Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.224.2017.1.BS
z 4 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2017 r. (data wpływu 16 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia czy kwota otrzymana przez Wnioskodawcę z tytułu obniżenia ceny towaru ze względu na wady rzeczy sprzedanej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia czy kwota otrzymana przez Wnioskodawcę z tytułu obniżenia ceny towaru ze względu na wady rzeczy sprzedanej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2016 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupił ciągnik samochodowy, za cenę 67.650,00 zł brutto. Ponieważ po zakupie okazało się, że pojazd ten ma liczne wady fizyczne Wnioskodawca skierował do sprzedawcy pisemne oświadczenie o obniżeniu ceny towaru, a w związku z brakiem zwrotu pieniędzy przez sprzedającego Wnioskodawca skierował pozew do sądu w oparciu o art. 560 k.c., który stanowi, że jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie.

Podsumowując, żądanie w pozwie dotyczyło obniżenia ceny rzeczy z tytułu rękojmi sprzedawcy rzeczy za wady fizyczne rzeczy, która stanowi swoistą konstrukcję odszkodowawczą, w której brak konieczności wykazywania szkody, winy i związku przyczynowo-skutkowego, a główną jej przesłanką jest wykazanie wady rzeczy.

Wyrokiem z dnia 1 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy zasądził od sprzedawcy na rzecz Wnioskodawcy kwotę 25.036,57 zł wraz z kosztami sądowymi w wysokości 4.919 zł. Kwoty te w wyniku przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego zostały wyegzekwowane od sprzedającego.

Kwota 25.036,57 zł stanowi obniżenie ceny pojazdu na podstawie przepisów o rękojmi sprzedawcy rzeczy za wady fizyczne rzeczy, która to instytucja prawa cywilnego jest szczególnego rodzaju konstrukcją odszkodowawczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota otrzymana przez Wnioskodawcę z tytułu obniżenia ceny towaru ze względu na wady rzeczy sprzedanej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana od sprzedawcy kwota nie powinna być uznana za przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwota ta stanowi środki zwrócone przez sprzedawcę z tytułu obniżenia ceny wadliwego towaru na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego o rękojmi za wady fizyczne rzeczy. Przedsiębiorca zwracając kwotę przyznaje, iż sprzedał towar w cenie, która ze względu na wykrytą przez konsumenta wadę jest mniej warta niż cena zapłacona przez konsumenta.

W myśl bowiem art. 560 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121) jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić albo żądać obniżenia ceny. Na podstawie art. 560 § 3 ww. ustawy jeżeli kupujący żąda obniżenia ceny z powodu wady rzeczy sprzedanej, obniżenie powinno nastąpić w takim stosunku, w jakim wartość rzeczy wolnej od wad pozostaje do jej wartości obliczonej z uwzględnieniem istniejących wad.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. z 2013 r., poz. 385) ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Mniejsza wartość rynkowa zakupionego samochodu w stosunku do „pełnowartościowego pojazdu” stanowiła uszczerbek w majątku kupującego, a więc szkodę w rozumieniu prawa cywilnego.

W przedmiotowej sprawie cena towaru uległa zmniejszeniu, w rezultacie więc rzeczywistą cenę adekwatną do wartości nabytego od sprzedawcy pojazdu stanowi kwota zapłacona tytułem tego nabycia pomniejszona o kwotę wyegzekwowaną na podstawie wyroku sądu.

Co więcej gdyby Wnioskodawca kupił pojazd za cenę niższą, adekwatną do jego wartości rynkowej nie zachodziłby obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota z tytułu obniżenia ceny towaru z powodu wady rzeczy sprzedanej nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej gdyż nie jest to kwota należna z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów i usług.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, kwota ta nie jest przychodem z innych źródeł. Przychodem z innych źródeł jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne. Z przychodem tym mamy jednakże do czynienia wyłącznie w przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania ww. przychodu mogą być zatem tylko takie czynności faktyczne lub prawne, w wyniku których rzeczywiście następuje przyrost w majątku danej osoby fizycznej.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności faktyczne oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić zatem należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę od sprzedawcy kwota tytułem obniżenia ceny na podstawie przepisów o rękojmi sprzedawcy rzeczy za wady fizyczne rzeczy nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji Znak: ITPB2/415-1112/13/IB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że w kontekście zadanego pytania oraz stanowiska Wnioskodawcy, wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia dot. określenia na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), czy kwota otrzymana przez Wnioskodawcę z tytułu obniżenia ceny towaru ze względu na wady rzeczy sprzedanej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie była tym samym przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia kwestia opodatkowania otrzymanych przez Wnioskodawcę kwot z tyt. kosztów sądowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
• inne źródła.

Na podstawie art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatkowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa.

Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, przychodem z innych źródeł jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne. Z przychodem tym mamy jednakże do czynienia wyłącznie w przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania ww. przychodu mogą być zatem tylko takie czynności faktyczne lub prawne, w wyniku których rzeczywiście następuje przyrost w majątku danej osoby fizycznej.

W myśl art. 560 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.

Stosownie do art. 560 § 3 ww. ustawy, obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w czerwcu 2016 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupił ciągnik samochodowy, za cenę 67.650,00 zł brutto. Ponieważ po zakupie okazało się, że pojazd ten ma liczne wady fizyczne Wnioskodawca skierował do sprzedawcy pisemne oświadczenie o obniżeniu ceny towaru, a w związku z brakiem zwrotu pieniędzy przez sprzedającego Wnioskodawca skierował pozew do sądu w oparciu o art. 560 k.c., który stanowi, że jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Podsumowując, żądanie w pozwie dotyczyło obniżenia ceny rzeczy z tytułu rękojmi sprzedawcy rzeczy za wady fizyczne rzeczy, która stanowi swoistą konstrukcję odszkodowawczą, w której brak konieczności wykazywania szkody, winy i związku przyczynowo-skutkowego, a główną jej przesłanką jest wykazanie wady rzeczy. Wyrokiem z dnia 1 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy zasądził od sprzedawcy na rzecz Wnioskodawcy kwotę 25.036,57 zł wraz z kosztami sądowymi w wysokości 4.919 zł. Kwoty te w wyniku przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego zostały wyegzekwowane od sprzedającego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę kwota tytułem obniżenia ceny zakupionego uprzednio towaru nie stanowi przysporzenia majątkowego Wnioskodawcy, bowiem obniżenie ceny nastąpiło na skutek wady fizycznej zakupionego przez Wnioskodawcę towaru (ciągnika samochodowego) i na podstawie przepisów o rękojmi sprzedawcy rzeczy za wady fizyczne rzeczy, co zostało potwierdzone wyrokiem Sądu Rejonowego. W konsekwencji otrzymana z ww. tytułu kwota nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.