Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.662.2017.2.KR
z 8 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 3 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 16 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone 17 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności technicznych wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach Wariantu 4 (pytanie nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 22 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 16 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone 17 listopada 2017 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności technicznych wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach Wariantu 4 (pytanie nr 4).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką utworzoną zgodnie z ustawodawstwem Wielkiej Brytanii, z siedzibą na terytorium tego kraju (dalej: "Spółka"). Na terytorium Rzeczpospolitej Spółka prowadzi działalność gospodarczą przez swój Oddział (utworzony zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. (zwany dalej: "Oddziałem" lub "Wnioskodawcą"). Oddział stanowi nieposiadającą osobowości prawnej jednostkę organizacyjną przedsiębiorcy brytyjskiego, samodzielną pod względem organizacyjnym (tak personalnym jak i technicznym) i został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego. Prowadzi także księgi rachunkowe w języku polskim zgodnie z krajowymi przepisami o rachunkowości.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (w dalszej części "ustawa o VAT") i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Wnioskodawca ma status instytucji pieniądza elektronicznego (EMI) w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. na podstawie koncesji udzielonej przez brytyjski organ regulacyjny usług finansowych (FCA). Jest również członkiem Y. Incorporated tj. organizacji zrzeszającej instytucje finansowe wydające karty płatnicze. Przedmiotem działalności Spółki, a co za tym idzie Oddziału są szeroko rozumiane usługi finansowe polegające w szczególności na wydawaniu kart przedpłaconych wraz z zapewnieniem klientom Spółki dokonywania transakcji płatniczych poprzez kartę przedpłaconą z wydzielonego rachunku technicznego prowadzonego na rzecz Wnioskodawcy przez bank komercyjny. Spółka w ramach prowadzonej działalności, zapewnia także usługi komplementarne, które umożliwiają dokonywanie transakcji płatniczych. Oferta Spółki kierowana jest do zarówno klientów prywatnych oraz korporacyjnych.

W działalności Wnioskodawcy można wyróżnić cztery warianty sprzedaży:

1. sprzedaż kart przedpłaconych "Prepaid" na terytorium Polski (Wariant nr 1);
2. świadczenie usług płatnicznych (Wariant nr 2);
3. finansowa usługa zapewnienia systemu płatności wraz z dostarczeniem kart przedpłaconych „Prepaid" (Wariant nr 3);
4. zapewnienie usług związanych z obsługą systemu płatności kart przedpłaconych „Prepaid" (Wariant nr 4).
   
   

W przypadku Wariantu nr 4, Wnioskodawca świadczy usługi komplementarne do usług finansowych w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu płatności dla kart przedpłaconych.

Polegają one m.in. na obsłudze informatycznej systemu płatności oraz aplikacji mobilnej jak również czynnościach technicznych w postaci ustawień parametrów kart przedpłaconych dla kontrahentów Wnioskodawcy.

W przyjętym modelu współpracy, Wnioskodawca wydaje karty przedpłacone klientom bezpośrednio tj. w sekwencji Wnioskodawca-Kontrahent lub Wnioskodawca - Użytkownik jak również pośrednio, tj. za pośrednictwem partnerów w sekwencji Wnioskodawca - Partner Dystrybucyjny - Użytkownik karty. Wnioskodawca wypłaca prowizję partnerowi za pozyskanie użytkownika karty/wydanie karty w zależności od postanowień umownych pomiędzy stronami transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. (oznaczone we wniosku nr 4) Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w sytuacji świadczenia usług pomocniczych do obsługi systemu płatności kart przedpłaconych bez fizycznej dostawy kart przedpłaconych do kontrahenta w świetle Wariantu nr 4, powinna być opodatkowana wg stawki podstawowej (do 31 grudnia 2018 r, w wysokości 23%)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, katalog art. 43 ust. 1 ustawy o VAT nie zawiera odniesień do ujęcia usług pomocniczych do usług finansowych jako zwolnionych na gruncie podatku VAT. Za kluczowe należy uznać ustalenie, czy opisane usługi stanowić będą odrębną całość oraz czy są właściwe jak również niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej.

Usługi pomocnicze do usług finansowych, które mają czysto techniczny charakter nie mogą więc zostać zakwalifikowane jako zwolnione przedmiotowo w świetle ustawy o VAT.

W opisywanym stanie faktycznym (Wariant nr 4), Spółka świadczy usługi informatyczne m.in. w postaci utrzymania aplikacji mobilnej, służącej do dokonywania transakcji płatniczych, jak również usługi mające charakter techniczny, takie jak ustawienia parametrów kart przedpłaconych dla kontrahentów Wnioskodawcy. Spółka zapewnia również aktywacje kart przedpłaconych w systemie informatycznym, co wiąże się z odpowiednią obsługą oprogramowania służącego do dokonywania transakcji płatniczych.

Podsumowując, usługi opisane w Wariancie nr 4 nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu w podatku VAT i powinny być opodatkowane wg stawki podstawowej VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn.zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Zasady i zakres zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Przy dokonywaniu interpretacji przepisów art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38–41 ustawy o VAT, uwzględnić należy orzecznictwo TSUE dotyczące usług ubezpieczeniowych i finansowych (w tym usług stanowiących element usług finansowych), jako że pojęcia użyte do opisania tych zwolnień, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady.

Istotne w tym zakresie są orzeczenia TSUE, z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 SDC, z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd., oraz z 28 lipca 2011 r. C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj TSUE.

W wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, TSUE wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) B(d) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). Sprawa dotyczyła usług świadczonych przez SDC (stowarzyszenie) przede wszystkim na rzecz banków oraz innych jednostek podłączonych do jego systemu informatycznego. SDC świadczyło usługi przetwarzania danych związanych z transakcjami prowadzonymi przez jego klientów, a także pewnych usług związanych ze sprawami administracyjnymi swoich członków. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej.

Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Należy też wskazać, że TSUE w ww. orzeczeniu dodał, że „Sam fakt, że jakiś element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje jest zwolniona.”

Podobne stanowisko zostało przedstawione przez Trybunał w orzeczeniu z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd. W wyroku tym TSUE stwierdził, że „obrót papierami wartościowymi polega na działaniach zmieniających sytuację prawną i finansową między stronami i działania te są porównywalne do przypadków przeniesienia lub płatności. Dostawa zwykłej usługi technicznej lub administracyjnej, nie zmieniającej sytuacji prawnej lub finansowej nie wydaje się więc być objęta zwolnieniem ustalonym w art. 13 część B lit. d pkt 5 Szóstej dyrektywy.

(…) Wynika z tego więc, że usługi o charakterze administracyjnym nie zmieniające prawnej bądź finansowej pozycji stron nie są objęte zwolnieniem ustalonym w art. 13 część B lit. d pkt 5”.

Poza tym w powołanym wyżej wyroku w sprawie C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj TSUE wskazał że, w odniesieniu do operacji dotyczących przelewów w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy świadczone usługi muszą skutkować przekazaniem środków pieniężnych oraz prowadzić do zmian prawnych i finansowych. Należy dokonać rozróżnienia między usługą zwolnioną w rozumieniu wspomnianej dyrektywy a dostarczaniem zwykłego świadczenia fizycznego lub technicznego, takiego jak udostępnienie bankowi systemu informatycznego. W tym celu sąd krajowy powinien w szczególności zbadać zakres odpowiedzialności usługodawcy względem banków, zwłaszcza to, czy odpowiedzialność ta ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy czynności.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że w ramach Wariantu 4 będzie świadczył usługi służące zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania systemu płatności dla kart przedpłaconych polegające na obsłudze informatycznej systemu płatności oraz aplikacji mobilnej jak również na czynnościach technicznych w postaci ustawień parametrów kart przedpłaconych dla kontrahentów.

Należy wskazać, że zgodnie z orzecznictwem TSUE ze zwolnienia od podatku nie mogą korzystać świadczone odrębnie usługi wspierające usługi finansowe, nawet jeśli są niezbędne do ich świadczenia, ale mają czysto techniczny charakter, np. usługi administracyjne, usługi call center, usługi „swift” (usługa elektronicznego przesyłania wiadomości na rzecz instytucji finansowych), usługi udostępniania systemu informatycznego.

Wobec tego, usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach Wariantu 4, polegające w szczególności obsłudze informatycznej systemu płatności, jako usługi ściśle techniczne, które nie zmieniają bezpośrednio sytuacji prawnej lub finansowej stron transakcji, nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Usługi te nie zostały też objęte przez ustawodawcę obniżoną stawką podatku.

W konsekwencji usługi te podlegają opodatkowaniu podatku VAT według stawki podstawowej w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie pytania nr 4, natomiast w zakresie pytania nr 1, 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn.zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.