Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.772.2017.1.AGW
z 20 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi transportu morskiego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi transportu morskiego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jednym z przedmiotów działalności Spółki jest „Transport morski i przybrzeżny pasażerski” (PKD 50.10.Z). Na mocy umowy ustnej z klientem, który jest osobą fizyczną, niebędącą obywatelem polskim ani obywatelem państw Unii Europejskiej Spółka zawarła porozumienie o świadczenie usługi polegającej na odbyciu rejsu morskiego jachtem motorowodnym, dowodzonym przez sternika (kapitana jachtu motorowodnego), który jest pracownikiem Spółki. Rejs ma na celu ocenę przez klienta Spółki sprawności i stanu jednostki podczas przewozu pasażerów przed planowanym zakupem jachtu. Jacht nie jest własnością Spółki, zostaje tylko udostępniony sternikowi - pracownikowi Spółki, celem przewozu klienta wraz z towarzyszącymi mu osobami aby mógł podjąć decyzję o zakupie, gdyż nie posiada on odpowiedniego patentu żeglarskiego do prowadzenia jednostki.

Rejs odbywać się będzie poza terytorium Polski oraz Unii Europejskiej. Co do zasady odbędzie się pomiędzy dwoma różnymi portami: zaokrętowania i wyokrętowania. Choć może zdarzyć się, że rejs rozpocznie się i zakończy w tym samym miejscu. Trasa rejsu będzie określona szczegółowo z klientem w porcie, gdzie odbędzie się zaokrętowanie.

W związku z powyższym wniosek nie dotyczy potwierdzenia prawidłowości grupowania w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a potwierdzenia stanowiska Spółki, iż usługi świadczone przez Spółkę (mieszczące się we wskazanym grupowaniu) podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 28f ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisana usługa jest usługą transportu pasażerów, która podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych, tj. wg. stawki 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa usługa spełnia przesłanki do zakwalifikowania jej do usługi mieszczącej się w grupowaniu PKD 50.10.Z., opodatkowanej na zasadach określonych w art. 28f ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości. Wnioskodawca świadczy w zakresie swojej działalności gospodarczej usługę polegającą na odbywaniu przez klientów rejsu morskiego jachtem dowodzonym przez sternika, który jest zatrudniony przez Spółkę. Rejs będzie odbywał się po wodach przybrzeżnych, jak i pełnomorskich. Spółka uważa, że ww. usługę należy uznać za usługę transportu pasażerów. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej pojęcia „usługi transportu pasażerów” nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. W związku z tym zasadne jest odniesienie się do znaczenia językowego pojęcia „transport”. Zgodnie z internetowym „Słownikiem języka polskiego” (sjp.pwn.pl) słowo „transport” oznacza przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji”, „środki lokomocji” służące do przewozu ludzi i ładunków, „ogółu środków i działań związanych z przewozem ludzi i ładunków”, natomiast „przewóz”, to „przewiezienie kogoś lub czegoś z jednego miejsca na drugie.”

Usługa świadczona przez Spółkę będzie mieścić się w ww. definicji. Istotą usługi jest transport, czyli przemieszczenie pasażera z portu zaokrętowania do portu docelowego. Świadczy o tym również fakt, że pasażerowie nie są uprawnieni do samodzielnego dowodzenia jachtem motorowodnym. Klient nabywa od Spółki wyłącznie jedną usługę, w ramach której Spółka zobowiązuje się do jednego świadczenia polegającego na przewozie drogą morską pasażerów między portami określonymi w umowie. Istotą usługi świadczonej przez Spółkę jest więc transport pasażerów, czyli przemieszczanie pasażerów.

Tym samym przedmiotowe usługi będą opodatkowane stawką podatku w wysokości 8% podczas świadczenia usługi poza Polską i terytorium Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie czy wykonano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie - jako usługa – podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
      
      
      
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   

Ww. przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Stosownie do art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

W odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy ustawy wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi transportu pasażerów, dla których miejscem świadczenia – zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy – jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686) w przypadku świadczenia, środkami transportu morskiego lub lotniczego, usług międzynarodowego transportu osób – miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).

W załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, w poz. 158, jako usługi opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono „transport morski i przybrzeżny pasażerski, włączając żeglugę bliskiego zasięgu” – PKWiU 50.10.1.

Należy wskazać, że Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), nie jest jedynym wyznacznikiem determinującym stawkę podatku, ponieważ jest ona tylko jednym z elementów oceny stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Oceniając charakter świadczenia należy przede wszystkim uwzględnić istotę wykonywanych czynności i ich ostateczny cel.

Ustawodawca nie zdefiniował wprost pojęcia „usługa transportowa”, wobec czego należy odwołać się do znaczenia językowego, użytego w przywoływanym przepisie sformułowania. Zgodnie z definicjami zawartymi w „Słowniku języka polskiego PWN”, słowo „transport” oznacza „przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji”, „środki lokomocji służące do przewozu ludzi i ładunków”, „ogół środków i działań związanych z przewozem ludzi i ładunków”, „konwojowana grupa ludzi”, „ładunek wysłany dokądś”. Charakteryzując istotę usługi transportowej pośrednio posiłkować można się również treścią art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy, z którego wynika, że przez usługi transportu rozumie się m.in. przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego z jednego miejsca do drugiego miejsca. Przy czym – w ocenie tutejszego organu – aby móc realizować usługę transportu, świadczący tę usługę winien dysponować środkiem transportu (własnym/wynajmowanym).

Analiza treści wniosku w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że wbrew stanowisku Spółki – usługa, którą będzie świadczyć na rzecz osoby fizycznej, która nie jest ani obywatelem polskim ani obywatelem UE nie będzie usługą transportu pasażerów, która podlega opodatkowaniu stawką podatku 8%. Charakter świadczenia wskazuje, że rzeczywistym i głównym celem planowanej usługi jest wynajem pracownika Spółki (sternika), który ma zgodnie z umową poprowadzić jacht motorowodny należący do podmiotu trzeciego aby go przetestować. W konsekwencji celem usługi nie jest przetransportowanie osób z jednego miejsca do drugiego. Skoro z wniosku nie wynika, że usługa będzie świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, to w przedmiotowej sprawie miejsce świadczenia usługi, a tym samym miejsce jej opodatkowania, będzie określone na zasadach ogólnych wyznaczonych przez art. 28c ust. 1 ustawy, a zatem miejscem świadczenia będzie miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej – Polska, a transakcja – na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy – będzie opodatkowana stawką podatku 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała..

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.