Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.116.2017.2.PK
z 8 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2017 r. (data wpływu 27 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z 3 listopada 2017 r. (data wpływu 9 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie rozpoznania i rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jest:

• prawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, momentu powstania prawa do odliczenia podatku naliczone oraz wykazania WNT w deklaracji VAT-7,
• nieprawidłowe w zakresie rozpoznania WNT na podstawie art. 11 ustawy o VAT, oraz wykazania WNT w informacji podsumowującej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania i rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 listopada 2017 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 26 października 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.116.2017.1.PK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) zamówił towar w firmie z Kanady. Firma kanadyjska poinformowała Wnioskodawcę że zorganizowała import towaru z Chin bezpośrednio do magazynu producenta zlokalizowanego w Holandii i następnie transport do magazynu Spółki w Krakowie (korzystając z firmy spedycyjnej FedEx). Wnioskodawca otrzymał fakturę zakupu od firmy kanadyjskiej z adnotacją potwierdzającą że towar został poddany odprawie celnej w Holandii przez producenta.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca, wskazał, że :

1. Prawo do dysponowania towarem przechodzi bezpośrednio z firmy z Kanady na Wnioskodawcą,
   
2. Uzyskuje prawo do dysponowania towarem jak właściciel, w Polsce w momencie odbioru towaru od kuriera,
   
3. Nie ma wiedzy aby producent działał jako przedstawiciel podatkowy, firmy z Kanady czy Wnioskodawcy,
   
4. Faktura firmy Kanadyjskiej nie zawiera numeru VAT-EU Producenta. Zawiera jedynie deklaracją potwierdzającą że towar został poddany odprawie celnej w Holandii przez Producenta.
   
5. Producent nie wystawił faktury na Wnioskodawcą. Faktura została wystawiona przez firmą Kanadyjską.
   
6. Nie posiada informacji, czy dostawa towaru przez Producenta i przez firmą z Kanady została rozpoznana jako WDT.
   
7. Jest podatnikiem VAT w Polsce i posiada VAT-EU. Producent jest podatnikiem VAT w Holandii. Firma z Kanady nie jest podatnikiem VAT w Europie.
   
8. Nabywane przez Wnioskodawcę towary nie podlegają jakiejkolwiek modyfikacji (obróbce) na terytorium Unii Europejskiej przed ich dostarczeniem do Wnioskodawcy,
   
9. Firma z Kanady wystawiła fakturę przed 15 dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia,
   
10. Nabyte przez Wnioskodawcę towary będą wykorzystane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
    
11. Wnioskodawca uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu opisanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
    
12. Towar jest dostarczany do Wnioskodawcy bezpośrednio z magazynu producenta w Holandii,
    
13. Towar jest wysyłany bezpośrednio z Holandii do Polski. Transport organizuje firma kanadyjska, wykorzystując przewoźnika FEDEX,
    
14. Firma Kanadyjska nie jest zarejestrowana na Terytorium Unii Europejskiej na potrzeby podatku od Wartości Dodanej. Z powyższego można wysnuć wniosek, że dostawa nie była poprzedzona WNT przez drugiego w kolejności podatnika VAT,
    
15. Firma Kanadyjska nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terenie Polski.
    
16. Firma Kanadyjska nie jest zarejestrowana na potrzeby VAT-UE,
    
17. Na fakturze brak jest numeru NIP UE Wnioskodawcy,
    
18. Ostatni w kolejności podatnik VAT nie został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Podstawowa działalność Spółki polega na imporcie towarów z firmy kanadyjskiej. Jest ona jednocześnie producentem tych towarów. Kilka podmiotów w Europie włącznie z naszą firmą sprzedaje te towary na rynku europejskim.

Opisana we wniosku dostawa ładowarek samochodów elektrycznych jest pierwszą tego typu transakcją Wnioskodawcy. W związku z tym Wnioskodawca chciałby być pewny, że w sposób prawidłowy jest ona przez niego opodatkowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób transakcja nabycia towarów jest opodatkowana w zakresie podatku VAT?
2. W którym momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu podatku należnego i prawo do odliczenia podatku naliczonego.
3. W jakich pozycjach deklaracji VAT - 7 i VAT- UE należy ująć tę transakcję.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Nabycie towaru transportowanego bezpośrednio z Holandii do Polski należy na podstawie art. 11 ustawy o podatku od towarów i usług rozpoznać jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pomimo, że nabycie następuje od kontrahenta spoza Unii Europejskiej (nie zarejestrowanego w Holandii jako podatnik od wartości dodanej).
2. Obowiązek podatkowy w zakresie podatku należnego powstaje w momencie wystawienia faktury przez kontrahenta kanadyjskiego.
Prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w momencie powstania obowiązku podatkowego podatku należnego (pod datą wystawienia faktury).

3. Transakcję należy ująć w deklaracji VAT-7 w pozycjach 23 i 24 (podatek należny) i w pozycjach 45 i 46 podatek naliczony. W deklaracji VAT UE należy ująć w pozycji D. jako transakcję trójstronną.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, momentu powstania prawa do odliczenia podatku naliczone oraz wykazania WNT w deklaracji VAT-7,
• nieprawidłowe w zakresie rozpoznania WNT na podstawie art. 11 ustawy o VAT, oraz wykazania WNT w informacji podsumowującej.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 1, 2 i 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

• terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;
• państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej;
• towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ww. przepis stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Podkreślić jednakże należy, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy, nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie – zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego. Ponadto podatnik dokonujący WNT jest zobowiązany do opodatkowania tej transakcji.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Ponadto konieczne jest aby były spełnione warunki odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji. Mianowicie nabywca tych towarów musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15, nabywane towary muszą służyć jego działalności gospodarczej, i dokonujący dostawy towarów (przedsiębiorca zagraniczny) musi być podatnikiem.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006r., nr 347, str. 1, z późn. zm.) „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalność rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W odniesieniu do sytuacji kiedy - jak wynika z wniosku - kontrahent z Kanady nie jest zarejestrowany do celów VAT UE na terytorium państwa wspólnotowego, nie wpływa to na traktowanie opisanej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż w art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy nie ma mowy o podatniku zarejestrowanym. Zatem dla potrzeb tego przepisu należy rozpatrywać podatnika określonego w art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady, tj. osobę prowadzącą samodzielnie jakąkolwiek działalność gospodarczą (działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalność rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie) wykorzystującą w sposób ciągły majątek rzeczowy lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. A jak wynika z wniosku kontrahent z Kanady jest producentem towarów jak i też dokonuje dostawy tych towarów na terytorium Unii, w tym m.in. na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ww. przepis wprowadza instytucje tzw. odwrotnego obciążenia, która obliguje nabywcę do opodatkowania transakcji (naliczenia i wykazania podatku VAT), w tym przypadku WNT.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca - podatnik VAT UE - nabywa od kontrahenta z Kanady (nie zarejestrowanego na potrzeby VAT-UE) towary które podlegają odprawie celnej w Holandii. Następnie towary te są z Holandii transport do magazynu Spółki w Krakowie na zlecenie dostawcy. Prawo do dysponowania towarem przechodzi bezpośrednio z firmy z Kanady na Wnioskodawcą, a Wnioskodawca uzyskuje prawo do dysponowania towarem jak właściciel, w Polsce w momencie odbioru towaru od kuriera. Wnioskodawca ww. towary wykorzystuje do prowadzonej działalności opodatkowanej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że są spełnione wszystkie warunki (nabywca jest podatnikami VAT UE, w wyniku dostawy towary są przemieszczane do kraju z innego państwa członkowskiego) pozwalające rozpoznać przedmiotowa transakcję jako WNT. W konsekwencji Wnioskodawca winien rozpoznać WNT i rozliczyć tą transakcje na zasadzie „odwrotnego obciążenia” w kraju.

W celu wyjaśnienia należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT - na co wskazał Wnioskodawca w swym stanowisku. Zgodnie z tym przepisem przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ww. przepis dotyczy nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z innego państwa członkowskiego do Polski, czyli przemieszczenia towarów własnych w ramach prowadzonej działalności (własnego przedsiębiorstwa). W tym przypadku zarówno dostawca jak i nabywca jest tym samym podmiotem. Zatem przepis ten odnosi się do sytuacji innej niż ta przedstawiona przez Wnioskodawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 oceniane całościowo należy uznać za nieprawidłowe

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jak wynika z wniosku transakcje dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Kontrahenta kanadyjskiego. Na fakturach nie jest wskazywany jest numer VAT kontrahenta z Kanady. Firma z Kanady wystawiła fakturę przed 15 dniem dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Przenosząc powyższe na grunt przywołanych przepisów należy stwierdzić, że faktura wystawiona przez kontrahenta z Kanady winna być traktowana jak by była wystawiona przez podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usługi) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej (np. działa przez przedstawiciela podatkowego), to występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. w przedmiotowej sprawie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium Holandii. W związku z dokonaniem przez kontrahenta kanadyjskiego, na terytorium innego niż Polska państwa Unii Europejskiej, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, stał się on podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie. Tym samym dostawca towaru dla tej transakcji działał w innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, co oznacza, że wystawioną przez niego fakturę należy traktować jak dokument, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT.

Biorąc po uwagę powołany przepis należy wskazać, że w sytuacji, gdy wystawiona przez dostawcę faktura dokumentująca dostawę konkretnych towarów została wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ich dostawy, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstał z chwilą wystawienia tej faktury.

Kwestię prawa do odliczenia podatku wynikającego dokonanego WNT regulują przepisy art. 86 ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

W myśl art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b ust. 2 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:

1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy;
   
   

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c).

Stosownie do cytowanych powyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przypadku gdy podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju lub z tytułu nabycia towarów staje się podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 ustawy jak również z tytułu nabycia usług staje się podatnikiem podatku VAT w związku z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu takiego nabycia.

Co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ww. przypadkach powstaje, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów aby skorzystać z tego prawa muszą być spełnione następujące warunki:

• podatnik powinien otrzymać fakturę wystawioną na jego rzecz przez unijnego dostawcę w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
• podatnik powinien uwzględnić kwotę podatku należnego z tytułu tego nabycia w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.
  
  

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca z tytułu dokonanego WNT otrzymał fakturę za towary które wykorzysta do działalności opodatkowanej oraz uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu opisanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy. W świetle powyższego należ stwierdzić że Wnioskodawca uzyska prawo do odliczenia podatku wynikającego z WNT w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT. Natomiast realizacja tego prawa będzie możliwa gdy będą spełnione kumulatywnie oba ww. warunki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Wzory deklaracji podatkowych zostały określone w Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U.2016 poz. 2273). Dla deklaracji VAT-7 wzór został określony w załączniku nr 1 ww. rozporządzenia. W załączniku nr 3 ww. rozporządzenia zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 I VAT-7K).

Zgodnie z tymi objaśnieniami, wartość wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazuje się na druku VAT-7 w poz. 23 podstawa opodatkowania w zł, poz. 24 podatek należny w zł, jako rozliczenie podatku należnego oraz (co wynika ze wzoru deklaracja) w poz. 45 wartość netto w zł i poz. 46 podatek naliczony w zł, jako rozliczenie podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług inne niż środki trwałe.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wykazania WNT w deklaracji VAT-7 (pierwsza część pytania nr 3) - jest prawidłowe.

Na podstawie art. 100 ust. 1pkt 2 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 (art. 100 ust. 3 ustawy).

Wzory deklaracji podsumowujących zostały określone w Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz.U.2016 poz. 2268).

Zgodnie z objaśnieniami do ww. informacji podsumowującej, stanowiącym załączniku nr 2 ww. rozporządzenia, w części D informacji (VAT-UE):

• w kolumnie a należy wpisać kod kraju kontrahenta (dostawcy towaru),
• w kolumnie b należy wpisać poprawny numer identyfikacyjny kontrahenta (dostawcy towaru) nadany przez państwa członkowskie właściwe dla kontrahenta,
• w kolumnie c należy wpisać łączną wartość nabyć dokonanych w miesiącu, za który składana jest informacja, dla poszczególnych kontrahentów,
• w kolumnie d należy zaznaczyć X dla tych pozycji, w stosunku do których ma zastosowanie procedura uproszczona, zgodnie z art. 135-138 ustawy, i podmiot wypełniający informację jest w tej procedurze drugim w kolejności podatnikiem.
  
  

Jak wynika z powyższego poz. d zaznacza się wyłącznie wtedy gdy wykazana transakcja jest dokonana w ramach transakcji trójstronnej do której ma zastosowanie procedura uproszczona, a która w tym przypadku nie ma miejsca

Jak wynika bowiem z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
   
   

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT, z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
   
   

Z powyższego wynika, że warunkiem podstawowym do zastosowania procedury uproszczonej konieczne jest aby w transakcji brało udział trzech podmiotów, gdzie pierwszy dokonuje dostawy na rzecz drugiego, a drugi na rzecz trzeciego.

Natomiast w sytuacji opisanej we wniosku mamy z pojedynczą transakcją tj. występują tylko dwa podmioty, dostawca (kontrahent z Kanady) i nabywca (Wnioskodawca). Tym samym procedura uproszczona nie może mieć zastosowania. W konsekwencji w informacji podsumowującej gdy są wykazane nabycie wewnątrzwspólnotowe, które nie są dokonywane w ramach procedury uproszczonej nie należy zaznaczać poz. d.

Ponadto należy zaznaczyć, że w sytuacji gdy podatnik nie posiada numeru UE kontrahenta nie wykazuje się danej transakcji w informacji podsumowującej. Gdy uzyskanie numeru kontrahenta unijnego, pomimo starań podatnika, nie jest możliwe, ale transakcja została uznana za wykonaną na terytorium innego państwa członkowskiego, polski podatnik nie mając tym samym możliwości wykazania tej transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE w formie elektronicznej, powinien złożyć pisemne wyjaśnienie o braku identyfikacji kontrahenta, podając szczegółowe dane identyfikacyjne dostawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie drugiej części pytania nr 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Podsumowując:

1. Opisaną we wniosku transakcję Wnioskodawca winien rozpoznać jako WNT na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy i rozliczyć tą transakcje na zasadzie „odwrotnego obciążenia” w kraju,
   
2. Obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstał z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta z Kanady,
   
3. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstanie w momencie postania obowiązku podatkowego z tytułu WNT. Realizacja tego prawa będzie przysługiwała Spółce pod warunkiem, że
   
   • otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
     
   • uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy;
   
   
4. wartość wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazuje się na druku VAT-7 w poz. 23 podstawa opodatkowania w zł, poz. 24 podatek należny w zł, jako rozliczenie podatku należnego oraz w poz. 45 wartość netto w zł i poz. 46 podatek naliczony w zł,
   
5. WNT należy wykazać w części D informacji (VAT-UE) bez zaznaczania, że jest to transakcja trójstronna.
   

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, momentu powstania prawa do odliczenia podatku naliczone oraz wykazania WNT w deklaracji VAT-7,
  
• nieprawidłowe w zakresie rozpoznania WNT na podstawie art. 11 ustawy o VAT, oraz wykazania WNT w informacji podsumowującej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.