Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.400.2017.1.PH
z 19 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy zapłacony podatek u źródła jest dla Spółki kosztem podatkowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy zapłacony podatek u źródła jest dla Spółki kosztem podatkowym.

We wniosku zostały przedstawione następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką produkcyjną wytwarzającą urządzenia do opomiarowania zużycia wody i ciepła oraz do odczytu, w tym wodomierze, ciepłomierze, przetworniki przepływu ciepłomierzy, podzielniki kosztów ciepła, systemy zdalnego odczytu liczników.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje transakcje handlowe z podmiotami będącymi nierezydentami w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, dalej: „ustawa o CIT”). W ramach takich transakcji handlowych realizowane są na rzecz Wnioskodawcy dostawy towarów jak i świadczenie usług. Transakcje te realizowane są na podstawie indywidualnie wynegocjowanych umów, na podstawie wzorów umów przedstawionych przez drugą stronę, lub za pośrednictwem różnego rodzaju serwisów internetowych (z uwzględnieniem postanowień regulaminów tych serwisów). Koszty tego typu transakcji są ponoszone przez Wnioskodawcę w celu uzyskania przychodów oraz w celu utrzymania albo zabezpieczenia źródeł przychodów.

W związku z realizacją tego typu transakcji handlowych Wnioskodawca zobowiązany jest (na podstawie umowy, regulaminu) do zapłaty określonej kwoty wynagrodzenia na rzecz zagranicznego kontrahenta, bez faktycznej możliwości potrącenia od tej kwoty podatku u źródła (np. serwis, który określa cennik za daną usługę, na poziomie dokonywania płatności nie pozwala na dokonanie potrącenia podatku u źródła; albo umowa przewiduje, że to odbiorcę usługi obciążają wszelkie koszty podatków u źródła, a usługodawca podejmie się realizacji usługi dopiero po wpłynięciu na jego konto pełnej kwoty przewidzianego w umowie wynagrodzenia). W takich przypadkach Wnioskodawca realnie doznaje faktycznych ograniczeń w stosowaniu przepisów prawa podatkowego krajowego i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którymi Wnioskodawca powinien obowiązkowo potrącić od kwoty należnej kontrahentowi zagranicznemu podatek u źródła, który następnie powinien przekazać na konto urzędu skarbowego.

W związku z tego rodzaju stanem faktycznym Wnioskodawca decyduje się pokrywać koszty podatku u źródła z własnych środków, niejako doliczając jego wartość do wartości wynagrodzenia, którego zapłaty domaga się kontrahent. Takie rozwiązanie niekiedy znajduje odzwierciedlenie w postanowieniach umowy z kontrahentem, lecz niekiedy wzory umów, regulaminy stosowane przez kontrahentów w ogóle nie przewidują tego rodzaju rozwiązań.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym faktury lub inne dokumenty sprzedaży przedstawiane przez zagranicznych kontrahentów obejmują wyłącznie kwotę wynagrodzenia, która rzeczywiście wpłynęła na ich rachunek bankowy, bez wartości podatku u źródła, które Wnioskodawca odprowadził z własnych środków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy działanie Wnioskodawcy polegające na odprowadzaniu podatku u źródła z własnych środków, w sytuacji gdy nie ma możliwości pobrania wartości podatku z kwoty należnej kontrahentowi będącemu nierezydentem, jest prawidłowe? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwotę ponoszonego przez niego ciężaru podatku u źródła z tytułu wypłacanych na rzecz podmiotów będących nierezydentami kwot pieniężnych wynikających z umów z tymi podmiotami? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odpowiedź na pytanie nr 1

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym odprowadzanie podatku u źródła bezpośrednio ze środków Wnioskodawcy jest obowiązkiem Wnioskodawcy, wynikającym z przepisów prawa.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W powyższym przepisie została wyrażona zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych kategorii przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych przychodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej ich źródłem. Taka sytuacja ma miejsce m.in. w przypadku osiągania przez podmioty zagraniczne przychodów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Podatek ten nazywany jest podatkiem u źródła ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z powołanym przepisem, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca na podstawie obowiązujących przepisów prawa dojdzie do wniosku, że w związku z daną transakcją obowiązany jest potracić podatek u źródła i jednocześnie nie ma prawnej możliwości potrącenia wartości tego podatku z kwoty wynagrodzenia wypłacanego kontrahentowi będącemu nierezydentem, prawidłowym działaniem Wnioskodawcy będzie pokrycie wartości podatku u źródła z własnych środków. Pokrycie podatku z własnych środków polega w tym przypadku na tzw. ubruttowieniu czyli doliczeniu do kwoty należności równowartości podatku u źródłu w wysokości przewidzianej przepisami.

Powyższe prowadzi do sytuacji, w której na fakturze lub innym dokumencie sprzedażowym wystawionym przez zagranicznego kontrahenta jest uwzględniona należność dla kontrahenta z dodatkową odpowiednią adnotacją Wnioskodawcy dotyczącą zapłaconego podatku u źródła, który Wnioskodawca powinien odprowadzić na właściwy numer rachunku bankowego Urzędu Skarbowego z własnych środków.

Odpowiedź na pytanie nr 2

Podatek u źródła, który Wnioskodawca reguluje będzie mógł zostać przez niego uznany za koszt uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazuje, że zapłacony przez niego podatek u źródła, którym co do zasady powinien być obciążony przedmiot umowy z zagranicznym kontrahentem, stanowić będzie dodatkowy koszt transakcji, który nie zostanie zwrócony Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób przez kontrahenta. Jest to więc koszt realnie obciążający budżet Wnioskodawcy, poniesiony w celu wykonania obowiązków ustawowych, w ramach transakcji, której celem jest uzyskanie przychodów lub utrzymanie albo zabezpieczenie źródeł przychodów. Spełnione są więc przesłanki uznania wydatku na pokrycie kosztu podatku u źródła za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca zauważa, że skoro umowy zawarte z kontrahentami zagranicznymi (nierezydentami), nie określają możliwości potrącenia podatku u źródła, a jedynie wskazują, że kontrahent ma prawo do uzyskania na swój rachunek bankowy wynagrodzenia w określonej wysokości, to w świetle obowiązujących przepisów podatek u źródła, do którego zapłaty zobowiązany jest Wnioskodawca z własnych środków, formalnie należy uznać za dodatkowy element wynagrodzenia należnego kontrahentowi zagranicznemu. Tym samym kwalifikacja kosztu takiego wynagrodzenia jako kosztu podatkowego, nie powinna budzić wątpliwości.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytacza interpretacje podatkowe:

1. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 maja 2017 roku 0111-KDIB1-1.4010.10.2017.1.BS

Mając powyższe na względzie, uzasadnienie celu poniesienia wydatku, obejmującego uregulowanie za kontrahenta zagranicznego podatku u źródła, pozwalające na zaliczenie go do kosztów uzyskania przychodu jest możliwe w sytuacji, gdy obowiązek pokrycia przez płatnika podatku u źródła wynika z postanowień umowy łączącej strony, jak również w przypadkach gdy brak jest umowy np. w przypadku zakupu biletów lotniczych w Internecie przy użyciu kart płatniczych. Skoro Wnioskodawca decyduje się ponieść ciężar podatku „u źródła” dokonując tego poprzez ubruttowienie należności, wówczas owe ubruttowienie wypłaconej kwoty należnej, stanowić będzie dodatkowy element kosztowy, jako część należnego wynagrodzenia.

Należy zatem stwierdzić, iż przedmiotowe wydatki, co do zasady, spełniać będą przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie znajduje zastosowania żaden z przepisów art. 16 ust. 1 ustawy, a w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 15 tej ustawy, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Zakres tego przepisu dotyczy tylko tego podatku dochodowego, który jest uiszczany przez podatnika.

2. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 sierpnia 2013 IBPBI/2/423-590/13/JS

Wnioskodawca określił przeznaczenie otrzymanych środków, jako finansowanie prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Przy tak określonym przeznaczeniu, pożyczka ta bez wątpienia ma związek z osiąganymi przychodami. Zatem kwota równowartości podatku „u źródła” (do zapłaty której zobowiązuje Wnioskodawcę umowa pożyczki), jest wydatkiem zapewniającym uzyskanie środków finansowych i powinna być traktowana jak inne wydatki związane z uzyskaniem pożyczki wykorzystywanej w działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie podatek „u źródła” jest elementem płaconego przez Spółkę wynagrodzenia z tytułu otrzymanej pożyczki. Tym samym wydatek ten jest dla Spółki kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1.

3. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 kwietnia 2016 IBPB-1-3/4510-218/16/AW

W świetle powyższego, jako że kwota „podatku u źródła”, który zostanie z własnych środków finansowych Spółki przekazana do właściwego urzędu skarbowego stanie się dodatkowym kosztem związanym z wynajmem ciągników siodłowych oraz naczep od kontrahenta niemieckiego i Spółka nie ma możliwości uzyskania jej zwrotu od kontrahenta (wydatek ten będzie wydatkiem definitywnym), będzie stanowił koszt uzyskania przychodów dla Spółki. Co więcej, w ocenie Spółki istnieje z pewnością związek, pomiędzy poniesionym wydatkiem na „podatek u źródła”, a osiąganym lub planowanym do osiągnięcia przychodem. Wydatek ten spełnia wszystkie warunki wskazane w pkt 1-6 powyżej, umożliwiające jego zaliczenie do kosztów podatkowych Spółki.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 uCIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Wskazać należy, że zakres tego przepisu dotyczy wyłącznie podatku dochodowego, który jest płacony przez podatnika, a Spółka w przedstawionej sytuacji występuje w roli płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego.

Końcowo Spółka wskazała, że naliczone i zapłacone odsetki za zwłokę od nieterminowego uregulowania „podatku u źródła” nie będzie traktować jako koszt uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 21 uCIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.