INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.05.2010 r. (data wpływu 01.06.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11.06.2010 r. (data wpływu 16.06.2010 r.) i pismem z dnia 17.06.2010 (data wpływu 24.06.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej na nieruchomości działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.06.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej na nieruchomości działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

B. S.A. Grupa Holdingowa jest właścicielem dynków i budowli oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu, na których budynki i budowle są posadowione, położonych w W. przy ul. C., na podstawie umowy sprzedaży z dnia 23.03.2000 r. –akt not. Rep. A nr … oraz aneksu z dnia 20.04.2000 r. — akt not. Rep. A nr … zawartej z W. Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. O. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 23.09.2002 r. została ogłoszona upadłość W. Sp. z o.o.

W dniu 10.10.2002 r. Syndyk masy upadłości W. złożył do sądu pozew o wydanie wyżej opisanej nieruchomości podnosząc, że czynność prawna sprzedaży nieruchomości była nieważna, bowiem była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego oraz zgłosił roszczenie ewentualne o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną wobec masy upadłości (art. 527 k.c. w zw. z art. 56 prawa upadłościowego (Rozp. Prezydenta RP z dnia 24.10.1934 r. Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512).

Celem zabezpieczenia przedmiotowego powództwa syndyka w dniu 02.04.2003 r. Sąd Okręgowy wydanym postanowieniem ustanowił zarząd przymusowy na nieruchomości przy ul. C. w W. „do czasu prawomocnego zakończenia procesu o wydanie nieruchomości bądź uznanie czynności prawnej za bezskuteczną”.

Zarządcą przymusowym został ustanowiony pan M. - będący równocześnie syndykiem masy upadłości W. Sp. z o.o.Od października 2005 r. zarządca przymusowy nieruchomości działając na rzecz B. S.A. wystawiał faktury VAT dla dzierżawców i najemców oraz pobierał pożytki z nieruchomości. W dniu 30.03.2006 r. Sąd okręgowy nakazał B. S.A. wydanie syndykowi masy upadłości W. nieruchomości przy ul. C. w W. - spółka złożyła apelację od powyższego wyroku. W dniu 13.12.2007 r. Sąd apelacyjny zmienił w całości zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo syndyka o wydanie nieruchomości oddalił, a roszczenie ewentualne o uznanie bezskuteczności czynności prawnej przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2009 r. Sąd okręgowy oddalił powództwo syndyka masy upadłości W. Sp. z o.o. o uznanie za bezskuteczną umowy z dnia 23.03.2000 r. sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości położonej przy ul. C. w W.Od powyższego wyroku syndyk masy upadłości W. Sp. z o.o. złożył apelację.

W dniu 30.04.2010 r. Sąd apelacyjny wydał wyrok mocą którego stwierdzona została prawomocnie bezskuteczność umowy sprzedaży nieruchomości położonej przy ul. C. w W. z dnia 23 marca 2000 r. wobec masy upadłości W. sp. z o.o. - tym samym z dniem tym upadł również zarząd przymusowy na nieruchomości.

Zgodnie z art. 59 § 1 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo Upadłościowe (właściwego dla niniejszego postępowania), w przypadku gdy czynność upadłego uznana zostaje za bezskuteczną wszystko co wskutek tej czynności nie weszło do majątku upadłej spółki – winno być wydane masie upadłości.

W związku z powyższym, pełnomocnik zarządu B. S.A. w dniu 13 maja 2010 r. poinformował pismem syndyka masy upadłości W. sp. z o.o. o gotowości wydania masie upadłości nieruchomości przy ul. C. w W.Po wydaniu wyroku w dniu 30.04.2010 r. o uznaniu umowy sprzedaży za bezskuteczną wobec masy upadłości W. Sp. z o.o. nieruchomość przy ul. C. w W. do dnia dzisiejszego nie została jednak przez byłego zarządcę przymusowego wydana spółce jako prawowitemu właścicielowi, a syndyk do dnia złożenia wniosku pozostaje jej dzierżycielem.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku syndyk masy upadłości – pomimo składanych przez spółkę propozycji uregulowania kwestii zarządzania działalnością na nieruchomości przy ul. C. w W. – od dnia wydania wyroku do dnia przeprowadzenia egzekucji z nieruchomości – nie wydał również spółce dokumentów związanych z zarządzaną nieruchomością (umowy z dzierżawcami i najemcami).

W piśmie uzupełniającym z dnia 17.06.2010 r. (data wpływu 24.06.2010 r.) Spółka doprecyzowała, iż po dniu złożenia w/w wniosku uzyskała informację, iż Syndyk Masy Upadłości W. powołując się na wyrok Sądu Apelacyjnego z 30.04.2010 r. podpisał z częścią najemców/dzierżawców aneksy do umów, w których zmienił stronę wynajmującą z B. S.A. Grupa Holdingowa w imieniu którego działa Zarządca Przymusowy Nieruchomości w W. przy ul. C. na Syndyka Masy Upadłości W.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym (a przed dokonaniem skutecznej egzekucji z nieruchomości w drodze jej sprzedaży przez syndyka) spółka B. S.A. pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług z tyt. prowadzonej na nieruchomości działalności gospodarczej oraz czy jest zobowiązana do wystawiania faktur VAT dla dzierżawców i najemców nieruchomości we własnym imieniu, w przypadku kiedy faktycznym dzierżycielem nieruchomości pozostaje były zarządca przymusowy, który jest jednocześnie Syndykiem Masy Upadłości W. Sp. z o.o....
2. Czy Syndyk Masy Upadłości jest uprawniony do wystawiania faktur VAT w imieniu spółki z tyt. prowadzonej na nieruchomości działalności gospodarczej...
   
   

Odnosząc się do pytania 1 Spółka stoi na stanowisku, że po dobrowolnym wydaniu nieruchomości Syndykowi Masy Upadłości a przed dokonaniem skutecznej egzekucji z nieruchomości dokonanej przez Syndyka Masy Upadłości, Spółka B. S.A pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług z tyt. prowadzonej na nieruchomości działalności gospodarczej oraz jest zobowiązana do wystawiania faktur VAT dla dzierżawców i najemców nieruchomości we własnym imieniu, pomimo, że faktycznym dzierżycielem nieruchomości pozostaje były zarządca przymusowy który jest jednocześnie Syndykiem Masy Upadłości W. Sp. z o.o.

Zdaniem Spółki od chwili upadku zarządu przymusowego ustanowionego na nieruchomości odpadł także tytuł do pobierania i przetrzymywania przez byłego zarządcę przymusowego pożytków uzyskiwanych z nieruchomości.

Pobrane przez byłego zarządcę przymusowego w toku sprawowania zarządu pożytki – w zakresie, w jakim nie stanowią one kosztów sprawowania zarządu, którego zgodnie z art. 940 k.p.c. (w dawnym brzmieniu) oraz postanowieniami sądów o zatwierdzeniu sprawozdań z zarządu i przyznaniu zarządcy przymusowemu wynagrodzenia, powinny być pokryte z dochodów z nieruchomości - winny być zwrócone na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, tj. B. S.A.

Zdaniem Spółki z chwilą odpadnięcia podstawy prawnej pobierania świadczeń od osób trzecich (w tym dzierżawców i najemców) na rachunek spółki, pobrane przez byłego zarządcę przymusowego świadczenia stają się nienależne (art. 410 kc.) i jako takie powinny być zwrócone na rachunek Spółki.

Były zarządca przymusowy winien zwrócić spółce dokumentację związaną z nieruchomością a także zaprzestać pobierania czynszów, oraz innych pożytków z nieruchomości przy ul. C. w W.

Odnosząc się do pytania nr 2 zdaniem spółki syndyk nie jest umocowany do wystawiania w imieniu Spółki faktur VAT, ani innych dokumentów, gdyż zgodnie z art. 118 § 1 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe syndyk masy upadłości na podstawie wydanego wyroku jest uprawniony tylko do przeprowadzenia egzekucji z nieruchomości celem zaspokojenia wierzycieli masy upadłości W. Sp. z o.o.

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 01.05.2010 r. faktury VAT Spółka B. S.A. jest zobowiązana wystawiać samodzielnie zgodnie z art. 106 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (publikacja - Dz.U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.).

W uzupełnieniu z dnia 17.06.2010 r. Spółka doprecyzowała, iż jej zdaniem aneksy zawarte przez Syndyka Masy Upadłości W. są nieważne, bowiem nie zostały podpisane przez stronę umowy, tj. B. S.A. Grupa Holdingowa lecz osobę trzecią, czyli Syndyka. Ten zaś nie był uprawniony do ich podpisania, ponieważ wyrok dotyczył wyłącznie bezskuteczności umowy sprzedaży, nie zaś bezskuteczności wobec masy upadłości jakichkolwiek umów dzierżawy lub najmu.

W dniu 01.09.2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP1-443-568/10-2/AS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W uzasadnieniu do wydanej interpretacji tut. Organ wskazał, na skutek wyroku przedmiotowa nieruchomość weszła w skład masy upadłości przedsiębiorstwa. Możliwość dokonywania jakichkolwiek czynności prawnych wobec tego majątku należy do syndyka. Może on nią rozporządzać jak właściciel, w tym zarządzać, czerpać pożytki jako jej dzierżyciel, mimo że uprawnienia właścicielskie pozostają u Wnioskodawcy. Zdaniem Organu, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy uznanie danego świadczenia za świadczenie usług nie jest powiązane z posiadaniem praw własności do przedmiotu świadczenia. Na gruncie ustawy świadczącym usługę będzie podmiot, który posiada prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel, co nie jest równoznaczne z prawem własności w znaczeniu Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca nie jest zatem podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej na nieruchomości działalności gospodarczej i nie jest obowiązany do wystawiania faktur VAT dla dzierżawców i najemców nieruchomości. Syndyk jest obowiązany wystawiać faktury na rzecz upadłej spółki, a nie w imieniu Wnioskodawcy.

Przedmiotowa interpretacja była przedmiotem skargi, złożonej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13.07.2010 r. sygn. akt III SA/Wa 3244/10 uchylono zaskarżoną interpretację w całości. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał na uchwałę Sądu Najwyższego z 22 stycznia 2009 r. sygn. akt III CZP 134/08 (OSNC 2009/12/161) oraz wyrok z 26 stycznia 2011 r. sygn. akt IV CSK 273/10 (LEX nr 738125), w których wyjaśniano kwestie bezskuteczności czynności upadłego. Wynika z nich, że stwierdzenie bezskuteczności umowy sprzedaży nieruchomości nie oznaczało zatem jednoczesnego stwierdzenia bezskuteczności innych zawartych przez Skarżącą Spółkę umów dotyczących tej nieruchomości, w tym umów najmu i dzierżawy. W ocenie WSA, Minister Finansów obowiązany był ocenić w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czy brak wpływu orzeczonej bezskuteczności umowy sprzedaży nieruchomości na umowy najmu i dzierżawy, pozbawia Spółkę statusu podatnika podatku od towarów i usług z tytułu obrotów generowanych w ramach tychże umów. WSA wskazał, że w świetle art. 59 § 1 Prawa upadłościowego należy odróżnić obowiązek Skarżącej wydania nieruchomości masie upadłości od kwestii, czy przychód przynoszony przez tę nieruchomość na skutek związanych z nią umów najmu i dzierżawy powinien być wydany masie upadłości jako to, co wskutek sprzedaży nieruchomości nie weszło do majątku upadłego.

W orzeczeniu wskazano również, że usługa w ogóle nie musi łączyć się z posiadaniem przez podmiot ją świadczący jakiegokolwiek prawa do określonej rzeczy. W rozpoznanej sprawie nie chodziło o przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel. Pomimo uznania umowy za bezskuteczną, właścicielem nieruchomości pozostała Skarżąca, chociaż nie mogła tego prawa samodzielnie przenieść na inny podmiot. Mógł to uczynić tylko syndyk. W świetle powyższego, argument przedstawiony w interpretacji oparty na okoliczności, że będąc uprawnionym do dysponowania masą upadłości, syndyk tym samym mógł dysponować nieruchomością, która na skutek wyroku weszła do tej masy, nie dowodził stanowiska, że Skarżąca była podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu usług najmu i dzierżawy związanych z tą nieruchomością, świadczonych na podstawie zawartych z nią umów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13.07.2011 r., sygn. akt III SA/Wa 3244/10 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1, ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług, zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Wobec spółki dokonującej sprzedaży ww. nieruchomości została ogłoszona upadłość, w następstwie czego syndyk masy upadłości wniósł pozew o wydanie nieruchomości podnosząc, że czynność prawna sprzedaży nieruchomości była nieważna, bowiem sprzeczna z zasadami współżycia społecznego oraz zgłosił roszczenie o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną wobec masy upadłości. Wyrokiem Sądu apelacyjnego stwierdzona została prawomocnie bezskuteczność umowy sprzedaży nieruchomości.

W świetle opisanego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy, budzi fakt, czy przed dokonaniem skutecznej egzekucji z nieruchomości w drodze sprzedaży przez syndyka, pozostaje on podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej na nieruchomości działalności gospodarczej, tj. z tytułu umów najmu oraz czy Syndyk Masy Upadłości jest uprawniony do wystawiania faktur VAT w imieniu Wnioskodawcy.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi w rozumieniu cyt. art. 8 ustawy należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie ulega wątpliwości, że najem i dzierżawa są umowami, w ramach których wynajmujący i wydzierżawiający świadczą usługę na rzecz najemcy i dzierżawcy w zamian za co otrzymują stosowne wynagrodzenie. Usługi najmu i dzierżawy dla wynajmującego (wydzierżawiającego) generują zatem obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy.

Uwzględniając przywołaną regulację art. 8 ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, iż do rozliczenia podatku od towarów i usług zobowiązany jest podmiot świadczący usługę. Z punktu widzenia ww. artykułu nie ma znaczenia, czy świadczącemu usługę przysługuje prawo własności do przedmiotu najmu, czy też jest jej faktycznym dzierżycielem. Status usługodawcy należy zatem przypisać podmiotowi, który pozostaje w stosunku zobowiązaniowym z drugą stroną umowy o świadczenie usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że stroną umów najemcami, czyli podmiotem świadczącym usługę najmu jest Wnioskodawca (który nieruchomość bezskutecznie nabył). Ponadto Spółka wskazała, iż z częścią najemców/dzierżawców Syndyk podpisał aneksy do umów, w których zmienił stronę wynajmującą ze Spółki na Syndyka masy upadłości. Aneksy te w ocenie Wnioskodawcy należy uznać za nieważne, bowiem nie zostały podpisane przez stronę umowy tj. Spółkę, lecz osobę trzecią – Syndyka.

Organ podatkowy w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 14 § 1 Ordynacji podatkowej nie jest uprawniony do oceny innych przepisów, niż prawa podatkowego. Stąd organ podatkowy jako element stanu faktycznego przyjmuje, iż aneksy do umów zawarte przez Syndyka dotknięte są nieważnością bezwzględną.

Powyższe założenie jest w pełni uprawnione, tym bardziej, iż w orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się w odniesieniu do instytucji prawnej określonej w art. 527 Kodeksu cywilnego, iż „sankcja prawna w postaci ubezskutecznienia czynności dokonanej z pokrzywdzeniem wierzyciela określana jest w doktrynie mianem bezskuteczności względnej. Jej istota polega na tym, że w wyniku wydanego orzeczenia uwzględniającego powództwo pokrzywdzonego wierzyciela czynność prawna nie zostaje unieważniona, lecz staje się bezskuteczna, jednakże tylko w stosunku do konkretnego podmiotu uprawnionego ze skargi paulińskiej. Oznacza to, że wobec pozostałych uczestników obrotu czynność pozostaje w mocy i wywołuje wszelkie, właściwe jej skutki prawne” (Uchwała SN z 22 stycznia 2009 r. sygn. akt III CZP 134/08). Brak jest zatem podstaw prawnych do ekstrapolacji skutków orzeczenia bezskuteczności czynności prawnej (przeniesienia własności przedmiotowej nieruchomości na Spółkę) wobec masy upadłości (jako uprawnionej ze skargi paulińskiej) w odniesieniu do Spółki także na stosunki umowne pomiędzy najemcami a Spółką.

Zatem orzeczenie bezskuteczności umowy sprzedaży nieruchomości nie pozbawia Spółki statusu podatnika podatku od towarów i usług z tytułu obrotów generowanych w ramach tychże umów.

Biorąc pod uwagę powyższe i uwzględniając przywołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż w zaistniałym stanie faktycznym, Wnioskodawca jako strona umów z najemcami, jest podmiotem świadczącym usługę najmu. W konsekwencji czego Spółka jest podatnikiem podatku VAT z tytułu świadczonych usług najmu i jest obowiązana, zgodnie z art. 106 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy, do wystawiania faktur VAT.

Tym samym na gruncie przepisów podatkowych, Syndyk nie jest podmiotem zobowiązanym, ani uprawnionym do wystawiania faktur VAT w imieniu Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usługi najmu.

Nadmienić należy, że w przedmiotowej interpretacji nie dokonano oceny twierdzeń Spółki zawartych w uzasadnieniu jej stanowiska, że świadczenia pobrane przez byłego zarządcę przymusowego stały się świadczeniami nienależnymi w rozumieniu art. 410 k.c. oraz że były zarządca tymczasowy powinien zwrócić spółce dokumentację związaną z nieruchomością, a także zaprzestać pobierania czynszów i innych pożytków z nieruchomości. Są to bowiem zagadnienia z zakresu prawa cywilnego i w trybie art. 14 ustawy Ordynacja podatkowa nie mogą zostać rozpatrzone.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa została rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.