Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.584.2017.1.ICz
z 24 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności dostawy gruntu wraz ze stacją paliw w zakresie obejmującym budowle:

• Dystrybutory szt. 2, Odwodnienie stacji paliw - jest prawidłowe,
• stacja LPG - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2017r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług stawki podatku dla czynności dostawy gruntu wraz ze stacją paliw w zakresie obejmującym budowle: Dystrybutory szt. 2, Odwodnienie stacji paliw, stacja LPG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest zagadnienie opisane w niniejszym wniosku, a dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla dostawy stacji paliw wraz z całym wyposażeniem w części dotyczącej dostawy towarów: odwodnienie stacji paliw, dystrybutorów, stacji LPG, art. 41 ust. 1, art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2016.710 t.j. z dnia 25.05.2016 r.) - w zakresie następującego zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółdzielni pod nazwą Rejonowa Spółdzielnia Transportu Wiejskiego z siedzibą w P. i jest wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego - prowadzonego przez Sąd Rejonowy w R., XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego - pod numerem KRS (…). Głównym przedmiotem działalności Spółdzielni jest sprzedaż materiałów opałowych oraz usługi transportowe. Ponadto w/w świadczy usługi w zakresie stacji diagnostycznej jak również posiada stację paliw zlokalizowaną na użytkowanej od Miasta P. działce. Poszczególne części działalności gospodarczej stanowią całość przedsiębiorstwa pod względem księgowym.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (VAT). Na mocy decyzji z dnia 26 lutego 1981 roku Naczelnika Miasta P., wnioskodawca nabył w odpłatne użytkowanie na czas nieokreślony działkę nr 495/4 położoną w P. o pow. 1,0233 ha pod budowę stacji paliw z przeznaczeniem na zaopatrzenie w paliwa własnego taboru samochodowego. W 1983 roku RSTW w P. zakończyła prace na w/w działce polegające na wybudowaniu budynków i infrastruktury stacji paliw. Od 1984 do 1988 roku część działki o nr 494/5 o pow. 0,63 ha wnioskodawca na podstawie zawartej umowy wydzierżawił Spółdzielni Inwalidów ,,Z.” w P. Następnie w 1988 roku RSTW w P. zrzekła się części działki nr 495/4 o pow. 0,63 ha na rzecz Spółdzielni Inwalidów ,,Z.” w P. Decyzją z dnia 21 listopada 1988 roku Naczelnik Miasta P. orzekł o wygaśnięciu RSTW w P. użytkowania w/w terenu i oddaniu go w odpłatne użytkowanie Spółdzielni Inwalidów „Z.” w P. Na pozostałej części nieruchomości (działka nr 495/6 o pow. 0,3839 ha) wnioskodawca do 2000 roku prowadził we własnym zakresie działalność w postaci stacji paliw. Od 2000 roku do 2016 roku przedmiotowa nieruchomość była wydzierżawiana kolejnym dzierżawcom - osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą - okresy dzierżawy: I - lata 2000-2004, II - lata 2004-2012, III - lata 2012-2015, IV- 01.2016-03.2016, V- 03.2016-08.2016.

Dnia 15 czerwca 2017 roku Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy stacji paliw posadowionej na będącej w jego użytkowaniu działce nr 495/6 w P. będącej przedmiotem wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 maja 2017 roku. Przedmiotowa umowa dzierżawy stacji paliw została zawarta na czas określony z możliwością jej dalszego przedłużenia.

Wnioskiem z dnia 8 maja 2017 roku Wnioskodawca zwrócił się do właściciela działki nr 495/6 o pow. 0,3839 ha położonej w P. przy ulicy G., Gminy Miejskiej P. z prośbą o rozważenie możliwości sprzedaży prawa własności w/w działki na rzecz użytkownika Rejonowej Spółdzielni Transportu Wiejskiego w P. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku i nabycia prawa własności działki Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości wraz z budynkami i wyposażeniem osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Zaznaczyć należy, iż stacja paliw będąca w użytkowaniu wnioskodawcy nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług) w związku z powyższym przy planowanej transakcji nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Obecnie na działce nr 495/6 znajduje się zorganizowana stacja paliw tj. budynek magazynowy stacji paliw, wiata metalowa (trwale z gruntem związana), betonowe płyty którymi wyłożony jest plac stacji paliw, ogrodzenie stacji paliw, zbiornik paliw z urządzeniami, zbiornik paliw 50 m³, zbiornik paliw 10 m³, dystrybutory, odwodnienie stacji paliw, stacja LPG, separator koalescencyjny, urządzenie do elektronicznego pomiaru paliwa.

W 2000 roku pierwszy dzierżawca dokonał modernizacji stacji paliw celem przystosowania jej do ówczesnych wymogów. Koszty modernizacji w pełni pokrył dzierżawca.

W 2009 roku Wnioskodawca dokonał modernizacji budynków stacji paliw poprzez wymianę stolarki okiennej i drzwi. Poniesione nakłady modernizacyjne przekroczyły 30% wartości początkowej budynku (około 34%). Następnie prace modernizacyjne były przeprowadzane w latach 2012 (modernizacja zbiornika paliw 20 m³, zakup urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa), 2013 (zakup stacji LPG), 2015 (zakup separatora koalescencyjnego) od których podatnik odliczył podatek naliczony. Poczynione nakłady modernizacyjne stanowiły ulepszenie środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatki na ulepszenie Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

W dniu 12 września 2017 roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności dostawy gruntu wraz ze stacją paliw obejmującą budynki, budowle oraz ruchomości. Jako prawidłowe Organ uznał stanowisko wnioskodawcy w zakresie opodatkowania 23% stawką podatku dostawy zbiornika paliw 20 m³ wraz z urządzeniami oraz urządzenia do elektronicznego pomiaru paliwa. Natomiast jako nieprawidłowe Organ uznał stanowisko wnioskodawcy w zakresie opodatkowania 23% stawką podatku dostawy budynku stacji paliw wraz z gruntem (magazynowy i obsługi klienta), wiaty metalowej trwale z gruntem związanej, placu betonowego stacji paliw, ogrodzenia stacji paliw, zbiornika paliw 50 m³, zbiornika paliw 10 m³, separatora koalescencyjnego wskazując, iż obiekty te będą korzystały ze zwolnienia od podatku (znak sprawy: 0111-KD1B3- 1.4012.214.2017.3.ICZ.).

Postanowieniem z dnia 12 września 2017 roku (znak sprawy: 0111-KDIB3-1.4012.529.2017.1.ICZ.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w części dotyczącej dostawy towarów: odwodnienie stacji paliw, dystrybutorów, stacji LPG (objętych wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2017 roku) pozostawił bez rozpatrzenia. Jako powód takiego rozstrzygnięcia Organ podał, iż wnioskodawca w piśmie uzupełniającym z dnia 18 sierpnia 2017 roku nie odniósł się w ogóle do ww. towarów zgodnie z wezwaniem z dnia 9 sierpnia 2017 roku, znak 0111- KDIB3-1.4012.214.2017.l.ICZ.

Wnioskodawca po otrzymaniu interpretacji indywidualnej z dnia 12 września 2017 roku zauważył błąd który spowodował zajęcie powyższego stanowiska przez Organ. Do pisma z dnia 18 sierpnia 2017 roku Wnioskodawca załączył sporządzone w formie graficznej wyjaśnienia będące odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 09 sierpnia 2017 roku, znak 0111-KDIB3-1.4012.214.2017.l.ICZ, liczące 13 stron w których odniósł się do wszystkich obiektów będących przedmiotem dostawy stacji paliw wraz z wyposażeniem. Z analizy dokumentów otrzymanych od Organu wynika iż przedmiotowa odpowiedź zawierała braki w zakresie stron 8,9,10 i 11 na których Wnioskodawca odniósł się zgodnie z wytycznymi i sugestiami Organu zawartymi w wezwaniu z dnia 09 sierpnia 2017 roku w stosunku do obiektów: odwodnienie stacji paliw (str. 9-10), dystrybutorów (str. 8-9), stacji LPG (str. 10-11).

Z uwagi na powyższe oraz okoliczność iż wydana przez Organ interpretacja indywidualna jest dla Wnioskodawcy niepełna składa on ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności dostawy gruntu wraz ze stacją paliw obejmującą budynki, budowle oraz ruchomości w części dotyczącej dostawy towarów: odwodnienie stacji paliw, dystrybutorów, stacji LPG. Jednocześnie Wnioskodawca do niniejszego wniosku załącza pismo z dnia 18 sierpnia 2017 roku wraz z załącznikiem stanowiącym sporządzone w formie graficznej (karty 1-13) wyjaśnienia w odpowiedzi na wezwanie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30.08.2017 r. (sprawa znak: 0111- KDIB3-1.4012.214.2017. l.ICZ) stanowiących uzupełnienie opisu sprawy.

W piśmie z 18 września 2017 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że w pierwszej kolejności wskazać należy, iż od dnia 15 czerwca 2017 roku Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy stacji paliw posadowionej na będącej w jego użytkowaniu działce nr 495/6 w P. będącej przedmiotem wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 maja 2017 roku. Przedmiotowa umowa dzierżawy stacji paliw została zawarta na czas określony z możliwością jej dalszego przedłużenia.

Odnosząc się do żądanych w w/w wezwaniu wyjaśnień Wnioskodawca sporządził graficzną odpowiedź kierując się przy jej opracowaniu wskazaniami i sugestiami organu podatkowego (załącznik nr 1 do niniejszego pisma).

W zakresie odpowiedzi na pytania z punktu 4 i 5 wezwania Wnioskodawca wskazał daty zakończenia prac modernizacyjnych (ulepszeń) oraz pierwszego zajęcia (używania) obiektów poprzez daty otrzymanych faktur za w/w prace modernizacyjne. Podnosimy, iż wskazane ulepszenia obiektów (m.in. budynku magazynowego, zbiornika paliw 20 m3) były przeprowadzane w trakcie trwania umów dzierżawy. Po dokonaniu w/w prac obiekty te były od razu przekazywane dzierżawcom do użytkowania (używania). Poczynione nakłady modernizacyjne stanowiły ulepszenie środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatki na ulepszenie Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. Poniesione nakłady modernizacyjne dotyczyły: budynku stacji paliw (bez gruntu) - około 33%, zbiornika paliw 20 m³ z urządzeniami - około 89%. Zakupiony został również sprzęt i urządzenia techniczne niezbędne do prowadzenia działalności (stacja LPG, separator koalescencyjny) od których również odliczono podatek.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, iż klasyfikacja obiektów wchodzących w skład stacji paliw a wymienionych we wniosku o interpretacje przepisów prawa podatkowego z dnia 15 maja 2017 roku (wyjaśnienie pytania z pkt 1 wezwania) została dokonana w oparciu o ewidencje środków trwałych Wnioskodawcy (KŚT), aktualnie obowiązujące orzecznictwo sądów administracyjnych, stanowiska organów podatkowych oraz przepisy ustawy z dnia 07 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz.U.2017.1332), (art. 3 pkt 2 i 3 ustawy).

W załączniku do wniosku wskazano:

Stacja paliw (działka nr 495/6 o pow. 0,3839 ha). obejmuje budynki, budowle oraz ruchomości m.in:

Dystrybutory szt. 2: (towar zakwalifikowany jako budowla w oparciu o obecną linię orzeczniczą sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Lublinie z dn. 07.12.2012 r., sygn. akt I SA/Lu 495/12, Wyrok WSA w Poznaniu z dn. 16.12.2010 r., sygn. akt III SA/Po 675/10) Wnioskodawca nie posiada tego towaru w ewidencji środków trwałych (KŚT).

Ad. 1,2 Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw wraz z ww. urządzeniami (obiektami) w 1983 roku. Podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r., która weszła w życie dnia 5 lipca 1993 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy nabyciu (wytworzeniu) ww. obiektów prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 3

Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektów nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (wnioskodawcę) używania obiektów na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku (brak możliwości wskazania dokładnej daty).

Ad. 4,5 Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektów w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych i były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ad. 6 Ww. obiekty nie był wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7 Ww. obiekty były przedmiotem umów dzierżawy:

III - 02.01.2012-31.12.2015,

IV - 02.01.2016-08.03.2016,

V - 09.03.2016-31.08.2016,
VI - 15.06.2017 – nadal.

VI - 15.06.2017 – nadal.

Odwodnienie stacji paliw (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy)

Ad. 1,2 Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw (w tym ww. obiektu) w 1983 roku. Podatek od towarów i usług został wprowadzony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r., która weszła w życie dnia 5 lipca 1993 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektu nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (wnioskodawcę) używania obiektu na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku (brak możliwości wskazania dokładnej daty).

Ad. 4,5 Od czasu zakończenia budowy odwodnienia stacji paliw Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu w stosunku, do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych i były niższe niż 30% wartości początkowej (towar zakwalifikowany jako budynek na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy tego obiektu.

Ad. 6 Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7 Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

1. 30.03.2000-31.07.2004,
2. 30.07.2004-31.12.2011,
3. 02.01.2012-31.12.2015
4. 02.01.2016-08.03.2016,
5. 9.03.2016-31.08.2016,
6. 15.06.2017 - nadal
   
   

Stacja LPG (towar zakwalifikowany jako budowla na podstawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) Wnioskodawcy.

Ad. 1,2

08.02.2013 (faktura VAT) - zakup stacji LPG kompletnej, używanej

15.10.2013 rok (faktura VAT) - zakup płyty oraz zadaszenia nad stacją LPG,

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wydatki Spółdzielnia zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ad. 3 Po zakupie stacji LPG pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło (czynność opodatkowana odnosząca się do tego obiektu) w dniach 09.02.2013 roku i 16.10.2013 roku.

Ad. 4,5 Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych i były niższe niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Ad. 6

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 7 Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy:

III - 02.01.2012-31.12.2015,

IV - 02.01.2016-08.03.2016,

V - 09.03.2016-31.08.2016,

VI - 15.06.2017 – nadal.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zbycie składników przedsiębiorstwa wchodzących w skład stacji paliw w części dotyczącej dostawy towarów: odwodnienie stacji paliw, dystrybutorów, stacji LPG będzie podlegało opodatkowaniu stawką 23% VAT, czy też będą one zwolnione z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

a w szczególności:

Jaką zastosować stawkę podatku od towarów i usług przy sprzedaży gruntu wraz ze zorganizowaną stacją paliw w części dotyczącej dostawy towarów: odwodnienie stacji paliw, dystrybutorów, stacji LPG?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 7a ww. ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Wskazać również należy, iż budynki zostały wybudowane przez wnioskodawcę w latach osiemdziesiątych XX wieku, czyli przed wejściem w życie ustawy o VAT (1993 rok).

Jak wyżej wskazano w 2000 roku pierwszy dzierżawca a następnie w latach 2009, 2012, 2013, 2015 wnioskodawca dokonywał ulepszeń składników majątku stacji paliw. Wnioskodawca uważa, że zbycie składników przedsiębiorstwa wchodzących w skład stacji paliw w części dotyczącej dostawy towarów: odwodnienie stacji paliw, dystrybutorów korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż będzie dokonane po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i po upływie dwóch lat od tego zasiedlenia. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektów w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu jak również obiekty te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej z podatku.

W konsekwencji, uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy, również dostawa tej części gruntu dotycząca ww. budowli, będzie zwolniona od podatku.

Natomiast zbycie stacji LPG, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23% z uwagi na fakt, że nie będzie zwolnione w oparciu o przesłanki zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 czy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania stawki podatku dla czynności dostawy gruntu wraz ze stacją paliw w zakresie obejmującym budowle:

• Dystrybutory szt. 2, Odwodnienie stacji paliw - jest prawidłowe,
• stacja LPG - jest nieprawidłowe.
  
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Ponadto wskazać należy, że zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości zabudowanej stacją paliw. Wnioskodawca zaznaczył, że stacja paliw będąca w jego użytkowaniu nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Stacja paliw (działka nr 495/6 o pow. 0,3839 ha) obejmuje budynki, budowle oraz ruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia stawki podatku dla dostawy wchodzących w skład stacji paliw budowli: dystrybutory szt. 2, odwodnienie stacji paliw, stacja LPG.

O zastosowaniu właściwej stawki podatku dla dostawy budowli wchodzących w skład stacji paliw każdorazowo będzie przesądzał całokształt okoliczności faktycznych i prawnych w odniesieniu do każdego składnika osobno.

W świetle cytowanych wyżej przepisów należy więc przyjąć, że „pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) – po jego wybudowaniu – należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać m.in. Dystrybutory szt. 2 oraz odwodnienie stacji paliw (towary zakwalifikowane jako budowla w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego). Wnioskodawca zakończył prace związane z budową stacji paliw wraz z ww. urządzeniami (obiektami) w 1983 roku. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy wytworzeniu ww. obiektu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie (używanie) ww. obiektów nastąpiło w dniu rozpoczęcia przez budującego (wnioskodawcę) używania obiektów na własne potrzeby związane z działalnością w 1983 roku (brak możliwości wskazania dokładnej daty). Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektów w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ww. obiekty nie był wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku. Ww. obiekty były przedmiotem umów dzierżawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż ww. budowli tj. 2 szt. Dystrybutorów oraz odwodnienie stacji paliw będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż tych budowli nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia bowiem od 1983r. budowle były wykorzystywane na potrzeby własnej działalności, a jednocześnie Wnioskodawca nie poniósł nakładów na ulepszenie. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych.

Ze zwolnienia będzie korzystać również dostawa gruntu, na którym posadowione są ww. budowle z uwagi na art. 41 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza sprzedać także Stację LPG - towar zakwalifikowany jako budowla w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego. Wnioskodawca 8 lutego 2013 r. zakupił stację LPG kompletną, używaną, natomiast 15 października 2013 r. Wnioskodawca dokonał zakupu płyty oraz zadaszenia nad stacją LPG. Po zakupie stacji LPG pierwsze zajęcie (używanie) tj. czynność opodatkowana odnosząca się do tego obiektu miała miejsce w dniach 9 lutego 2013 roku i 16 października 2013 r.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. obiektu, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, równych lub przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Ewentualne wydatki dotyczyły drobnych prac konserwacyjnych i były niższe niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Ww. obiekt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku. Ww. obiekt był przedmiotem umów dzierżawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowany wyżej stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż ww. budowli tj. stacji LPG będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż tej budowli nastąpi po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, bowiem od 2013 roku budowla ta była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie, jedynie ponoszone były wydatki na drobne prace konserwacyjne.

Natomiast w odniesieniu do dostawy gruntu na którym posadowiona jest ww. budowla, dostawa gruntu będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie wyznaczonym treścią pytania oraz stanowiskiem Wnioskodawcy tj. wyłącznie w zakresie opodatkowania dostawy dystrybutorów 2 szt., odwodnienia stacji paliw, stacji LPG oraz gruntu na którym są posadowione te budowle, natomiast inne kwestie poruszone we wniosku, a nie objęte pytaniem nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.