Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.505.2017.1.KB
z 15 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 4 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu rozliczenia podatku należnego z tytułu dokonanego importu towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu rozliczenia podatku należnego z tytułu dokonanego importu towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 4 grudnia 2017 r.) o wskazanie, że dotyczy on stanu faktycznego oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności produkcyjnej dokonuje zakupu towarów w kraju, w innych krajach UE oraz poza Unią Europejską. Import towarów spoza UE dokonywany jest w ramach procedury uproszczonej, zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy o VAT. W oparciu o art. 33a ust. 5 Spółka korzysta z uproszczenia, w ramach którego możliwe jest rozliczenie podatku należnego bezpośrednio w deklaracji podatkowej zamiast w zgłoszeniu celnym – zgodnie z zapisem art. 33 ustawy VAT rozliczenie podatku VAT winno być dokonane w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów. Dodatkowo, zgodnie z zapisem art. 33a ust. 6 Ustawy o VAT „podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów”. Ponieważ Spółka korzysta z zezwolenia na korzystanie z procedury uproszczonej wydanego agencji celnej będącej przedstawicielem pośrednim Spółki, po sporządzeniu deklaracji VAT jest ona przesyłana agencji celnej zgodnie z przywołanym powyżej przepisem.

Przy obejmowaniu procedurą celną importowanych przez Spółkę towarów dochodzi czasami do błędów w zgłoszeniach celnych i jako nabywca towaru wskazywana jest inna spółka należąca do grupy S zarejestrowana w Polsce dla VAT, która korzysta z procedury uproszczonej w ramach zezwolenia wydanego temu samemu przedstawicielowi pośredniemu. W takich przypadkach podmiot działający jako przedstawiciel pośredni Spółki zgłasza wniosek do właściwego organu celnego o skorygowaniu danych nabywcy i Spółka dopiero po otrzymaniu decyzji urzędu celnego rozlicza VAT należny i naliczony w deklaracji VAT za miesiąc, w którym otrzymano decyzję korygującą zgłoszenie celne. Spółka nadmienia, iż widnieje jako nabywca na fakturze zakupu.

W złożonym uzupełnieniu Spółka wskazała, że sytuacja opisana we wniosku dotyczy stanu faktycznego oraz że w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 17 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Spółka zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie poprawności przyjętego sposobu postępowania w przypadku wskazania w zgłoszeniu celnym błędnego podmiotu jako nabywcy, zgodnie z którym to rozwiązaniem Spółka dokonuje rozliczenia podatku należnego w deklaracji za miesiąc, w którym otrzymano decyzje urzędu celnego o skorygowaniu błędnych danych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku błędu polegającego na wskazaniu innego podmiotu w zgłoszeniu celnym rozliczanym w ramach procedury uproszczonej, Spółka nie jest uprawniona do ujęcia tej transakcji dla celów VAT w miesiącu (…).

Zgodnie z art. 4 pkt 18 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny określenie „zgłaszający” oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest „zgłoszenie celne”. W opisywanej sytuacji jako zgłaszający wskazany został zupełnie inny podmiot prawny, dlatego też dopiero po otrzymaniu dokumentu korygującego dane nabywcy w zgłoszeniu celnym Spółka posiada prawo do rozliczenia podatku należnego z tytułu tej transakcji w deklaracji VAT. Ponieważ Spółka z powodu błędu w zgłoszeniu celnym nie wykazuje podatku należnego, podatek naliczony również nie jest wykazywany w deklaracji VAT do momentu otrzymania od organu celnego decyzji korygującej – podejście Spółki jest w pełni zgodne z art. 86 ust. 2 pkt 2b, z którego wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi „w przypadku importu towaru – kwota podatku należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a”. Skoro Spółka nie wykazuje podatku należnego w miesiącu objęcia importowanych towarów procedurą celną, nie jest również uprawniona do wykazania podatku naliczonego.

Jak już było wspomniane wcześniej, Spółka dokonuje rozliczenia VAT w miesiącu otrzymania decyzji organu celnego o skorygowaniu danych nabywcy w zgłoszeniu celnym. Po sporządzeniu deklaracji VAT-7 za ten okres i przesłaniu jej do urzędu skarbowego, Spółka przesyła zarówno deklarację, jak i potwierdzenie jej przesłania agencji celnej, aby mogła ona, jako przedstawiciel pośredni Spółki w rozumieniu przepisów celnych, wypełnić obowiązek wynikający z art. 33a ust. 6, który mówi, iż „podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów”, przy czym zdaniem Spółki obowiązek podatkowy z tytułu importu powstaje w tym przypadku w miesiącu otrzymania od organu celnego decyzji korygującej zgłoszenie celne.

W sprawie opisanej powyżej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podatkiem podlega import towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11 (art. 19a ust. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy – miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie towarów wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Na podstawie art. 33a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Jak stanowi art. 33a ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

1. przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
   1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
   2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego;
2. (uchylony).
   
   

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań (art. 33a ust. 2b ustawy).

Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celno-skarbowego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty (art. 33a ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 33a ust. 4 ustawy – podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia.
   
   

W przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio (art. 33a ust. 5 ustawy).

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (art. 33a ust. 6 ustawy).

W przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego kwoty podatku wraz z odsetkami (art. 33a ust. 7 ustawy).

W przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych, który działa na rzecz podatnika nieposiadającego pozwolenia na stosowanie uproszczenia, którym zostały objęte towary, lub dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, o którym mowa w ust. 5, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz na działającym na jego rzecz przedstawicielu (art. 33a ust. 8 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 5 pkt 12, 15, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanym dalej unijnym kodeksem celnym:

• „zgłoszenie celne” oznacza czynność, przez którą osoba w wymaganej formie i w określony sposób wyraża zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną, wskazując w stosownych przypadkach wszelkie szczegółowe ustalenia, które mają mieć zastosowanie;
• „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
• „dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
• „dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.
  
  

W myśl art. 77 unijnego kodeksu celnego:

1. Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:
   1. dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;
   2. odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
2. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.
3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (…)
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności produkcyjnej dokonuje zakupu towarów m.in. poza Unią Europejską. Import towarów spoza Unii Europejskiej dokonywany jest w ramach procedury uproszczonej zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy. Spółka korzysta z uproszczenia, w ramach którego możliwe jest rozliczenie podatku należnego bezpośrednio w deklaracji podatkowej zamiast w zgłoszeniu celnym. Ponieważ Spółka korzysta z zezwolenia na korzystanie z procedury uproszczonej wydanego agencji celnej będącej przedstawicielem pośrednim Spółki, po sporządzeniu deklaracji VAT jest ona przesyłana agencji celnej zgodnie z przywołanym powyżej przepisem.

Przy obejmowaniu procedurą celną importowanych przez Spółkę towarów dochodzi czasami do błędów w zgłoszeniach celnych i jako nabywca towaru wskazywana jest inna spółka należąca do grupy S zarejestrowana w Polsce dla VAT, która korzysta z procedury uproszczonej w ramach zezwolenia wydanego temu samemu przedstawicielowi pośredniemu. W takich przypadkach podmiotów działający jako przedstawiciel pośredni Spółki zgłasza wniosek do właściwego organu celnego o skorygowaniu danych nabywcy i Spółka dopiero po otrzymaniu decyzji urzędu celnego rozlicza VAT należny i naliczony w deklaracji VAT za miesiąc, w którym otrzymano decyzję korygującą zgłoszenie celne. Spółka widnieje jako nabywca na fakturze zakupu. Ponadto Spółka wskazała, że w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 17 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Spółki dotyczą określenia, czy postępuje ona prawidłowo – w przypadku wskazania w zgłoszeniu celnym błędnego podmiotu jako nabywcy – dokonując rozliczenia podatku należnego w deklaracji za miesiąc, w którym otrzymała decyzje urzędu celnego o skorygowaniu błędnych danych.

Jak wskazała Spółka, w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 17 ust. 1 ustawy co oznacza, że jest ona podmiotem, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła, a w konsekwencji Spółka jest podatnikiem z tytułu dokonanego importu towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Spółka będąca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy podatnikiem z tytułu importu towarów oraz korzystająca z uproszczenia, o którym mowa w art. 33a ust. 1 ustawy jest zobowiązana do rozliczenia podatku należnego z tytułu dokonanego importu towarów w deklaracji podatkowej, składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

W przypadku importu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powstania długu celnego, natomiast dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Zatem momentem powstania obowiązku podatkowego jest chwila przyjęcia zgłoszenia celnego, a w konsekwencji to w deklaracji składanej za ten okres rozliczeniowy podatnik jest zobowiązany do rozliczenia kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w przypadku korzystania z procedury, o której mowa w art. 33a ust. 1 ustawy.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Spółki należy stwierdzić, że pomimo wskazania w zgłoszeniu celnym błędnych danych dotyczących nabywcy towaru to na Spółce, jako na podatniku, ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu importowanych towarów, przy czym Spółka jest zobowiązana do wykazania tego podatku w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostało przyjęte zgłoszenie celne, tj. powstał z tytułu importu towarów obowiązek podatkowy.

Nie można utożsamiać – wbrew twierdzeniu Spółki – momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów z momentem otrzymania przez Spółkę od organu celnego decyzji korygującej zgłoszenie celne, ponieważ Spółka jest podatnikiem z tytułu importu towarów zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego w związku z dokonaniem czynności faktycznej, jaką jest przywóz towarów, bez względu na moment uzyskania prawidłowo sporządzonych dokumentów celnych.

Resumując, w przypadku wskazania w zgłoszeniu celnym błędnego podmiotu jako nabywcy Spółka postępuje nieprawidłowo dokonując rozliczenia podatku należnego w deklaracji za miesiąc, w którym otrzymała decyzje urzędu celnego o skorygowaniu błędnych danych.

Tym samym stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.