Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.689.2017.1.JC
z 1 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2017 wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży trzech działek o numerach 148/9, 148/11, 148/12 położonych w obrębie …. Całą nieruchomość - gospodarstwo rolne Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców w drodze darowizny w dniu 2 marca 2006 r. Wcześniej gospodarstwo rolne było w posiadaniu rodziców, którzy otrzymali je także w ramach darowizny od swoich rodziców, czyli dziadków Wnioskodawczyni. Od roku 1947 gospodarstwo (w tym wymienione działki) stanowiły już własność pradziadków Wnioskodawczyni, więc od 70 lat stanowiło ono majątek rodzinny. Wnioskodawczyni otrzymała gospodarstwo rolne w drodze darowizny w 2006 r., w związku z czym zostało ono nabyte na potrzeby własne. W momencie nabycia Wnioskodawczyni nie miała zamiaru sprzedaży nieruchomości. Sprzedaż działek nie przekracza granic rozporządzania majątkiem prywatnym, tzw. ojcowizną, który to majątek nie został nabyty w celach odsprzedaży. Nastąpiła sprzedaż nieruchomości, przy czym zdecydowana jej większość – nawet po sprzedaży 3 kolejnych działek – dalej ponad 2/3 powierzchni nieruchomości pozostaje własnością Wnioskodawczyni. W celu sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie zamieszczała ogłoszeń w gazecie ani nie działała przy pomocy pośredników czy biura nieruchomości. Dała jedynie jednorazowe ogłoszenie w serwisie … .pl. Nie czyniła też żadnych inwestycji związanych z działkami oprócz rzeczy koniecznych tj. uzyskania warunków zabudowy i podziału geodezyjnego. Bez warunków zabudowy nie byłby możliwy podział geodezyjny, z kolei podział geodezyjny był dokonany ze względu na niemożność kupienia działki o powierzchni 0,3000 ha przez osoby nie będące rolnikami. Działki nie są uzbrojone. Uzyskane ze sprzedaży pieniądze Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć na cele prywatne np. remont domu w którym mieszka, a który jest usytuowany na działce powstałej w wyniku tego podziału tj. 148/1. Przez wszystkie lata, odkąd Wnioskodawczyni nabyła działki, nie była tam prowadzona żadna działalność gospodarcza-handlowa ani usługowa. Wnioskodawczyni też nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaż działek nie będzie dokonywana w sposób trwały. Wnioskodawczyni planuje sprzedać łącznie tylko 6 mniejszych działek, stanowiących majątek prywatny i przeznaczyć środki w przyszłości na cele prywatne. Wnioskodawczyni planuje sprzedać także działki o nr 148/7, 148/8, 148/10 (łącznie sprzeda 6 działek z tymi już 3 sprzedanymi). Wnioskodawczyni nie zamierza czynić żadnych innych kroków oprócz tych, które opisała powyżej, a które podjęła przy sprzedaży 3 wyżej wymienionych działek. Na tę chwilę Wnioskodawczyni nie podjęła jednak jeszcze żadnych działań aby je sprzedać i nie wie kiedy ta sprzedaż nastąpi. Działek tych (jak również tych sprzedanych) Wnioskodawczyni nie uprawiała, jedynie rosła na nich trawa, którą to kosiła.

Daty sprzedaży i wielkości działek już sprzedanych (nieuzbrojone):

• 148/09 – wielkość ok. 15 arów; data sprzedaży 14 wrzesień 2017 r.
• 148/11 – wielkość ok. 15 arów; data sprzedaży 13 wrzesień 2017 r.
• 148/12 – wielkość ok. 15 arów; data sprzedaży 13 wrzesień 2017 r.

Wielkości działek przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości (nieuzbrojone):

• 148/7 – wielkość ok. 20 arów;
• 148/8 – wielkość ok. 20 arów;
• 148/10 – wielkość ok. 20 arów;

Warunki zabudowy Wnioskodawczyni uzyskała dla działek o numerach 148/3, 148/5, 148/6. Po dokonanym podziale geodezyjnym tych działek i sprzedaży mniejszych o numerach wymienionych powyżej, kupujący muszą sami ponownie występować o warunki zabudowy dla tych nowo powstałych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłacenia podatku VAT od dokonanej sprzedaży 3 działek?
2. Czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłacenia podatku VAT od przyszłej sprzedaży 3 działek, zaznaczając że sytuacja wyglądać będzie tak samo, jak przy zaistniałej już sprzedaży poprzednich działek?

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym stanie faktycznym nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie wykonuje bowiem samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Sprzedaż już dokonana, jak również sprzedaż planowana następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym, tzw. ojcowizną, który to nie został nabyty w celach odsprzedaży ani w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a ponadto stanowił przedmiot własności od 11 lat. Zaistniałe transakcje, jak również ewentualne przyszłe transakcje stanowią lub będą stanowić jedynie czynności związane z wykonywaniem prawa własności majątku prywatnym.

Ponadto nie można uznać wyżej wymienionej sprzedaży za czynność dokonaną w sposób zorganizowany i ciągły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 tego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Warunkiem uznania osoby fizycznej za podatnika podatku od towarów i usług – w świetle przywołanego orzeczenia TSUE – jest to czy ta osoba podejmuje aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntu, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców tj. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza treści wniosku, przywołanych regulacji prawnych oraz orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C 181/10, prowadzi do wniosku, że w związku z dokonaną sprzedażą działek o nr 148/9, 148/11, 148/12 nie działała Pani w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, sprzedaż ta nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku planowanej sprzedaży działek o nr 148/7, 148/8, 148/10 nie będzie Pani również działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika bowiem, że całą nieruchomość (gospodarstwo rolne) otrzymała Pani od rodziców w drodze darowizny w dniu 2 marca 2006 r. W momencie nabycia nie miała Pani zamiaru dokonywać sprzedaży nieruchomości. Na gruncie nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza-handlowa ani usługowa. Nie prowadzi Pani również działalności gospodarczej. Nie czyniła Pani też żadnych inwestycji związanych z działkami oprócz rzeczy koniecznych tj. uzyskania warunków zabudowy i podziału geodezyjnego. Bez warunków zabudowy nie byłby możliwy podział geodezyjny, z kolei podział geodezyjny był dokonany ze względu na niemożność kupienia działki o powierzchni 0,3000 ha przez osoby nie będące rolnikami. Działki nie są uzbrojone. W celu sprzedaży dziełek nie zamieszczała Pani ogłoszeń w gazecie ani nie działała przy pomocy pośredników czy biura nieruchomości. Dała Pani jedynie jednorazowe ogłoszenie w serwisie ….pl.

Zatem z treści wniosku wynika, że – poza uzyskaniem warunków zabudowy w celu podziału gruntu oraz zamieszczeniem ogłoszenia na stronie internetowej – nie podjęła Pani i nie planuje podjąć szeregu działań wskazujących na profesjonalny obrót nieruchomościami (tj. działań marketingowych, wykonanie przyłączy wodnych, energetycznych, gazowych, ogrodzenia). Z tego powodu uznać należy, że nie działała/działa Pani jak profesjonalny handlowiec, zajmujący się obrotem gruntami.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem, aby miała Pani zamiar dokonywać sprzedaży w sposób częstotliwy, ani że nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji korzystała/ będzie Pani korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stąd też ww. czynności stanowiły/stanowić będą działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają/nie będą miały zastosowania. Tym samym dostawa działek o nr 148/9, 148/11, 148/12 dokonana w 2017 r. oraz ewentualna sprzedaż działek o nr 148/7, 148/8, 148/10 w przyszłości – w okolicznościach przedstawionych we wniosku – nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.