Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.402.2017.1.DS
z 29 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego i przekazanego na cele osobiste po zakończeniu umowy leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego i przekazanego na cele osobiste po zakończeniu umowy leasingu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej w oparciu o zawarte umowy z placówkami służby zdrowia. Uzyskiwane dochody ustala na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dochody opodatkowuje podatkiem liniowym zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W ramach prowadzonej działalności w dniu 15 marca 2013 r. zawarł umowę leasingu samochodu osobowego BMW na okres 42 miesięcy. W czasie trwania umowy leasingu odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania przedmiotu leasingu dokonywał Finansujący. Samochód Wnioskodawca wykorzystywał w działalności gospodarczej. Raty leasingowe i koszty eksploatacji samochodu Wnioskodawca ujmował w kosztach działalności gospodarczej. Po zakończeniu umowy leasingowej, w październiku 2016 r. wykupił samochód do majątku prywatnego. Wnioskodawca nie ujmował w kosztach działalności gospodarczej wartości wykupu tego samochodu i nie wprowadzał samochodu do ewidencji środków trwałych, z uwagi na przeznaczenie samochodu do majątku prywatnego. Wykupiony z leasingu do majątku prywatnego samochód, używał w niewielkim zakresie również dla potrzeb działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadził ewidencję przebiegu pojazdu w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu i zaliczenia do kosztów działalności poniesione wydatki do limitu określonego w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wrześniu 2017 r. Wnioskodawca sprzedał powyższy samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż samochodu osobowego BMW nabytego po zakończeniu leasingu do majątku prywatnego, która nastąpi po upływie sześciu miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie ww. samochodu, skutkuje powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale z uwagi na upływ sześciomiesięcznego okresu użytkowania w ramach majątku prywatnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (…) nadała nowe brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepis powyższy odnosi się do składników majątku (środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) wchodzących w skład majątku przedsiębiorstwa.

Jednocześnie w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT został wymieniony przypadek samochodu osobowego, którego podatnik nie ujmuje w ewidencji środków trwałych, rozliczając koszty jego eksploatacji dla celów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu, tzw. kilometrówką. Samochód ten nie stanowi zatem majątku przedsiębiorstwa (podobnie jak samochód wynajmowany), ale stanowi tzw. „majątek prywatny” przedsiębiorcy. Tym samym powyższy przepis wyłącza zastosowanie normy przewidzianej w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o PIT w przypadku takiego samochodu osobowego.

W konsekwencji należy stwierdzić, że odpłatne zbycie samochodu osobowego, którego koszty eksploatacji były rozliczne w działalności gospodarczej, na podstawie tzw. „kilometrówki”, skutkuje powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o PIT. W sytuacji gdy sprzedaż samochodu nastąpi po jego półrocznym okresie użytkowania w ramach majątku prywatnego, nie spowoduje to powstania przychodu z działalności gospodarczej, nie będzie również podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym z odpłatnego zbycia innych rzeczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednocześnie w art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy został wymieniony przypadek samochodu osobowego, którego podatnik nie ujmuje w ewidencji środków trwałych, rozliczając koszty jego eksploatacji dla celów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu, tzw. „kilometrówki”.

Samochód ten nie stanowi zatem majątku przedsiębiorstwa (podobnie jak samochód wynajmowany), ale stanowi tzw. „majątek prywatny” przedsiębiorcy. Tym samym przepis wyłącza zastosowanie normy przewidzianej w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku takiego samochodu osobowego. W konsekwencji należy stwierdzić, że odpłatne zbycie samochodu osobowego, którego koszty eksploatacji były rozliczane na podstawie tzw. kilometrówki, skutkuje powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej w oparciu o zawarte umowy z placówkami służby zdrowia. Uzyskiwane dochody ustala na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dochody Wnioskodawcy opodatkowane są podatkiem liniowym zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. W ramach prowadzonej działalności w dniu 15 marca 2013 r. zawarł umowę leasingu samochodu osobowego BMW na okres 42 miesięcy. W czasie trwania umowy leasingu odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania przedmiotu leasingu dokonywał Finansujący. Samochód był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Wnioskodawca raty leasingowe i koszty eksploatacji samochodu ujmował w kosztach działalności gospodarczej. Po zakończeniu umowy leasingowej, w październiku 2016 r. Wnioskodawca wykupił samochód do majątku prywatnego. Nie ujmował w kosztach działalności gospodarczej wartości wykupu tego samochodu i nie wprowadził samochodu do ewidencji środków trwałych z uwagi na przeznaczenie samochodu do majątku prywatnego. Wykupiony z leasingu do majątku prywatnego samochód był używany w niewielkim zakresie również dla potrzeb działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadził ewidencję przebiegu pojazdu w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu i zaliczał do kosztów działalności poniesione wydatki do limitu określonego w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. We wrześniu 2017 r., Wnioskodawca sprzedał powyższy samochód.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że w sytuacji gdy Wnioskodawca używał dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej samochodu osobowego, nabytego po zakończeniu leasingu do majątku prywatnego, to odpłatne zbycie takiego samochodu osobowego nie będzie generować przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, sprzedaż ww. samochodu osobowego, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.Stąd, jeżeli od dnia nabycia samochodu osobowego upłynął okres pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, to odpłatne zbycie ww. samochodu nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.