Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.520.2017.2.BW
z 1 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.), uzupełnionego pismem z 24 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od usług prawniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od usług prawniczych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 października 2017 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Inwestor) jest spółką kapitałową, czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla potrzeb unijnych. Jest firmą produkującą obudowy do elektrowni wiatrowych. 2 września 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął inwestycje polegającą na wybudowaniu hali produkcyjnej. Celem realizacji tej inwestycji zawarł umowę z Generalnym Wykonawcą firmą X (dalej Wykonawca). W umowie określono wynagrodzenie dla Wykonawcy za wszystkie prace (razem z suwnicami i ich montażem). Umowa z Wykonawcą dopuszczała zatrudnianie Podwykonawców oraz nakładała obowiązek zgłoszenia przez Wykonawcę wszystkich Podwykonawców Inwestorowi. Umowa nakładała również obowiązek dostarczenia przez Wykonawcę oświadczeń, że nie posiada ona zadłużenia wobec Podwykonawców. Oświadczenia takie miały być dołączone do każdej faktury Wykonawcy. Inwestor dokonywał przelewu dopiero po otrzymaniu od Wykonawcy oświadczeń wszystkich Podwykonawców o braku zaległości płatniczych Wykonawcy względem P - firmą A. (dalej Podwykonawca) na „dostawę i montaż suwnicy” o czym poinformował Inwestora. Podwykonawca wykonał swoją umowę - dokonał dostawy suwnic i ich montażu. Inwestor w całości uregulował wynikające z umowy wynagrodzenie na rzecz Wykonawcy (w tym również wynagrodzenie za dostawę i montaż suwnic). Inwestor dokonał przyjęcia suwnic na stan środków trwałych i rozpoczął amortyzację (po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie hali produkcyjnej). Jak się później okazało Wykonawca nie uregulował jednak w całości swoich zobowiązań wobec Podwykonawcy, pozostała do zapłaty kwota: 372.837,71 zł. Wykonawca zgłaszał problemy z zapłatą dla Podwykonawcy Inwestorowi. Inwestor nie posiada oświadczenia o braku zaległości finansowych Wykonawcy wobec Podwykonawcy ze względu na omyłkowe traktowanie firmy Podwykonawcy jedynie jako dostawcy a nie podwykonawcy. Wykonawca ostatecznie poddał się dobrowolnej egzekucji, egzekucja wobec Wykonawcy jednak okazała się bezskuteczna i Podwykonawca nie odzyskał niezapłaconej kwoty. W związku z tym, Podwykonawca wystąpił do Inwestora (na podstawie solidarnej odpowiedzialności Inwestora wynikającej z art. 647[1] § 5 Kodeksu Cywilnego) z wezwaniem do zawarcia ugody przed sądem w sprawie zapłaty należności w wysokości 372.837,71 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 30.04.2015 do dnia zapłaty, z tytułu umowy z dnia 12 lutego 2015 r. zawartej między Wykonawcą a Podwykonawcą. W wyniku postępowania ugodowego zawarto porozumienie między Inwestorem a Podwykonawcą, które stwierdzone zostało ugodą sądową. Strony uzgodniły, że Inwestor dokona zapłaty w kwocie 242.000,00 złotych na rzecz Podwykonawcy w dwóch ratach po 121.000,00 każda do końca sierpnia i listopada 2017 r. W zawartej ugodzie Podwykonawca zwalnia Inwestora jako dłużnika solidarnego z obowiązku zapłaty pozostałej części kwoty (w tym odsetek) pod warunkiem terminowej wpłaty przez Inwestora dwóch rat po 121.000,00 PLN a Inwestor owo zwolnienie przyjmuje. Spółka-Inwestor w celu analizy sprawy oraz udziału w postępowaniu ugodowym zatrudniła prawnika któremu wypłaciła wynagrodzenia za usługi prawne na podstawie otrzymanej od adwokata faktury VAT.

Ponadto w piśmie z 24 października 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem nabycie usługi prawniczej ma związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Suwnice wykorzystywane są w działalności produkcyjnej, stanowią maszyny niezbędne w procesie produkcji. Budowa nowej hali produkcyjnej w tym zakup i montaż wyżej wskazanych suwnic miała na celu zwiększenie możliwości produkcyjnych spółki a co za tym idzie zwiększenie przychodów ze sprzedaży wyrobów gotowych. Zaistniały stan faktyczny jest ściśle powiązany z tą inwestycją, której zasadniczym celem było zwiększenie obrotu spółki. W wyniku procesu inwestycyjnego polegającego na budowie hali powstała sytuacja, w której okazało się, że Inwestor ponosi solidarną odpowiedzialność za długi Wykonawcy. W tych warunkach pojawiła się konieczność skorzystania z usług prawniczych aby przeanalizować konsekwencje różnych rozwiązań. Skorzystanie z tych porad umożliwiło wybór optymalnego rozwiązania, które w jak najmniejszym stopniu obciąży spółkę. Prawnik brał również udział w postępowaniu ugodowym na którym wynegocjowano zapłatę kwoty niższej aniżeli Wykonawca był winny Podwykonawcy. Dzięki temu Wnioskodawca nie tylko ma obowiązek zapłacić mniejszą kwotę, ale również nie musi płacić odsetek.

Bez udziału prawnika spółka mogłaby we własnym zakresie podjąć niekorzystne dla siebie decyzje. Dzięki poradom prawnika i zawartej ugodzie spółka może bez problemu używać wskazanych suwnic w swojej działalności opodatkowanej, w razie jakichkolwiek usterek nie musi obawiać się, że suwnice nie zostaną zdiagnozowane i naprawione przez Podwykonawcę. W przypadku nieuregulowania długu istniałoby ryzyko, iż suwnice ulegną awarii a spółka nie mogłaby liczyć na ich serwis, wykonanie serwisu przez firmę zewnętrzną zaś wiązałoby się z utratą gwarancji. Gdyby liczba sprawnych suwnic się zmniejszyła możliwe byłoby, iż wnioskodawca musiałby ograniczyć wolumen produkcji co zmniejszyłoby jego przychody i obrót.

Inwestor użytkując przez pewien okres czasu suwnice nabyte od firmy ABUS jest również w stanie stwierdzić, iż suwnice tej marki są produktem solidnym i dobrej jakości. Obecnie Inwestor prowadzi kolejną inwestycję w postaci budowy kolejnej, nowej hali produkcyjnej. Do rozpoczęcia procesu produkcji w nowej hali również potrzebne będzie zamontowanie suwnic. Zawarcie ugody z Podwykonawcą umożliwia Inwestorowi dalszą współpracę z Podwykonawcą a co za tym idzie uzyskanie suwnic z pewnego i sprawdzonego źródła. Dzięki rozpoczęciu procesu produkcyjnego w nowej hali zaś możliwe będzie generowanie dodatkowych przychodów co również ma wpływ na czynności opodatkowane spółki.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy spółka może odliczyć vat naliczony z faktury za usługi prawnicze?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Spółka uważa że ma prawo do odliczenia podatku VAT z faktur za usługi prawnika. Poniesione wydatki na usługi prawnicze, mają pośredni związek z działalnością opodatkowaną i w związku z tym Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm. ), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług. Prawo to przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług (prowadzącemu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy). Zapewnia ono neutralność tego podatku dla podatników, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ma zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego. Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W uzasadnieniu orzeczenia w sprawie C-37/95, Belgische Staat v. Ghent Coal Terminal NV TSUE stwierdził, że system odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny. Zasada generalna wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zatem zauważyć, że niezbędnym warunkiem zastosowania odliczenia podatku jest istnienie związku między wydatkami a czynnościami opodatkowanymi, związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O pośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podatnika, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Wyrażone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego – co wprost wynika z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Z kolei na podstawie art. 86 ust. 10b ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest związek towaru lub usługi realizacją czynności opodatkowanej powoduje wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Dodać należy, że podatnik dokonując zakupu towarów czy usług obowiązany jest do dokonania ich natychmiastowej alokacji, do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W sprawie Wnioskodawca (Inwestor) w 2014 r. rozpoczął inwestycję – budowę hali produkcyjnej i celem jej realizacji zwarł umowę z firmą – Wykonawcą. Umowa ta dopuszczała zatrudnianie Podwykonawców oraz nakładała obowiązek na Wykonawcę powiadomienia Inwestora o Podwykonawcach. Jednocześnie z umowy tej wynikał obowiązek dostarczenia przez Wykonawcę oświadczeń o braku zadłużenia wobec Podwykonawców. Oświadczenia takie miały być podłączone pod każdą fakturę i na tej podstawie Wnioskodawca mógł dokonać zapłaty. W 2015 r. Wykonawca zawarł umowę z firmą „A” – Podwykonawcą A na dostawę i montaż suwnicy, o której powiadomiono Wnioskodawcę. Wnioskodawca w całości uregulował wynikające z umowy wynagrodzenie na rzecz Wykonawcy, które obejmowało również wynagrodzenie za dostawę i montaż suwnic. Jednakże Wykonawca nie uregulował w całości zobowiązania na rzecz Podwykonawcy, który nie otrzymał kwoty 372.837,71 zł. Wnioskodawca nie posiada oświadczenia o braku zaległości Wykonawcy wobec Podwykonawcy A z powodu potraktowania tej firmy jako dostawcy a nie podwykonawcy. Próba egzekucji Podwykonawcy A wobec Wykonawcy okazała się bezskuteczna. W związku z tym Podwykonawca A wystąpił do Wnioskodawcy jako Inwestora z wezwaniem do zawarcia ugody przed sądem w sprawie zapłaty należności. W wyniku postępowania ugodowego zawarto porozumienie między Inwestorem a Podwykonawcą, które stwierdzone zostało ugodą sądową. Strony uzgodniły, że Inwestor dokona zapłaty w kwocie 242.000,00 złotych na rzecz Podwykonawcy A w dwóch ratach po 121.000,00 zł każda do końca sierpnia i listopada 2017 r. W zawartej ugodzie Podwykonawca A zwalnia Inwestora jako dłużnika solidarnego z obowiązku zapłaty pozostałej części kwoty (w tym odsetek) pod warunkiem terminowej wpłaty przez Inwestora dwóch rat po 121.000,00 zł a Inwestor owo zwolnienie przyjmuje. Wnioskodawca w celu analizy sprawy oraz udziału w postępowaniu ugodowym zatrudnił prawnika któremu zostało wypłacone wynagrodzenie za usługi prawne na podstawie otrzymanej od adwokata faktury VAT.

Przedmiotem wątpliwości jest możliwość odliczenia podatku z tytułu zakupionych usług prawniczych.

Wnioskodawca uważa, że ma prawo do odliczenia podatku od usług prawniczych, gdyż mają one związek z działalnością opodatkowaną.

Wnioskodawca wskazał, że bez udziału prawnika mógłby we własnym zakresie podjąć niekorzystne dla siebie decyzje. Wnioskodawca wskazał, że dzięki poradom prawnika i zawartej ugodzie może bez problemu używać wskazanych suwnic w swojej działalności opodatkowanej, w razie jakichkolwiek usterek nie musi obawiać się, że suwnice nie zostaną zdiagnozowane i naprawione przez Podwykonawcę. W przypadku nieuregulowania długu istniałoby ryzyko, że suwnice ulegną awarii a Wnioskodawca nie mógłby liczyć na ich serwis, wykonanie serwisu przez firmę zewnętrzną zaś wiązałoby się z utratą gwarancji. Gdyby liczba sprawnych suwnic się zmniejszyła możliwe byłoby, że Wnioskodawca musiałby ograniczyć wolumen produkcji co zmniejszyłoby jego przychody i obrót. Wnioskodawca użytkując przez pewien okres czasu suwnice nabyte od Podwykonawcy A jest również w stanie stwierdzić, że suwnice tej marki są produktem solidnym i dobrej jakości. Obecnie Wnioskodawca prowadzi kolejną inwestycję w postaci budowy kolejnej, nowej hali produkcyjnej. Do rozpoczęcia procesu produkcji w nowej hali również potrzebne będzie zamontowanie suwnic. Zawarcie ugody z Podwykonawcą A umożliwia Wnioskodawcy dalszą współpracę z Podwykonawcą A a co za tym idzie uzyskanie suwnic z pewnego i sprawdzonego źródła. Dzięki rozpoczęciu procesu produkcyjnego w nowej hali zaś możliwe będzie generowanie dodatkowych przychodów co również ma wpływ na czynności opodatkowane Wnioskodawcy.

Niezbędnym warunkiem zastosowania odliczenia podatku jest istnienie związku między wydatkami a czynnościami opodatkowanymi, związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni (jak to ma miejsce w sprawie). Zatem jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę są czynności opodatkowane podatkiem VAT, to poniesiony wydatek na usługi prawnicze należy uznać za czynności, które służą prowadzeniu działalności opodatkowanej. Z tego względu podatek naliczony związany z tym wydatkiem podlegać będzie odliczeniu od podatku należnego w takim zakresie, w jakim podatek ten będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną. Zlecenie usługi adwokatowi w niniejszej sprawie było bowiem związane z działalnością gospodarczą i opodatkowaną Wnioskodawcy. W sprawie przedmiotowy wydatek został poniesiony w celu obrony interesów Wnioskodawcy mających wpływ na niezakłócone prowadzenie działalności gospodarczej. W przypadku takiej usługi, jak świadczona przez adwokata w niniejszej sprawie, należy mieć na uwadze obiektywną możliwość przyczynienia się tych usług do generowania przez podatnika obrotu podlegającego opodatkowaniu.

W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabytą usługę prawną związaną z prowadzeniem postępowania ugodowego przez sądem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W pozostałym zakresie objętym przedmiotowym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.