Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.784.2017.1.BW
z 22 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wykonywaniem usług zarządzania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wykonywaniem usług zarządzania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) umowę (dalej: „Umowa”), w której w zobowiązał się do świadczenia na rzecz Spółki usług w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem (dalej: „Usługi”) w ramach pełnienia funkcji członka zarządu Spółki. Świadczenie Usług polega na prowadzeniu spraw Spółki i uczestniczeniu w pracach jej zarządu, reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich oraz osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki. W Umowie zawartej ze Spółką Wnioskodawca zobowiązał się do osobistego jej wykonywania, przy czym Umowa ta przewiduje odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Biorąc pod uwagę powyższe postanowienie Umowy, w świetle argumentacji zawartej w wydanej w dniu 6 października 2017 r. przez Ministra Rozwoju i Finansów interpretacji ogólnej nr PT3.8101.11.2017 należy uznać, że Wnioskodawca świadcząc Usługi na rzecz Spółki występuje w charakterze podatnika VAT. W trakcie realizacji Umowy o zarządzanie Spółką Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności zdefiniowane w podgrupie PKWiU 70.22.170.0 – „usługi zarządzania procesami gospodarczymi” i żadna z wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie może być uznana za usługę doradczą. Usługi doradcze bowiem polegają na przekazywaniu określonej wiedzy lub wskazywaniu sposobu postępowania i usługi takie (doradcze) nie są wpisane w istotę usług zarządzania. Poza świadczeniem Usług zarządzania na rzecz Spółki Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy w związku z zaprezentowanym powyżej stanem faktycznym, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, iż opisane w stanie faktycznym usługi zarządzania Spółką świadczone w oparciu o Umowę nie obejmują czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, do czasu przekroczenia limitu określonego w przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   
   
   • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
        
      • wyrobów tytoniowych,
        
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł ze Spółką z o.o. umowę, w której zobowiązał się do świadczenia na rzecz Spółki usług w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem w ramach pełnienia funkcji członka zarządu Spółki. Świadczenie usług polega na prowadzeniu spraw Spółki i uczestniczeniu w pracach jej zarządu, reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich oraz osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki. W Umowie zawartej ze Spółką Wnioskodawca zobowiązał się do osobistego jej wykonywania, przy czym Umowa ta przewiduje odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Biorąc pod uwagę powyższe postanowienie Umowy, w świetle argumentacji zawartej w wydanej w dniu 6 października 2017 r. przez Ministra Rozwoju i Finansów interpretacji ogólnej nr PT3.8101.11.2017, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że świadcząc Usługi na rzecz Spółki występuje on w charakterze podatnika VAT. W trakcie realizacji Umowy o zarządzanie Spółką Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności zdefiniowane w podgrupie PKWiU 70.22.170.0 – „usługi zarządzania procesami gospodarczymi” i żadna z wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie może być uznana za usługę doradczą. Poza świadczeniem Usług zarządzania na rzecz Spółki Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne sprawy należy stwierdzić, że skoro jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca, świadcząc Usługi na rzecz Spółki na podstawie zawartej Umowy, działa w charakterze podatnika VAT, w trakcie realizacji umowy o zarządzanie Spółką Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności zdefiniowane w podgrupie PKWiU 70.22.170.0 – „usługi zarządzania procesami gospodarczymi” i żadna z wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie może być uznana za usługę doradczą a tym samym należy uznać, że nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT i wreszcie poza świadczeniem Usług zarządzania na rzecz Spółki Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów, to Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, do czasu przekroczenia limitu określonego w powołanych przepisach.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że podjęta w niniejszej interpretacji ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy odnosi się ściśle do zakresu stanowiska przedstawionego we wniosku i zamyka się w granicach zakreślonych pytaniem Wnioskodawcy. Stąd też nie jest przedmiotem interpretacji kwestia czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę usługi zarządzania w ramach zawartej umowy stanowią usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i czy Wnioskodawca, świadcząc Usługi na rzecz Spółki na podstawie zawartej Umowy działa w charakterze podatnika VAT, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak również w tym zakresie Wnioskodawca nie przedstawił swojego stanowiska. Stwierdzenia Wnioskodawcy w tym zakresie zawarte w opisie sprawy stanowią element zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, a tym samym nie podlegają ocenie Organu.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga również prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawca w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.