na regularnych spotkaniach roboczych i koordynacyjnych w siedzibie Wnioskodawcy podniesie efektywność tych spotkań, zwiększając wydajność pracy ww. podmiotów i skracając czas wykonywania zleconych im prac. Przyczyni się również do poprawy jakości wykonywanych zleceń, pozwalając na lepszą koncentrację na zleconych zadaniach i przede wszystkim skróci czas potrzebny na wykonanie projektu pozwalając na wcześniejszą sprzedaż projektu i tym samym uzyskanie większego przychodu w krótszym czasie. W związku z tym poniesione przez Spółkę wydatki na zakup posiłków na spotkania z współpracownikami i kontrahentami w celu koordynacji pracy nad projektami Wnioskodawcy spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy – są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.