Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-35/13/MD
z 3 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 12 marca 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy (działki przeznaczonej pod zabudowę) dokonanej z nakazu organu władzy publicznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 12 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy (działki przeznaczonej pod zabudowę) dokonanej z nakazu organu władzy publicznej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym „płatnikiem” VAT. Przedmiotem wykonywanej przez niego działalności gospodarczej jest prowadzenie hurtowni budowlanej. W 2007 r. Wnioskodawca nabył m.in. działkę nr 274/2 w celu prowadzenia ww. działalności gospodarczej. Działka 274/2 była wykorzystywana do momentu podziału w takim samym celu, jak i po podziale, tj. do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z hurtownią budowlaną (plac składowy). Dla obszaru tej działki nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działka ta wpisana jest w rejestrze gruntów i jest oznaczona w ewidencji gruntów jako łąki trwałe, inne tereny zabudowane i rowy (Ł, Bi, W).

W dniu 22 grudnia 2009 r. Wojewoda wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie obwodnicy w ciągu drogi krajowej. Z działki nr 274/2 wydzielono działkę 274/5, która „jest przedmiotem odszkodowania” (stała się ostateczna 17 października 2011 r.). Działka 274/5 wykorzystywana była tak samo, jak przed podziałem, tj. do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z hurtownią budowlaną (plac składowy). Działka 274/5 nigdy nie była zabudowana.

W grudniu 2012 r. Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości 68.117 zł za prawo własności nieruchomości (oznaczonej w rejestrze gruntów jako działka 274/5) nabytej z mocy prawa na własność Skarbu Państwa ww. decyzją o zezwoleniu na realizację ww. inwestycji drogowej. Ww. działka znalazła się w kręgu działek, które są konieczne, aby móc wykonać część tej inwestycji. Odszkodowanie za prawo własności w kwocie 68.117 zł zostało pomniejszone o odszkodowanie z tytułu wygaśnięcia hipoteki w kwocie 68.117 zł. Odszkodowanie to zostało zaliczone na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami zabezpieczonymi tą hipoteką. Wnioskodawca nie dokonywał nigdy sprzedaży nieruchomości. Posiada nieruchomość inną niż nabytą w 2007 r., ale nie zamierza jej sprzedawać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dana transakcja - otrzymanie odszkodowania w zamian za przekazanie gruntów do Skarbu Państwa na „B.” - jest zwolniona od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dana transakcja jest zwolniona od podatku od towarów i usług dlatego, że działka nie została zakupiona celem odsprzedaży. Ponadto sprzedaż nieruchomości nie jest przedmiotem Jego działalności. Gdyby nie „odgórna” decyzja, działka ta nadal byłaby jego własnością. Jak wskazał, na mocy art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Przedmiotem odszkodowania są tereny oznaczone w ewidencji gruntów jako łąki trwałe, inne tereny zabudowane i rowy (Ł, Bi, W), a więc nie są to grunty budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Według Wnioskodawcy, kolejnym argumentem jest fakt, że odszkodowanie to nie zostało przekazane na jego konto, tylko na spłatę kredytu zaciągniętego przez niego na zakup w 2007 r. tej działki. Nie jest w posiadaniu tych pieniędzy, a jeszcze miałby płacić VAT, na który musiałby brać kredyt. Jak wspomniał, obrót nieruchomościami nie jest przedmiotem jego działalności. Był to przypadek incydentalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że w związku z okresem czasowym, którego dotyczy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (tj. lata 2009-2012), poniższe regulacje powołuje się w brzmieniu obowiązującym w tym okresie.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z regulacji art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 ze zm.) wynika, że rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Zgodnie z art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu ww. art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - według zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 (...).

W świetle ust. 5 ww. artykułu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, jednak w przepisach podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Wobec powyższego, w celu określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 powołanego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem wykonywanej przez niego działalności gospodarczej jest prowadzenie hurtowni budowlanej (nie jest nim sprzedaż nieruchomości). W 2007 r. Wnioskodawca nabył działkę nr 274/2 w celu prowadzenia ww. działalności gospodarczej (plac składowy). W 2009 r. Wojewoda wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie obwodnicy w ciągu drogi krajowej (stała się ostateczna 17 października 2011 r.). Na mocy tej decyzji z działki nr 274/2 wydzielono działkę nr 274/5, która przeszła na własność Skarbu Państwa. Działka 274/5 wykorzystywana była tak samo jak przed podziałem, tj. do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z hurtownią budowlaną (plac składowy). Działka 274/5 nigdy nie była zabudowana. Z tytułu wywłaszczenia w grudniu 2012 r. Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości 68.117 zł. Odszkodowanie to nie zostało przekazane na Jego konto, tylko na spłatę kredytu zaciągniętego przez niego na zakup działki nr 274/2. Wnioskodawca nie dokonywał nigdy sprzedaży nieruchomości. Posiada nieruchomość inną niż nabytą w 2007 r., ale nie zamierza jej sprzedawać.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zwolnienia od podatku dostawy dokonanej z nakazu organu władzy publicznej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że dostawa wskazanej we wniosku działki niezabudowanej nr 274/5, choć jej inicjatorem był organ władzy publicznej (wojewoda), została dokonana przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadniczą przesłanką do takiego stwierdzenia jest fakt wykorzystywania przez Wnioskodawcę działki nr 274/5 do wykonywania działalności gospodarczej w postaci prowadzenia hurtowni budowlanej (co wyklucza sprzedaż działki z tzw. majątku prywatnego). Zatem Wnioskodawca uzyskał w tym zakresie status podatnika podatku od towarów i usług. Ponadto wbrew Jego poglądowi działka nr 274/5 była przeznaczona pod zabudowę. Wynika to wprost z decyzji Wojewody z dnia 22 grudnia 2009 r. o zezwoleniu za realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie obwodnicy w ciągu drogi krajowej. Zatem dostawa działki nr 274/5 nie mogła być zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, skoro regulacja ta odnosi się do terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W tej sytuacji do dostawy działki nr 274/5 winna mieć zastosowanie stawka podstawowa, która od dnia 1 stycznia 2011 r. (w tym roku decyzja Wojewody stała się ostateczna) wynosi 23%. Na powyższą kwalifikację podatkową pozostaje bez wpływu fakt przeznaczenia przez Wnioskodawcę uzyskanego odszkodowania w całości na spłatę jego zobowiązań.

Powyższe rozstrzygnięcie odnosi się do czynności opodatkowanej, jaką jest dostawa towarów (działki gruntu), a nie - jako to nieprecyzyjnie z podatkowego punktu widzenia wnioskował Wnioskodawca (poprzez treść postawionego pytania) - do otrzymanego przez niego odszkodowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) . Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.