Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB2/4511-604/15-7/BK
z 2 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 1285/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 3 października 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2015 r. (data wpływu 22 maja 2015 r.) uzupełnionym w dniu 3 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 3 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 11 sierpnia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację znak: ITPB2/4511-604/15/BK, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Stwierdził, iż nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości, sprzedaży której dokonała wraz z córką w 2014 r., nastąpiło odpowiednio w 2005 r. oraz w 2012 r., w związku z tym jej sprzedaż, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2005 r. w ramach wspólności małżeńskiej nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku z uwagi na upływ 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż ww. nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2012 r. w drodze spadku po zmarłym mężu stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, chyba że spełnione zostaną warunki zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy.

Wnioskodawczyni na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 sierpnia 2015 r. znak: ITPB2/4511-604/15/BK wniosła pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 18 września 2015 r. znak: ITPB2/4511-1-83/15/MU stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 sierpnia 2015 r. znak: ITPB2/4511-604/15/BK złożyła skargę z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 21 października 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 14 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 1285/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 11 sierpnia 2015 r. znak: ITPB2/4511-604/15/BK.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 1285/15, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, złożył skargę kasacyjną z dnia 18 kwietnia 2016 r., znak ITRP/46/35/16/DO do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Natomiast pismem z dnia 26 lipca 2017 r., znak 0110-KWR4.4021.47.2017.1.RB uznając, że stanowisko prezentowane w zaskarżonym wyroku zgodne jest z poglądem i ukształtowaną linią orzecznictwa NSA, tutejszy organ cofnął złożoną skargę kasacyjną.

Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1537/16 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie kasacyjne.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2005 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, z którym pozostawała we wspólności ustawowej nabyła nieruchomość do majątku wspólnego. Nieruchomość stanowiła współwłasność łączną – jak cały ich majątek.

W roku 2012 zmarł mąż Wnioskodawczyni. Jako ustawowi spadkobiercy Wnioskodawczyni i Jej córka nabyły udziały w masie spadkowej - po 1/2 części każda.

W dniu 6 marca 2014 r. – przed upływem 5 lat, licząc od daty śmierci męża Wnioskodawczyni wraz córką sprzedała opisaną wyżej nieruchomość (Wnioskodawczyni udział wynoszący 3/4 części w nieruchomości, córka 1/4 udziału).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaka data jest relewantna z punktu widzenia istnienia obowiązku podatkowego, czy za datę nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia do majątku wspólnego małżonków, czy może w tym konkretnym przypadku datę otwarcia spadku, w konsekwencji, czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłacenia podatku od sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nabycie nieruchomości nastąpiło w 2005 r. a nie w 2012 r., tj. z chwilą otwarcia spadku i tym samym nieruchomość została sprzedana po upływie 5 lat od jej nabycia, w konsekwencji Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku od uzyskanego dochodu ze sprzedaży nieruchomości. Stanowisko to w ocenie Wnioskodawczyni poparte jest ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych i celem wyjaśnienia istoty problemu przytacza orzeczenie, w którym sąd wskazał, że (…) Uproszczeniem było przyjęcie przez organy podatkowe, że skarżąca dwukrotnie nabyła nieruchomość, w której, z uwagi na ustrój majątkowy, niemożliwe było określenie jej udziałów. Pierwszy raz w chwili zakupu nieruchomości wraz mężem, z którym łączyła ją wspólność majątkowa, drugi raz w wyniku dziedziczenia po śmierci męża. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które skarżąca oraz – odrębnie – jej mąż posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Przyjmując z kolei tok rozumowania organu w rozpoznawanej sprawie należałoby uznać, że w przypadku jednej nieruchomości wystąpiłyby dwa terminy nabycia przez tę samą osobę; jeden dotyczący nabycia całej nieruchomości, a drugi dotyczący nabycia udziału w prawie własności nieruchomości, podczas gdy skarżący, już od 2002 r., posiadał prawo własności przedmiotowej nieruchomości (na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej), co do całej nieruchomości (wyrok WSA w Gdańsku, sygn. akt I SA/Gd 447/14).

Podobnie, jak w wyżej wskazanym orzeczeniu orzekały inne sądy (wyrok NSA, sygn. akt II FSK 1101/10, wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim, sygn. akt I SA/Go 136/14, wyrok WSA w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 3464/12).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż nieruchomość nabyła w całości w 2005 r. a nie w 2012 jej udział.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2005 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, z którym pozostawała we wspólności ustawowej nabyła nieruchomość do majątku wspólnego. Nieruchomość stanowiła współwłasność łączną – jak cały ich majątek.

W roku 2012 zmarł mąż Wnioskodawczyni. Jako ustawowi spadkobiercy Wnioskodawczyni i Jej córka nabyły udziały w masie spadkowej - po 1/2 części każda.

W dniu 6 marca 2014 r. – przed upływem 5 lat, licząc od daty śmierci męża Wnioskodawczyni wraz córką sprzedała opisaną wyżej nieruchomość (Wnioskodawczyni udział wynoszący 3/4 części w nieruchomości, córka 1/4 udziału).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 14 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 1285/15, wskazał, że nie jest trafne stanowisko organu, że odpłatne zbycie nieruchomości, w udziale stanowiącym określoną część tego prawa nabytego w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu, stanowi źródło przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.a p.d.o.f. W myśl tego przepisu, źródłem przychodów jest między innymi odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Na podstawie art. 19 ust. 1 p.d.o.f. przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

WSA zauważył, że istotne wątpliwości interpretacyjne w sprawie powstały na tle użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. zwrotu „nabycie”.

Zdaniem Sądu przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nabycie” oraz, że może być ono rozumiane szeroko, jako uzyskanie tytułu własności lub uzyskanie określonego prawa w drodze np. umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, zasiedzenia a także spadku. Oceniając jednakże skutki zawarcia umowy cywilnoprawnej o charakterze odpłatnym, której przedmiotem jest zbycie nieruchomości nabytej uprzednio przez małżonków do majątku wspólnego, nie można tego czynić w oderwaniu od kontekstu systemowego i celowościowego interpretowanego przepisu, szczególnie w sytuacji gdy wywołuje on wątpliwości w zakresie jego wykładni i stosowania.

Nawiązując do sytuacji prawnej małżonków, których ustrój majątkowy objęty został wspólnością ustawową, zdaniem Sądu należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o. z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Sąd podkreślił również, że wspólność małżeńska ma specyficzny charakter; została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, iż w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości, oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale. Takie nabycie, mieści się, zdaniem Sądu, w pojęciu "nabycia", jakie temu sformułowaniu nadaje art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f. Odnosząc zasady obowiązujące na gruncie prawa rodzinnego oraz skutki prawne jakie wywołują czynności małżonków objętych wspólnością ustawową, do będącego przedmiotem sporu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) p.d.o.f., Sąd stwierdził, że nie da się prawnie ani racjonalnie obronić tezy, że definitywne nabycie własności nieruchomości, skuteczne na gruncie prawa rodzinnego i cywilnego, wywołujące w momencie nabycia skutki prawnorzeczowe, dla celów podatku dochodowego powinno być ustalane powtórnie, w sytuacji zbycia tego prawa po śmierci małżonka. Oceny tej nie zmienia konieczność opodatkowania nabycia spadku podatkiem od spadków i darowizn, która to danina publicznoprawna jest przedmiotem odrębnej regulacji, według określonych w niej kryteriów i zasad.

Nie można przy tym – zdaniem Sądu – abstrahować od funkcji i celu jaki przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. pełni w systemie prawa podatkowego. Jego wprowadzenie miało przeciwdziałać pozostawieniu poza opodatkowaniem obrotu przedmiotami i prawami w nim wymienionymi. W ocenie Sądu, tych mających swoje uzasadnienie w realiach gospodarczych założeń prawodawcy, nie narusza zbycie nieruchomości przez Skarżącą nabytej do wspólnego majątku w 2005 roku nawet, jeżeli zbycie to dotyczy uzyskanego w drodze dziedziczenia określonego udziału w tym prawie.

WSA zauważył, że podobnie, co do oceny sytuacji prawnej małżonków, wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 lutego 2014r., II FSK 211/12, w którym stwierdzono, że nie będzie odpłatnym zbyciem włączenie do majątku małżonków, w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrócił również uwagę na uchwałę NSA z dnia 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96, w której Sąd wyrażając zasadniczą tezę, że sprzedaż nieruchomości lub jej części, zwróconej w trybie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości nie stanowi źródła przychodu w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 p.d.o.f. jednocześnie zauważył, że przepis ten ogranicza w sposób istotny swobodę dysponowania prawem własności i innymi prawami w tym przepisie wymienionymi. Z tej przyczyny, jako przepis o charakterze wyjątkowym, musi być interpretowany ściśle, a wątpliwości prawne powinny być wyjaśniane na korzyść podatnika.

Akceptując w pełni przytoczone tezy oraz ich normatywną wymowę Sąd stwierdził, że wywodzenie przedmiotu opodatkowania w sposób pośredni, prawotwórczy, rozszerzający przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym, prowadzi do objęcia obowiązkiem podatkowym stanów faktycznych, które nie zostały w ustawie podatkowej wyraźnie i jednoznacznie przez prawodawcę wskazane, przy czym sporna w tej sprawie kwestia prawna mająca swoje źródło w prawie cywilnym, rodzinnym i podatkowym, przy występujących problemach interpretacyjnych, powinna być rozstrzygana na korzyść podatnika. Zwłaszcza, że w szeregu przypadkach, stosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. w drodze budzącej wątpliwości w orzecznictwie sądowo administracyjnym wykładni dokonywanej przez organy podatkowe, dotyczy osób zbywających majątek nabyty wiele lat wcześniej do majątku wspólnego, które następnie „nabywają” go w wyniku nie swoich działań, lecz losowego zdarzenia, jakim jest śmierć współmałżonka i pozostają w przekonaniu, iż z tego tytułu nie muszą uiszczać żadnego podatku dochodowego.

W świetle przedstawionej argumentacji, WSA w Szczecinie podzielił stanowisko NSA, że nie stanowi „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nabycie w drodze spadku po współmałżonku, zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego nieruchomości.

Konsekwentnie, w takim przypadku nie można przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. biegnie od daty nabycia udziału w przedmiotowej nieruchomości przez podatniczkę po śmierci męża. Skutkiem tego, w niniejszej sprawie, zważywszy na pierwotny moment nabycia tego prawa w 2005 r., brak jest możliwości opodatkowania jego zbycia w 2014 r. na podstawie tego przepisu.

Końcowo Sąd wskazał, że podobny pogląd wyrażono m.in. w wyrokach WSA w Warszawie z 7 listopada 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1177/13, z 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2999/12 i z 20 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3464/12, WSA w Kielcach z 22 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 396/13, WSA w Krakowie z 7 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1378/12, WSA w Gorzowie z 7 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Go 136/14, WSA w Gdańsku z 9 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 716/14 oraz sygn. akt I SA/Gd 447/14 i z 9 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1422/13, WSA w Bydgoszczy z 24 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 55/15.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, z dnia 14 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 1285/15 dotyczące wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości należy uznać datę jej nabycia do majątku wspólnego małżonków. W związku z tym okres pięciu lat, o którym mowa w tym przepisie liczyć należy od końca roku 2005. Z uwagi zatem na upływ tego okresu z dniem 31 grudnia 2010 r., odpłatne zbycie nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu określonego w art. 10 ust.1 pkt 8 ww. ustawy.

Zgodnie z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.