Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.277.2017.2.AS
z 12 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2017 r. (data wpływu) uzupełnionym w dniu 7 listopada 2017 r. (pismem z dnia 3 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 7 listopada 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 15 września 2003 r. na zasadach wspólności ustawowej Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem lokal mieszkalny. Dnia 4 czerwca 2013 r. postanowieniem Sądu Rejonowego ustalono skład majątku wspólnego i dokonano jego podziału. Na rzecz Wnioskodawczyni przyznano lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, o którym mowa wyżej. Dnia 13 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży powyższej nieruchomości.

W skład podzielonego majątku wspólnego wchodziły także inne składniki, jak prawa własności do nieruchomości gruntowych o pow. 2,23 ha, o wartości 76.984 zł, prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej o wartości 288.060 zł oraz wspomniane prawo własności lokalu mieszkalnego o wartości 261.621 zł. W skład majątku wchodziły również ruchomości. Wartość majątku wspólnego wyniosła 666.747 zł. W wyniku podziału Wnioskodawczyni przyznano prawo do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność o wartości 261.621 zł oraz nieruchomości gruntowe o pow. 1,1978 ha o wartości 39.894 zł. Ponadto Sąd zasądził na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 17.298 zł tytułem dopłaty. Tak więc wartość otrzymanego majątku w wyniku jego podziału mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majtku dorobkowym małżeńskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, dla określenia przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości należy uznać moment jego nabycia do majątku wspólnego, czy moment podziału majątku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nabycie nieruchomości nastąpiło w dniu 15 września 2003 r., ponieważ czym innym jest nabycie nieruchomości do majątku wspólnego, a czym innym podział tego majątku. Za moment nabycia nieruchomości należy uznać moment nabycia do majątku wspólnego, tj. 15 września 2003 r., nie zaś moment podziału majątku. Takie stanowisko zawarte jest w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1215/11. Podobnie rozstrzygnął WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 228/16, czy też uchwała NSA z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPSz/17. Nabycie nieruchomości nastąpiło w dniu 15 września 2003 r., więc nie można jej było nabyć powtórnie. Stanowisko takie wynika też z udzielonej odpowiedzi zamieszczonej w Dzienniku Gazeta Prawna w dnu 7 sierpnia 2017 r., nr 151, przez Urząd Skarbowy. Zbycie nieruchomości nabytej w 2003 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, upłynęło bowiem już 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788 z późn. zm).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

1. małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,
2. z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,
3. wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku, zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem, za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej pod warunkiem, że wartość otrzymanej nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału takiego majątku.

Nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest bowiem każde kolejne uzyskanie prawa własności (współwłasności), skutkujące wzrostem aktywów w majątku danego podmiotu.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku okoliczności, w szczególności fakt, że wartość majątku (w tym opisanej nieruchomości) jaki przypadł Wnioskodawczyni w wyniku dokonanego w 2013 r. podziału majątku wspólnego odpowiadał wartości udziału w dotychczas przysługującym Jej majątku, za datę nabycia przez Nią lokalu mieszkalnego należy przyjąć rok 2003, tj. rok jej nabycia przez Wnioskodawczynię i Jej męża do majątku wspólnego. Sprzedaż tego lokalu mieszkalnego w dniu 13 stycznia 2017 r. nie stanowi zatem źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie upłynął już okres pięciu lat, o którym mowa w tym przepisie. Tym samym przychód uzyskany z tej transakcji, w sytuacji gdy nie została dokonana w wykonywaniu działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.