Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.191.2017.2.WS
z 12 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2017 r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu z tytułu zbycia wraku samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 21 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu z tytułu zbycia wraku samochodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 2 czerwca 2014 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu, której przedmiotem było odpłatne używanie samochodu.

Na podstawie tej umowy pojazd był wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zgodnie z powyższą umową po okresie 36 miesięcy Wnioskodawca dokonał wykupu prywatnego z leasingu w dniu 18 maja 2017 r. za kwotę brutto 961,10 zł (słownie dziewięćset sześćdziesiąt jeden złotych 10/100).

W dniu 5 czerwca 2017 r. samochód brał udział w wypadku drogowym – sprawcą wypadku była osoba kierująca drugim pojazdem. Ubezpieczyciel sprawczyni wypadku uznał szkodę równą wartości rynkowej pojazdu na kwotę 68 100,00 zł (słownie sześćdziesiąt osiem tysięcy sto złotych). Towarzystwo ubezpieczeniowe wypłaciło Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 41 320,50 zł (słownie czterdzieści jeden tysięcy trzysta dwadzieścia złotych 50/100) – różnica wartości rynkowej pojazdu 68 100,00 zł minus wartość pojazdu w stanie uszkodzonym 26 779,50 zł.

W dniu 30 czerwca 2017 r. na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawca zbył wrak samochodu za kwotę 31 500,00 zł.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie powyższego opisu Wnioskodawca wskazał, że umowa leasingu, której przedmiotem było odpłatne używanie samochodu, spełniała warunki określone w art. 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) i była umową leasingu operacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przepisami należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% od różnicy pomiędzy kwotą ze sprzedaży wraku samochodu, tj. 31 500,00 zł, a oszacowaną wartością pojazdu uszkodzonego 26 779,50 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy różnica pomiędzy kwotą, za którą został sprzedany wrak samochodu, tj. 31 500,00 zł, a oszacowaną przez ubezpieczyciela wartością pojazdu uszkodzonego 26 779,50 zł, czyli kwota 4 720,50 zł jest dodatkowym przychodem i należy go uwzględnić w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w PIT-36 za 2017 r., który zostanie złożony w Urzędzie Skarbowym, do dnia 30 kwietnia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,
  ‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).
  
  

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej – jeżeli sprzedaż ta nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie – kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu jako przychody z działalności gospodarczej, nawet jeżeli składniki te przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu. Po zakończeniu umowy leasingu, 18 maja 2017 r. Wnioskodawca dokonał wykupu prywatnego tego samochodu z leasingu. Następnie 5 czerwca 2017 r. samochód brał udział w wypadku drogowym, w związku z czym Wnioskodawca 30 czerwca 2017 r. na podstawie umowy sprzedaży zbył wrak samochodu.

Ponieważ zakup samochodu po zakończeniu umowy leasingu miał charakter prywatny, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Skutki podatkowe sprzedaży tego samochodu należy rozważyć pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli odpłatnego zbycia rzeczy. W niniejszej sytuacji sprzedaż samochodu Wnioskodawcy skutkuje powstaniem przychodu z tego źródła, ponieważ sprzedaż (30 czerwca 2017 r.) nastąpiła przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (18 maja 2017 r.).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy: dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przychodem ze sprzedaży wraku samochodu jest cena określona w umowie sprzedaży wraku samochodu (31 500,00 zł), pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Natomiast kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży wraku samochodu jest koszt nabycia samochodu, dokonanego po upływie umowy leasingu (961,10 zł).

W konsekwencji dochodem podlegającym opodatkowaniu jest różnica między ceną określoną w umowie sprzedaży wraku samochodu (31 500,00 zł), pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia (o ile Wnioskodawca je poniósł), a kosztem nabycia samochodu (961,10 zł), a nie jak twierdzi Wnioskodawca różnica między kwotą ze sprzedaży wraku samochodu, tj. 31 500,00 zł, a oszacowaną wartością pojazdu uszkodzonego, tj. 26 779,50 zł.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Reasumując – dochodem podlegającym opodatkowaniu z tytułu sprzedaży wraku samochodu jest różnica między ceną określoną w umowie sprzedaży wraku samochodu, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia (o ile zostały przez Wnioskodawcę poniesione), a kosztem nabycia tego samochodu. Tak ustalony dochód należy rozliczyć w zeznaniu rocznym składanym za rok 2017 (PIT-36) wraz z innymi dochodami (przychodami) podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej. Ewentualna kwota do zapłaty wynikająca z tego rozliczenia podlega wpłacie do właściwego urzędu skarbowego w terminie do 30 kwietnia 2018 r.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.