Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.469.2017.1.EC
z 8 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki partnerskiej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie usług prawniczych świadczonych na rzecz tej spółki przez wspólników w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki partnerskiej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie usług prawniczych świadczonych na rzecz tej spółki przez wspólników w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą uprawnienia radcy prawnego i doradcy podatkowego (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca jest wspólnikiem osobowej spółki prawa handlowego - partnerem w spółce partnerskiej (dalej: „Spółka”). Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie kompleksowego doradztwa prawnego (pomoc prawna i podatkowa). Partnerami Spółki są radcowie prawni i doradcy podatkowi (dalej: „Partnerzy").

W celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie doradztwa prawnego i podatkowego na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych (obsługa merytoryczna klientów Spółki) Spółka nabywa profesjonalne usługi w zakresie doradztwa prawnego i podatkowego od kilku prawników oraz doradców podatkowych, z którymi Spółka zawiera odrębne umowy o pracę lub cywilnoprawne umowy o świadczenie usług.

Wnioskodawca prowadzi również indywidualną działalność gospodarczą, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, w ramach której świadczy usługi pomocy prawnej, w tym w zakresie prawa podatkowego. Wnioskodawca planuje zawrzeć ze Spółką umowę o świadczenie usług/umowę o współpracy, na podstawie której Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący indywidualną działalność gospodarczą, będzie świadczył na rzecz Spółki usługi pomocy prawnej (dalej: „Usługi”).

Spółka w ramach umów o świadczenie usług zawieranych z klientami zobowiązuje się do świadczenia na ich rzecz pomocy prawnej, a Wnioskodawca będzie działał w ramach tych umów jako podwykonawca Spółki. Z tytułu świadczenia Usług, Wnioskodawca będzie wystawiać na rzecz Spółki faktury VAT, stanowiące podstawę do wypłaty wynagrodzenia (dalej: „Wynagrodzenie”). Wynagrodzenie Wnioskodawca będzie wykazywał dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych jako przychód z prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej. Wnioskodawcy, zgodnie z umową Spółki, przysługiwać będzie stosowny udział w zysku osiągniętym przez Spółkę.

Pozostali Partnerzy Spółki, którzy prowadzą lub będą prowadzić indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, również zamierzają zawrzeć ze Spółką analogiczne umowy o współpracy. Pozostali Partnerzy z tego tytułu także będą wystawiać na rzecz Spółki faktury VAT. Wynagrodzenie Wnioskodawcy oraz innych Partnerów z tytułu świadczonych usług na rzecz Spółki będzie wypłacane niezależnie od ewentualnego udziału w zysku Spółki, przysługującemu każdemu z Partnerów na zasadach określonych (w stosunku procentowym) w umowie Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę Wnioskodawcy Wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawcy jako Partnera, koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w zysku określonego w umowie Spółki?
2. Czy poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę pozostałym Partnerom wynagrodzeń z tytułu świadczonych przez nich usług pomocy prawnej, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawcy jako Partnera koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w zysku określonego w umowie Spółki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę Wnioskodawcy Wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawcy jako Partnera, koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w zysku określonego w umowie Spółki.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę pozostałym Partnerom wynagrodzeń z tytułu świadczonych przez nich usług pomocy prawnej, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawcy jako Partnera koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w zysku określonego w umowie Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad. 1 i Ad. 2:

Spółka partnerska jest spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej. Podatnikami są zatem poszczególni wspólnicy spółki a nie spółka. W konsekwencji tylko wspólnicy spółki mogą dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Stosownie do art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT, wskazane zasady stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychowów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W myśl art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
   
2. nie być kosztem nieuznawanym za koszty uzyskania przychodów, stosownie do art. 23 Ustawy o PIT;
   
3. być właściwie udokumentowany.
   
   
   

W przytoczonym przepisie art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT nie jest wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo – skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów. W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem - wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze iż świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Usługi w sposób bezpośredni są związane z usługami jakie Spółka świadczy swoim klientom, występuje bezpośredni związek pomiędzy poniesionym wydatkiem z tytułu wypłaty Wynagrodzenia, a przychodami osiąganymi przez Spółkę. Wskazany koszt uzyskania przychodu zastanie również właściwie udokumentowany wystawioną na rzecz Spółki fakturą VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek z tytułu wypłaty Wynagrodzenia za świadczone Usługi nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

W szczególności, w zaistniałej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

Wykonywanie przez Wnioskodawcę Usług następuje w oparciu o stosunek prawny (umowę o współpracy) łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze - Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą oraz Spółkę. Dlatego też, wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie może być uznane za pracę własną w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stwierdza, że ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup usług prawnych od Partnerów, prowadzących także jednoosobowe działalności gospodarcze, będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie wydatek ten będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla Partnera, który wykonał usługę, na zasadach określonych w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT, tj. proporcjonalnie do prawa wspólnika do udziału w zysku Spółki. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro uczestniczy on w przychodach i kosztach Spółki, zgodnie z proporcją przysługującego mu udziału w zysku, brak jest podstaw, aby wyłączyć z tego podziału koszty ponoszone przez Spółkę z tytułu wypłacanego Wnioskodawcy oraz innym Partnerom wynagrodzenia za usługi świadczone przez nich na rzecz Spółki, na podstawie umów o świadczenie usług.

Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko jest zgodne z wykładnią prezentowaną przez Organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydawanych w innych sprawach w analogicznych stanach faktycznych.

Przykładowo można wskazać:

1. interpretację indywidualną z dnia 10 listopada 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB1/4511-1075/15-2/ES,
2. interpretację indywidualną z dnia 11 października 2013 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie znak IPPB1/415-830/13-2/IF,
3. interpretację indywidualną z dnia 17 maja 2010 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak IBPBI/1/415-237/10/ZK,
4. interpretację indywidualną z dnia 21 czerwca 2011 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak IBPBI/1/415-352/11/AB,
5. interpretację indywidualną z dnia 10 maja 2013 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy znak ITPB1/415-468a/13/WM,
6. interpretację indywidualną z dnia 15 października 2013 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB1/415-827/13-2/MT,
7. interpretację indywidualną z dnia 10 listopada 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB1/4511-1074/15-2/ES.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, w toku tego postępowania, okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.