Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.529.2017.1.JO
z 15 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o. o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) od maja 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą korzystając ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka wykonuje czynności zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie:

• art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;
• art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;
• art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe;
• art. 82 ust. 3 ustawy – tj. dostawę budynków i budowli, usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek wyłącznie na cele mieszkaniowe oraz usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi świadczone na zlecenie (z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych).
  
  

Do dnia 27 maja 2017 r. Spółka świadczyła również usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, nadzoru inwestorskiego oraz roboty wykończeniowe, które byłyby opodatkowane stawką 23% VAT w przypadku wykonywania ich przez czynnego podatnika VAT. Ostatnia sprzedaż tego typu usług miała miejsce w dniu 26 maja 2017 r.

Do dnia 29 maja 2017 r. Spółka korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Dnia 29 maja 2017 r. w wyniku dokonania sprzedaży zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 10 – tj. dostawy budynku, którego pierwsze zasiedlenie miało miejsce ponad 2 lata przed dostawą – Spółka przekroczyła obrót wymieniony w art. 113 ust. 1 ustawy.

Ze względu na to, że od momentu przekroczenia limitu 200.000 zł obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, Spółka świadczyła tylko usługi zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a, 36 oraz art. 82 ust. 3 ustawy – zgodnie z art. 96 ust. 3 – nie złożyła zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, mimo, że od dnia przekroczenia wykonywała wyłącznie czynności zwolnione, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a, 36 oraz art. 82 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, miała obowiązek złożyć zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, a jeśli tak, to czy ma obowiązek comiesięcznego składania deklaracji VAT-7?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.):

Art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Przekroczenie limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 nastąpiło w dniu 29 maja 2017 r., ze względu na czynności zwolnione na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, tj. dostawę budynku, którego pierwsze zasiedlenie miało miejsce ponad 2 lata przed dostawą.

Spółka zaprzestała wykonywania czynności, które w przypadku świadczenia przez czynnego podatnika VAT byłyby opodatkowane podatkiem od towarów i usług w dniu 27 maja 2017 r. (ostatnia czynność miała miejsce w dniu 26 maja 2017 r.). Od tego momentu Spółka wykonywała jedynie czynności zwolnione od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a i 36 oraz art. 82 ust. 3 ustawy.

W związku z powyższym, Spółka miała prawo skorzystać z braku konieczności rejestracji do podatku od towarów i usług, wynikającego z przepisu zawartego w art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 82 ust. 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4. przepisy Unii Europejskiej.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od maja 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą korzystając ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 oraz 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wykonuje czynności zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy oraz art. 82 ust. 3 ustawy.

Do dnia 27 maja 2017 r. Wnioskodawca świadczył również usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, nadzoru inwestorskiego oraz roboty wykończeniowe, które byłyby opodatkowane stawką 23% VAT w przypadku wykonywania ich przez czynnego podatnika VAT. Ostatnia sprzedaż tego typu usług miała miejsce w dniu 26 maja 2017 r.

Do dnia 29 maja 2017 r. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Dnia 29 maja 2017 r. w wyniku dokonania sprzedaży zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 10 – tj. dostawy budynku, którego pierwsze zasiedlenie miało miejsce ponad 2 lata przed dostawą – Wnioskodawca przekroczył obrót wymieniony w art. 113 ust. 1 ustawy.

Ze względu na to, że od momentu przekroczenia limitu 200 000,00 zł obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca świadczył tylko usługi zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a, 36 oraz art. 82 ust. 3 ustawy – zgodnie z art. 96 ust. 3 – nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, pomimo, że od dnia przekroczenia wykonywał wyłącznie czynności zwolnione o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a, 36 oraz art. 82 ust. 3 ustawy miał obowiązek złożyć zgłoszenie rejestracyjne dla celów podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do powyższego, zauważyć należy, że jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami, ,li>usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   2. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast, kwestie związane z rejestracją podatników zostały uregulowane w art. 96 ustawy.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, pomimo, że od dnia przekroczenia wykonywał wyłącznie czynności zwolnione o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a, 36 oraz art. 82 ust. 3 ustawy nie miał obowiązku złożyć zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli Wnioskodawca rozpocznie wykonywanie sprzedaży opodatkowanej to będzie zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy.

Tut. Organ wskazuje, że w związku z odpowiedzią pozytywną na pierwszą część pytania, gdzie stwierdzono, że Wnioskodawca nie miał obowiązku złożyć zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku od towarów i usług, za bezprzedmiotowe należy uznać drugą część pytania, dotyczącą obowiązku comiesięcznego składania deklaracji VAT-7.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.