2017.12.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.550.2017.2.RR
z 14 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2017 r. (data wpływu 13 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.) na wezwanie Organu z 10 listopada 2017 r. znak sprawy 0114-KDIP1-1.4012.550.2017.1.RR (skutecznie doręczone 20 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania za podatnika VAT menedżera wykonującego czynności w ramach zawartego kontraktu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania za podatnika VAT menedżera wykonującego czynności w ramach zawartego kontraktu. Niniejszy wniosek uzupełniony został pismem z 22 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.) na wezwanie Organu z 10 listopada 2017 r. znak sprawy 0114-KDIP1-1.4012.550.2017.1.RR (data doręczenia 20 listopada 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 28 czerwca 2017 r. Wnioskodawca podpisał umowę o świadczenie usług - kontrakt menedżerski ze Spółką, w której Gmina jest jedynym udziałowcem. Spółka jest objęta zakresem podmiotowym ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. 2016 r., poz. 1202). Przed podpisaniem kontraktu Wnioskodawca pełnił funkcję prezesa zarządu i pozostawał w zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku Vat, otrzymane wynagrodzenia od spółki stanowią przychody, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze wskazaniem na pkt 9. Wnioskodawca nie otrzymuje od Spółki przychodów, o których mowa w art. 12 pkt 1-6 ustawy.

racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony;

podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki;

współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich uchwał, wiążących dla Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów prawa lub Umowy Spółki;

współdziałanie z pozostałymi członkami Zarządu;

podejmowanie właściwych działań zarządczych w celu wdrażania strategii ukierunkowanej na rozwój Spółki oraz proponowanie jej zmiany w każdym uzasadnionym przypadku;

prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej;

dbanie o terminowość regulowania przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki.

Menedżer wykonuje obowiązki zgodnie z Umową, obowiązującym prawem, umową spółki oraz uchwałami podjętymi przez organy Spółki, jak również innymi wewnętrznymi regulacjami spółki i jej organów, z zachowaniem należytej staranności i zakresu działalności spółki, z zachowaniem troski o interesy majątkowe i niemajątkowe spółki w sposób zapewniający długoterminową budowę wartości Spółki i realizację jej zadań.

Menedżer zobowiązuje się do wykonywania Umowy osobiście, będzie pełnił swoje obowiązki w czasie i miejscu, jakie będą wymagane dla należytego wykonania umowy. Menedżer nie będzie angażować się w żadną działalność, która mogłaby negatywnie - ze względu na jej charakter lub wymiar czasu - wpływać na należyte wykonywanie umowy. Z tytułu świadczenia usług menedżer będzie uprawniony do wynagrodzenia stałego oraz zmiennego, stanowiącego wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy, którego wysokość uzależniona jest od realizacji celów zarządczych (premia roczna). Wysokość premii rocznej określona będzie corocznie przez Radę Nadzorczą w uchwale nie później niż do końca IV kwartału roku poprzedzającego, za który premia ma być przyznana. Płatność premii rocznej uzależniona jest od poziomu realizacji celów zarządczych, wskazanych szczegółowo w uchwale rady nadzorczej.

W przypadku podlegania przez menedżera obowiązkowi płacenia podatku VAT do kwoty wynagrodzenia, zostanie doliczony podatek VAT według obowiązującej stawki. Menedżer wystawi Spółce fakturę na koniec każdego miesiąca kalendarzowego.

Strony umowy zgodnie postanawiają, że łączy je stosunek korporacyjny spółki, którego źródłem jest powołanie menedżera jako osoby fizycznej w skład zarządu. Stosunek korporacyjny stanowi przyczynę zawarcia umowy. Wolą Spółki, a zarazem obowiązkiem menedżera, który menedżer przyjmuje, jest wykonywanie postanowień umowy z uwzględnieniem zasad obowiązujących w spółce dotyczących pełnienia funkcji w zarządzie, niezależnie od faktu, czy dowolny członek zarządu prowadzi sprawy spółki również w oparciu o umowę o pracę lub inną umowę cywilnoprawną. Spółka zobowiązana jest posiadać polisę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osób zarządzających.

Na koszt Spółki zostaną udostępnione menedżerowi środki komunikacji elektronicznej (telefon, komputer). Menedżer będzie otrzymywał miesięczny ryczałt za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych. Spółka pokryje udokumentowane i uzasadnione koszty podróży, wyżywienia, noclegów, reprezentacji, udziału w konferencjach w granicach i na zasadach obowiązujących w Spółce. Pokrywane ww. koszty nie stanowią wynagrodzenia, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz menedżera. Pokrywanie kosztów, o których mowa powyżej będzie weryfikowane przez radę nadzorczą.

Menedżer ponosi odpowiedzialność wobec spółki określoną w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych i innych właściwych przepisach z tytułu stosunku korporacyjnego Spółki. Menedżer ponosi odpowiedzialność wobec spółki za szkodę wyrządzoną na skutek niedołożenia należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków wynikających z umowy.

Należyta staranność Menedżera, o której mowa wyżej, podlega ocenie przy uwzględnieniu:

profesjonalnego charakteru działalności menedżera,

charakteru i zakresu działalności Spółki,

obowiązku zachowania lojalności wobec Spółki i jej udziałowców uwzględniającego naturę spółki, w tym zasadę jednakowego traktowania udziałowców,

zasady business judgement rule dopuszczającej podejmowanie ryzyka uzasadnionego gospodarczo według wzorca rozsądnego menedżera, ukierunkowanego na realizację interesu Spółki i przyjętej w Spółce strategii korporacyjnej, przy uwzględnieniu realizowanych przez Spółkę zadań,

związania menedżera zgodnie z art. 207 Kodeksu spółek handlowych przepisami prawa, postanowieniami umowy Spółki, uchwałami Zgromadzenia Wspólników, uchwałami Rady Nadzorczej oraz postanowieniami umowy,

obowiązku menedżera kierowania się zasadą długoterminowej budowy wartości Spółki i realizowania jej zadań.

Menedżer jest uprawniony do powstrzymania się od świadczenia usług określonych w Umowie w wymiarze nieprzekraczającym 25 (dwadzieścia pięć) dni roboczych w każdym roku kalendarzowym. Niewykorzystana przerwa w roku obrotowym nie przechodzi na następny rok obrotowy. Za okres powstrzymywania się od świadczenia usług menedżerowi przysługuje wynagrodzenie stałe. Okresy powstrzymywania się przez menedżera od świadczenia usług trwające nieprzerwanie dłużej niż 10 (dziesięć) dni roboczych podlegają uprzedniej akceptacji Rady Nadzorczej lub upoważnionego przez nią członka Rady Nadzorczej. W przypadku wystąpienia przerwy w świadczeniu usług związanej ze zwolnieniem lekarskim, menedżer jest zobowiązany dołączyć do rachunku za dany miesiąc informację o liczbie dni przerwy w świadczeniu usług oraz kopię zwolnienia lekarskiego. Wysokość wynagrodzenia stałego za miesiąc, w którym wystąpiła przerwa w świadczeniu usług związana ze zwolnieniem lekarskim podlega pomniejszeniu, proporcjonalnie do liczby dni, w których nie były świadczone usługi.

Umowa o świadczenie usług zarządzania reguluje również sprawę prawa autorskiego.

Menedżer przenosi niniejszym na Spółkę, w całości autorskie prawa majątkowe do danego utworu. Wynagrodzenie stałe obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie praw własności egzemplarza lub nośnika utworu i autorskich praw majątkowych do utworu.

Umowa reguluje sprawę zakazu konkurencji oraz odprawy przysługującej w przypadku rozwiązania umowy.

Niezależnie od postanowień punktów poprzedzających, w przypadku wygaśnięcia umowy na skutek wygaśnięcia mandatu członka zarządu, Spółka ma prawo przez okres 1 (jednego) miesiąca od daty wygaśnięcia umowy, żądać od menedżera świadczenia usług dotyczących przekazania spraw związanych z prowadzeniem spraw Spółki osobie wskazanej przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej w miejscu i w terminie uzgodnionym z menedżerem.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z zawartą Umową o Zarządzanie (Kontrakt Menadżerski) odpowiedzialność Zainteresowanego jako członka zarządu Spółki została uregulowana w punkcie 6 zawartej umowy. Zgodnie z postanowieniami Umowy o Zarządzanie w przedmiocie odpowiedzialności menadżera na gruncie stosunku kontraktowego Wnioskodawca wskazał, że strony w Kontrakcie Menadżerskim wprost wskazały, że: „Menedżer ponosi wobec Spółki odpowiedzialność określoną w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych oraz innych właściwych przepisach z tytułu stosunku korporacyjnego”. Ponadto w przedmiotowym punkcie umowy wskazano również, że „Menedżer ponosi odpowiedzialność wobec Spółki na skutek nie dołożenia należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków wynikających z umowy (kontrakt menadżerski)” natomiast brak jest jakichkolwiek zapisów wskazujących na ponoszenie odpowiedzialności wobec osób trzecich w związku z wykonywaniem przedmiotu Umowy o Zarządzanie.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać również, że Strony Umowy o Zarządzanie zdefiniowały na potrzeby jej realizacji pojecie należytej staranności, które stanowi podstawę ewentualnej odpowiedzialności Menadżera wobec Spółki. Strony zgodnie ustaliły, że należyta staranność przy wykonywaniu obowiązków określonych w kontrakcie menadżerskim będzie określana przez pryzmat następujących czynników: powyżej, podlega ocenie przy uwzględnieniu: (i) profesjonalnego charakteru działalności Menedżera; (ii) charakteru i zakresu działalności Spółki; (iii) obowiązku zachowania lojalności wobec Spółki i jej udziałowców uwzględniającego naturę Spółki, w tym zasadę jednakowego traktowania udziałowców; (iv) zasady business judgement rule dopuszczającej podejmowanie ryzyka uzasadnionego gospodarczo według wzorca rozsądnego menadżera, ukierunkowanego na realizację Interesu Spółki i strategii korporacyjnej, przy uwzględnieniu realizowanych przez Spółkę zadań; (v) związania menadżera zgodnie z art. 207 k.s.h. przepisami prawa, postanowieniami Statutu, uchwałami Walnego Zgromadzenia, uchwałami Rady Nadzorczej oraz postanowieniami Umowy; (vi) obowiązku Menadżera kierowania się zasadą długoterminowej budowy wartości Spółki i realizowania jej zadań.

Działanie Menadżera na podstawie obecnie obowiązujących zapisów umowy nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i zgodnie z zawartym Kontraktem Menadżerskim Zainteresowany działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej spółki, w tym kształcie umowy brak jest podstaw prawnych lub faktycznych, które dawałyby przesłankę do uznania, że działanie Menadżera mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o VAT, w szczególności z uwagi na fakt, iż nie spełnia on warunku tzw. samodzielności. Obecna treść kontraktu menadżerskiego zawartego przez Zainteresowanego z zarządzaną Spółką nie wskazuje w żadnym punkcie na dodatkową odpowiedzialność, (poza wskazaną powyżej i wynikającą z przepisów powszechnie obowiązujących) a co za tym idzie brak jest takowej również wobec osób trzecich. Odpowiedzialność Menadżera ma charakter korporacyjny i wynikający z przepisów prawa powszechnie obowiązującego (Kodeks Spółek Handlowych, Kodeks Cywilny). Umowa w swej treści w żadnym z punków nie rozszerza obowiązującego Menadżera na podstawie przepisów prawa rygoru odpowiedzialności wobec Spółki. Podsumowując powyższe należy wskazać, że zgodnie z zawartą umową o Zarządzanie Zainteresowany działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim, przy jednoczesnym braku jego odpowiedzialności kontraktowej w tym zakresie a co za tym, jeżeli strony ułożyły w ten sposób łączący je stosunek prawny, to wobec braku zapisów świadczących o ponoszeniu odpowiedzialności wobec osób trzecich nie może być ona przedmiotem domniemania.

Wobec przedstawionych powyżej okoliczności wskazujących, wprost że zainteresowany nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich, należy wskazać, że nie spełnia on również kryteriów wskazanych w drugim z postawionych pytań albowiem Umowa o Zarządzanie nie przewiduje odpowiedzialności wobec osób trzecich. Zgodnie z kontraktem menadżer ponosi wobec Spółki odpowiedzialność określoną w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych i innych właściwych przepisach z tytułu stosunku korporacyjnego Spółki, zatem odpowiedzialność Menadżera wobec Spółki jest zależna od odpowiedzialności, jaką ponosi On z tytułu pełnienia funkcji członka Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy czynności wykonywane przez menedżera w ramach zawartego kontraktu na warunkach opisanych powyżej, stanowią działalność, o której mowa w art. 15 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług?
I tym samym, jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, to pytanie drugie brzmi:
Czy menedżer staje się podatnikiem Vat po przekroczeniu kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 z uwzględnieniem art. 113 ust. 9 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

Wnioskodawca uważa, że z tytułu realizacji umowy - kontrakt menedżerski nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 1 ustawy VAT, podatnikami są między innymi osoby fizyczne samodzielnie wykonujące działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat tej działalności. W świetle tego przepisu dla kwalifikacji danego podmiotu jako podatnika VAT należy przede wszystkim ustalić, czy działalność wykonywana przez dany podmiot jest działalnością wykonywana w sposób samodzielny.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W świetle powyższego przepisu za samodzielnie wykonywaną działalność nie uznaje się działalności, co do której spełnione są przesłanki:

Przychody menedżera osiągane na podstawie kontraktu menedżerskiego zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Podmiot związany jest ze zlecającym (spółką) prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny,
Stosunek ten określa warunki wykonywania działalności, wynagrodzenie i odpowiedzialność zlecającego te czynności wobec osób trzecich.

Wykładnia przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT zgodnie z prawem unijnym prowadzi do wniosku, że za samodzielną działalność nie będzie mogła być uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym, w szczególności, jeśli jest wykonywana przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zgodnie z kontraktem menedżer ponosi odpowiedzialność wobec Spółki. Poza tym, to na Spółce ciąży obowiązek posiadania polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osób zarządzających.

Zgodnie z zapisami kontraktu, strony postanowiły, że niezależnie od postanowień kontraktu łączy je stosunek korporacyjny spółki, którego źródłem jest powołanie menedżera jako osoby fizycznej w skład zarządu. Wolą Spółki, a zarazem obowiązkiem menedżera, który menedżer przyjmuje, jest wykonywanie postanowień umowy z uwzględnieniem zasad obowiązujących w Spółce dotyczących pełnienia funkcji w zarządzie, niezależnie od faktu, czy dowolny członek zarządu prowadzi sprawy Spółki również w oparciu o umowę o pracę lub inną umowę cywilnoprawną. Menedżer wykonuje swoje obowiązki zgodnie z umową (kontraktem), umową Spółki oraz uchwałami podjętymi przez organy Spółki, jak również innymi wewnętrznymi regulacjami Spółki i jej organów. W Spółce zarząd jest dwuosobowy. Do składania oświadczeń woli wymagane jest współdziałanie dwóch członków zarządu albo jednego łącznie z prokurentem. Uchwały zarządu zapadają jednomyślnie, a w przypadku, gdy nie można uzyskać jednomyślności decyduje głos prezesa zarządu. Zatem nie można tutaj mówić o samodzielnej działalności w zakresie zarządzania. Przed zawarciem kontraktu menedżerskiego członkowie zarządu byli zatrudnieni przez Spółkę na podstawie umów o pracę. Konieczność zamiany stosunków pracy na kontrakty menedżerski była podyktowana wymogami nowej ustawy kominowej. Nowe kontrakty w znacznym stopniu w szczególności zakresem obowiązków odpowiadają poprzednio obowiązującym umowom o pracę. Przyjmuje się, że nie może zostać uznany za podatnika podatku od towarów i usług zleceniobiorca, który w ramach zawartej umowy tworzyć będzie więzi zbliżone do stosunku pracy, nie ponosząc przy tym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami, a odpowiedzialność za te czynności wobec osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający te czynności. W przypadku rozpatrywanej umowy odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania i zaniechania ponosi Spółka. To Spółka zawiera umowę odpowiedzialności cywilnej osób zarządzających i jest beneficjentem z tytułu polisy ubezpieczeniowej obejmujące działania i zaniechania członków zarządu. W przypadku zaistnienia roszczeń osób trzecich dotyczących działań i zaniechań członków zarządu, zobowiązanym do zaspokojenia tych roszczeń będzie Spółka.

Menedżer ponosi odpowiedzialność wobec Spółki określoną w przepisach KSH i innych właściwych przepisach z tytułu stosunku korporacyjnego spółki. Natomiast ryzyko gospodarcze za czynności wykonywane przez członków zarządu ponosi Spółka. Treść stosunku prawnego w zakresie odpowiedzialności wobec osób trzecich regulowana jest przede wszystkim w przepisach Kodeksu cywilnego oraz Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art. 56 oraz art. 353(1) k.c. ustawowe zasady odpowiedzialności zlecającego, czyli Spółki stanowią element stosunku prawnego, jaki na mocy kontraktu menedżerskiego powstał między Spółką a członkiem zarządu.

Konstrukcja wynagrodzenia na część stałą i zmienną nie powoduje ryzyka ekonomicznego w związku ze świadczonymi usługami. Członek zarządu ma ograniczony wpływ na wysokość uzyskiwanego wynagrodzenia. Część stała wynagrodzenia nie jest uzależniona od wyników finansowych, natomiast część zmienna uzależniona jest od realizacji celów zarządczych, określonych corocznie w uchwale Rady Nadzorczej.

Umowa - kontrakt menedżerski, sposób ukształtowania praw i obowiązków przypomina bardziej umowę o pracę niż umowę o świadczenie usług zawartą pomiędzy niezależnymi od siebie przedsiębiorcami. Należy zatem uznać, że członek zarządu nie jest podatnikiem VAT, gdyż jego działalności nie można przypisać cech samodzielności, która to cecha stanowi o działalności gospodarczej, ponieważ jako menadżer działa w ramach struktury organizacyjnej Spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka, działa jedynie w imieniu i na rzecz Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim.

Ad 2

W przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że wykonywane usługi na podstawie kontraktu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, menedżerowi będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 9 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwolnieniu z VAT podlegają podatnicy, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000,00 zł. Jak wynika z ust. 9 ww. przepisu podatnik rozpoczynający działalność w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności opodatkowanych jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty200 000,00 zł. Zwolnienia podmiotowego nie stosuje się do usług prawniczych i w zakresie doradztwa. Z umowy kontraktu menedżerskiego wynika, że menedżer będzie wykonywał usługi zarządzania tj. prowadzenia spraw spółki w stosunkach zewnętrznych i wewnętrznych, w zakresie nie wymieniono usług doradztwa, zatem menedżer będzie miał prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego na zasadach określonych w art. 113 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają, co do zasady, czynności odpłatne. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, przy czym w zamian za wykonanie czynności powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy tym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług i świadczenie usług w rozumieniu art. 8 tej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy tym, na mocy art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Stosownie do art. 15 ust. 3a ustawy o VAT przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Z cytowanego wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

wykonywania tych czynności,

wynagrodzenia, oraz

odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko powinny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe ww. kryteria przedmiotowe.

W konsekwencji, jeżeli analiza umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką wykaże, że spełnione są wszystkie warunki to nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT. Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 28 czerwca 2017 r. podpisał umowę o świadczenie usług - kontrakt menedżerski ze Spółką, w której Gmina jest jedynym udziałowcem. Spółka jest objęta zakresem podmiotowym ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Przed podpisaniem kontraktu Wnioskodawca pełnił funkcję prezesa zarządu i pozostawał w zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Otrzymane wynagrodzenia od spółki stanowią przychody, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze wskazaniem na pkt 9.

Jako menedżer Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia spraw Spółki i jej reprezentowania w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych zgodnie z Kodeksem Spółek Handlowych oraz Umową Spółki, co obejmuje w szczególności: racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony, podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki, współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich uchwał wiążących dla Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów prawa lub Umowy Spółki, współdziałanie z pozostałymi członkami Zarządu, podejmowanie właściwych działań zarządczych w celu wdrażania strategii ukierunkowanej na rozwój Spółki oraz proponowanie jej zmiany w każdym uzasadnionym przypadku, prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej oraz dbanie o terminowość regulowania przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki. Menedżer wykonuje obowiązki zgodnie z Umową, obowiązującym prawem, umową spółki oraz uchwałami podjętymi przez organy Spółki, jak również innymi wewnętrznymi regulacjami spółki i jej organów, z zachowaniem należytej staranności i zakresu działalności spółki, z zachowaniem troski o interesy majątkowe i niemajątkowe spółki w sposób zapewniający długoterminową budowę wartości Spółki i realizację jej zadań. Menedżer zobowiązuje się do wykonywania Umowy osobiście, będzie pełnił swoje obowiązki w czasie i miejscu, jakie będą wymagane dla należytego wykonania umowy. Menedżer nie będzie angażować się w żadną działalność, która mogłaby negatywnie - ze względu na jej charakter lub wymiar czasu - wpływać na należyte wykonywanie umowy.

W celu umożliwienia menedżerowi należytego wykonania obowiązków Spółka ma obowiązek zapewnienia środków i infrastruktury biurowej, sprzętowej i organizacyjnej na swój koszt, a menedżer zobowiązuje się korzystać z niej zgodnie z wymaganiami Spółki, określonymi w umowie o powierzeniu mienia, przy czym menedżer zobowiązuje się do korzystania z powierzonego mienia wyłączne w celach wykonania powierzonych mu zadań w ramach umowy kontrakt menadżerski. Na koszt Spółki zostaną udostępnione menedżerowi środki komunikacji elektronicznej (telefon, komputer). Menedżer będzie otrzymywał miesięczny ryczałt za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych. Spółka pokryje udokumentowane i uzasadnione koszty podróży, wyżywienia, noclegów, reprezentacji, udziału w konferencjach w granicach i na zasadach obowiązujących w Spółce. Pokrywane ww. koszty nie stanowią wynagrodzenia, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz menedżera. Pokrywanie kosztów, o których mowa powyżej będzie weryfikowane przez radę nadzorczą.

Z tytułu świadczenia usług menedżer będzie uprawniony do wynagrodzenia stałego oraz zmiennego, stanowiącego wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy, którego wysokość uzależniona jest od realizacji celów zarządczych (premia roczna). Wysokość premii rocznej określona będzie corocznie przez Radę Nadzorczą w uchwale nie później niż do końca IV kwartału roku poprzedzającego, za który premia ma być przyznana. Płatność premii rocznej uzależniona jest od poziomu realizacji celów zarządczych, wskazanych szczegółowo w uchwale rady nadzorczej. Menedżer jest uprawniony do powstrzymania się od świadczenia usług określonych w Umowie w wymiarze nieprzekraczającym 25 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym. Niewykorzystana przerwa w roku obrotowym nie przechodzi na następny rok obrotowy. Za okres powstrzymywania się od świadczenia usług menedżerowi przysługuje wynagrodzenie stałe. Okresy powstrzymywania się przez menedżera od świadczenia usług trwające nieprzerwanie dłużej niż 10 (dziesięć) dni roboczych podlegają uprzedniej akceptacji Rady Nadzorczej lub upoważnionego przez nią członka Rady Nadzorczej. W przypadku wystąpienia przerwy w świadczeniu usług związanej ze zwolnieniem lekarskim, menedżer jest zobowiązany dołączyć do rachunku za dany miesiąc informację o liczbie dni przerwy w świadczeniu usług oraz kopię zwolnienia lekarskiego. Wysokość wynagrodzenia stałego za miesiąc, w którym wystąpiła przerwa w świadczeniu usług związana ze zwolnieniem lekarskim podlega pomniejszeniu, proporcjonalnie do liczby dni, w których nie były świadczone usługi. Menedżer przenosi na Spółkę w całości autorskie prawa majątkowe do danego utworu. Wynagrodzenie stałe obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie praw własności egzemplarza lub nośnika utworu i autorskich praw majątkowych do utworu.

Zgodnie z zawartą Umową o Zarządzanie (Kontrakt Menadżerski) odpowiedzialność Zainteresowanego jako członka zarządu Spółki została uregulowana w punkcie 6 zawartej umowy. Zgodnie z postanowieniami Umowy o Zarządzanie w przedmiocie odpowiedzialności menadżera na gruncie stosunku kontraktowego Wnioskodawca wskazał, że strony w Kontrakcie Menadżerskim wprost wskazały, że: „Menedżer ponosi wobec Spółki odpowiedzialność określoną w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych oraz innych właściwych przepisach z tytułu stosunku korporacyjnego”. Ponadto w przedmiotowym punkcie umowy wskazano również, że „Menedżer ponosi odpowiedzialność wobec Spółki na skutek nie dołożenia należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków wynikających z umowy (kontrakt menadżerski)” natomiast brak jest jakichkolwiek zapisów wskazujących na ponoszenie odpowiedzialności wobec osób trzecich w związku z wykonywaniem przedmiotu Umowy o Zarządzanie. Jak wskazał Wnioskodawca, działanie Menadżera na podstawie obecnie obowiązujących zapisów umowy nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i zgodnie z zawartym Kontraktem Menadżerskim Zainteresowany działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej spółki, w tym kształcie umowy brak jest podstaw prawnych lub faktycznych, które dawałyby przesłankę do uznania, że działanie Menadżera mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o VAT, w szczególności z uwagi na fakt iż nie spełnia on warunku tzw. samodzielności. Obecna treść kontraktu menadżerskiego zawartego przez Zainteresowanego z zarządzaną Spółką nie wskazuje w żadnym punkcie na dodatkową odpowiedzialność, (poza wskazaną powyżej i wynikającą z przepisów powszechnie obowiązujących), a co za tym idzie brak jest takowej również wobec osób trzecich. Odpowiedzialność Menadżera ma charakter korporacyjny i wynikający z przepisów prawa powszechnie obowiązującego (Kodeks Spółek Handlowych, Kodeks Cywilny). Umowa w swej treści w żadnym z punków nie rozszerza obowiązującego Menadżera na podstawie przepisów prawa rygoru odpowiedzialności wobec Spółki.

Podsumowując powyższe Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z zawartą umową o Zarządzanie Zainteresowany działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim, przy jednoczesnym braku jego odpowiedzialności kontraktowej w tym zakresie a co za tym, jeżeli strony ułożyły w ten sposób łączący je stosunek prawny, to wobec braku zapisów świadczących o ponoszeniu odpowiedzialności wobec osób trzecich nie może być ona przedmiotem domniemania. Strony umowy zgodnie postanawiają, że łączy je stosunek korporacyjny spółki, którego źródłem jest powołanie menedżera jako osoby fizycznej w skład zarządu. Stosunek korporacyjny stanowi przyczynę zawarcia umowy. Wolą Spółki, a zarazem obowiązkiem menedżera, który menedżer przyjmuje, jest wykonywanie postanowień umowy z uwzględnieniem zasad obowiązujących w spółce dotyczących pełnienia funkcji w zarządzie, niezależnie od faktu, czy dowolny członek zarządu prowadzi sprawy spółki również w oparciu o umowę o pracę lub inną umowę cywilnoprawną. Spółka zobowiązana jest posiadać polisę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osób zarządzających.

Umowa reguluje sprawę zakazu konkurencji oraz odprawy przysługującej w przypadku rozwiązania umowy. Niezależnie od postanowień punktów poprzedzających, w przypadku wygaśnięcia umowy na skutek wygaśnięcia mandatu członka zarządu, Spółka ma prawo przez okres 1 miesiąca od daty wygaśnięcia umowy, żądać od menedżera świadczenia usług dotyczących przekazania spraw związanych z prowadzeniem spraw Spółki osobie wskazanej przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej w miejscu i w terminie uzgodnionym z menedżerem.

Wątpliwości niniejszego wniosku dotyczą uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług na podstawie podpisanego w dniu 28 czerwca 2017 r. kontraktu menedżerskiego.

Należy uznać, że czynności realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie ww. kontraktu odpowiadają definicji świadczenia usług określonej w ustawie o podatku od towarów i usług. Jednakże opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest m.in. świadczenie usług w sytuacji kiedy czynność ta realizowana jest przez „podatnika” w rozumieniu ustawy i wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

Jak już wskazano, w przypadku łącznego spełnienia warunków przewidzianych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług czynności podejmowanych przez osobę fizyczną nie uznaje się za czynności wykonywane w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. To powoduje, że osoba taka nie działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, a zatem wykonywane czynności nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że czynności wykonywane przez menedżera w ramach zawartego kontraktu, na warunkach przedstawionych we wniosku, nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, z tytułu realizacji ww. umowy Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z wniosku wynika, że otrzymane wynagrodzenia od spółki stanowią przychody, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze wskazaniem na pkt 9. Ponadto Wnioskodawca związany jest ze spółką podpisaną w dniu 28 czerwca 2017 r. umową o świadczenie usług – kontrakt menedżerski, która określa warunki wykonywania czynności i wynagrodzenie. Jak wskazano we wniosku, w celu umożliwienia menedżerowi należytego wykonania obowiązków Spółka ma obowiązek zapewnienia środków i infrastruktury biurowej, sprzętowej i organizacyjnej na swój koszt, przy czym menedżer zobowiązuje się do korzystania z powierzonego mienia wyłączne w celach wykonania powierzonych mu zadań w ramach umowy kontrakt menadżerski. Na koszt Spółki zostaną udostępnione menedżerowi środki komunikacji elektronicznej (telefon, komputer). Menedżer będzie otrzymywał też miesięczny ryczałt za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych. Spółka pokryje również udokumentowane i uzasadnione koszty podróży, wyżywienia, noclegów, reprezentacji, udziału w konferencjach w granicach i na zasadach obowiązujących w Spółce. Zatem zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawca działa w ramach struktury organizacyjnej Spółki i nie ponosi kosztów swojej działalności. Wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej spółki powoduje, że menedżer nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego. Kontrakt przewiduje również wynagrodzenie, które nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka. Z wniosku wynika, że z tytułu świadczenia usług menedżer będzie uprawniony do wynagrodzenia stałego. Warunek braku ponoszenia ryzyka ekonomicznego przez menedżera spełniony jest również w związku z otrzymywanym przez menedżera wynagrodzeniem zmiennym stanowiącym wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy (premię roczną). Zgodnie z art. 4 ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, której przepisami objęta jest spółka część zmienna wynagrodzenia członka organu zarządzającego, stanowiąca wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy spółki, uzależniona jest od poziomu realizacji celów zarządczych i nie może przekroczyć 50% 100% wynagrodzenia podstawowego członka organu zarządzającego w poprzednim roku obrotowym. Dla uznania spełnienia warunku odnośnie braku ponoszenia ryzyka ekonomicznego przez menedżera nie ma także znaczenia przewidziane w kontrakcie pomniejszenie, proporcjonalnie do liczby dni w których nie były świadczone usługi, wynagrodzenia stałego. Podobnie nie ma znaczenia objęcie, w wynagrodzeniu stałym, zapłaty za przeniesienie praw własności egzemplarza lub nośnika utworu i autorskich praw majątkowych do utworu.

W kontekście warunku dotyczącego odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich przewidzianego w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT należy wskazać, że warunek ten będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie spółki, a nie po stronie faktycznego wykonawcy (menedżera), co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Bez znaczenia pozostaje w tym kontekście odpowiedzialność menedżera wynikająca z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, w tym w szczególności odpowiedzialność członków zarządu wynikająca z przepisów Kodeksu spółek handlowych.

W analizowanych okolicznościach Wnioskodawca wskazał, że strony w Kontrakcie Menadżerskim wprost wskazały, że: „Menedżer ponosi wobec Spółki odpowiedzialność określoną w przepisach Kodeksu Spółek Handlowych oraz innych właściwych przepisach z tytułu stosunku korporacyjnego”. Ponadto w przedmiotowym punkcie umowy wskazano również, że „Menedżer ponosi odpowiedzialność wobec Spółki na skutek nie dołożenia należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków wynikających z umowy (kontrakt menadżerski)”. Jak wskazał Wnioskodawca, brak jest natomiast jakichkolwiek zapisów wskazujących na ponoszenie odpowiedzialności wobec osób trzecich w związku z wykonywaniem przedmiotu Umowy o Zarządzanie.

W tym miejscu należy wskazać, że NSA w wyroku z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1014/15 zaznaczył, że „Ponoszenie ryzyka ekonomicznego nie może być utożsamiane z odpowiedzialnością menadżera za szkody wobec Spółki. Są to odrębne kwestie. Porównywanie nieograniczonej odpowiedzialności menadżera wobec Spółki ze stosunkiem pracowniczym nie wpływa na ocenę stanowiska Sądu, gdyż Sąd nie postawił tezy, że strony łączyła umowa o pracę. Stosunek ten Sąd oceniał pod kątem art. 15 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, to znaczy czy była to samodzielnie wykonywana działalność gospodarcza. Odpowiedzialność menadżera za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością ma być rozpoznawana wobec osób trzecich, nie wobec Spółki i, co tu już zostało podniesione, jej źródłem ma być stosunek zobowiązaniowy łączący menadżera ze Spółką, a nie stosunek organizacyjno-prawny członka zarządu Spółki. W tym zakresie słusznie podkreślił Sąd pierwszej instancji, że nie została ona uregulowana w kontrakcie, a zatem nie można jej domniemywać.”

W konsekwencji, jeżeli dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności (a w przypadku braku jej uregulowania w umowie nie można jej domniemywać) należy uznać, że wskazany warunek jest spełniony.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że treść kontraktu menadżerskiego zawartego przez Wnioskodawcę ze Spółką określa odpowiedzialność menedżera wobec Spółki wynikającą z przepisów powszechnie obowiązujących, nie wskazuje natomiast na odpowiedzialność menedżera wobec osób trzecich. Zatem skoro w niniejszych okolicznościach zawarty kontrakt nie przewiduje (nie wprowadza) odpowiedzialności menedżera wobec osób trzecich to warunek odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich będzie także spełniony.

W podsumowaniu powyższej analizy należy stwierdzić, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej ze Spółką umowy o świadczenie usług zarządzania – kontrakt menedżerski nie mieszczą się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku od towarów i usług. Analiza przedmiotowej umowy (stosunku prawnego) zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką wskazuje, że spełnione są wszystkie przedstawione powyżej warunki wyłączające, które określone zostały w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem z tytułu realizacji ww. umowy Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W związku z nieuznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wykonywania czynności w ramach zawartego kontraktu menedżerskiego odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowa w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Sprawa dotyczy jednego stanu faktycznego. Natomiast Wnioskodawca w dniu 6 października 2017 r. tytułem opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej dokonał wpłaty 80 zł. W związku tym, kwota 40 zł jest wpłatą wyższą od należnej. Zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według dyspozycji Wnioskodawcy przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin